Sopeira - Lolita la flamenca (5c/6a, 310 m, derrigorrez 5b)

Juan Gutiérrez, David Domínguez eta Miguel Ángel García ezagunak dira Sant Llorenç de Montgai inguruan hainbat bide polit ireki eta ekipatu dituztelako. Garbi dago bere “eremutik” mugitzen direnean filosofia horrekin jarraitzen dutela. Bide hau, bere albokoa den “Gutiérrez García” bidea bezala, aurreko hirukoteko birena, asko gustatu zitzaigun. Ez da zaila, ez du altuera sentsazio handia, oso ongi ekipatuta dago eta arroka, orokorrean, primerakoa da. Guztiz gomendagarria.

Bidea begetazioz garbia dago. Ikusten da egileek saneatze eta garbiketa (bai arrokarena, bai landarediarena) lan bikaina egin dutela.

Bidea luzeetan paraboltekin ekipatuta dago, baina han-hemenka iltzeren bat aurkituko dugu. Bilguneak bi paraboltez eraikiak daude eta toki erosoetan daude jarrita. Arroka kareharria dela dirudi, baina harea eduki handi bat du. Hori dela eta ukimen eta itsasgarritasun bikainak ditu. Hori gutxi balitz euste leku ugariak eta oso onak ditu, gutunontzi motatakoak (esku batetik lasai zintzilikatzeko horietakoak).

Bidea ongi babestua dago, aseguru kopuru egokiarekin (behar direnekin; ez gehiegi, ez gutxiegi). Hala ere, norbait mailan justu ibiliko dela pentsatzen badu fisu batzuk edota friends joko bat eraman dezake. Arrokak pitzadura ugari aurkezten ditu eta erraza da ipintzeko lekuak aurkitzea. Bidea ere egokia izan daiteke inguru seguru batean fisuak edo friendsak ipintzen ikasteko edota entrenatzeko. Luze pare bat krokis originalean adierazten dena baino zailagoak iruditu zitzaizkigun eta beste pare bat errazagoak.

Bide guztia rapelatu ahal izateko prestatuta dago. Beheko zatian R2, R3 eta R4 eta goian R7, R8, R9 eta R10. R5 bilgunetik hormaren goialdean dagoen plataforma handira igotzeko ez dago arazorik. Lehen luzea saihesteko aukera dago etxola zurira igotzen diren eskaileratik erabilita, baina luze polit bat galduko genuke. Bide osoa ez egiteko aukera ere badago (adibidez eguraldia ez bada ziurra) eta soilik luze errazenak egin (L1etik L6ra edo L2tik L6era).

Zorionak egileei. Asko errepikatuko den bidea izango da. Horren adibide bezala esan guk egin genuen egunean lau sokada elkartu ginela. Bidea Loli Sanchezi dedikatuta dago. Ez dut neska hori ezagutzen, baina eskalatzea gustatzen bazaio, izugarrizko oparia egin diotela esan beharra dago.

Azken zehaztapena. Azken luzeko azken metroetan arropa-garbitzaile baten tamaina duen harri handi bat kili-kolo dago eta hobe da ez ukitzea. KONTU HANDIA IZAN!

Iristeko, hurbiltzeko eta jaisteko: Ikus hurrengo informazioa.

 

L1 (30m, 8 aseguru, 5c).  Pasagune finen bat duen, baina uste leku oneko plaka bertikala. Bilgunea zuhaitz batean egin. Atzerago, etxolaren baranda berdean egiteko aukera ere badago, baina zuhaitzetik bikotea hobeto ikusteko aukera izango dugu.

L2 (35 m, 8 aseguru, 4c). Lehen zatian, euste leku eta pitzadura onak aurkezten dituen ezproia. Bosgarren aseguruan eskuinera pasa eta euste leku onak dituen diedro etzan batetik igo.

L3 (30 m, 6 aseguru, 4b).  Kanal moduko ranpa bat hasieran. Azken zatian euste leku onak dituen plaka bat. Aseguruak zertxobait urruti azken zati horretan.

L4 (40 m, 7 aseguru, 5a).  Bilgunetik eskuin aldera irten eta beti plakak bilatuz igo. Ezproi horizontal batera irtengo gara. Oinez zeharkatu eta erresalte txiki bat gainditu ondoren, gure eskuinean, bilgunea aurkituko dugu.

L5 (30 m, 8 aseguru, 5a).  Bi arte gazteen artean pasatzen den plaka hasieran. Lehenengo eta bigarren aseguruen artean urrutiratzea dago, baina arteetan zintaren bat jartzeko aukera dago. Bigarren plakaren sarreran dago fin ibili behar den zatia. Plakaren sarreran dagoen iltzea altu geratzen da eta horrek txapatu baino lehen pasagunea egitera behartzen du.

L6 (30 m, 2 aseguru, 3b). Oinez igotzen den gandor horizontal bat hasieran. Harmaila txiki bat gainditu (urtegiko obretan erabilitako burdinazko iltze handi bat dago lurrean sartuta; aseguru bezala erabil daiteke) eta hormaren goialdean dagoen plataforma handira irtengo gara. Aurrean parabolt bat aurkituko dugu eta, bere alboan, zein aldera joan behar dugun adierazten duen gezi bat margotura horman.  Bilgunea korridore lurkaratik 10-15 m eskuin aldera (oinez) igo ondoren aurkituko dugu.

L7 (35 m, 7 aseguru, 5a).  Bi plaka. Lehena zuzen igotzen da. Bigarrena eskuinetik ezker aldera. Bigarren hau lehenengoa baino finagoa da. Azken metroetan ezker aldera zeharkaldi gorakor bat egin behar da bilgunera hurbiltzeko. Bilgunera iristeko metro pare bat dituen destrepea egin behar da. L8ko lehen asegurua ipintzea aholkatzen dut sokadako bigarrenaren hurbilketa babesteko. Zati honetan erorita bigarrenak pendulu handi bat egingo luke bestela. R7 bilgunea kanal-pitzadura lurkara zabalaren erdian dago, R6tik agerikoa.

L8 (15 m, 4 aseguru, 4c). Bide osoan aurkitu ditugun euste lekuak ez dituen arroka trinkoz osatutako kanal zabal batean dagoen plaka hasieran. Hala ere, itsasgarritasun oso ona du. Ondoren zati etzan eta lurkara bat. Ematen duenez obrak egin zituztenean luze honetan barrenatzen ibili ziren (barrena baten arrastoak ikusten dira). Arrokaren lehen zatia zertxobait zikina aurki dezakegu goitik eroritako lurrarengatik . Hala ere, ez du molestatzen. Bilgunea sabai nabari baten azpian.

L9 (30 m, 8 aseguru, 5a).  Arroka trinkoz osatutako erresaltea hasieran eta ondoren beste bat. Bigarren horretan dago luzeko pasagunea. Bi erresalteen artean urtegiaren obran erabilitako gurpil metaliko baten arrastoak aurkituko ditugu. Bilgunean uzten gaituen eta ezkerretik eskuinera igotzen den azken plakak euste leku onak ditu.

L10 (35 m, 14 aseguru, 5c/6a).  Zati finenak hasieran eta amaieran dituen plaka luzea. Bi zati horien arten plaka, plaka eta plaka gehiago. Euste leku onak aurkezten ditu, baina zertxobait nabigatu behar da dituen presa on horiek harrapatzeko. Bosgarren asegurua iltze bat da eta ezkutuan dago, ez da ikusten bertara iritsi arte. Azken asegurutik ez jo ezkerrean ikusten den bilgunera. Rapelatzeko bilgunea da. Azken bilgunea azken aseguruaren bertikalean kokatzen da.

Azken metroetan, gure eskuinean arropa-garbitzaile baten tamaina duen eta erortzeko kili-kolo dagoen harri handi bat ikusiko dugu. Arreta izan eta ez ukitu.

 

Jaitsiera:  Hiru rapeletan R6 bilgunera jaisten da. Lehen rapela R10etik R9ra (30 m), bigarrena R9tik R8ra (30 m) eta azkena R8tik R6ra (40 m).

 

Materiala: 14 zinta + bilgunerako materiala. Friendsak eta fisuak ez dira beharrezkoak, baina aukera ona izan daiteke beraiekin “jolastu” nahi baldin badugu.

Arroka: Harea eduki ugaria duen kareharria. Ukimen eta itsasgarritasun bikaina duen arroka da. Fisuak eta friendsak ipintzeko pitzadura ugari aurkezten ditu.

Orientazioa: Hego mendebaldea. Eguzkia 11:00tik aurrera (gutxi gorabehera). Udaran goiz altxatu. Neguan tarte egokiena eguerdi aldera.

Iraupean: 3h.

Nork irekia eta ekipatua: Juan Gutiérrez, David Domínguez eta Miguel Angel García, 2020.

 

Cambiar idioma (Castellano)

 

Jarraitu

Ref. Bachimaña - Vía de los jardines (4a, 280 m, derrigorrez 3c)

Nahiz eta bidea 2010. urtean ekipatutakoa izan eta nahiz eta Interneten bilaketa sakonak egin, ez dut aurkitu bide honi buruzko sarrerarik, ez blogetan, ez foroetan. Seguruenik bere alboko bideengatik estalia izan da eta oharkabeko pasa da. Ea sarrera honekin  jendea gehiago animatzen eta gehiago errepikatzen den.

Zonalde belartsu zabalez banandutako plaka () segida batez osatutako bide erraza da. Bidea ongi ekipatuta dago eta arroka oso ona da. Bide luzeetan ibiltzen hasteko, eskalatzen ez  duen norbait eramateko edota aterpera igotzeko beste modu ordezko bat bezala erabil daiteke. Gainera uharra zeharkatzeak eta “La escupidera” pasaguneak barietate apur bat ipintzen diote.

Mendiko giroa aurkituko dugu. Ohartu gabe altuera hartzen zoaz eta amaiera aldera Bachimañako zirkoa oso behean ikusten da.Niri Perineotako gailur batzuetan eginiko eskalada errazak, harkaitza eta zonalde belartsuak tartekatzen dituzten horietakoak, gogoratu zizkidan.

Bidearen zailtasuna gehiegi igo gabe, bidea luzatzeko aukera dago “Viaje por el muro” bidearen lehen eta bigarren edo soilik bigarren luzeak eginez.

 

Iristeko eta hurbiltzeko: Hurrengo sarreran eta beste honetan dagoen informazioa irakurri.

 

L1 (15m, 0 aseguru, I).  Beste bideen bilguneak dauden erlaitzetik sartzen bagara soilik zinta horia duen pinura oinez hurbildu beharko dugu. 

L1bis (15m, 4 aseguru, 4a).  “Viaje por el muro” bidearen  bigarren luzetik sartzen bagara, zertxobait etzana dagoen plaka bat igo behar da. Euste lekuak ditu.

L2 (30 m, 4 aseguru, I-II). Belardi handiko basotxora iritsi arte erlaitz belartsua jarraitu. Bilgunea harkaitzaren oinarrian dagoen parabolt batean egin (azkenak diren pinuren batean ere egiteko aukera legoke).

L3 (30 m, 4 aseguru, 3c).  Harmailak hasieran. Azken zatian dagoen plakatxo labur batek bilgunean uzten gaitu.

L4 (40 m, 8 aseguru, 4a).  Emeki igoz R3bis bilgunera hurbildu. Aurreko luzea bilgune honetaraino luza daiteke, baina kontuan izan uretik gertu dagoela eta zipriztinek azkenean busti egiten zaituztela. Eguraldi onarekin (eguzkiak jotzen badu) atsegina izan daiteke, baina egun freskoarekin (guri tokatu zitzaigun modura) desatsegina suerta daiteke. Uharra zeharkatu eta harmailetatik mini-diedrora hurbildu. Hori gaindituta azken plaka leuna gainditzea soilik geratuko zaigu bilgunera iristeko.

Uharra zeharkatzean, bi alboetan, metro eta erdi inguruko altueran, parabolt bi daude eta beraz ura zeharkatzean soka airean geratzen da eta ez da gehiegi bustitzen. Gainera zati hori (nahiko irristakorra) gainditzen laguntzen duen soka finkoa dago ipinita. Soka nahiko egoera onean dago, baina urarengatik belztuta dago.

L5 (30 m, 2 aseguru, I).  Oinez igotzen den erlaitzbelartsu handi eta zabala. Bilgunea pinu handian egin (zinta horia).

L6 (20 m, 3 aseguru, II). “La escupidera” pasagunea dugu aurrean. Nahiko airetikoa den zeharkaldi laburra da. Hasieran, goitik ikusita, ematen duena baino errazagoa da. Pare bat metro jaitsi behar dira eta zertxobait lurkara den zati horizontala zeharkatu. Ongi babestua. Jaitsiera egoera onean dagoen soka finko batekin (bi paraboltetan lotuta) babestuta dago. Bilgunea aurkitzeko kanalean aldera igo behar da. Bere hondoan, ezker aldean, 2 paraboltak aurkituko ditugu. Lehen bilgunearekin lotuta zegoen soka finko (zuri-berdea) baten arrastoak aurkituko ditugu (bideak nondik jarraitzen zuen adierazteko zela suposatzen dut).

L7 (30 m, 3 aseguru, 3c). Gora begiratuta, bilgunearen eskuin aldera (horizontalki) irten eta belardi handira igo. Zeharkatu eta bilgunera iristeko plaka zimurtsu bat igo behar da. Bilgunea parabolt batean.

L8 (30 m, 4 aseguru, 3c). Zeharkaldia ezker aldera. Hasiera batean harrizko erlaitz batetik, gero erlaitz belartsu batetik. Kanal-barrankoa zeharkatu eta blokeen artean bilgunera igo. Sabai handiaren azpian aurkituko dugu.

L9 (20 m, 3 aseguru, II). Zeharkaldia ezker aldera. Hasieran harrizko erlaitz zabal batetik, gero erlaitz belartsu batetik. Bilgunea parabolt batean. Luzea luzatzeko aukera dago eta ur-jauzitik gertu aurkituko dugun eta R9bis bilgunean bilera egin, baina zipriztinek busti egiten zaituzte. Kontuan hartu hori. R9bis bilgunera seguruago hurbiltzeko soka finko bat jarrita dago. Soka nahiko egoera onean dago, baina urarengatik belztuta dago.

L10 (30 m, 4 aseguru, 3c).  Euste leku onak dituen plaka zimurtsua. Ia amaieran 8 mm-ko bi paraboltez osatutako bilgunean bilera egiteko aukera dago edo metro batzuk gorago arroka-zubi batean. Bi paraboltez osatutako bilgunea eta R9bis bilgunearen artean soka finko bat jarrita dago. Suposatzen dut haizearen norabidearen arabera ur-jauziko zipriztinek plaka busti dezaketela. Seguruenik soka kasu horietarako jarrita dago. Soka nahiko egoera onean dago, baina urarengatik belztuta dago.

 

Jaitsiera: Aterpera oinez igo (10 min) eta GR-11tik jaitsi.

 

Materiala: Bilguneak non egiten ditugun arabera 6-8 zinta (R edo Rbis-etan) + bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak ez dira beharrekoak.

Arroka: Granitoa.

Orientazioa: Hego mendebaldea.

Iraupena: 2h15min.

Nork irekia eta ekipatua: Luis Royo, Carlos Budría, Carlos Roy, Bruno Gaspar eta Julio Benedé,  2010.

 

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Ref. Bachimaña - Climbing girls (5c, 230 m, derrigorrez 5a)

Inguruko bideen antzeko bidea. Arroka oso ona eta, Sendero Limiteko estiloa jarraituz, oso ongi ekipatua. Aipagarriak diren zailtasunak L1, L5 eta L9ko sarrerak eta L1eko diedroak dira. Beste guztia gozatzekoa.

Guk L3-L4 eta L6-L7ak elkartu genituen. Guretzat luze politena L5a izan zen. Arroka beltzeko zati bertikal bat du, baina euste leku askorekin. Motza geratzen da.

R8rainoko bilgune guztiak bi parabolt eta bi eraztunekin osatuak daude (R3an eraztun bakarra) bidea rapelatu ahal izateko. R8tik aterpera oinez igo daiteke ezkerrean geratzen den belarrezko zelaitik.

Bidearen izena parabolt batean dagoen zinta batean ipinita aurkituko dugu bidearen oinean.

 

Iristeko eta hurbiltzeko: Hurrengo sarreran eta beste honetan dagoen informazioa irakurri .

 

L1 (25m, 10 aseguru, 5b).  Horma zimurtsu motz bat hasieran. Euste leku onak ditu, baina kanpora botatzen du. Estutu behar da. Ondoren plaka batek eta harmaila batzuk diedroaren azpian uzten gaituzte. Berriro zertxobait estutu behar den zatia dugu. Mini-zuhaixkean dagoen zinta ongi dator gehien bat psikologikoki. Bilgunea aurkitzeko ezkerrean geratzen den plaka handi etzanera irten behar da.

L2 (40 m, 9 aseguru, 4a). Plakatxo etzanak hasieran eta ondoren bere ertzetik igotzen den plaka etzana (aseguruak plakaren erpinean daude). Luzea zatitzeko aukera dago erdi aldera aurkituko dugun aukerazko bilgunea erabiliz (parabolt 1 + arroka-zubia).

L3 (20 m, 3 aseguru, 4a).  Diedro etzana eta bloke batzuk bilgunean uzten gaituzte.

L4 (15 m, 2 aseguru, II).  Ia oinez igotzen den eta ezkutuan dagoen kanal belartsua (ez da ikusten bertara iritsi arte). Aproposena L3 eta L4 elkartzea da.

L5 (25 m, 11 aseguru, 5b).  Hiru metro inguruko altuera duen diedroa hasieran. Oso ongi babestua (4 parabolt). Estutu behar da, baina oso ongi babestua dago (A0 edo Ae modura egiteko aukera ere badago).Ondoren plataforma zabal baten gainetik eskuinera egiten den zeharkaldiak horma beltzaren azpian uzten gaitu. Bertikala da, baina arroka oso ona da eta euste leku on asko ditu. Azken zatia zertxobait bertikalagoa eta mantendua, baina aseguruak oso gertu daude. Bideko luzerik politena da.

L6 (20 m, 3 aseguru, 4a). Lehen metroak hormatxo bertikal bat euste leku onekin. Belarrera irtetean, ezkerrean geratzen zaigun plaka etzanetik jarraitu behar da.

L7 (15 m, 4 aseguru, 3b). Plaka etzana. Aproposena L6 eta L7 elkartzea da.

L8 (40 m, 10 aseguru, 4c). Bilgunetik irteteko euste leku onak dituen horma bertikal motza. Zailtasun hori gainditu ondoren beste guztia errazagoa da. Erresalte batek plaka oso etzan batera eramaten gaitu eta honek harmaila batzuetara. Horietatik igoz bilgunera iristen da.

L8bis (15 m). R8tik horizontalean zelaia gurutzatu ezkerrera R8bis bilgunera iristeko. Txapak zertxobait altuak jarrita daude.

L9 (25 m, 8 aseguru, 5c). Euste lekuak dituen eta kanpo aldera botatzen duen horma bertikala. Estutu behar da. Bigarren asegurutik aurrera zailtasuna zertxobait gutxitu egiten da eta euste leku onak dituen zati batetik igotzen da. Plaka batzuetara irteten da. Horiek gainditzean eskuinera jo, ezproitxo etzan baten eskuinetik, bilgunera iristeko.

 

Jaitsiera: Aterpera oinez igo eta GR-1tik jaitsi.

 

Materiala: 11 zinta + bilgunerako materiala. Fisureroak eta friendsak ez dira beharrezkoak.

Arroka: Granitoa, zintzoa eta itsasgarria.

Orientazioa: Hego mendebaldea.

Iraupena: 2h30min.

Nork irekia eta ekipatua: Martin Txeko, Julio Benedé,  Luis Royo, Almudena Cortés, Ainhoa Estrada eta Lucas Morales, uztaila 2018.

 

Cambiar idioma (Castellano)

 

Jarraitu

Ogoño - Gaviotas (6a, 130 m, derrigorrez 5c)

Eskalada bertikala eta oso mantendua. Giroa eta paisaia, ikusgarriak. “Gaviotas” hormako bide eskuragarriena eta beraz, errepikatuena da. Bidea ongi babestua dago, baina aseguruen artean aireak korritzen du. Horrez gain, urrutiratzeren bat edo beste aurkituko dugu. Beraz, eskaladaz gozatzeko garrantzitsua da derrigorrezko maila ongi menperatua eramatea. Bilguneak kimikoekin antolatuta daude.

Ogoño

OHARRA: Uztailak 16tik martxoak 31 bitartean eskala daiteke soilik. Apirilak 1etik uztailak 15era DEBEKATUTA DAGO ESKALATZEA (hegaztien habiengatik).

Iristeko: Ibarrangelura hurbildu behar gara. Herriaren sarreran egonik kotxea uzten den aparkalekura iristeko bi aukera ditugu (ikus krokisa).

Lehenengo aukera Elantxobe aldera egitea da eta Ibarrangeluko gainera iristerakoan, Elantxobera jaisten hasi baino justu lehenago, ezkerrean aurkituko dugun asfaltatutako pista hartzea da. Pista horrek 1,2 km  ondoren aparkalekura eramaten gaitu. Pista zati batzuetan estua da. Beste kotxe batekin gurutzatzen bagara maniobratzen ibili beharko dugu.

Bigarren aukera Laga hondartza aldera egitea da eta 1,8 km ondoren, justu araztegia ikusi ondoren, eskuinera egin eta araztegi aldera sartzea da. Araztegiaren sarrerako hesira iristerakoan, ezkerrean, zementuzko pista zabal bat jaiotzen dela ikusiko dugu. Hori hartu eta bertatik igoz 700 m-tan aparkalekuan gara. Igoera gogorra. Beste kotxeren batekin gurutzatzen bagara ez dago arazorik pista nahiko zabala delako.

OHARRA:  Aparkaleku alboan iturria eta mahaiak dituen zonalde bat daude.

Ogoñoko sarbideen mapa.

 

Hurbiltzeko: Aparkalekutik bi aukera ditugu (ikus krokisa):

Lehenengoa kanposanturen albotik doan hormigoizko pistatik igotzea da (hesia). Igoera gogorra 10 minutuko tartean. Gero hartxintxarrezko pista batetik jarraitzen du. Hasieran horizontalki, gero emeki behera eginez. Pista jarraitu eskuinetik datorren beste pista batekin topo egin arte (bigarren aukera da). Zertxobait aurrerago, panel baten alboan, hormara eramango gaituen bidezidorra aurkituko dugu. Metro batzuk aurrerago (50 m ingurura) postea duen bidegurutzea. Ezkerrera egin. Bidezidor zabal batetik emeki igo jaitsiera leun batera iritsi arte. Jaitsiera zati horren amaieran bideak berriro gora egiten du. Bideak lurrean harkaitzak erakusten dituen zatia da. Igoera hasi eta 50 m ingurura, gure ezkerrean, destrepetara eramango gaituen bidezidor lauso bat aurkituko dugu. Kotxetik 25 min inguru beharko ditugu horra iristeko.

Bigarren aukera hormigoizko pistaren eskuinean geratzen den asfaltatutako pista hartzea da. Pista bere amaieraraino jarraitu. Panel batekin topo egitean belarrezko pistatik jarraitu (ezkerrera, gora). Bigarren aukera honetan igoera pixkanakakoa da eta beraz, eramangarriagoa da.

Bi aukerek antzeko luzera dute (900 m inguru) eta bien iraupena ere antzekoa da.

 

Jaitsiera

Destrepeak hasi baino lehen plataforma handi bat dago. Leku ona arnesa jartzeko. Lehen erresaltea (3-4 m inguru ditu) ongi jaisten da. Erlaitz bat dauka erdian eta euste leku onak ditu (ez dago deskuelgerik beraz, destrepatu behar da, bai ala bai).

Bigarrena (6-8 m ingurukoa) bertikalagoa da eta amaieran makurdura txiki bat du. Soka finkoekin ekipatuta dago eta beraien laguntzarekin jaitsi daiteke, baina rapel labur bat egitea aproposagoa dela uste dut. Seguruagoa da eta ez da askoz gehiago tardatzen.

Jaitsi ondoren bidezidorra jarraitzea soilik geratzen zaigu. Oinez (destrepe txikiren batekin) egiten den jaitsierak hormaren erdian dagoen bira horizontal handian uzten gaitu. Bira jarraitu eta zatitxo airetiko bat (5 m ingurukoa) zeharkatu ondoren bidearen hasierara iritsiko gara.

Destrepetatik 25 min inguru beharko ditugu bidearen hasierara iristeko. Aparkalekutik guztira 50-55 min inguru.

L1 (30m, 6 aseguru, 5b).  Bertikala. Lehen metroetan arroka zertxobait leundua. Eskuinean geratzen den pitzaduraren laguntzarekin igotzen dira lehen metro horiek. Ez hain bertikala den plaka batera irteten da. Plaka hori nahiko zimurtsua da eta euste lekuak ditu. Azken zatian, pitzaduran txertatuta dauden bloke handi batzuk. Euste leku onak dituen eskalada atletikoa. Bigarren eta hirugarren aseguruen artean urrutiratzea. Bilgunea plataforma eroso eta handi batean.

L2 (30 m, 7 aseguru, 6a). Hiru metro inguruko horma makurtu labur bat gaindituz, babaresa baten laguntzarekin igotzen den plaka inklinatu baten hasieran ipiniko gara. Babaresak kanpora botatzen du. Oinak ongi jarri behar dira eta besoetatik indartsu ibili behar da. Hirugarren asegurutik aurrera zailtasuna zertxobait leuntzen da oinentzat erlaitz “salbatzaile” bi daudelako. Horiek arnas pixka bat hartzea ahalbidetzen dute. Plaka amaitzean erresalte txiki eta erraz batek azken diedroaren azpian uzten gaitu. Diedro bertikal luzea. Azken asegurutik bilgunera urrutiratzea dago, baina friends bat ipintzeko aukera dago. Bilgunea zuhaitz handian.

L3 (25 m, 1 aseguru, II).  Hasieran dagoen plaka oso etzanak oinez igotzen den korridore zabal batean uzten gaitu (kasuren batean eskuak jarri beharko ditugu erresalteren bat edo beste gainditzeko). Bilgunea zuhaitzean edo sustrai batean egin daiteke (bakoitzaren gustura).

L4 (20 m, 6 aseguru, 5c).  Sarrera bertikala. Diedroa eta eskuentzako euste lekuren baten laguntzarekin igotzen da. Ondoren plaka luze zimurtsua. Teknikoa eta bertikala. Azken metroak zertxobait errazagoak. Bilgunea azken asegurutik 5 metro gora eta ezkerrera dago, plataforma handi eta eroso batean.

L5 (25 m, 6 aseguru, 5b).  Horma goitik behera zeharkatzen duen pitzadura handiaren azpian jartzeko behe aldera egiten den 5 metro inguruko zeharkaldia egin behar da hasieran. Zeharkaldia ematen duena baino errazagoa da, baina zertxobait delikatua da. Luzea diedro lauso bat definitzen duen pitzadura luze batek mozten duen plaka luze bat da. Zatirik zailena erdi aldera aurkituko dugu. Azken metroetan zailtasuna gutxitzen doa. Bilgunea lurrean.

 

Jaitsiera: GR markak (gorriak eta zuriak) aurkitu arte amildegiaren ertzetik 5 min inguru igo. Markak adierazten duten bidezidorra jarraitu eta beste 5-8 minututan Ogoñoko begiratokian egongo gara. Hortik etortzeko erabili dugun bidea jarraitzea soilik geratzen zaigu kotxera itzultzeko. Aparkalekura iristeko 30 min inguru beharko ditugu.

 

 

Materiala: 7-10 zinta + bilgunerako materiala. Urrutiratzeren bat babesteko aukeran ongi etor daiteke friends joko bat.

Arroka: Kareharria. Zertxobait leundua zatiren batean (hasieran gehien bat).

Orientazioa: Mendebaldea. Eguerdi arte itzala.

Iraupena: 2h15min.

Nork irekia: Kike de Pablos eta Agustín Castells, 1977.

 

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Balneario de Panticosa eta inguruak

 Sendero Limiteko kideek azken urte hauetan eginiko lanaren ondorioz Panticosako Bainuetxea eta bere inguruak udaran eskalatzeko leku aproposak bihurtu dira. Beste lekuetan beroagatik ezin denean eskalatu, hemen egun osoan eskalatzen uzten duen Pirinioetako freskotasuna aurkituko dugu. Goizez, zein arratsaldez eskala daiteke. Horri arrokaren kalitatea, bideen zailtasuna (batzuk oso eskuragarriak) eta luxuzko ekipamendua gehitzen badizkiogu ez da harritzeko egunetik egunera jende gehiago hurbiltzea leku honetara eskalatzea.

Zonalde honetako bide gehienen kokapena erakusten duen mapa eskuragarri uzten dizuet. Ideia bat izateko ere, hurbilketa eta itzuli batzuen denborak ere gehitu ditut. Aipatu behar dut denbora horiek gutxi gorabeherakoak direla “modu lasaian” eginikoak baitira.

Aholku bat. Llanos de Bozuelo-ra edo Pared de la Cascada-ra hurbiltzeko nik nahiago izaten dut GR-11 erabili beharrean “Machos” bidea erabiltzea.  GRa oso masifikatua egoten da udaran (mendizaleekin eta mendizaleak ez direnekin)  eta igoera lasai bat nahi baldin baduzu hori da aukera. GRtik baino 5 min gehiago behar izaten dira, baina tira, lasaitasunak ongi merezi duen denbora izaten da. Gainera igoera pixkanakakoagoa da eta erritmoa hartuz, beste bidea baino erosoago da (niretzat behintzat).

Informazio erabilgarria duen beste post bat: viajandoenfinde.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Balneario de Panticosa - El libro de la selva (5a, 115 m, derrigorrez 4c)

Sedero Limiteko lagunen beste gozokia. Bere albokoa den “Baloo” bidea baino homogeneoago eta zuzenagoa. Inguru honetan dauden beste bi bideak gutxiagotu gabe, zonaldeko biderik politena dela uste dut. Gehiago egiteko gogoarekin geratzen zara. Arroka oso ona eta, Sendero Limiteko estiloa jarraituz, oso ongi ekipatutakoa. Ez da apururik pasatzen. L2 eta L3, zoragarriak.

Krokis originalean L3 luzeari 5b maila ematen diote egileek eta agian horregatik mailan justu dabilen norbait desanimatu egin da. Guri askoz errazagoa iruditu zitzaigun. Eman diogun maila 5a-koa da, baina lasai-lasai izan daiteke 4c. Luze oso polita da (politena). Oinez fidatu behar den itsasgarritasunezko plaka etzan bat da, baina beti dago euste leku txikiren bat oinak igotzen laguntzen dutenak. Gainera beti posizio eroso batetik txapatzen da eta pasaguneak soka gainetik dagoela egiten dira. Laburra egiten da.

R2 eta R4 bilguneak eraztunekin hornituta daude, apuru batean (ekaitza, … etab) bidea rapelatu ahal izateko. Bidearen izena parabolt batean jarritako zinta batean aurkituko dugu bidearen hasieran.

Iristeko eta hurbiltzeko:  Hurrengo sarreran dagoen informazioa irakurri.

L1 (25m, 6 aseguru, 4a). Ezker aldera igotzen den plaka zimurtsua hasieran. Bloke batzuk gainditu ondoren bilgunera iristen da (plakan, sabaitxoaren azpian dago).

L2 (30 m, 11 aseguru, 5a). Bilgunetik irteteko euste leku onak dituen sabaitxoa. Ondoren plakatik igo behar da diedro etzanera iritsi arte. Lehenengo metroetan plakak euste leku onak ditu. Zatirik finena diedroan sartzea da. Diedroa etzana igotzean euste leku onak dituzten bloke batzuk bilgunera eramaten gaituzte.

L3 (20 m, 7 aseguru, 5a).  Itsasgarritasunezko plaka etzana. Oso ongi babestua.

L4 (25 m, 8 aseguru, 4c).  Bilgunetik eskuinera irten. Plaka zimurtsu batek itsasgarritasunezko plakatxo biribildu batera eramaten gaitu. Hori gainditzean pitzadura bertikal motz bat igotzea soilik geratzen da bilgunera iristeko. Pitzadurak lur apur bat dauka, baino ongi babestua dago.

L5 (15 m, 5 aseguru, 5a).  Zati lurkara motz bat hasieran. Ondoren  itsasgarritasunezko plakatxo bat eta azkenik euste leku onak dituen horma bertikal laburra. Horman, horizontalean jarrita (nahita jarrita balego bezala), pinu txiki baino trinko bat aurkituko dugu. Oso ongi dator tarte hori gainditzeko. Azken bilgunea pinu handian.

L4 eta L5 luzeak elkartzeko aukera dago.

Jaitsiera: Oinez, zonalde honetako jaitsiera-bidea jarraituz. Mugarriak jarraituz 10 minututan “Llanos de Bozuelo”-ko soroan gara.

Materiala: 11 zinta (14 azken bi luzeak elkartzen badira) + bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak soberan, ez dira beharrezkoak.

Arroka: Granitoa. Zintzoa eta itsasgarritasun handikoa.

Orientazioa: Hego ekialdea.

Iraupena: 1h30min.

Nork ekipatua: Lucas Morales, Luis Royo eta Julio Benedé,  2018.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Aiztondo - Ainhoa (5c, 120 m, derrigorrez 5b)

Aurrez Aiztondon deskribatu diren bideen antzekoa. Bidea arroka trinkoz osatutako plaka etzanetatik zehar doa. Begetaziorik gabeko kalitatezko arroka.

Bidea oso ongi ekipatua dago. Orain dela gutxi berrekipatu dute (Nafarroako Mendi Federazioko hornikuntza batzordeko kidea den Joseba Arlegik). Lehen azken metroak “Clasica sur” bidearekin partekatzen zituen. Orain bere irteera propioa du, sabai handiaren ezker aldetik.

Urte osoan eskala daiteke. Jaitsiera bidetik rapelatuz edo oinez egiten da. Bilgune guztiak eraztunekin rapelatzeko prestatuta daude.

Uharteko bideen krokis berria Mendi eta Eskalada kirolen Nafarroako Federazioko helbide honetan aurki daiteke:

http://www.nafarmendi.org/contenido/aiztondo-uharte-arakil

Iristeko: Irurtzun edo Altsasutik Uharte Arakil herrira hurbildu A-15 autobidea erabiliz. Herria zeharkatu eta Irañetako norabidea hartu (NA-2410). Errekaren ondoan dagoen aisia-leku bat igaro ondoren ezkerrera doan pista bat hartu. Pista honek Uharte Arakil udalak eskalatzaileentzat eginiko parkingera eramango gaitu berehala (poste batekin adierazita dago).

Hurbiltzeko: Pareta dagoen aldera abiatu. Berehala bidezidor bat aurkituko dugu. Jarraitu eta 10 minututan bidearen oinean gara.

L1 (30 m, 8 aseguru, 4a): Irrintzi bidearekin batera partekatzen den luzea. Arroka trinkoz osatutako plaka etzana. Erraza, bilgunera iritsi baino metro batzuk lehenago dauden pasagunetxo batzuk izan ezik.

L2 (30 m, 8 aseguru, 4c): Ezkerrera  irten euste-leku ugari dituen harmail erraz batzuetatik. Hirugarren aseguruan ezkerrera jo (zuzen igota Irrintzi bidetik jarraituko genuke) eta ondoren igotzen jarraitu, zertxobait ezkerrera joz, euste leku onak dituen eta apur bat bertikalagoa den zonalde batetik.

L3 (30 m, 10 aseguru, 5b): Bigarren asegurura iritsi arte euste leku oneko tartetxoa. Gero euste leku onak dituen plaka bertikala. Euste leku horietako batzuk harrapatzeko apur bat luzatu behar da baten batean. Ondoren gure ezkerrean dagoen arte handira jotzen du bideak. Pitzadura-kanal etzan batetik gora emeki eginez, zeharkaldi baten bidez, artera iritsiko gara. Bilgunera iristeko azken zatia euste leku onak dituen plaka bertikala da.

L4 (30 m, 11 aseguru, 5c):  Arroka trinkoz osatutako plaka bertikala bilgunetik irten eta berehala. Bertan dago, bigarren eta hirugarren aseguruen artean (azken hau zerbait ezkutatuta), bidearen pasagunetxo teknikoena. Euste leku ona urruti geratzen da. Ez bazara altua estutu egin beharko duzu. Hori gainditu eta apur bat gorago (5 eta 6. aseguruen artean), beste pasagunetxo tekniko bat aurkituko dugu, baina hau aurrekoa baino apur bat errazagoa. Sabai handiaren ezker aldera iritsi arte, bideak euste leku pilo bat dituen zati erraz batetik jarraitzen du. Zerbait estutu behar da, baina 2 paraboltez ongi babestua dago. Bilgunea erlaitz handi eta eroso batean egiten da. “Clasica sur” bidearekin partekatzen da.

L4bis (8 m, 0 aseguru, 3b): Pitzadura-diedro bat gainditu behar da azken bilgunera iristeko. Bilgunea lurrean dago eta 2 paraboltez osatuta dago. Azken metro hauek errazak dira, baina arrokarekin arreta izan behar da.

Jaitsiera: Bidetik rapelatzen edo, erosoagoa eta azkarragoa, oinez. Metro batzuk igo eta eskuinera pasatu (mugarria). Oinez zabalgune bat zeharkatu eta gandor txiki batera igo (mugarriak). Gandorretik egokien ikusten dugun lekutik, destrepatuz (zati delikatua), Iñaki Goñi bidearen azken bilgune ingurura jaitsi. Hortik aurrera oinez jaisten da (mugarriak jarraitu).

Bidetik rapelatzen. 70 metroko soka bakarrarekin eskalatzen badugu, lau rapel beharko ditugu. 60 metroko bi sokekin bi saioetan jaisten da. Lehenengo R4tik R2ra eta bigarrena R2tik lurrera.

Materiala: 11 zinta + bilgunetarako materiala. Friend eta fisureroak soberan daude.

Arroka: Kareharria

Orientazioa: Hegoa

Iraupena: 1h45.

Ekipamendua: FNDME-ko Ekipamenduen Batzordeak ekipatua. 

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Balneario de Panticosa - 3ª vía del Nano (6a, 100 m, derrigorrez 5c/A0) y Escalera de color (5c, 110 m, derrigorrez 5b)

Udazkenarekin ongi amaitzeko eta negua gorria iritsi baino lehen, eremu eder honetara itzultzen gara Sendero Limiteko kideek ekipatutako azken bide batzuk egiteko asmoz. Egun eguzkitsua suertatu zaigu eta Bainuetxe aldera dauden bistak, zuhaitzen hostoen kolore hori-gorriekin, benetan zoragarriak. Horrelako une txiki hauek egiten dute bizitza atsegina.

Hemen agertzen diren bi bideetan, bideen oinarrian, parabolt bat aurkituko dugu zinta laranja eta bidearen izenarekin.

Iristeko: Panticosako Bainuetxera hurbildu eta Casa de Piedra aterpearen aurrean dagoen aparkalekuan kotxea utzi.

Hurbiltzeko: Casa de Piedra aterpearen atzetik eski pistak inguratu eta 2 min-ko hurbilketa “nekagarri” batek bidearen oinean utziko gaitu.

3ª vía del Nano (6a, 100 m, derrigorrez 5c/A0)

Sendero Limiteko kideen beste bide bat. Beti bezala ongi ekipatutakoa eta kalitate oneko arroka.  Luzeek zailtasunak bertan mugatzen diren zati bertikal motzak dituzte. Beste guztia nahiko etzana eta gozatzekoa.

Egileek markatzen dutena baino gogorragoa iruditu zitzaigun hirugarren luzea. Ongi estutu behar den tarte bat dauka. Bilguneak erosoak dira eta erlaitz handietan daude.

Bidea goian dauden beste hiru bideetako batekin (“Escalera de color”, “Espolón del Rebollón” edo “Boletus”) konbina daiteke.

L1 (30 m,  8 aseguru, 5c). Horma bertikal bat hasieran. Hormaren goiko zatian kanpora botatzen apur bat. Zati hau arroka hotza eta hezearekin aurkitu genuen. Lehorra dagoenean hobeto irteten dela uste dugu. Ondoren plaka etzanak. Seigarren aseguruaren parean itsasgarritasunezko pasagunetxo bat dago, baina txapa goian geratzen da eta segurtasunez egiten da.

L2 (25 m, 7 aseguru, 5b).  Horma bertikal motz bat hasieran. Ondoren aldapa etzanak. Azken zatian, eskuin aldera, erlaitz batetik, kanal beltz baten oinarrian jarri arte zeharkaldia egin behar da.

L3 (25 m, 9 aseguru, 6a edo 5c/A0).  Euste-leku onak dituen plaka bertikala hasieran, baina ondoren orduan eta txikiagoan egiten joaten dira. Zati gogorra 4 eta 6 aseguruen artean, eskuentzat gauza gutxirekin eta kanpora botatzen duelarik. Seigarren aseguruak sokatxo bat jarrita dauka eta pasagunea A0 modura egiteko primeran dator. Seigarren asegurutik eskuin aldera irten. Bilgunera iristen garen heinean plaka etzaten doa.

L4 (20 m, 3 aseguru, 3c). Harmaila etzanak. Azken zatian gutxi zehaztutako ezproi batetik igo behar da. Azken bilgunea pinu handian egiten da.

Jaitsiera: Oinez. Goiko bideren bat egiteko asmorik ez badugu, ezker aldera eta  behera egiten duen bidezidorra hartu beharko dugu aparkalekura jaisteko. Guztira 10 min inguru beharko ditugu.

Materiala: 9 zinta + bilgunerako material. Fisuak eta friendsak ez dira beharrezkoak.

Arroka: Granitoa

Orientazioa: Hego mendebaldea.

Iraupena: 1h30min.

Nork ekipatua: Lucus Morale, Julio Benedé y Luis Royo,  2019.

Escalera de color (5c, 110 m, derrigorrez 5b)

Bide polita. Ustekabe atsegina eraman genuen. Egileen krokisean eskaloi (plataforma) handi batzuk agertzen dira eta pentsatzen genuen eskala ez zela oso jarraitua izango. Oker ginen. Bidea nahiko jarraitua da eta bide polit eta gozagarri bat eskalatu duzunaren sentsazioarekin geratzen zara. Luze politenak L2, L3 eta L4. Niretzat politena L2a. Bide guztiz gomendagarria.

Beheko edozein bideren amaieratik hurbilketak 8-10 min suposatuko digu. Mugarriak jarraitu behar dira. Igoeraren bide erdian gezien bidez adierazitako bidegurutzea aurkituko dugu. Ezkerretik “Escalera de Color” bidera hurbiltzen da; eskuinetik “Espolón del Rebollón” eta “Boletus” bideetara.

L1 (25 m,  4 aseguru, 4c). Euste-lekuak dituen plaka bertikala. Azken aldera etzan egiten da. Zuhaixkak zertxobait ezkutatzen duen deskuelgea dago (katez elkartutako 2 parabolt eta jaisteko mosketoia bat).

L2 (30 m, 9 aseguru, 5b).  Plaka fin luze bat non oinak ongi kokatu behar diren. Pasaguneen zailtasuna 5a mailaren inguruak ibiliko da, baina plaka luzea delako eta zailtasun maila mantendua delako 5b mailako luzea irteten da. Ongi babestutako luze oso polita.

L3 (35 m, 12 aseguru, 5c). Euste-lekuak dituen plaka hasieran. Ondoren euste-lekuak dituen zeharkaldi horizontal bat eskuin aldera, baina zertxobait kanpo aldera botatzen duenez garrantzitsua da oinak ongi jartzea. Tarte bertikal batetik jarraitzen du, baina eskuentzat postontzi moduko eta oinentzat erretilu moduko euste-leku oso onekin. Bikoteen arteko komunikazio arazoak ematen dira (bailarako uharrek sortzen duten zaratagatik). Azken 6-7 metroak oso oso etzanak (asegururik gabe).

L4 (20 m, 4 aseguru, 5b). Euste-lekuak dituen plaka bertikala, baina zertxobait kanpora botatzen du. Ezkerretik eskuinera igotzen da. Azken 5-7 metroak oso oso etzanak (asegururik gabe).

Jaitsiera: Oinez. Mugarriak eskuin aldera jarraitu. Casa de Piedra aterpetik Bachimaña aterpera doan GR11 bidean utziko gaituzte. Aparkalekura iritsteko 30 min inguru beharko ditugu.

Materiala: 12 zinta + bilgunerako material. Fisuak eta friendsak ez dira beharrezkoak.

Arroka: Granitoa

Orientazioa: Hego mendebaldea.

Iraupena: 1h45min.

Nork ekipatua:  Luis Royo, Carlos Budría eta Julio Benedé, 2017.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu