Aiztondo - Ainhoa (5c, 120 m, derrigorrez 5b)

AIPAMEN EGUNERATUA

Aurrez Aiztondon deskribatu diren bideen antzekoa. Bidea arroka trinkoz osatutako plaka etzanetatik zehar doa. Begetaziorik gabeko kalitatezko arroka.

Bidea oso ongi ekipatua dago. Orain dela gutxi berrekipatu dute (Nafarroako Mendi Federazioko hornikuntza batzordeko kidea den Joseba Arlegik). Lehen azken metroak “Clasica sur” bidearekin partekatzen zituen. Orain bere irteera propioa du, sabai handiaren ezker aldetik.

Urte osoan eskala daiteke. Jaitsiera bidetik rapelatuz edo oinez egiten da. Bilgune guztiak eraztunekin rapelatzeko prestatuta daude.

Uharteko bideen krokis berria Mendi eta Eskalada kirolen Nafarroako Federazioko helbide honetan aurki daiteke:

http://www.nafarmendi.org/contenido/aiztondo-uharte-arakil

Iristeko: Irurtzun edo Altsasutik Uharte Arakil herrira hurbildu A-15 autobidea erabiliz. Herria zeharkatu eta Irañetako norabidea hartu (NA-2410). Errekaren ondoan dagoen aisia-leku bat igaro ondoren ezkerrera doan pista bat hartu. Pista honek Uharte Arakil udalak eskalatzaileentzat eginiko parkingera eramango gaitu berehala (poste batekin adierazita dago).

Hurbiltzeko: Pareta dagoen aldera abiatu. Berehala bidezidor bat aurkituko dugu. Jarraitu eta 10 minututan bidearen oinean gara.

L1 (30 m, 8 aseguru, 4a): Irrintzi bidearekin batera partekatzen den luzea. Arroka trinkoz osatutako plaka etzana. Erraza, bilgunera iritsi baino metro batzuk lehenago dauden pasagunetxo batzuk izan ezik.

L2 (30 m, 9 aseguru, 5a): Ezkerrera  irten euste-leku ugari dituen zati erraz batetik. Hirugarren aseguruan ezkerrera jo (zuzen igota Irrintzi bidetik jarraituko genuke) eta berehala, aseguruak jarraituz, zuzen gora, plaka trinko batetik igo,bi zuhaixken ezkerretik. Luzearen azken zatian, bilgunera iristeko, bideak ezker aldera jotzen du.

L3 (30 m, 8 aseguru, 5b): Bilgunetik irten eta berehala euste-leku oneko plakatxo bertikal bat. Ondoren gure ezkerrean dagoen arte handira jotzen du bideak. Pitzadura-kanal etzan batetik gora emeki eginez, zeharkaldi baten bidez, artera iritsiko gara.

Bilgunera iristeko azken zatia euste leku onak dituen plaka bertikala da.

L4 (30 m, 11 aseguru, 5c):  Arroka trinkoz osatutako plaka bertikala bilgunetik irten eta berehala. Bertan dago, bigarren eta hirugarren aseguruen artean (azken hau zerbait ezkutatuta), bidearen pasagunetxo teknikoena. Euste leku ona urruti geratzen da. Ez bazara altua estutu egin beharko duzu. Hori gainditu eta apur bat gorago (5 eta 6. aseguruen artean), beste pasagunetxo tekniko bat aurkituko dugu, baina hau aurrekoa baino apur bat errazagoa. Sabai handiaren ezker aldera iritsi arte, bideak euste leku pilo bat dituen zati erraz batetik jarraitzen du. Zerbait estutu behar da, baina 2 paraboltez ongi babestua dago. Bilgunea erlaitz handi eta eroso batean egiten da. “Clasica sur” bidearekin partekatzen da.

L4bis (8 m, 0 aseguru, 3b): Pitzadura-diedro bat gainditu behar da azken bilgunera iristeko. Bilgunea lurrean dago eta 2 paraboltez osatuta dago. Azken metro hauek errazak dira, baina arrokarekin arreta izan behar da.

Jaitsiera: Bidetik rapelatzen edo, erosoagoa eta azkarragoa, oinez. Metro batzuk igo eta eskuinera pasatu (mugarria). Oinez zabalgune bat zeharkatu eta gandor txiki batera igo (mugarriak). Gandorretik egokien ikusten dugun lekutik, destrepatuz (zati delikatua), Iñaki Goñi bidearen azken bilgune ingurura jaitsi. Hortik aurrera oinez jaisten da (mugarriak jarraitu).

Bidetik rapelatzen. 70 metroko soka bakarrarekin eskalatzen badugu, lau rapel beharko ditugu. 60 metroko bi sokekin bi saioetan jaisten da. Lehenengo R4tik R2ra eta bigarrena R2tik lurrera.

Materiala: 11 zinta + bilgunetarako materiala. Friend eta fisureroak soberan daude.

Arroka: Kareharria

Orientazioa: Hegoa

Iraupena: 1h45.

Ekipamendua: FNDME-ko Ekipamenduen Batzordeak ekipatua. 

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Arbara Ekialdea (Ziordia) - Marieta (5c, 210 m, derrigorrez 5b)

Antxon Gorrotxategi eta bere lagunek ireki eta ekipatutako beste bidea dugu hau. Aspaldidanik egiteko gogoa geneukan, baina gauza batengatik edo besterengatik atzeratzen joan gara. Bidea “Antxonen “estilokoa” da. Arroka oso ona, baina oraindik garbitu beharra dauka (mugitzen diren harriak, sastraka…etab). Sokada desberdinek egiten duten heinean garbitzen joango da.

Autobabestu beharreko zonalde ugari dituen semiekipatutako bidea da. Eskalatzeko luze politak, eskaladari jarraitasuna apurtzen dioten erdi oinez, erdi trepada eginez igo behar diren zati batzuez tartekatuta. Plakez osatutako luzeak paraboltez ongi aseguratuta daude eta autobabesteko aukerak ematen dituzten luzeetan parabolt gutxi daude edota urrutiratzeak daude.

Bidearen izenak orain dela urte batzuk hildako Javier Krahe abeslariak hain ezaguna egin zuen abestiaren omenez jarrita dago. Bidea ireki dutenen deskribapena Iñaki Zuzaren blogean aurki daiteke (klikatu hemen).

Bidea aurkitzeko erraza da. Plaka handian dagoen zuhaitz handi bati begia bota behar zaio (ikus bidearen argazkia). Plakatxoa izenarekin bidearen oinean.

Azken gomendioa. Jaitsiera harrobitik egiten denez, bidea asteburuan, harrobiak lana egiten ez duenean, egitea komeni da. Larunbata arratsaldean ongi, baina hobe igandean egiten bada, orduan harrobia guztiz itxita egoten baita.

Iristeko eta hurbiltzeko: Ikus hurrengo sarrera.

Hormaren oinarritik gertu gaudenean hobe da metro batzuk beherago dagoen bidezidorrari jarraitzea. Hormaren oinarriari jarraitzen badiogu arantzez eta sastrakaz josia dagoen eremua aurkituko dugu.

L1 (30 m, 3 aseguru, 4c). Erdiraino babestuta (arroka-zubi eta 2 paraboltez) dagoen pitzadurez eta euste lekuz betetako plaka. Luzearen bigarren zatia autobabestu beharra dago. Fisureroak friendsak baino hobeto sartzen dira, baina horiek ere ongi sartzen dira. Bigarren parabolta txapatu ondoren oinetan fidatu beharreko zeharkaldi labur bat egin behar da eta eskuinera pasa. Bilgunera iritsi baino lehen pasagune fin bat dago, baina zuhaixka txiki batean zinta bat ipiniz babes daiteke.

L2 (35 m, 9 aseguru, 5c). Bilgunearen ezkerretik irten. Lehen asegurua txapatu ondoren, txapa goitik dugula, pasagune fin bat gainditzen da. Ondoren eskuinera pasa eta kanal-pitzadura okertu batetik (zikin samarra) jarraitu. Traba egiten (nahikotxo) duen zuhaixka dago. Azken metroetan ezkerrean dagoen plaka trinkora irten eta euste leku onak dituen arrokatik igo (begi bistaz ematen duena baino kalitate hobeagoa du). Azken metroak etzanak, baina arrokarekin arreta izan behar da. Azken zati honetan arroka zubiren batean edota zuhaixkaren batean zintaren bat jartzeko aukera dago.

L2bis. Hurrengo plakara iristeko erdi oinez, erdi trepada eginez (II) egiten diren 25 m. Parabolt 2 lerro aurkituko ditugu. Gurea ezkerrekoa da. Eskuinekoa Antxon eta bere lagunek ekipatu berri duten beste bide batekoa da (bideak “Altzania” izena du).

L3 (40 m, 8 aseguru, 4c). Ur-tantaz osatutako plaka etzana hasieran. Gero, sabaitxo batera iritsi arte, bertikalagoa jartzen da. Ondoren plaka bertikalagoaz osatutako tartea, baina beti euste leku eta arroka onarekin.

L4 (30 m, 2 aseguru, 3b). Euste leku onak dituen arrokatik trepatu behar da. Arroka ona da, baina blokeren batekin arreta izan behar da. Bi arroka-zubik (bat erdi aldera eta bestea amaieran) bidea nondik doan erakusten dute. Bilgunea gure eskuinean geratzen den gutxi definitutako ezproiaren tontorrean aurkituko dugu.

L4bis. Erdi oinez, erdi trepada eginez (II) igotzen den 40 metroko zati belartsua. Puntu gorriak jarraitu behar dira.

L5 (40 m, 5 aseguru, 4c). Zuzen igo eta sabeltxo bat gainditu (parabolt batez ongi babestua). Luze osoa zeharkatzen duen kanal-pitzadura zabal batera irteten gara. Kanalak euste leku onak ditu, zikin samar dago, baina txapen artean fisuak edota friendsak sartzeko aukera ematen du. Erdian bloke handi bat duen (parabolt batez ongi babestua) tximinia-diedro labur batetik irteten da gora.

Jaitsiera: Harrobiraino puntu gorriak jarraitu. Bertan gaudela, harrobiko pistetatik kotxeraino jaitsi.

Materiala: 10-13 zinta + bilgunerako materiala. Friendsak, fisureroak eta zintak.

Arroka: Kareharria

Orientazioa: Eki aldea.

Iraupena: 3h

Nork ekipatutakoa: Iñaki Gorrotxategi, Susana Arregi y Antxon Gorrotxategi, 2017.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Sagüetako Horma (Canfrac) - Sendero Límite I (6a+, 105 m, derrigorrez 5b/A0/1) eta II (6a, 105 m, derrigorrez 5b/A0/1)

Sendero Límiteko kideek  Aragon bailaran dagoen Sagüeta horman pare bat bide ireki dituzte. Betiko moduan luxuzko bideak.

Horma hego-ekialdera  orientatuta dagoenez eguzkiak egun osoan ematen dio, goizeko lehen orduetatik arratsaldeko azken horietara. Beraz, bero handiko egun bat ez aukeratzen saiatu bestela bero asko pasako duzue eta.

Makurdurez osatutako lehen metroak izan ezik, bi bideak plaka handi eta jarrai bat izatea dute ezaugarri nagusia. Plaka, plaka eta plaka gehiago. Plakeroa bazara gozatuko duzu, bestela apurutxoren bat edo beste pasatuko duzu. Maila 5c duten luzeak, orokorrean, ibilbide gehiengoan 5b maila duten itsasgarritasunezko plakak dira, baina bi edo hiru pasagunetxo gogorragoak dituzte non estutu behar den. Pasagune horiek dira luzeei maila ematen diotenak.

Hasierako makurdurak A0 modura (besoetan indarra baduzu) edota A1 modura (Daisy chain eta hankentzako zinta baten laguntzarekin) egin daitezke. Makurduren tartea zertxobait zikina dago (hormatik labaintzen den urak ekartzen duena), baina ez du gehiegi trabatzen.

Plakak behetik ikusita ematen dutena baino etzanagoak dira eta oinekin ongi igotzen da. Gainera tarteka zimurdura marroi txiki batzuk agertzen ditu harkaitzak. Primerako euste-lekuak dira hankak igotzeko (igotzen jarraitzeko oinarrizko gauza).

Bideak  oso ongi ekipatuak daude paraboltekin (plaketan) eta arroka-zubiekin (pitzadura eta zuloetan). Bilguneak erosoak dira. Sendero Límite II bidean katez elkartutako  2 paraboltez osatuta daude. Gainera jaisteko mosketoia dute. Sendero Límite I bidean ere bi paraboltez osatuta daude, baina ez daude lotuta. Bi parabolt horietako batek eraztun handi bat darama.

Bi bideetako R2 eta R3 bilguneak soka estatiko batez lotuta daude eta R4 bilgunea bi bideena da. Beraz, bide batekin bestera pasatzeko aukera dago. R1 bilguneak ez daude lotuta, baina oso gertu daudenez hemen ere batetik bestera pasatzeko aukera egon daiteke.

Rapelatzeko hobe da Sendero Límite II bidetik egitea, baina Sendero Límite I bidetik ere jaitsi daiteke. 60 metroko bi sokekin bi rapel erosotan behean zara. Bi soka motzagoekin (50 m) ere jaitsi daiteke, baina sokak oso justu iristen dira R2 bilgunera.

Iristeko eta hurbiltzeko: Canfranc-Estación herritik Candanchu aldera igo eta Santa Cristina hotelera sartzeko errepidea hartu. Bere amaieraraino errepide zaharretik jarraitu. Bertan kotxea aparkatzeko tokia aurkituko dugu (5 kotxeentzako lekua egon daiteke).

Errepide nagusira irten eta bazterbidetik emergentziako balaztatze seinale batetaraino iritsi arte 100-150 m jaitsi. Bertan mugarri batzuk eta bidezidor bat jaiotzen dela ikusiko dugu. Bertatik igo eta berehala soka finko batekin aurkituko gara. Tarte malkartsu bat gainditzeko balio du. Ezpel baso batean sartuko gara. Bidea baso barrutik doa. Oso bide polita da. Hasieran oso eroso igotzen da zig-zag zabalak eginez igotzen baita. Azken partean bidea malkartsuagoa da. Noizbehinka Sendero Límite kideek jartzen dituzten ohiko perretxiko laranja batzuk aurkituko ditugu bidea adierazten. Hormaren oinarrira iristen ari garenean beste soka finko bat aurkituko dugu. Kotxetik guztira 15 min inguru behar dira bide osoa egiteko (ikus krokisa).

Soka finkoak jaisteko edo, suposatzen dut, lurra bustita dagoen kasuetarako prestatuta daude.

Sendero Límite II (6a, 105 m, derrigorrez 5b/A_0/1)

Albokoa baino bide homogeneoagoa. Sarrerako makurdura azeratzeko Sendero Límite bidekoa baino gogorragoa iruditu zitzaigun.

L1 (25 m, 10 aseguru, 6a edo 5b/A_0/1). Euste-lekuak dituen makurdura, baina ongi igarotzeko besoz indartsu ibili behar dena. Bosgarren asegururaino estutu behar da. Ondoren, plaka erraz batetik igotzen da. R1 bilgunera iritsi baino lehen itsasgarritasunezko pasagunetxo bat dago. Makurdura oinentzat zinta baten laguntzarekin azero modura gaindi daiteke.

L2 (25 m, 10 aseguru, 5c). Zertxobait etzana den plaka hasieran. Luzeko azken zatia bertikalagoa da. Bertikala den zati horren hasieran zimurdura marroiez osatutako tartetxo bat dago (oso polita eskalatzeko).

L3 (30 m, 11 aseguru, 5c). Plaka, plaka eta plaka gehiago. Itsasgarritasunezko pasagunetxo finen pare bat (amaiera aldera).

L4 (25 m, 7 aseguru, 5a). Itsasgarritasunezko pasagunetxoren bat duen plaka hasieran plaka. Ondoren, etzan egiten da eta euste-leku gehiago agertzen ditu.

Sendero Límite I (6a+, 105 m, derrigorrez 5b/A_0/1)

Albokoa baino bide errazagoa. Sarrerako makurdura gogorragoa da, baina motzagoa ere. Hasierako sabaitxoa gainditu ondoren makurdura tartea Sendero Límite II bidekoa baino errazago gainditzen da. Oraindik ez, baina denborarekin arroka-zubietan jarritako sokak higatzen joango dira. Kasu horretarako ordezko zintak aurreikusi.

L1 (25 m, 13 aseguru, 6a+ edo 5b/A_0/1). Oinentzako zinta batekin eta A0 modura gaindi daitekeen sabai motz bat hasieran. Zertxobait igo eta zeharkaldi labur bat egin ezkerrera. Azken metroak euste-lekuak dituen plaka etzan batetik egiten dira.

L2 (25 m, 11 aseguru, 4b). Euste-leku, pitzadura eta arroka-zubi ugari dituen plaka etzana.

L3 (30 m, 11 aseguru, 5c). Plaka, plaka eta plaka gehiago. Zimurdura marroiez osaturako tartea (oso polita) luzearen bigarren laurdenean. Pasagunetxo finagoren bat amaiera aldera, gehien bat harkaitza zertxobait zikina dagoelako.

L4 (25 m, 7 aseguru, 4c). Zimurdurak dituen plaka hasieran, gero etzan egiten da. Azken metroak diedro etzanaren ezker aldean geratzen den plaka etzanetik egiten dira.

Jaitsiera: Bi bideentzat berdina. Sendero Límite II bidetik raperlatzen (60 metroko bi sokekin) edo oinez bidezidorretik (20 min). 50 metroko sokekin ere rapela daiteke, baina soka oso justu iristen da R2 bilgunera (arreta izan).

Materiala: 11-13 zinta + bilgunerako materiala. Friends eta fisureroak ez dira beharrezkoak.

Arroka: Kareharria.

Orientazioa: Hego-ekialdea. Egun osoan eguzkiak ematen dio.

Iraupena: 2h inguru (bakoitza)

Nork ekipatuta: Luis Royo eta Julio Benedé, 2015.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Aiztondo - Clásica sur (5c, 115 m, derrigorrez 5b)

Eguraldi ona bueltatu eta Clásica Sur bidea errepikatzeko aukera izan dugu. Orain dela gutxi, FNDME-ko Berrekipamendu Batzordeko kideengatik, kimikoekin berrekipatua izan da. Arroka beti bezala, trinkoa eta kalitatezkoa. Ekipamendua luxuzkoa.

Iristeko: Irurtzun edo Altsasutik Uharte Arakil herrira hurbildu A-15 autobidea erabiliz. Herria zeharkatu eta Irañetako norabidea hartu (NA-2410). Errekaren ondoan dagoen aisia-leku bat igaro ondoren ezkerrera doan pista bat hartu. Pista honek Uharte Arakil udalak eskalatzaileentzat eginiko parkingera eramango gaitu berehala (poste batekin adierazita dago).

Hurbiltzeko: Pareta dagoen aldera abiatu. Berehala bidezidor bat aurkituko dugu. Jarraitu eta 10 minututan bidearen oinean gara.

Clásica sur (5c, 115 m, 5b derrigorrez)

L1 (30 m, 10 aseguru, 4b): Hasieran plaka zabal eta etzana euste leku honekin. Ondoren beste plaka estuago batek diedrotxo baten oinarrian uzten gaitu. Diedrotxotik igo eta ezkerreko plakara irten. Bilgune erosoa erlaitz handi batean.

L2 (30 m, 10 aseguru, 5a): Kimikoei jarraituz itsasgarritasunezko plaka batetik igotzen da hasieran. Plaka horren amaieran bada pasagunetxo finen bat. Ondoren arrail-kanal ezker aldera. Bilgunea iritsi baino lehen pitzadura batean bihurtzen da. Bilgunera iristeko aseguru batez ongi babestutako pasagune horizontala dago.

L3 (25 m, 9 aseguru, 5a): Lehenengo asegurura igo eta ondoren ezkerrera pasa. Euste leku onak dituen plaka bertikal batetik igo. Lehenengo metro hauetan dago luzearen zailtasuna. Ondoren ezker aldera jotzen duen arrail-kanal moduko batetik igo behar da (zati erraza). Ongi babestutako diedro labur batek bilgunean uzten gaitu (erlaitz on batean).

L4 (30 m, 8 aseguru, 5c): Euste leku onak dituen plaka bertikala hasieran. Ondoren, aseguruak zertxobait urrutirago dituen plaka etzan batetik egin behar da gora. Pitzadura duen bloke batek sabai azpian uzten gaitu. Sabaiko pasagunea motza, baina gogorra da (estutu behar da). Bi aseguruekin ongi babestua dago. Bilgunea erlaitz handi eta eroso batean.

L4bis (6-8 m, 0 aseguru, 3b): Hamar metro inguruko trepada batek 2 paraboltez osatutako bilgunean uzten gaitu. Bilgunea lurrean dago. Zati erraza, baina arroarekin arreta izan behar da. 

Jaitsiera: Bi aukera daude. Lehena, eta erosoena, atzetik oinez jaistea da.  Horretarako metro batzuk igo eta, eskuak erabiltzeko beharra ikusten hasten garenean, eskuinera egin eta eskuineko ertzera hurbildu (amildegi aldera). Oinez modu eroso eta erraz batean zeharka daitekeen zonalde belartsu handi bat aurkituko dugu (mugarri pare bat aurkituko ditugu). Hortik aurrera destrepe erraz txiki batzuk, baina arreta pixka bat behar dutenak, egin behar dira. “Iñaki Goñi” bidearen azken bilgunearen parera iristerakoan destrepeak amaitu egiten dira eta oinez jaisten da (bidezidorraren arrastoak aurkituko ditugu). Hormaren oinarrira itzultzeko 30 min inguru beharko ditugu.

Jaisteko bigarren aukera rapelatuz da. Ez da aholkatzen azpian jendea bada.

Materiala: 10 zinta + bilgunetarako materiala. Friend eta fisureroak soberan daude.

Arroka: Kareharria

Orientazioa: Hegoa

Garaia: Urte osoa.

Iraupena: 1h45min.

Ekipamendua: FNDME-ko Ekipamenduen Batzordeak ekipatua. 

Uharteko bideen krokis berria Mendi eta Eskalada kirolen Nafarroako Federazioko helbide honetan aurki daiteke:    http://www.nafarmendi.org/contenido/aiztondo-uharte-arakil

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Ampriu - Xanadú (5b, 85 m, derrigorrez 4c) eta Grease (5b, 80 m, derrigorrez 5a)

Ampriura bueltatzen gara, oraingo honetan bide luzeetan eskalatzen hasteko 2 bide egiteko. Oso ongi ekipatuak daude eta arroka kalitatezkoa da. Agian, Xanadú bideko azken luzeko azken zatian arreta pixka bat jarri behar da bloke solteren bat aurki dezakegu eta, baina bestela gelditzen den guztia primerakoa.

Bi bidetan zailtasunak puntualak dira eta oso ongi babestuak daude. Inguruko beste bideren batekin konbina daitezke. Edozein arrazoiagatik bide bakarra egiteko aukera badugu, hobe Grease bidea egitea. Guri bietatik gehien gustatu zitzaiguna izan zen (bariatuagoa da eta zailtasunean mantenuagoa).

Bideen hasiera aurkitzeko oinez erlaitz handira igo eta txapa horia duten zazpigarren parabot militar handiraino hurbildu behar da. Horren inguruan daude bi bideen hasiera.

Iristeko eta hurbiltzeko: Ikus hurrengo sarrera (Ampriu).

Xanadú (5b, 85 m, derrigorrez 4c)

L1 (20 m, 5 aseguru, 5b). Itsasgarritasunezko pasagune fin bat (lurretik 1,5 m ingurura) duen plaka leuna hasieran. Ongi babestua dago eta trabatzen bada, arazorik gabe A0 modura egin daiteke. Ondoren euste lekuak dituen plaka. Ez egin bilera ikusten dugun lehen bilgunean (2 parabolt + 2 eraztun). Ezkerrera 3-4 m egin eta egokiagoa den bilgunea aurkituko dugu (eraztunik gabeko 2 parabolt eta beraien artean militarren parabolt hori handi horietako bat).

L2 (25 m, 9 aseguru, 5b). Sabaira iritsi arte harmailak errazak. Euste leku onak dituen sabai laburra gertu dauden 2 paraboltekin ongi babestua. Sabaitik irten eta bilguneraino 5 m erraz, baina asegururik gabe. R2 2 parabolt + 2 eraztun.

L3 (35 m, 8 aseguru, 4b). Bilgunetik irteteko hormatxo bat. Ondoren zati etzan bat eta azkenean plakatxo bat. Bosgarren asegurua txapatzeko kanaltxo belartsu bat zeharkatu behar da eskuinera. Txapatu ondoren berriro zeharkatu behar da.

Iraupena: 1h15min.

1. igoera: Carlos Carracedo eta Luis Alfonso, 2008.

Grease (5b, 80 m, derrigorrez 5a)

L1 (20 m, 4 aseguru, 5a). Euste lekuak dituen plaka. Pasagunetxoa pinua gainditu ondoren. Eraztunak dituen 2 paraboltez osatutako bilgunea ikusiko dugu. Ez egin hor bilera eta beste 5-7 m eskuin aldera egin dagokion bilgunea aurkitzeko (eraztunik gabeko 2 parabolt)

L2 (30 m, 7 aseguru, 5b). Horma bertikalaren azpian jarri arte harmailak. Hormak euste leku txiki, baina onak ditu oina eta eskuentzat (hala ere zertxobait bilatu behar dira batzuk). Oso ongi babestutako zatia. Bilgunea kate batez lotutako 2 parabolt gehi eraztuna.

L3 (35 m, 7 aseguru, 5b). Plakatxoa, pinua zeharkatu eta erlaitz belartsu handira pasa. Hiru metro inguruko horma batek plaka handi batean uzten gaitu. Nahiko etzana hasieran. Azken zatian bertikalagoa jartzen da, baina beti daude euste leku txikiak esku edota oinentzako. Azken 6 metroak asegururik gabe, baina erraza da. R3 R2ren antzekoa. “Felipe, el hermoso” bidearen azken bilgunea, gure eskuinera, 3 m ingurura ikusiko dugu.

Iraupena: 1h10min.

1. igoera: J.M. Arizon eta Luis Alfonso, 2008.

Jaitsiera: Bideetatik rapelatzen (gutxienez 70 metroko soka behar da). Bilguneak rapelatzeko prestatuta daude. 60 metroko 2 sokekin bi R2etatik arazorik gabe lurrera iristen da. ”Felipe, el hermoso” bidetik rapelatzeko aukera era bada (ikus sarrera hau).

Materiala: 9 zinta + bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak soberan daude. Bi bidetan L1 eta L2 luzeak elkartzeko aukera dago. Kasu horretan zinta gehiago eraman beharko lirateke.

Arroka: Gneisa.

Orientazioa: Ipar-ekialdea.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

La Fullatera - Ni sueur, ni peur (5a, 330 m, 4b derrigorrez)

Bide honen lehenengo informazioa Rémi Thivel-en Voies Nouvelles orrian aurkitu nituen (lotura hemen) eta handik noizbait ibiliko ginelakoan gorde egin nuen.

Egileek ongi adierazten duten bezala, bide luzeetan hasteko bide egokia da. Beste erreferentzia batean gidatzaile batzuk gaztetxo talde batekin ikus daiteke.

Bidearen zailtasuna baxua da eta altuera sentsazioa eta esposizioa minimoak. Orokorrean plaka etzanetatik eskalatzen da, arroka kalitatezko granitoa da eta dauden zati bertikal motzak oso ongi babestuak daude. Ez da hara egitera joateko bidea, baina inguruan egonik, goiz bero baterako aukera egokia izan daiteke. Goiz ibiliz ia bide osoa itzalean eskala daiteke.

Egileek euria egin ondoren (ur-arrastoak sortzen dira) edo arroka bustiarekin bidea ez egitea aholkatzen dute. Azken horrekin arroka oso irristakorra jartzen omen da.

Bilgune guztiak soka lodi batekin elkartutako 2 paraboltez eta mailon batez osatuta daude. Beraz, bidea rapelatzeko prestatuta dago. Hala ere, R5etik hobe da “Gasolio & Decibels” bidetik jaistea (zuzenagoa da).

Beheko errepidea dela eta giroa zertxobait zaratatsua da. Batzuetan bikotearen arteko komunikazioa oztopatzen du. Kotxe edo kamiorik pasatzen ez den arte itxaron behar da komunikatzeko.

Iristeko: Frantziatik bagatoz Ax-les-Thermes herritik edo Puigcerdá herritik Porta herrira hurbildu. Herriko sarreran (edo irteeran, hurbilketa norabidearen arabera) aparkaleku handi bat dago. Aparkaleku hori erreferentzia modura hartuta Puigcerdá aldera 700-800 m egin. Hasieran, gure eskuinera, trenbidea alboan izango dugu. Zertxobait aurrerago zentral hidroelektriko txiki bat ikusiko dugu (ura gerturatzen dion bere hodi handiarekin). Zentral horretara sartu behar gara. Sarrera trenbidea errepidearen gainetik pasatzen den lekua baino 100 m inguru lehenago dago. Pista horretan 1 edo kotxerentzat lekua dago. Okupatuta badago trenbidearen zubia pasa eta 100 m inguru aurrerago beste pista baten sarrera dago. Bertan beste 2 edo kotxerentzat lekua dago.

Hurbiltzeko: Errepidea zeharkatu eta plaken beheko aldera hurbildu. Kotxetik 4 min eskas beharko ditugu.

L1 (40 m, 8 aseguru, 3b). Plaka hasieran. Gero oso etzana eta zertxobait belarrez jantzia dagoen zati etzana. Azkenik, bilgunera iritsi baino lehen, plakatxo bat.

L2 (30 m, 8 aseguru, 4b). Bere eskuinetik oso erraz gainditzen den sabaitxo bat hasieran. Gero, bilguneraino, plaka etzanak.

L3 (45 m, 10 aseguru, 4c). Kanaltxo moduko batzuen laguntzaz igotzen den itsasgarritasunezko plaka hasieran. Ondoren, erlaitz belartsu handi batera iritsi arte, harmailak. Azken zatia zertxobait bertikalagoa den plakaz osatua dago.

L4 (40 m, 9 aseguru, 4c). Harmailak hasieran. Luzearen erdi aldera pasagune fin bat duen hormatxo bertikala dago (aseguruak gertu). Ondoren, eskuin aldera egiten den zeharkaldi gorakorrak bilgunera hurbiltzen gaitu.

L5 (45 m, 7 aseguru, 3c). Zeharkaldi luze bat (30 m inguru) guztiz horizontala. Gero ezkerretik eskuinera igotzen den plaka etzan labur bat

L6 (45 m, 7 aseguru, 3c). Hasieran plaka etzan batetik eskuin aldera igotzen den zeharkaldi gorakorra. Ondoren zuzen igo. Zati etzan bat zeharkatu ondoren azken plaka batek bilgunean uzten gaitu.

Hartxingaditik  oinez 50-80 m inguru igo. Mugarri batzuk aurkituko ditugu bidean. Horma handiaren oinarrira iristerakoan eskuin aldera, altuera galdu gabe, 50 m inguru egin behar dira bidearen jarraipena aurkitzeko (txapak ikusiko ditugu).

L7 (40 m, 9 aseguru, 4b). Euste leku oneko hormatxo bertikal baten oinarrian uzten gaituen plakatxo bat hasieran. Hormatxoa erraz gainditzen da. Ondoren, beste hormatxo batera iritsi arte, plaka etzan luze bat dator. Bigarren hormatxo honek ere euste leku onak ditu. Lehengo bilgune bat aurkituko dugu. Hobe beste 5 m inguru igo eta bertan erlaitz handi eta eroso batean R7bis bilgunea aurkituko dugu.

L8 (50 m, 14 aseguru, 5a). Zeharkaldi motz bat ezkerrera eta euste leku oneko hormatxo bertikala hasieran. Horma oso ongi babestua dago. Gero ezker aldera igotzen den harmaila segida bat. Azken metroak oso etzana den plaka batez osatuta daude.

Jaitsiera: Bidezidorretik oinez, mugarriak eta puntu laranjak jarraituz.

Gailurretik Porta aldera metro batzuk egin eta berehala puntu laranjak ikusiko ditugu. Jaitsieraren lehenengo zatia pinudi baten barrutik egiten da eta oso ongi markatuta dago puntu laranjekin. Basotik irteterakoan ia markarik gabeko zati labur bat dago eta  beraz tarte nahiko nahasgarria da. Pinuditik irteterakoan oso ageriko pinu bakarti bat dago puntu laranja batetik. Pinu horretatik metro batzuk zuzen jaitsi behar dira eta , berehala, gure ezkerrera soka finkoaren lehenengo zatia ikusiko dugu. Hemendik aurrera, berriro, jaitsierak ez du galerarik. Oso ongi markatuta dago. Soka finkoa duten beste bi zati gainditu ondoren hormaren oinarrira iritsiko gara. Guztira 30-35 min beharko ditugu jaitsiera egiteko.

Materiala: 14 zinta + bilgunerako materiala. Fisureroak eta friendsak soberan daude.

Arroka: Granitoa.

Orientazioa: Hego mendebaldea

Iraupena: 3h30min.

Nork ekipatua: Dominique Gleizes, Nicolas Bechemin laguntzarekin, urria 2013.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Peña Predicadera - Espolón Guanchinfú (5c, 175 m, 5b derrigorrez)

Peña Predicadera hormara bueltatzen gara berriro, bere arroka ezin hobera eta eguzkiz berotutako giro berora. Oraingo honetan Espolón Guanchinfu izena duen bidea egin dugu. Espolón Estarlux bidea baino metro batzuk ezkerrerago dago.

Esan beharra daukat toki honetan eginiko hiru bidetatik zailtasunean homogeneoena eta hobekien ekipatutakoa dela. Arroka beti bezala luxuzkoa. Luze politenak azken hirurak dira. L3ko zeharkaldi gorakorra ez da zaila, baina 3. asegurua txapatu arte zertxobait expo da erortzen bazara erlaitz handi baten zorua joko zenuke eta. Bilgune guztiak erosoak dira eta parabolt eta eraztunekin osatuak (azkena izan ezik) daude. Hori dela eta arazoren bat izanez gero bidea rapelatzeko aukera dago.

Aurreko kasuren batean aipatu dudan modura, toki hau udazkenean eskalatzeko primerakoa da, baina ez dakit zergatik gu beti udaran etortzen gara. Patua izango da. Udaran hurbiltzen bazarete goiz altxa edota egun lainotua aukeratu. Bere orientazioa dela eta (hego-ekialdea), eguzkiak goiz-goizetik gogor jotzen du.

Peña Predicadera Parque Natural de la Sierra y los Cañones de Guara barruan kokatuta dago. Eskalada arautzen duen agindu berriaren arabera (Ots 2016), urte osoan eskalatu daiteke horma hauetan.

Iristeko, hurbiltzeko eta jaisteko: Ikus hurrengo sarrera.

L1 (30 m, 8 aseguru, 4a). Erlaitz batez banandutako bi plaka. Pasagunetxo bat bigarren plakan.

L2 (30 m, 5 aseguru, 4b). Plaka handi bat eta hormatxo bat etzanagoa den tarteko zati batez bananduak. Igo ahala zailtasuna gutxitzen doa.

L3 (30 m, 5 aseguru, 4b). Zeharkaldi gorakorra ezker aldera. Ez da zaila, baina hirugarren asegurua txapatu arte zertxobait expoa da erortzekotan erlaitz handiko zorua jotzeko aukera baitago. Bilgunea oso ezkerrera, uharra pasa eta gero.

L4 (35 m, 6 aseguru, 4c). Ezproiari jarraituz erresalte batean amaitzen den plaka. Ondoren zati etzana eta azkenik, bilgunera iritsi baino lehen, euste leku onak dituen hormatxo bertikala. Hormatxo honetan dago luzeko pasagunetxoa.

L5 (30 m, 9 aseguru, 5b). Plaka hasieran.Ondoren kanal zabal bat eta jarraian oso ongi babestutako (aseguruak gertu) hormatxo-sabaitxo bat. Bere eskuinetik ongi igotzen uzten da eta behetik begiratzerakoan ematen duena baino askoz errazagoa da. Zertxobait igo eta ezkerrean geratzen zaigun kanalean sartu. Pasagune fin para bat eman behar dira hurrengo asegurua txapatzeko (asegurua ez oso eskura) eta igo ahala, bilgunerainoko tartean, luzea etzaten joaten da

L6 (20 m, 4 aseguru, 5c). Plaka etzana hasieran eta ondoren, ongi ekipatutako kanal-tximini bertikala. Kanal-tximiniak barrura sartzen zaitu eta oposizio pixka bat egin behar da igotzeko (motxilak molestatzen du).

Materiala: 9 zinta + bilgunerako materiala. Fisureroak eta friendsak soberan.

Arroka: Kareharria (itsasgarritasun handiko tillita trinkoa).

Orientazioa: Hego-ekialdea

Iraupena: 2h15min.

Nork irekia: Angel Guerrero, Paco Hinojo, Joaquin Floria eta Jorge Castaño, 1985.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Vadiello - Carmen (5c, 90 m, 5c derrigorrez)

Ez dut uste Vadiello moduko leku lasai  aurkitu daitekeenik, udaran behintzat. Carmen bidea gozoki hutsa da. Udarako arratsalde baterako aukera ezin hobea da. Arratsaldeko 16:00etatik aurrera guztiz itzalean geratzen da eta, nahiz eta beroa egin, eskalatzea oso atsegina egiten da. Arroka kalitatezkoa inguru honetan hain ohikoak diren “txitxirioekin”. Ekipamendua ere oso ona 12 mm-ko metrika duten paraboltekin. Guztia horri guztiz laua den 4 minutuko hurbilketa “luzea” gehitzen badiogu, ezin da gehiago eskatu.

Lehenengo erdi aldera hormatxo bat duten bi luzetan plaka etzanetan eskalatzen da. Azken luzea bertikalagoa eta mantendua da. Eskalada ere teknikoagoa da.

Iristeko: Huesca hiriburutik Loporzano herrira hurbildu. HU-330 errepidea bere amaieraraino jarraituz Vadiello-ko urtegira iritsiko gara arazorik gabe. Urtegiaren horma aurrean dugula tunela zeharkatu eta eskuinean geratzen den aparkalekuan aparkatu (5-7 kotxerentzako lekua dago).

Hurbiltzeko: Errepidetik oinez jarraitu eta bi tunel zeharkatu behar dira (bigarrenak hesi bat du kotxeak ez pasatzeko). Bigarren tunelaren irteeran dago bidearen hasiera. Kotxetik 4 min inguru behar dira.

L1 (30 m, 6 aseguru, 5a). Plaka etzana hasieran. Ondoren paraboltak ezkerrean utziz hobeto igotzen den hormatxo-sabela. Bilguneraino azken metroak nahiko etzanak.

L2 (30 m, 5 aseguru, 5b). Plaka etzana hasieran. Ondoren pasagune fin pare bat dituen hormatxoa. Gainditzen dugunean, aurrean, jaisteko bigarren rapela ikusiko dugu. Eskuin aldera jarraitu eta dagoen sabaitxoa bere eskuinetik gainditu. Ezpelen artean sartzen den plaka etzan batetik igo. Lau hanketan igotzen den lurrez jantzitako kanal batek bilgunean uzten gaitu. Bilgunea zuhaitz handi batean egiten da. Lurrez jantzitako kanala babesteko ongi dator zintaren bat eramatea.

L3 (25 m, 8 aseguru, 5c). Bi horma bertikal emeki etzana dagoen tarte batez bananduta. Lehenengo horman (kanpora botatzen du) lehenengo asegurua txapatzeko zuhaitzera igo behar da. Bi hormak nahiko teknikoak dira, oinekin asko eskalatu behar den horietakoak. Bigarren horma gainditu eta bilgunea metro batzuk ezkerrera geratzen da.

Jaitsiera: Bidetik rapelatuz.

Materiala: 8 zinta + bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak soberan daude. Ongi dator L2ko lurrez jantzitako tartea babesteko zintaren bat eramatea.

Arroka: Konglomeratua.

Orientazioa: Ekia – Iparrekia.

Iraupena: 1h45min.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu