Leku eder eta lasai batean kokatutako bide
polita eta eskalada mota ugari aurkezten dituena. Jiloca lautada aldera dauden
bistak, ikusgarriak. Harkaitz oneko bidea eta oso ondo ekipatutakoa.
Zailtasunak L1eko plaka lauan, L3ko bigarren
diedroan eta L4ko bigarren plaka pitzatuan daude. Dena den, pixka bat luzatuz
gero, zailtasun horiek guztiak A0n konpon daitezke. Behetik ikusita, badirudi
txapa gehiegi daudela L1eko plakan, baina gero, lanean sartuta, eskertzen da
hor egotea. Lehen luzearen plakari 5c ematen diote, baina 6a izan daiteke.
Harritxo solte ugari dago L2an, baina ez du enbarazu
egiten. Hori bai, behean jendea badugu, kontuz ibili ezer ez botatzeko.
Soka-lagunarentzat ez dago arazorik, harri erorketaren aurrean R1 babestuta
baitago.
Bidea prest dago rapelatua izateko, baina oinez
ere jaitsi daiteke. Bidea amaituta, merezi du gailurrera igotzea (puntu
geodesikoa) eta paisaiaz gozatzea.
Bidearen izena Grupo Alpino Javalambre (G.A.J)
taldearen omenez.
Iristeko: Torremocha de Jiloca
herrira hurbildu eta Peña Palomerara doan pista hartu. Pistako lehen zatia oso
egoera onean dago autoentzat eta bigarrena nahiko ondo.
Lehenik, A-23 autobiaren gainetik igaroko gara.
Zuzen jarraitu eta abeltegi baten albotik igaroko gara. Zertxobait aurrerago
bidegurutze bat aurkituko dugu. Ezkerrera hartu (gehien erabiltzen den bidea
dela nabari da). Ehunka metro aurrerago beste bidegurutze bat. Kasu honetan, eskuinera
hartu. Bidegurutze horretan, ferrata adierazten duen kartel bat ikusiko dugu.
Pistatik igo, ehiztarientzako aterpe irekiaren albotik igaro (kanpotik oso
egoera onean ikusten da) eta kilometro pare bat gehiago jarraitu ferrataren
aparkalekua aurkitu arte (aparkaleku-zutoin batekin adierazita).
Hurbiltzeko: Peña Palomera aldera
igotzen den bidexka hartu. Ferrataren hasierara iritsiko gara, eta aurrerago,
eskuinera, bidearen hasiera dago. Guztira, autotik, erritmo lasaian, 25 minutu
inguru beharko ditugu.
L1 (25 m,
13 seg., 5c/6a).
Emeki ezker aldera igotzen den eta itsasgarritasunezko pasagune finak dituen
plaka teknikoa hasieran. Oinekin eskalatzekoa da. Azken metroak harri trinkozko
ezproi etzan batetik, eskuetarako gauza gutxirekin, baina etzana. Bilgunea
bloke handi baten azpian, katez elkartutako bi paraboltez osatua.
L2 (25 m,
10 seg., 4b).
Bileratik irten bezain laster, erresalte txiki bat. Gero arrapala luze eta etzan
bat. Nahiko harritxo solte dago, baina ez du molestatzen.
L3 (30 m,
10 seg., 5a).
Arrapala etzanez edo ezproitxoen bidez banandutako bi diedro laburrek osatzen
dute luzea. Diedroak oso ondo ekipatuta daude. Lehenengoak helduleku onak ditu,
eta hankak ondo irekiz, ondo igotzen da. Bigarrena, lehenengoa baino pixka bat
zailagoa da, pixka bat gehiago estutu behar da, baina ondo igotzen da.
L4 (35 m,
14 seg., 5c).
Pitzadurak dituzten bi plaka. Lehenengoak ondo igotzen uzten du. Bigarrena
zailagoa da. Eskuak pitzaduretan ongi trabatzen jakin behar da. Gero ezproi
bertikal labur batek ezproi etzan batean uzten gaitu. Azken metroak helduleku
onak dituzten harmailetatik egiten dira.
Jaitsiera: Hiru aukera daude.
Lehena rapelatzen jaistea da. Bigarrena, pistan behera oinez jaistea. Aukera
honetan mendi osoari buelta ematen zaio eta kotxera itzultzea luzea da (1h 25
min inguru). Presarik ez badugu eta inguruneaz gozatu nahi badugu (guk oreinak
ikusteko aukera izan genuen) aukera ona da hori. Hirugarren aukera ferrataren
jaitsierako bidetik jaistea da (pintura puntu gorriak). Ez dakit zenbat denbora
behar den zehazki, gu ez baikinen hortik jaitsi, baina aipamenen batean ikusi
dut 35-45 min izan daitezkeela. Jaitsiera aldapatsua da eta, tarte batean,
jaitsiera babesteko kablea du. Zailtasun horiek gaindituta, bidea erosoagoa omen
da.
Materiala: 14 zinta + bilgunerako
materiala. Friendsak eta fisureroak ez dira beharrezkoak.
Harri
mota:
Kareharria.
Orientazioa:
Hegoaldea/Hego-ekialdea.
Iraupena: 1h 45min
Nork irekia
eta ekipatua:
Javier Blasco eta Carlos Sanjuán, iraila 2018.
0 comentarios:
Publicar un comentario