Balneario de Panticosa - Boletus (6a, 100 m, derrigorrez 5a/Ae)

Bidea hain ezaguna den “Rebellón” bidearen eskuinean kokatzen da. Bidea egitea soilik igo daiteke edo “Neno” bidea egin ondoren egin daiteke.

Bidea zailtasun gutxikoa da eta oso ongi ekipatuta dago. Zailtasun aipagarri bakarra lehenengo luzean dagoen horma bertikala da. Artifizial modura egiteko prestatuta dago (gainera, bigarren aseguruak zinta bat du eta bertatik tiratzeko aukera dago). Bidearen beste guztia gozatzekoa da. Luzeak igo ahala zailtasuna gutxitzen doa. Arroka, inguru honetan beti gertatzen den bezala, kalitate oso onekoa da. Bitxikeri bezala jakin zati batzuetan granitoa aurkituko dugula eta beste batzuetan kolore marroi argia duen intrusio magmatiko bat (basaltoa?).

Bigarren luzea orratz baten gailurrean amaitzen da. Atzean geratzen den lepora jaistea (4 m inguru) ez da zaila, baina bigarrenaren jaitsiera babesteko komeni da zerbait jartzea.

Bilguneak erosoak. Bidearen izena zinta batean idatzia eta bidearen hasieran dagoen pinu txiki batean zintzilikatua dago.

Iristeko: Panticosako Bainuetxera hurbildu eta Casa de Piedra aterpearen aurrean dagoen aparkalekuan kotxea utzi.

Hurbiltzeko: Aterpearen atzean jaiotzen den GR bidezidorra hartu eta La Reina behatokiraino igo (10 min). Metro batzuk aurrerago (50 m ingurura) bidegurutze batekin topo egingo dugu (poste adierazlea). Ezkerrera hartu, beste 30 m inguru igo eta horma handi nabari batekin egingo dugu topo. Bidezidorretik irtenda, bide garbirik gabe, hormaren oinarria jarraitu (horma horretan parabolt lerro bat aurkituko dugu) bidearen oinarria aurkitu arte (beste 10 min; aparkalekutik 20 min inguru behar dira).

L1 (35 m, 12 seg., 6a edo 5a/Ae). Horma bertikal baten oinarrira iristeko arroka trinkoz osatutako plaka hasieran. Horman estutu egin behar edo bestela artifizialean egin. Ondoren plaka etzaten doa. Bilgunea plataforma belartsu handi batean.

L2 (30 m, 9 seg., 4c). Zikin-arrasto beltzak dituen harmaila etzan batzuk hasieran. Ondoren granitozko plaka bat. Bosgarren aseguruaren parean itsasgarritasunezko pasagunetxo bat. Plaka etzan batetik igotzen jarraitzen da eskuinetik ezkerrera eginez. Azken metroak orratzaren eskuineko ertzetik egiten dira (ezproitxoa).

L3 (35 m, 8 seg., 4a).  Orratzaren gailurretik atzeko lepora 3-4 m jaitsi. Erraza da, baina zintaren bat jarri behar da dauden bi pinuetako batean bigarrenaren jaitsiera babesteko. Ondoren helduleku oneko zimurrez beteriko granitozko plaka bat. Plaka gainditu ondoren, zati erraz batzuk bilguneraino (ezproitxo bat eta plakatxoren bat). Bilgunea altzairuzko kable lodi bat duen pinu handi batean.

Jaitsiera: Nabaria den bidezidor batetik (mugarriak jarraituz) 10 minututan Bachimañako aterpera igotzen den GR bidezidorrean egongo gara. Beste 15 minututan aparkalekuan egongo gara.

Materiala: 12 zinta + bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak ez dira beharrezkoak.

Granito: Granitoa eta ¿basaltoa?

Orientazioa: Hego-ekialdea.

Iraupena: 1h15min.

Nork ekipatua: Luis Royo, Ainhoa Estrada eta Julio Benedé, uztaila 2017.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Balneario de Panticosa - Vía del Molondro (5a, 230 m, derrigorrez 4b)

Sendero Límiteko lagun nekaezinen beste bide bat. Azken urte hauetan eskaladako bide onak gustatzen zaizkigunentzat erreferentzia bihurtu dira. Eskertzekoa da hartzen duten lana.

Azken bide hau GOXOKI bat da (letra larriz). Hurbilketa labur bat (15 min), zailtasuna atsegina, luxuzko ekipazioa (aseguru guztiak behar diren tokian jarrita daude; ekipazioa eskalada eskola batekoa dela esan genezake) eta aparteko kalitate duen arroka ditu.

Noizbehinka zati bertikal motz batzuk izan arren, eskalada gehiena plaka etzanetatik egiten da. Beheko luzeak zertxobait trantsiziozkoak dira, baina laugarren luzetik aurrera gauza asko hobetzen da eta luzeak oso politak dira.Pena bat da hain azkar amaitzea. Luzeak elkartzeko aukera dago. Guk L3-L4, L7-L8 eta L9-L10 luzeak elkartu genituen, baina bete aukera batzuk egon daitezke.

Asko errepikatuko den bidea izango dela uste dugu. Eskalatu ez duen jendea eramateko, bide luzeetan eskalatzen hasteko edo ikastaroak emateko bide aproposa. Ez dago altuera sentsazioa eta Bainuetxe aldera eta Garmo Negro aldera da dauden bistak zoragarriak dira.

Iristeko: Panticosako Bainuetxera hurbildu eta Casa de Piedra aterpearen aurrean dagoen aparkalekuan kotxea utzi.

Hurbiltzeko: Aterpe atzean jaiotzen den GR bidezidorra hartu eta La Reina behatokira igo (10 min). Metro batzuk aurrerago (50 m ingurura) bidegurutze batekin egingo dugu topo (zutoin bat dago).  Eskuinera hartu, errekara hurbildu eta zubia gurutzatu. Zubia gurutzatu eta berehala ezkerrera egin eta 10-15 metrora aurkituko dugu bidearen hasiera (2 pinuen alboan).

L1 (25 m, 6 aseguru, 5a). Helduleku onak dituen sabaitxoa hasieran. Zertxobait ezkerretik ekinez hobe gainditzen da. Ondoren heldulekuak dituen horma bertikal batek plaka oso etzan batean uzten gaitu. Plaka goroldio beltzez zertxobait hartuta dago, baina ez du eragozten. Bilgunea harriaren irtengune batean.

Luze hau hurrengo luzearekin elkartzeko aukera dago, baina horrela eginez bikotearen arteko komunikazioa ezinezkoa da (ez zara entzuten errekak egiten duen soinuarengatik). Hobe bilgunea hemen egitea.

L2 (30 m, 4 aseguru, II).  Belarrak eta goroldioak (ez dute eragozten) zertxobait hartutako plaka oso etzana. Plakan eskuin aldera igo behar da eta hain etzana da ia oinez igotzen dela.

L3 (20 m, 2 aseguru, 4b).  Bi paraboltekin oso ongi ekipatuta eta itsasgarritasunezko pasagunetxo bat duen plaka labur bat. Beste guztia trepada bat.

L4 (25 m, 3 aseguru, 3a).  Plakatxo labur batek helduleku  ugari dituen horma bertikal labur baten aurrean uzten gaitu. Guztiz horizontala den plataforma harritsu batera irteten da.

L5 (30 m, 7 aseguru, 5a).  Itsasgarritasunezko plaka bertikala hasieran helduleku onekin. Gero plaka etzaten joaten da.

L6 (25 m, 4 aseguru, 4c).  Hasieran zimurrez josita dagoen granitozko horma bertikal motz bat. Ondoren plaka etzaten doa.

L7 (20 m, 5 aseguru, 5a).  Bilgunetik irteteko sabaitxo bat. Bertan dago luzeko pasagunea. Ondoren plaka gozagarri bat.

L8 (20 m, 6 aseguru, 4c). Zati bertikal motz bat “s” forma duen pitzadura zabal batekin. Oso ongi babestua. Aipamen originalean egileek 5b zailtasun maila ematen diote, baina guretzat askoz errazagoa iruditu zitzaigun. L7 eta L8 luzeak elkartu genituen eta pasagunetxo zailena L7ko hasieran dagoen sabaitxoa iruditu zitzaigun.

L9 (20 m, 2 aseguru, II).  Ia oinez igotzen den plaka oso etzana. Pinu batzuk dituen plataforma belartsu zabal batera irteten da. Horietako batean bilgunea egiteko aukera dago (pinu batek Sendero Limite izena idatzita daukan zinta gorri bat dauka) edo zertxobait atzerago, hurrengo harrizko plakaren oinarrian (parabolt 1).

L10 (20 m, 2 aseguru, II).  Arre kolorea duen intrusio magmatiko batez osatutako eskailera batzuk hasieran. Ondoren pinuak  dituen plataforma belartsu zabal batean uzten gaituen plaka oso etzana. Bilgunea pinu horietako batean. Azken bi luze hauek hobe da elkartzea, ez du pena merezi bakoitza bere aldetik egitea.

Jaitsiera: Oso etzana den plaka batetik metro batzuk oinez  metro batzuk igo eta mugarri batzuk ikusiko ditugu (bai eskuinean, bai ezkerrean). Eskuin aldera jaitsi eta minutu pare batean bidezidor argi eta zabal bat ikusiko dugu (“camino Machos”). Bide hori jarraitu eta 20 minututan zubian izango gara. Beste 10 minutu beharko ditugu aparkalekura iristeko.

Materiala: 7-11 zinta (luzeak elkartzen badira edo ez) + bilgunerako materiala. Friendsak eta fiseroak ez dira beharrezkoak.

Arroka: Granitoa

Orientazioa: Hego-mendebaldea.

Iraupena: 2h15min.

Nork ekipatua: Carlos Budría, Jesús Escartín, Luis Royo eta Julio Benedé, iraila 2018.

Cambiar idioma(Castellano)

Jarraitu

Vall de Freser - Flyng circus (5b, 105 m, derrigorrez 5a)

Zonalde honetara egin dugun lehen bisitaldian ustekabe polita izan dugu. Lekua oso lasaia da, mendiko giro eder batekin. Eskalada oso trinkoa den gneis arrokan burutzen da eta lehenengo bilgunetik aurrera eskuentzat buzoi moduko helduleku pilo bat erakusten ditu (esku batetik zintzilikatzean zu eta kamio bat eusteko gai izango diren helduleku horietakoak dira; izugarrizko konfiantza ematen dutenak). Oinentzat ere beti daude erlaitz txikiak. L1ean liken beltz apur bat aurkituko dugu, baina ez du eragozten. Bideak gainera bigarren luzeko zati batzuetan kuartzitako inkrustazio oso politak agertzen ditu. Hori bai, luzeak nahiko luzeak dira. 60 metroko soka batekin ongi egiten da, baina lasaiago ibiltzeko hobe 70 metroko soka bat erabiltzea. Aipamen batzuetan bigarren luzeari 5 c zailtasuna ematen diote, baina guri askoz errazagoa iruditu zitzaigun. Nahiz eta bertikala izan hainbeste helduleku daude ez dela estutasunik pasatzen. Guk 5b zailtasuna eman diogu, baina agian zertxobait errazagoa izan daiteke.

Mugarria bidearen oinarrian (oso nabaria den plakatxo leun baten alboan). Gure eskuinean diedro lauso bat dago (zertxobait belarrez hartuta) eta zertxobait eskuinago parabolt berriz ekipatutako lerro bat. Gure bidea 8 mm-ko parabolt eta txapa txikiz ekipatuta dago. Lehenengo txapa justu lehenengo sabaiaren gainean ipinita dago. Bideko txapak arrokarekin asko mimetizatzen dira eta batzuetan zaila da hurrengo ikusten.

Hain eskalada polita izanik horma honetako bideei  buruz Interneten dagoen informazio urriak harritu gaitu. Agian duen hurbilketa luzeagatik izan daiteke, baina guri pena merezi duela iruditu zaigu. Itzuliko garelakoan nago. Bide batzuk geratzen dira eta oraingoa bezain politak badira seguru nago asko gozatuko dugula.

Iristeko: Camprodón herritik Vallter aldera igo. Errepidearen amaierara iritsi baino zerbait lehenago, d’Ulldeter aterpera igotzeko bidearen hasieran dagoen aparkalekuan kotxea utzi.

Hurbiltzeko: Bide nabari batetik aterpera igo eta ondoren Marrana lepora (kotxetik 1 h inguru). Coma de Vaca aterpe aldera jaitsi (hasieran hego-mendebaldera eta ondoren, bailaran, hego aldera). Beste ordu inguru beharko dugu bidearen oinarrira iristeko (kotxetik 2 h inguru).

L1 (55 m, 10 aseguru, 5b). Helduleku oneko sabaitxoa hasieran eta ondoren dena plaka trinkoak. Zati batzuetan liken beltz apur bat geratzen da, baina ez du eragozten. Luzea ezkerretik datorren beste luze batekin gurutzatzen da (txapa berri bat duen long life batekin aurkituko garelako ohartuko gara). Bilgunea plataforma belartsu zabal batean dago. Bilgunea (bitxia) txapa luze batean torlojututa dauden 8 mm-ko 2 paraboltez eta eraztun batez osatua dago.

L2 (60 m, 11 aseguru, 5b).  Lehenengo paraboltak txapa berria du, beste guztiak ez. Helduleku onak dituen harmailak hasieran. Sabai laranja baino metro batzuk lehenago  luzea bertikala jartzen da eta horrela jarraitzen du sabaia pasa eta hainbat metro pasa arte. Hala ere, zati horretan bai eskuentzat, bai oinentzat heldulekuak oso ugariak dira eta ez da estutasunik pasatzen. Sabaia oso ongi gainditzen da bere ezkerretik. Bederatzigarren asegurutik aurrera zailtasuna gutxitu egiten da eta helduleku ugariak dituzten harmailetatik igotzen da. Bilgunea plataforma belartsu zabal batean dago. Bilgunea txapa luze batean torlojututa dauden 8 mm-ko 2 paraboltez eta eraztun handi batez osatua dago.

L3 (50 m, 6 aseguru, 4b). Gutxi definituta dagoen ezproi etzan bati jarraitu helduleku pilo bat dituen harmailetatik igoz (erraza). Zailtasuna hurrengo asegurua aurkitzean datza. Bosgarren paraboltaren inguruan zertxobait gehiago pentsatzea behartzen duen pasagunetxo bat dago. Aurreko eta ondorengo guztia erraza eta gozatzekoa. Bilgunea gailurrera iritsi baino zertxobait lehenago, soka batekin elkartutako bi espit handiekin osatua.

Jaitsiera: Aipamen batzuetan bidea rapelatuz jaisten dela aipatzen dute, baina ez du pena merezi. Oinez egiten den jaitsiera azkarrago eta modu seguruago batean egiten da. Horretarako belarrezko gandorrari  jarraitu eta eskuinean geratzen den belarrezko lepora hurbildu. Bertatik nabariena ikusten dugun tokitik jaitsi (bidezidor baten arrastoak hainbat zatitan). Jaitsiera horren hasieran ur garbia eta freskoa duen iturri bat dago.

Bidearen oinarrira iristeko 15 min inguru beharko ditugu.

Materiala: 11 zinta + bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak ez dira beharrezkoak.

Arroka: Gneis trinkoa. R1etik aurrera helduleku pilo batekin.

Orientazioa: Hego-mendebaldea. Goizez itzala. Eguerditik aurrera eguzkia (udaran).

Iraupena: 1h45min.

Nork ekipatua: Roger Olmos, Miguel Gonzalez eta Gustavo Mañez, 2005eko udara.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Larreñigiko haitzak (Egino) - Basotxo (5c, 250 m, derrigorrez 5b)

Antxon Gorrotxategiren eta bere lagunen azken bide semiekipatua. Bidearen izena L1eko amaieran dagoen basotxotik dator. Zati hori garbitzea eta bidea irekitzea asko kostatu zaie. Basotxo ere Iturrimurri ezproia baino zertxobait urrutirago dagoen kobazulo motz eta polit baten izena da (Imanol Errazkin eta Sabino Orbegozok eginiko “Zulotoa” liburuan agertzen da).

Bidea “Egino modukoa” da, basotxo pare batekin eta harriarekin arreta izan behar den hainbat zatirekin. Bidearen beste arroka guztia gozatzekoa da. Bidea paraboltekin eta arroka-zubiekin ekipatuta dago, baina hainbat lekutan autobabestu beharra dago. L2, L5 eta L4 luzeak izan dira guretzat, eta orden horretan, luze politenak. L2ko bigarren zatian “Berto pitzadura” aurkituko dugu. Helduleku onak ditu lehen zatian, baina amaieran pasagune fin pare bat ditu. L4ko bigarren zatia “Udaberri” bidearekin komuna da eta nahi bada bi zatitan bana daiteke “Udaberri” bideko R4 bilgunea aurkituko dugu eta. L5eko luzeak helduleku oneko pitzadura bertikal luze bat du, baina autobabestu beharrekoa da.

Iristeko eta hurbiltzeko: Ikus hurrengo sarrera.

L1 (45 m, 6 aseguru, 4a). Arroka hautsia eta ahula duen luzea. Plakatxoa hasiera eta ondoren (zertxobait eskuin aldera eginez) harkaitzarekin arreta izan behar den eta autobabestu behar den zati luzea.Ondoren zati bertikal motz bat (arrokarekin arreta izaten jarraitu behar da), baina bigarren paraboltatik aurrera gauza asko hobetzen da. Antxonek dion bezala zatia garbitzen eta hobetzen lan handia hartu dute, baina ezin izan dute parabolt gehiago jarri arrokak ez baitzuen uzten. Hala ere, zati horretan friends edo fisureroren bat jarri daiteke. Antxonen aipamenean luze honi 3c zailtasuna ematen dio, baina guri zailagoa iruditu zaigu (agian psikologikoa izan daiteke).

L2 (40 m, 14 aseguru, 5c). Arroka oneko luze bertikala. Zailtasuna mantendua du, baina “Berto pitzaduren” irteerak estutu beharreko pare bat pasagune fin ditu. Lehenengo asegurua ipintzeko ezkerrean dagoen kalanaz lagundu gaitezke. Bigarren asegurua jarri ondoren hobe da eskuinera pasatzea.

L3 (45 m, 9 aseguru, 4c). Ezkerrera egiten den zeharkaldi horizontal motz batek plakatxo baten oinarrian jartzen gaitu. Plakaren gainean terrazatxo lurkara bat eta ondoren hasieran ur-tantak dituen plaka. Plaka horren amaieran luzeari zailtasuna ematen dion zatitxo bat dago. Geratzen den zatiak helduleku pilo bat ditu.

L4 (45 m, 12 aseguru, 5a).  Plakako pasagunetxo bat hasieran 2 paraboltez ongi babestua. Ondoren ezkerrera pasa (pasagunetxoa) eta harmailetatik igo Udaberri bideko R4 bilgunea aurkitu arte. Luzea zatitu daiteke edo eskalatzen jarraitu. Azken plaka geratzen da, azken zatian pasagune finen batekin (sabai nabariaren azpian).

Hurrengo luzearen oinarrira igotzeko, oinez igotzen den 50-60 metroko zatia (bidearen izena plakatxo batean jarrita dago).

L5 (45 m, 9 aseguru, 5b). Plaka etzana hasieran. Ondoren eta lehenengo paraboltera iristeko itsasgarritasunezko plaka etzana. Ez da zaila, baina oinetan fidatzea beharrezkoa da. Jarraian erdian pitzadura bat duen eta autobabesen bat jarri behar den plaka bertikala. Irteeran ur-tantez osatutako plaka batek sabai baten azpian uzten gaitu. Eskuinetik ekiten badiogu hasieran ematen duena baino errazagoa da helduleku onak dituelako. Sabaia gainditzean plaka bat gainditu behar da bilgunera iristeko (oso ezkerrean geratzen da).

L6 (35 m, 4 aseguru, 4b). Lehenengo parabolta zertxobait altua duen plaka hasieran. Ondoren plaka labur batzuen segida. Aseguru finkoen artean (zertxobait urruti daude) autobabesak ipintzeko aukera dago. Bilgunea aurkitzeko erreferentzia bezala “Y” forma duen zuhaitz hil bat hartu behar da.

Jaitsiera: Azken bilgunetik, bide egokienetik, goraino igo (mugarri batzuk badira). Goian ezkerraldera jo eta Azor-eko bide arruntetik oinez jaitsi.Lurra bustiarekin kontuz ibiltzeko jaitsiera da. Kotxeraino guztira 50-60 min inguru.

Jaitsieraren krokisa hemen uzten dizuet.

Materiala: 14 zinta + bilgunerako materiala. Friends eta fisurero joko bana eta zinta batzuk.

Arroka: Kareharria

Orientazioa:Hegoa

Iraupena: 3h.

Nork ekipatua: Antxon Gorrotxategi eta laguntzaileak: Javier Barbarin “Olaf”, Gerardo Bilbao, Susana Agirre “Susi”, Belen Eguskiza eta Iñaki Gorrotxategi “Joe Marmota”, 2018.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Serra de Queralt - Queraltina (6a, 90 m, derrigorrez 5c)

Semiekipatuta dagoen bide polita. Zerbait ipini daitekeen tokietan ekipatu gabe utzi da. Beraz, hainbat zatitan autobabesa derrigorrezkoa da. Arroka ona da (garbiketan lan handia egin da) eta garbitutako tokietan harkaitzak itsasgarritasun izugarria azaltzen du. Bilguneak katez elkartutako bi paraboltez eta eraztun batez osatuta daude. Horrek bidea rapelatzeko aukera ematen du.

Lehenengo luzea bertikala eta zailtasunean mantendua da. Azken zatian 6a zailtasuna duen zati bat du (zertxobait luzatuta A0 moduan egin daiteke). Geratzen diren luzeak, nahiz eta autobabesteko zatiak izan, ez direnez hain bertikalak, gehiago gozatzen da. L3ko azken plaka zoragarria (“garbantzu” moduko inkrustazio batzuekin).  Guztiz gomendagarria den bidea da.

Toki lasaia eta Berga aldera dauden bistak ikaragarriak. Inguruan dauden kirol-bideekin osatu daiteke eguna.

Iristeko eta hurbiltzeko: Ikus hurrengo sarrera (Serra deQueralt).

Santutegiko aparkalekutik Cova de la Troballaren ezkerrera geratzen den Garrota behatokira igo (aparkalekutik 10 min). Behatokitik aurrera jarraitu eta 2 min ingurura bidea dagoen zonaldearen aurrean egongo gara (Ratolí del bosc, Apodemos sylvaticus, kartela baino justu lehenago). Queraltina bidearen ezkerrera eta eskuinera beste kirol-bide batzuk daude. Bidearen oinarrian gorriz margotutako “Q” letrak bidearen hasiera adierazten digu.

L1 (35 m, 9 aseguru, 6a edo 5c/A0). Bi zati nahiko mantenduak dituen (hasieran eta erdi aldera) luze bertikala. Eskalada mota guztiekin aurkituko gara (plakak, pitzadurak eta sabaiak). Aseguruen arteko urrutiratzeak autobabestea behartzen dute. Zertxobait luzatuta 6a zailtasunezko zatia A0 modura egin daiteke.

L2 (25 m, 5 aseguru, 4c). Eskuinera, oinez, 5 m inguru egin. Plakatxo bati ekin eta ondoren gilbortxo bati (bere eskuinetik ongi gainditzen da; ongi babestua). Zati hori gainditu ondoren erdian pitzadura handi bat duen plaka handi bat aurkituko dugu. Pitzadurak autobabesteko aukera desberdinak ematen ditu. Helduleku onak dituen plaka bilgunera irteteko.

Aipamen batzuetan luze honi 5b zailtasuna ematen diote, baina guri ez zitzaigun hain zaila iruditu.

L3 (20-25 m, 6 aseguru, 5c). Eskuineko plakara irten eta bertatik igo itsasgarritasun izugarria duen laranja koloreko harkaitzera igo. Zati labur bat igaro ondoren azken plakaren oinarrian egongo gara. Bertara sartzeko sabaitxo bat gainditu behar da (hobe ezkerretik), baina helduleku onak agertzen ditu. Plakak “garbantzu” moduko inkrustazio bitxiak ditu. Bertan itsasgarritasun oneko hainbat pasagune fin aurkituko ditugu.

L4 (10 m, 1 aseguru, II). Oinez jaisteko asmoa badugu soilik. R3ko irteera parabolt batekin babestuta dago.

Jaitsiera: Bidetik rapelatuz edo oinez.

Oinez jaisteko, gailurrera igo eta mugarriei eta harkaitzean margotutako “Q” letra gorriei jarraituz jaisten hasi. Hasieran gandorraren ezkerretik eta gero eskuinetik. Nahiko airetikoa eta zerbait arriskutsua izan daitekeen zati labur batera iritsiko gara. Zati honetan arreta izan behar da. “X” marka batera iristerakoan eskuinera biratu. Azken metroak gandorraren eskuin aldetik egiten dira. Garrota behatokitik datorren bide zabalera jaisteko 15 min inguru beharko ditugu. Beste 15 minututan aparkalekuan gara.

Materiala: 12 zinta + bilgunerako materiala. Friends eta fisurero joko bat. Zinta batzuk arroka-zubientzat.

Arroka: Kareharria.

Orientazioa: Hegoa.

Iraupena: 1h 30min.

Nork ekipatua: Jordi Farrás eta Ángel Companyó, apirila 2017.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Ampriu - Estalentao (6a, 100 m, derrigorrez 5c)

Zerbait etzanak dauden plaka segida. Blokeren bat mugitzen den L2ko zati motz bat izan ezik, arroka kalitate oneko gneisa da. Arrokaren ezaugarriarengatik helduleku gehienak eskuinera inklinatuak daude (goitik behera).  Itsasgarritasunezko pasagune batzuk, beste guztia oinentzat eta eskuentzat helduleku txikiekin. L3ko plaka aurrekoak baino etzanagoa da eta zailtasuna seigarren asegurutik bilgunera dagoen zatian dago (eskuentzat helduleku oso txikiko itsasgarritasunezko pasaguneak dira eta oinetaz fidatu behar da).

Iristeko eta hurbiltzeko:  Ikus hurrengo sarrera. 

Pallestra sektorera hurbildu eta “Xanadu” eta “Grease” bideak hasten diren erlaitz handi aldera igo (ikus sarrera hori). Erlaitz handira iritsi baino zertxobait lehenago (“Felipe el herboso” bidearen L2ko plaka handiaren aurrean gaudenean; ikus sarrera hori), eskuiera, mugarri batzuk ikusiko ditugu. Hartxingadi bat gurutzatu eta bidezidor baten arrastoei jarraituz bideen oinarrira iristen da. Hobe da gauzak “De punta a punta” bidearen oinarrian uztea gero hortik egiten baita azken rapela. Erreferentzia bezala bidea lertxun talde baten alboan (eskuinera) dagoen erlaitz batean hasten da. Metro batzuk trepatu behar dira erlaitz horretara igotzeko.

L1 (25m, 8 aseguru, 5c). Ezkerretik eskuinera igotzen den plaka luzea. Pasagunetxo fina plakan sartzeko eta besteren bat luzearen erdi aldera. Bilgunea erlaitz handi eta eroso batean.

L2 (50 m, 13 aseguru, 5c). Ezker aldera igo behar da sabai nabariaren azpira iritsi arte. Zeharkaldi horizontal erraz bat ezker aldera bilgunearen bertikalean jarri arte. Blokeak dituen zati bertikal batek azken plakan uzten gaitu. Bertan zailtasuna jaitsi egiten da, baina aseguruak zerbait urrutiratzen dira.

L3 (30 m, 7 aseguru, 6a).  Sabaira iritsi arte disfrutatzen diren bi plaka. Sabaia ematen duena baino errazagoa da. Bere eskuinean beti aurkituko ditugu helduleku onak. Ondoren, erlaitz txiki batetik, ezkerrera pasa eta azken plakari ekin. Plaka honetako zailtasuna azken metrotan dago.

Jaitsiera: Bidetik rapelatuz. R3tik R2ra eta hortik “De punta a punta” bidearen R1era (“Desalentao” bidearekin partekatzen dena).

Materiala: 13 zinta + bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak soberan.

Arroka: Gneis.

Orientazioa: Ipar mendebaldea.

Iraupena: 1h30min.

Nork ekipatua: Carlos Carracedo y Luis Alfonso, 2003.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Malanyeu - Adeu Espanya (5c, 105 m, derrigorrez 5c)

Malanyeura itzultzen gara, bere eguzkira eta bere arroka ezin hobera.Bidea arroka trinkoz osatutako plaka segida amaigabe bat da. Aseguruen artean “airea” dago eta beraz, beraien artean eskalatu egin behar da. Bere edertasunagatik eta homogeneotasunagatik hirugarren luzeko plaka trinkoa aipatu behar da. Bidea paraboltekin, arroka-zubiekin eta ezpeletan kokatutako zintaren batekin ekipatuta dago. Hala ere urrutiratzeren bat edo beste babesteko ongi dator friends edo/eta fisurero joko bat eramatea (nahiz eta zerbait jartzeko aukera gutxi egon).

Marrazkian rapelatzeko markatuta dauden bilguneak 2 parabolt eta 2 eraztunez (R2’ eta R3) edo katez elkartutako 2 parabolt eta eraztunez (R4) osatuta daude.

Bidearen hasiera aurkitzeko oso elkar dauden bi haritzen alboan hasten dela kontuan izan behar da. Harkaitzean A.E. inizialak, tamaina txikiz eta beltzez, margotuta daude. Egia esan, zaila da inizial horiek aurkitzen. Bidea aurkitzen lagunduko diguten beste erreferentzia batzuk “Badalona” bidearen hasieratik 10 m eskuinera eta “Viatge pura delicia” bidetik (izenak harkaitzean beltzez margotuta daude) 5 m ezkerrera dagoela dira. Lehengo parabolta erraz ikusten da.

Iristeko eta Hurbiltzeko:  Ikus hurrengo sarrera.

L1 (30 m, 7 aseguru, 5c). Pasagunea bidearen hasieran. Bi haritzetako enbor batekin laguntzen bada, errazago egiten da. Ondoren plaka bat. Hori gainditzerakoan ezker aldera igoz azken plakei eraso behar zaie. Azken bi plaketan pasagune finak daude.

L2 (25 m, 6 aseguru, 5c). Ezker aldean geratzen den pitzadura aldera plakatik igo (zati fina). Ondoren, pitzadurari jarraituz, plakara irten eta eskuin aldera (diedro handi aldera) pasatu. Zati hori gainditu ondoren plakatxo labur bat soilik geratzen da bilgunera iristeko.

L3 (25 m, 5 aseguru, 5b). Pasagune finen bat duen zimurduraz beteriko plaka trinkoa. Arroka-zubiak soka oso finekin eginak daude eta ez dute konfiantza handia ematen (oso gertu dauden 2 arroka-zubietako batean soka hain fina da oinetakoen lokarriaz egina dagoela ematen duela). Eskerrak pare bat metro gorago eskuinetik igotzen den bidearen parabolt bat aurkitzen dela. Aseguru horrek azken metroak (eta urrekoak) konfiantzarekin igotzea ahalbidetzen dute. Bilgunea iritsi baino lehenago, azken metroak, harri solteak dituzten harmailetatik egiten da.

L4 (25 m, 2 aseguru, 4c). Harmailak hasieran. Luzeak ezkerrera egiten du azken plaka nabariaren bila. Txapa zertxobait gora, baina diedroaren laguntzarekin igo daitezke metro horiek. Diedroaren goiko zatian arreta izan behar da arrokaren.

Jaitsiera: Rapelatuz. R4tik R3ra, hortik igotzerakoan eskuinean geratzen zaigun bidearen R2ra. Azken bilgune horretatik (2 parabolt + 2 eraztuz) rapel zuzen eta garbi batekin lurrera iritsiko gara (60 m-ko sokekin).

Materiala: 7- 9 zinta + bilgunerako materiala. Aukeran Friends eta/edo fisurero joko bat eta zinta batzuk.

Arroka: Kareharria. Oso trinkoa eta zimurduraz betea. Malanyeuko arrokaren berezitasuna da.

Orientazioa: Hegoa, eguzkiak ematen dio egun osoan.

Iraupena: 2h.

Nork irekia: Joan Baraldés eta Toni Alarcón, 2014.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Sant Llorenç de Montgai - Ribes-Sabaté (5c, 100 m, derrigorrez 5b)

Lehenengo luzean estutzea eskatzen duten pasagune batzuk dituen bide bertikala. Lehenengo bilgunea deserosoa da eta hobe ez egitea. L2ko zeharkaldi horizontala eskuak baino oinak ongi jartzekoa da, baina azken zatian aseguru bat faltan botatzen da. Hirugarren  luzea ur-tantez osatutako plaka da helduleku txikiekin bai esku, bai oinentzat. Erreferentzia batzuetan azken bi luzeak elkartzen dituzte, baina guk ez genuen egin. Horrela une oro bikotearen arteko komunikazio bisuala ahalbidetzen da.

Bidea rapelatzen duen jendea bada, baina ez du merezi. Erosoagoa, azkarragoa eta seguruagoa da oinez jaistea. Aparkalekura iristeko 20 min behar dira.

Bitxikeri bezala lehenengo luzeko bosgarren aseguruaren paran nire Igor lagunak ustekabeko topaketa bat izan zuen. Alboan zulo bat zuen helduleku bat eustera joan zen eta zuloan saguzar bat zegoan. Zomorroaren tamaina itzela zen (ez zen ohikoak diren horietako txiki bat) eta nahiko erasokor jarri zen (garrasi egiten eta hortzak erakusten). Zomorro horiek amorrua transmititu dezaketenez, gauza ez zen txantxetakoa. Batek ezin heldulekua eutsi eta bestea garrasika, horrela 5 min egon ziren saguzarra hegan irten eta gorago zegoen beste zulo batean (bidetik kanpora zegoena) sartu arte. Gertakizuna kontatzen dut norbaitek berriro aurkitu balu.

Iristeko eta hurbiltzeko: Ikus hurrengo sarrera.

L1 (30 m, 6 aseguru, 5c). Helduleku onak dituen plaka bertikala hasieran. Lehenengo asegurua urruti, lurretik 8 m ingurura. Ondoren ezkerrera pasatzen da nabaria den diedroaren azpian jarri arte. Diedroaren eta ezkerrean geratzen den plakaren laguntzarekin igo. Bilgunea parabolt bat eta zuhaitzean dagoen zinta batekin osatuta dago. Bilgunea oso deserosoa da, hobe hurrengoraino jarraitzea.

L2 (20 m, 4 aseguru, 5a). Sabai nabariaren azpitik bi metro ingurura jarri arte diedrotik metro batzuk zuzen igo. Ondoren, sabai azpitik metro pare batera, ezker aldera zeharkaldi luze bat. Azken asegurua baino lehen urrutiratzea eta baita, baina zertxobait motzagoa, hortik bilgunera. Bigarrenarentzat zati delikatua. Faltan botatzen da beste aseguru bat.

L3 (25 m, 3 aseguru, 5a).  Ezker aldera irten. Ez igo zuzen horma laranja aldera. Ur-tantez osatutako plaka eskalada teknikoarekin. Helduleku txikiak oin eta eskuentzat. Polita, baina aseguruen artean “airea” dabil.

L4 (25 m, 4 aseguru, 5a). Plaka bertikal motz bat hasieran. Ondoren diedro etzan bat. Diedroaren lehen zatia nahiko erraza, baina nahiko urrutiratzea dago bigarren asegururaino. Diedroa gainditzean ezkerrera pasa eta ezproi motz bat zuzen igo.

Jaitsiera: Gailur aldera igo (ezker aldera) eta amildegia inguratzen duen bidezidorrari jarraituz trenbidea dagoen aldera jaisten hasi. Une batean bidezidorrak ezkerrera biratzen du eta magaletik jaisten da. Bidea erosoa eta azkarra da eta 20 minututan aparkalekuan uzten gaitu.

Materiala: 6-10 zinta (luzeak elkartzen badira edo ez) + bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak ez dira behar.

Arroka: Kareharria

Orientazio: Hego-mendebaldea. Udaran arratsaldeko lauretatik/bostetatik aurrera itzalak ematen dio.

Iraupena: 1h30min.

Nork irekia: E. Ribes eta J. Sabaté, 1977.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu