Riglos - Anorexia (5c, 150 m, derrigorrez 5b)

Rigloseko eskalada mota eta arrokarekin lehen kontaktua izateko aukera polita Mallo Coloradora hurbiltzea eta bertako bideren bat egitea izaten da. Daudenen artean errepikatuena Anorexia izaten da. Oso ongi ekipatutako bidea da. Dituen zailtasun aipagarriak bi zailtasun puntual dira, biak lehenengo luzean. Bigarren luzea, zoragarria. Zailtasunean iraunkorra, baina esku eta oinentzako euste-leku piloekin eta itsasgarritasun handiko harkaitzarekin.

Bidea identifikatzeko lehenengo luzearen erdi aldera dagoen harri handi berezi bat aurkitu behar da. Harri horren eskuinean, metro eta erdi eskasera, beste harri marroi txikiago bat dago. Bidea bi harri horien erditik doa. Anorexia bidearen txapak metal kolorezkoak dira. Ez nahastu metro batzuk eskuinera dagoen txapa beltzeko lerroarekin.

Iristeko: Riglos herrira hurbildu eta bere sarreran, eskuinean, kanposantura igotzen den errepidetxoa hartu. Bertatik igo eta kanposantu alboan egin duten aparkaleku handian kotxea utzi.

Hurbiltzeko: Apur bat jaitsi eta hormetara jotzen duen pista hartu. Lehenengo bidegurutzean ezkerrera hartu eta berehala bidezidor zabal eta garbi batetik igotzen hasi behar da. Hormatik gertu gaudenean, bidea utzi eta beste bide estuago batetik hormaren oinarrira hurbildu behar da. Kotxea uzten den tokitik, guztira, 25 min. inguru aurreikusi.

L1 (40 m, 9 aseguru 5c). Lehenengo sabaira (3. asegurura) iritsi arte, plaka. Zuzen gogorra ateratzen da pasagunea eta hobeto da gure eskuinean, txapatik metro eta erdi ingura, geratzen den pitzadura baten laguntzaz pasagunea gainditzea. Hurrengo sabaia ezkerretik ingura daiteke. Zailtasuna jaitsi egiten da sabai desplomatu batera iritsi arte. Bertan blokeozko pasagune bat dago, baina bi aseguru gertu dituenez ongi babestuta dago. Euste-leku on batean blokeatu, oinak igo eta txapatu. Ondoren eskuinetik jarraitzea errazago da. Bilgunea erlaitz handi batean kokatuta dago (eraztun horiko bi parabolt).

L2 (45 m, 8 aseguru 5a). Behetik ikusita plakak ez dirudi hain bertikala denik, baina benetan horrela da. Luze zoragarria. Zailtasun iraunkorra, baina eskuentzat eta oinentzat euste-leku piloarekin. Arroka itsasgarritasun ezin hobekoa da. Plaka amaitzerakoan bilgunera iristeko espoloitxo bat gainditzea soilik geratzen da.

L3 (30 m, 1 aseguru 3b). Bilgunetik zuzen irten eta grada batzuetatik igo (1 aseguru). Ondoren asko etzaten da eta bilguneraino ia oinez igotzen da. Bost metro eskasean hiru bilgune daude. Bi 20 mm metrikakoak izan daitezkeen parabolt bakar batez osatuta daude eta eskuinean dagoena metal kolorezko bi paraboltez. Gure bilgunea hirutatik ezker ezkerrean dagoena da.

L4 (35 m, 4 aseguru 5b).  Bilgunetik irten eta apur bat ezkerrera joz igotzen hasi. Pasagune finen bat duen 15-20 metro inguruko horma bertikal bat gainditu behar da. Ondoren plaka asko etzaten da. Bilgunea R3 modukoa da, eraztun horia duen parabolt handi bat da.

Jaitsiera: Oinez gailurrera igo. Bertan zinta eta kableak dituen ipuru handi bat aurkituko dugu. Bertatik 35 metro inguruko rapel bat egin behar da, 70 metroko soka batekin nahikoa da. Ondoren bidezidor batetik jaisten da bidearen hasieraraino. Ipuruan ohikoa izaten da jaisteko errenkadak sortzea. Jende ugari eskalatzen dabilenean pazientzia apur bat izan beharko dugu.

Ez badugu inor aurkitzen, 20-25 minututan bidearen oinean gauzak jasotzen egon gaitezke.

Materiala: 9 zinta + bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak ez dira beharrezkoak.

Arroka: Kareharria (Konglomeratua).

Orientazioa: Hegoa. Eguzkia goiz goizetik.

Iraupena: 1h45min.

Nork irekia: Javier Oliván, 1993.

Cambiar idioma (Castellano)