Arbara Ekialdea (Ziordia) - Altzania (5a, 130 m, derrigorrez 4c)

Beste “Antxon” tankerako bidea. Arroka orokorrean ona. Nabari da kriston lana hartu dutela horma garbitzen, baina oraindik gehiago garbitu behar da. Jendea pasa ahal joango da garbitzen. Bidea ekipatuta dago, baina ez dago gaizki tramankulu batzuk eramatea tarte batzuetan aseguruen arteko distantzia zertxobait luze delako.

Antxonen jatorrizko krokisean lehen luzeari 3c/4a mailako zailtasuna ematen zaio. Egia da luzearen zati gehiena 4a mailaren inguruko zailtasunean dabilela, baina bosgarren eta seigarren aseguruen artean hori baino zailagoa den pasagune bat dago. Antxoni komentatu eta gero soilik 2-3 metro horiengatik 4c zailtasun maila ematea erabaki dut (baten bati agian zailagoa irudituko zaio; egiten den heinean jendeak esango du mailarekin asmatu dugun ala ez). Zailtasun hori jarri diot gehien bat jendea ez sartzeko 3c/4a mailako luze “erraz” bat dela pentsatuz. Pasagunea dagoen tokira iritsi arte luzean mota guztietako euste leku onak aurki daitezke, baina justu hor ez dago ezer eskuentzat (euste lekutxoak soilik), ez dago zerbait jartzeko pitzadurarik eta oinetan fidatuz pasagunea eman behar da.

Antxonen jatorrizko ideia “… Ziordian bosgarren mailako pasaguneak izango ez zituen bidea aurkitzea zen. Horretarako hormaren alde ahulenak aurkitzen saiatu nintzen, goraino iristeko asmorik gabe, bidea ez delako oso homogeneoa”. Antxonek dion modura goiko zatiak (irteerako gandorra) ez du pena merezi. Marieta bidea ireki zuen garaikoa da. Gandorratik irten ziren (belarraz nahiko jantzia) eta erdi aldera, bilgunea egiteko, parabolt bat utzi zuten. Hasieratik irteera hori ez zela oso duina iruditu zitzaien eta horregatik Marieta amaitzeko beste bat aurkitu zuten. Berak dioen bezala “Zuzaren blogean (Mendia eta eskalada) Altzaniaren irteera, iradokizun modura, gandorretik egitea aipatzen nuen, horrelako lekuetatik gustura dabilen jendea badagoelako eta landarediarekin borroketan ibiltzea ez zaielako inporta, baina niretzat ez du pena merezi”.

Gu gandorreko irteera arakatzen ibili ginen eta, egia esateko, ez du pena merezi. Goitik irten nahi bada eta R3tik gora jarraitzen bada, begetazioz oso jantzia dagoen ia 100 metroko trepada zatia gainditu beharko dugu. Zati horretan gainera arantzadun landare pilo bat dago eta arreta jarri behar zaion arroka aurkituko dugu. Zapore txarrarekin uzten duen zatia da. Horri gandorreko azken metroak gehitzen badizkiogu, sentsazio txarrekin amaitzeko aukera handiak daudela uste dut. Marieta bidea ezagututa nire ustez aukera onena (goitik irten nahi badugu) hirugarren luzeko oinarrira rapelatuz jaistea eta Marieta bidetik (ikusi sarrera) jarraitzea da.

Azken aukera bat, bosgarren mailako pasaguneak kontrako eztarritik sartzen zaizkienentzat eta tramankuluekin ibili nahi ez dutenentzat, Altzaniako lehenengo bi luzeak egin ondoren Marieta bidetik jarraitzea litzateke.

Azken aholkua. Jaitsiera harrobi barrutik egiten denez asteburuan (harrobia itxita dagoenean) egiteko bidea dugu hau. Larunbat arratsaldea edota igandean, baina hobe igandetan, harrobia guztiz itxita dagoenean.

Iristeko eta hurbiltzeko: Ikus hurrengo sarrera.

Pistatik, plaka handiren parean gaudenean, onena zuzen igotzea da. Ezpondatik igo (ahal den leku onena bilatu) eta berehala bidearen oinarrian egongo gara. “Irati” bidera hurbiltzeko bidea jarraitzen badugu eta gero hormaren oinarria jarraitzen badugu arantzak, zuhaixkak eta zikinkeri asko aurkituko dugu. Traba ugari horiekin oso nekagarria da.

L1 (30 m, 6 aseguru, 4c). Ezproitxo bat hasieran. Eskuinera egin eta lurrez jantzia dagoen zati bat zeharkatu ondoren (lur bustiarekin delikatua izan daiteke) euste leku onak dituen plaka bertikal bati ekin behar zaio. Pasagune giltza (luzeari zailtasun maila ematen dio pasagunea) 5. eta 6. aseguruen artean. Bilgune erosoa, 2 parabolt eta mailon batez osatuta.

L2 (30 m, 7 aseguru, 4c). Pasagune atletiko motza hasieran (ongi babestua). Ondoren esker aldera igotzen den kanal-pitzadura moduko batek euste leku onak dituen plaka bertikal handi baten oinarrian uzten gaitu (aseguruen artean urrutiratzeren bat bada, baina tramankuluak jartzeko aukera dago). Azken metroak belartsuak. Bilgune erosoa belardian, 2 parabolt eta mailon batez osatuta.

L2bis. Erdi oinez, erdi trepatuz (II) egiten den 30 metro inguruko zatia. Hurrengo bilgunetik bi parabolt lerro ikusiko ditugu. Eskuinekoa jarraitu behar da. Ezkerrekoa “Marieta” bidekoa da. Bilgunea mailon bat duen altzairuzko kable batez hornitutako arroka-zubi handi bat da.

L3 (40 m, 9 aseguru, 5a). Lehenengo asegurura iritsi arte (zertxobait altua), plaka bertikal motz bat. Ur-tantak dituen plaka batetik jarraitzen du. Ondoren euste leku onak dituen zati luze bat. Zortzigarren asegurua jarri ondoren, eskuinera pasa eta bilgunea baino lehen dagoen azken plakari ekin. Luze honen zailtasun nabarienak lehenengo eta azkeneko 5 metrotan aurkituko ditugu. Bilgune erosoa, 2 parabolt eta 2 eraztunez osatuta.

Goraka jarraitu nahi badugu, bi aukera daude. Lehenengoa Marieta bidearekin laugarren bilgunean elkartzea da. Horretarako begetazioz oso jantzia (arantza asko) eta arrokarekin arreta jarri behar den zatia igo beharko dugu. Zati honetan ez dago asegururik. Bigarren aukera (niretzat hoberena), L3ren oinarrira rapelatuz jaitsi eta Marieta bidearen L3tik jarraitzea litzateke.

Jaitsiera:

Goraino igotzen bagara, harrobiraino puntu gorriak jarraitu eta bertatik, pistaz, kotxeraino jaitsi.

Rapelatuz jaistea pentsatuta badaukagu, onena “Marieta” bidetik egitea da bilguneak horretarako prestatuak baititu. Bidetik jaisteko aukera egon daiteke, baina horretarako mailoiak eraman beharko lirateke eta bilgunetako ekipamendua osatu.

Materiala: 9 zinta + bilgunerako materiala. Friendsak, fisureroak eta zintak.

Arroka: Kareharria.

Orientzioa: Ekialdea.

Iraupena: 2h.

Nork ekipatua: Antxon Gorrotxategi, Susana Agirre eta Iñaki Zuza, 2018.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Peña Predicadera - Directa Eccos + Espolón Kantherbrau (5c, 175 m, derrigorrez 5c) eta Furtivos de la roca (5a, 75 m, derrigorrez 4b)

Berriro gara bueltan La Peña Predicaderan, bere eguzki eta arroka bikainaz gozatzeko. Oraingo honetan “Directa Eccos-Espolón Kantherbrau” eta “Furtivos de la roca” bideak egin ditugu. “Directa Eccos” bidea “Espolón Guanchinfú” bidetik metro batzuk ezkerrera geratzen da. Arroka, beti bezala, luxuzkoa. Orain, udazkenean, eskalatzeko toki egoki eta aproposa. Bere orientazioa dela eta (hego-ekialdea) goizetik ematen dio eguzkiak.

“Espolón el cometa” bidea ez genuen egin, baina ikusi genuenagatik (Luichy-renkrokisera lotura) “Espolón Kanthenbrau” bidea baino ekipazio urriagoa du eta aseguruak oso urruti daude. Adibidez, lehenengo luzean dauden bi paraboltak bilgunetik irten eta 20 m ingurura daude. Bigarren luzeko plaka handian (25 metro inguru izan ditu) parabolt bat eta arroka-zubi bat bakarrik aurkituko ditugu.

Peña Predicadera Parque Natural de la Sierra y los Cañones de Guara barruan kokatuta dago. Eskalada arautzen duen agindu berriaren arabera (Ots 2016), urte osoan eskalatu daiteke horma hauetan.

Iristeko eta hurbiltzeko: Ikus hurrengo sarrera.

Directa Eccos + Espolón Kantherbrau (5c, 175 m, derrigorrez 5c)

“Directa Eccos” bidearen bi luzeak plaka bertikalez osatuta daude. Lehenengo asegurua lurretik 5-6 metrotara dago. Parabolta baino bi metro lehen dagoen pitzadura batean totem cam berde bat ipini daiteke. Gero autobabesak ipintzeko aukera gutxi dago. Beraz, fisutaz eta friendsetaz ahaztu gaitezke.

Directa Eccos bideko aseguruak ez daude ipinita ez urruti, ez gertuegi. Beraien artean eskalatu egin behar da. Lehenengo bilgunea Luichy-k (lotura) adierazten duena baino metro batzuk beherago aurkitu genuen, justu grieta-kanal zabala hasten den tokian.

“Espolón Kantherbrau” bidea galdor estu eta aereo bat da, baina polita. Zailtasuna ez da hain jarraia. Zati nahiko etzanak, horma-plaka bertikalekin tartekatzen dira. Lehenengo luzean aseguruak urruti daude, baina toki egokietan ipinita daude. Bigarren luzea hobeto aseguratuta dago eta asko gozatzen da.

Bilgune guztiak erosoak dira eta bi parabolt eta bi eraztunez osatuta rapelatzeko prestatuta daude. Hala ere, guk albokoa den “Espolón del cometa” bidetik rapelatu genuen. Gandorra zabalagoa da eta hortik rapelatzea erosoagoa egiten da.

L1 (20 m, 5 aseguru, 5c). Euste lekuak dituen plaka bertikala. Hala ere, euste leku horiek bilatu egin behar dira eta oinak ere ongi ipintzea garrantzizkoa da. Ez bazara oso altua euste leku on batzuk (urrutitik nabaritzen diren horietakoak) zerbait urruti geratzen dira. Bilgunea kanal modukoaren hasieran.

L2 (30 m, 5 aseguru, 5a). Lehenengo eta bigarren aseguruen artean urrutiratzea. Zati honetan pitzaduran sartu behar da eta gorputza ongi ahokatuz (erdi herrestatuz) metroak irabazi behar dira. Ondoren euste lekuak dituen plaka bertikala. Hala ere, pauso batzuk nola eman pentsatu egin behar dira. Azken metroak oso etzanak, ia horizontalak.

L3 (45 m, 0 aseguru, 3a). “Espolón Kanthenbrau” bidearen oinarrira hurbiltzeko trantsiziozko luzea.  Zati luze batean ia oinez igotzen da (lau hanketan) bilgunetik irten eta 10 m ingurura dagoen erresalte txiki bat izan ezik (horrek ematen dio zailtasun maila luzeari). Alboan dagoen mini-ipuru batean zinta bat jarriz babes daiteke pasagunea.

L4 (40 m, 4 aseguru, 4c). Bilgunearen ezkerretik irten eta plaka labur bat gainditu. Ondoren, 5 m inguruko altuera duen horma-plaka batera iritsi arte, nahiko etzaten da, Hormatxo horretan biltzen dira luzearen zailtasun nagusiak. Kanal-gandor batetik jarraitzen du. Bilgunea gandorraren erdian.

L5 (35 m, 6 aseguru, 4c). Bere erditik kanaltxo modukoa duen gandor estua. Azken metroak errazak. “Espolón del cometa” bidetik rapelatzeko asmoa badugu, hobe da azken bilgunera igo baino eskuinera desbideratu eta “Espolón del cometa” bidearen R5 bilgunearen bila joatea.

Jaitsiera: Oinez, bidetik edo alboko bidetik (“Espolón del cometa”) rapelatuz.

Materiala: 6 zinta + bilgunerako materiala. Fisureroak eta friendsak ez dira beharrezkoak. Agian lehenengo metroak babesteko.

Arroka: Kareharria (oso trinkoa den itsasgarritasun handikoa tillita)

Orientazioa: Hego-ekialdea.

Iraupena: 2h.

Nork irekia: “Directa Eccos” Jesús Berges eta Max Garralaga, 1985;  “Espolón Kantherbrau” Felix Lambán eta Max Garralaga, 1985.

Furtivos de la roca (5a, 75 m, derrigorrez 4b)

Bide motza, baina oso polita. Ez da espresuki bertara hurbiltzeko bidea, baina egun on bat osatzeko aukera izan daiteke. Alboko bideren bat egin eta eskalatzeko gogoarekin geratzen bagara, hau izan daiteke eguna amaitzeko aukera. Arrokaren kalitatea estra-plus-gehi. Ongi ekipatua. Ez da estutasunik pasatzen.

Aipamen batzuetan L3 luzeari 5b-ko maila ematen diote. Guri askoz errazagoa iruditu zitzaigun. Sabeltxoan dagoen pasagunea izan ezik (ongi babestua) beste guztia asko disfrutatzekoa iruditu zitzaigun.

Bilguneak erosoak eta potenteak, bi parabol eta bi eraztunez osatuak. Beraz, bidea rapelatzeko prestatuta dago.

Lehenengo bi luzeak elkartzea aholkatzen dugu. Bestela bigarren luzeak funtsik gabe geratzen da.

“Jabali errante” bidetik jarraitzeko aukera ere badago. Bide batetik bestera pasatzeko ez dago inongo arazorik.

L1 (25 m, 4 aseguru, 4b). Arroka trinkoz osatutako plaka. Zerbait etzana eta aseguru nahikorekin.

L2 (15 m, 2 aseguru, 3b). Bilgunearen ezkerretik irten eta erresalte txikitxo bat gainditu ondoren asko etzaten den plaka luze bat dator. Hobe da lehenengo bi luzeak elkartzea.

L3 (35 m, 8 aseguru, 5a). Bilgunetik irten eta berehala sabeltxo bat aurkituko dugu. Bertan dago luzeko pasagune gogorrena. Gero plakak eta sabeltxoren bat. Arroka luxuzkoa denez eta ongi babestua dagoenez asko disfrutatzen da.

Jaitsiera: Bidetik rapelatzen.

Materiala: 8 zinta + bilgunerako materiala. Fisureroak eta friendsak ez dira behar.

Arroka: Kareharria (oso trinkoa den itsasgarritasun handikoa tillita)

Orientazioa: Hego-ekialdea.

Iraupena: 50 min.

Nork irekia:

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Egino - “Ekaitzean alaia” (L1) + “???” (5b, 80 m, 5b obligado)

Xabier Mugikaren bloga (Smithyrenbloga) begiratzen ari nintzela Eginoko alde honetan ireki diren azken bideen aipamenekin aurkitu nintzen. Horietako bik (“Ekaitzean alaia” eta “La última meiga”) bigarren luzea semiekipaturik daukate, baina hirugarrena, eskuinago dagoena, ia dena ekipatuta dago. Bigarren luzeko hasierako 12-15 metroak izan ezik, luzearen beste zati guztia ekipatuta dago. Pena da hasierako metro horietan parabolt bat jarri ez izana. Nahiz eta arrokak autobabesteko aukerak eman, ez duzu guztiz lasai eskalatzen lehenengo asegurua jarri arte. Autobabesak jartzen ohituta bazaude eta horrela lasai eskalatzen baduzu, ez duzu arazorik izango tarte honetan. Luzearen gainerakoa aseguruak zertxobait urruti dituen plaka nahiko bertikal batez osatua dago. Mailarekin zertxobait justu bagabiltza, fisurero edota friends joko bat eramatea ez legoke gaizki, txapen artean zerbait jartzeko (autobabesak ipintzeko aukera ona dago). 
Luzeen zailtasuna nahiko homogeneoa da. Pena tarteko zatiak kentzen dion jarraitasuna. Bigarren luzearen hasiera nahiko zikina dago (landareak). Hortik pasatzerakoan batzuk kentzen baditugu, atzetik datozenentzako hobe.
Lehenengo luzea Berrocoso anaiek (Josema eta Ibanek) eta Iker Perez-ek ekipatu zuten, baina ez dakigu nork edo nortzuk ekipatu zuten bigarrena. Ez dakigu ere zein den bidearen izena. Norbaitek informazio hori badaki, eskertuko nioke esatea.
Bidea Eginora luzeak egitera hurbildu diren horientzat aproposa izan daiteke. Beste aukera bat, metroak egin nahi baditugu, Goxo-goxo bidearekin konbinatzea izan daiteke. Azken aukera, autobabesak ipiniz eskalatzea gustukoa badugu, “Ekaitzean alaia” eta “La última meiga” bideetako bigarren luzeak egitea litzateke (guk ez genituen egin beroak hormatik kanporatu baikintuen). Luze horien informazio zehatza Smithyren blogean aurkituko duzue.

Iristeko: Egino (edo Araia) herrira hurbildu eta bertatik Leze aldera.

Hurbiltzeko: “Sector de la fuente” aldera igo. Gure bidea kaltzita harrobia izan zenaren ezkerrean dago. Sektorearen aurrean garenean, metro batzuk igo eta berehala ikusiko ditugu lehenengo paraboltak. Kotxetik 10 min inguru behar dira hurbilketan.

L1 (25 m, 8 aseguru, 5b). Diedro motz batera iritsi arte, zertxobait zikina dagoen (hormatik isurtzen den urak ekartzen duena; jendea pasa ahala garbitzen joango da) plaka etzana hasieran. Ondoren, zuhaitz handi baten parean dagoen erlaitz batera iritsi arte, plaka nahiko bertikalez osatutako tartea (ongi babestua). Azken metroak errazak. Bilgunea katez elkartutako bi paraboltez eta jaisteko mosketoi batez osatua.
L1bis (20 m, 1 aseguru, oinez). Oinez egiten den zatia. Lehenengo metroak zuhaixka batean ipinita dagoen zinta batekin babestuta daude. Bilgunea lurrezko erlaitz handi batean dago (2 arroka-zubi sendoz indartutako parabolt 1)
L2 (35 m, 7 aseguru, 5b). Bilgunearen eskuinetik irten eta zuhaitzaren eskuin aldetik igo. Lehenengo metroak errazak dira, baina nahiko zikina dago (belarrak). Arreta jarri, badira oraindik mugitzen diren harri batzuk. Euste leku onak dituen plaka bertikal baten oinarrira iristen da. Plaka horren lehenengo 5 metroetan ez dago asegururik eta autobabestu egin behar da. Lehenengo parabolta bilgunetik 10-12 metrotara egon daiteke. Lehenengo zati horrek autobabesak jartzeko aukera ematen du (fisureroak edota friendsak ongi sartzen diren pitzadurak daude; zuhaitzean zintaren bat jartzeko aukera ere bada), baina faltan botatzen da parabolt bat.
Ondoren euste leku onak dituen plaka bertikal batetik jarraitzen du bideak. Aseguruak zertxobait urruti geratzen dira, baina arrokak aseguruen artean autobabesak jartzeko aukera ematen du. Azken metroak ez dira hain bertikalak. Euste leku oneko luzea. Bilgunea katez elkartutako 2 parabolt eta eraztunez osatua.

Jaitsiera: Bidetik rapelatuz. Kontuz, soka trabatzeko aukera dago.

Materiala: 8-10 zinta + bilgunerako materiala. Friends edota fisurero joko bat.
Arroka: Kareharria. 
Orientazioa: Hego-ekialdea. Egun osoan eguzkiak ematen dio. 
Iraupena: 1h. Jaisteko beste ordubete kontatu.
Nork ekipatua: L1 Josema Berrocoso, Iban Berrocoso eta Iker Perez, ots-mar 2017; L2 ezezaguna.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Aiztondo - Ainhoa (5c, 120 m, derrigorrez 5b)

AIPAMEN EGUNERATUA

Aurrez Aiztondon deskribatu diren bideen antzekoa. Bidea arroka trinkoz osatutako plaka etzanetatik zehar doa. Begetaziorik gabeko kalitatezko arroka.

Bidea oso ongi ekipatua dago. Orain dela gutxi berrekipatu dute (Nafarroako Mendi Federazioko hornikuntza batzordeko kidea den Joseba Arlegik). Lehen azken metroak “Clasica sur” bidearekin partekatzen zituen. Orain bere irteera propioa du, sabai handiaren ezker aldetik.

Urte osoan eskala daiteke. Jaitsiera bidetik rapelatuz edo oinez egiten da. Bilgune guztiak eraztunekin rapelatzeko prestatuta daude.

Uharteko bideen krokis berria Mendi eta Eskalada kirolen Nafarroako Federazioko helbide honetan aurki daiteke:

http://www.nafarmendi.org/contenido/aiztondo-uharte-arakil

Iristeko: Irurtzun edo Altsasutik Uharte Arakil herrira hurbildu A-15 autobidea erabiliz. Herria zeharkatu eta Irañetako norabidea hartu (NA-2410). Errekaren ondoan dagoen aisia-leku bat igaro ondoren ezkerrera doan pista bat hartu. Pista honek Uharte Arakil udalak eskalatzaileentzat eginiko parkingera eramango gaitu berehala (poste batekin adierazita dago).

Hurbiltzeko: Pareta dagoen aldera abiatu. Berehala bidezidor bat aurkituko dugu. Jarraitu eta 10 minututan bidearen oinean gara.

L1 (30 m, 8 aseguru, 4a): Irrintzi bidearekin batera partekatzen den luzea. Arroka trinkoz osatutako plaka etzana. Erraza, bilgunera iritsi baino metro batzuk lehenago dauden pasagunetxo batzuk izan ezik.

L2 (30 m, 9 aseguru, 5a): Ezkerrera  irten euste-leku ugari dituen zati erraz batetik. Hirugarren aseguruan ezkerrera jo (zuzen igota Irrintzi bidetik jarraituko genuke) eta berehala, aseguruak jarraituz, zuzen gora, plaka trinko batetik igo,bi zuhaixken ezkerretik. Luzearen azken zatian, bilgunera iristeko, bideak ezker aldera jotzen du.

L3 (30 m, 8 aseguru, 5b): Bilgunetik irten eta berehala euste-leku oneko plakatxo bertikal bat. Ondoren gure ezkerrean dagoen arte handira jotzen du bideak. Pitzadura-kanal etzan batetik gora emeki eginez, zeharkaldi baten bidez, artera iritsiko gara.

Bilgunera iristeko azken zatia euste leku onak dituen plaka bertikala da.

L4 (30 m, 11 aseguru, 5c):  Arroka trinkoz osatutako plaka bertikala bilgunetik irten eta berehala. Bertan dago, bigarren eta hirugarren aseguruen artean (azken hau zerbait ezkutatuta), bidearen pasagunetxo teknikoena. Euste leku ona urruti geratzen da. Ez bazara altua estutu egin beharko duzu. Hori gainditu eta apur bat gorago (5 eta 6. aseguruen artean), beste pasagunetxo tekniko bat aurkituko dugu, baina hau aurrekoa baino apur bat errazagoa. Sabai handiaren ezker aldera iritsi arte, bideak euste leku pilo bat dituen zati erraz batetik jarraitzen du. Zerbait estutu behar da, baina 2 paraboltez ongi babestua dago. Bilgunea erlaitz handi eta eroso batean egiten da. “Clasica sur” bidearekin partekatzen da.

L4bis (8 m, 0 aseguru, 3b): Pitzadura-diedro bat gainditu behar da azken bilgunera iristeko. Bilgunea lurrean dago eta 2 paraboltez osatuta dago. Azken metro hauek errazak dira, baina arrokarekin arreta izan behar da.

Jaitsiera: Bidetik rapelatzen edo, erosoagoa eta azkarragoa, oinez. Metro batzuk igo eta eskuinera pasatu (mugarria). Oinez zabalgune bat zeharkatu eta gandor txiki batera igo (mugarriak). Gandorretik egokien ikusten dugun lekutik, destrepatuz (zati delikatua), Iñaki Goñi bidearen azken bilgune ingurura jaitsi. Hortik aurrera oinez jaisten da (mugarriak jarraitu).

Bidetik rapelatzen. 70 metroko soka bakarrarekin eskalatzen badugu, lau rapel beharko ditugu. 60 metroko bi sokekin bi saioetan jaisten da. Lehenengo R4tik R2ra eta bigarrena R2tik lurrera.

Materiala: 11 zinta + bilgunetarako materiala. Friend eta fisureroak soberan daude.

Arroka: Kareharria

Orientazioa: Hegoa

Iraupena: 1h45.

Ekipamendua: FNDME-ko Ekipamenduen Batzordeak ekipatua. 

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Arbara Ekialdea (Ziordia) - Marieta (5c, 210 m, derrigorrez 5b)

Antxon Gorrotxategi eta bere lagunek ireki eta ekipatutako beste bidea dugu hau. Aspaldidanik egiteko gogoa geneukan, baina gauza batengatik edo besterengatik atzeratzen joan gara. Bidea “Antxonen “estilokoa” da. Arroka oso ona, baina oraindik garbitu beharra dauka (mugitzen diren harriak, sastraka…etab). Sokada desberdinek egiten duten heinean garbitzen joango da.

Autobabestu beharreko zonalde ugari dituen semiekipatutako bidea da. Eskalatzeko luze politak, eskaladari jarraitasuna apurtzen dioten erdi oinez, erdi trepada eginez igo behar diren zati batzuez tartekatuta. Plakez osatutako luzeak paraboltez ongi aseguratuta daude eta autobabesteko aukerak ematen dituzten luzeetan parabolt gutxi daude edota urrutiratzeak daude.

Bidearen izenak orain dela urte batzuk hildako Javier Krahe abeslariak hain ezaguna egin zuen abestiaren omenez jarrita dago. Bidea ireki dutenen deskribapena Iñaki Zuzaren blogean aurki daiteke (klikatu hemen).

Bidea aurkitzeko erraza da. Plaka handian dagoen zuhaitz handi bati begia bota behar zaio (ikus bidearen argazkia). Plakatxoa izenarekin bidearen oinean.

Azken gomendioa. Jaitsiera harrobitik egiten denez, bidea asteburuan, harrobiak lana egiten ez duenean, egitea komeni da. Larunbata arratsaldean ongi, baina hobe igandean egiten bada, orduan harrobia guztiz itxita egoten baita.

Iristeko eta hurbiltzeko: Ikus hurrengo sarrera.

Hormaren oinarritik gertu gaudenean hobe da metro batzuk beherago dagoen bidezidorrari jarraitzea. Hormaren oinarriari jarraitzen badiogu arantzez eta sastrakaz josia dagoen eremua aurkituko dugu.

L1 (30 m, 3 aseguru, 4c). Erdiraino babestuta (arroka-zubi eta 2 paraboltez) dagoen pitzadurez eta euste lekuz betetako plaka. Luzearen bigarren zatia autobabestu beharra dago. Fisureroak friendsak baino hobeto sartzen dira, baina horiek ere ongi sartzen dira. Bigarren parabolta txapatu ondoren oinetan fidatu beharreko zeharkaldi labur bat egin behar da eta eskuinera pasa. Bilgunera iritsi baino lehen pasagune fin bat dago, baina zuhaixka txiki batean zinta bat ipiniz babes daiteke.

L2 (35 m, 9 aseguru, 5c). Bilgunearen ezkerretik irten. Lehen asegurua txapatu ondoren, txapa goitik dugula, pasagune fin bat gainditzen da. Ondoren eskuinera pasa eta kanal-pitzadura okertu batetik (zikin samarra) jarraitu. Traba egiten (nahikotxo) duen zuhaixka dago. Azken metroetan ezkerrean dagoen plaka trinkora irten eta euste leku onak dituen arrokatik igo (begi bistaz ematen duena baino kalitate hobeagoa du). Azken metroak etzanak, baina arrokarekin arreta izan behar da. Azken zati honetan arroka zubiren batean edota zuhaixkaren batean zintaren bat jartzeko aukera dago.

L2bis. Hurrengo plakara iristeko erdi oinez, erdi trepada eginez (II) egiten diren 25 m. Parabolt 2 lerro aurkituko ditugu. Gurea ezkerrekoa da. Eskuinekoa Antxon eta bere lagunek ekipatu berri duten beste bide batekoa da (bideak “Altzania” izena du).

L3 (40 m, 8 aseguru, 4c). Ur-tantaz osatutako plaka etzana hasieran. Gero, sabaitxo batera iritsi arte, bertikalagoa jartzen da. Ondoren plaka bertikalagoaz osatutako tartea, baina beti euste leku eta arroka onarekin.

L4 (30 m, 4 aseguru, 3b). Euste leku onak dituen arrokatik trepatu behar da. Arroka ona da, baina blokeren batekin arreta izan behar da. Lau arroka-zubik (hiru luzeko lehen erdian eta bestea ia amaieran) bidea nondik doan erakusten dute. Bilgunea gure eskuinean geratzen den gutxi definitutako ezproiaren tontorrean aurkituko dugu.

L4bis. Erdi oinez, erdi trepada eginez (II) igotzen den 40 metroko zati belartsua. Puntu gorriak jarraitu behar dira.

L5 (40 m, 6 aseguru, 4c). Zuzen igo eta sabeltxo bat gainditu (parabolt batez ongi babestua). Luze osoa zeharkatzen duen kanal-pitzadura zabal batera irteten gara. Kanalak euste leku onak ditu, zikin samar dago, baina txapen artean fisuak edota friendsak sartzeko aukera ematen du. Erdian bloke handi bat duen (parabolt batez ongi babestua) tximinia-diedro labur batetik irteten da gora.

Jaitsiera: Harrobiraino puntu gorriak jarraitu. Bertan gaudela, harrobiko pistetatik kotxeraino jaitsi.

Materiala: 10-13 zinta + bilgunerako materiala. Friendsak, fisureroak eta zintak.

Arroka: Kareharria

Orientazioa: Eki aldea.

Iraupena: 3h

Nork ekipatutakoa: Iñaki Gorrotxategi, Susana Agirre y Antxon Gorrotxategi, 2017.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Sagüetako Horma (Canfrac) - Sendero Límite I (6a+, 105 m, derrigorrez 5b/A0/1) eta II (6a, 105 m, derrigorrez 5b/A0/1)

Sendero Límiteko kideek  Aragon bailaran dagoen Sagüeta horman pare bat bide ireki dituzte. Betiko moduan luxuzko bideak.

Horma hego-ekialdera  orientatuta dagoenez eguzkiak egun osoan ematen dio, goizeko lehen orduetatik arratsaldeko azken horietara. Beraz, bero handiko egun bat ez aukeratzen saiatu bestela bero asko pasako duzue eta.

Makurdurez osatutako lehen metroak izan ezik, bi bideak plaka handi eta jarrai bat izatea dute ezaugarri nagusia. Plaka, plaka eta plaka gehiago. Plakeroa bazara gozatuko duzu, bestela apurutxoren bat edo beste pasatuko duzu. Maila 5c duten luzeak, orokorrean, ibilbide gehiengoan 5b maila duten itsasgarritasunezko plakak dira, baina bi edo hiru pasagunetxo gogorragoak dituzte non estutu behar den. Pasagune horiek dira luzeei maila ematen diotenak.

Hasierako makurdurak A0 modura (besoetan indarra baduzu) edota A1 modura (Daisy chain eta hankentzako zinta baten laguntzarekin) egin daitezke. Makurduren tartea zertxobait zikina dago (hormatik labaintzen den urak ekartzen duena), baina ez du gehiegi trabatzen.

Plakak behetik ikusita ematen dutena baino etzanagoak dira eta oinekin ongi igotzen da. Gainera tarteka zimurdura marroi txiki batzuk agertzen ditu harkaitzak. Primerako euste-lekuak dira hankak igotzeko (igotzen jarraitzeko oinarrizko gauza).

Bideak  oso ongi ekipatuak daude paraboltekin (plaketan) eta arroka-zubiekin (pitzadura eta zuloetan). Bilguneak erosoak dira. Sendero Límite II bidean katez elkartutako  2 paraboltez osatuta daude. Gainera jaisteko mosketoia dute. Sendero Límite I bidean ere bi paraboltez osatuta daude, baina ez daude lotuta. Bi parabolt horietako batek eraztun handi bat darama.

Bi bideetako R2 eta R3 bilguneak soka estatiko batez lotuta daude eta R4 bilgunea bi bideena da. Beraz, bide batekin bestera pasatzeko aukera dago. R1 bilguneak ez daude lotuta, baina oso gertu daudenez hemen ere batetik bestera pasatzeko aukera egon daiteke.

Rapelatzeko hobe da Sendero Límite II bidetik egitea, baina Sendero Límite I bidetik ere jaitsi daiteke. 60 metroko bi sokekin bi rapel erosotan behean zara. Bi soka motzagoekin (50 m) ere jaitsi daiteke, baina sokak oso justu iristen dira R2 bilgunera.

Iristeko eta hurbiltzeko: Canfranc-Estación herritik Candanchu aldera igo eta Santa Cristina hotelera sartzeko errepidea hartu. Bere amaieraraino errepide zaharretik jarraitu. Bertan kotxea aparkatzeko tokia aurkituko dugu (5 kotxeentzako lekua egon daiteke).

Errepide nagusira irten eta bazterbidetik emergentziako balaztatze seinale batetaraino iritsi arte 100-150 m jaitsi. Bertan mugarri batzuk eta bidezidor bat jaiotzen dela ikusiko dugu. Bertatik igo eta berehala soka finko batekin aurkituko gara. Tarte malkartsu bat gainditzeko balio du. Ezpel baso batean sartuko gara. Bidea baso barrutik doa. Oso bide polita da. Hasieran oso eroso igotzen da zig-zag zabalak eginez igotzen baita. Azken partean bidea malkartsuagoa da. Noizbehinka Sendero Límite kideek jartzen dituzten ohiko perretxiko laranja batzuk aurkituko ditugu bidea adierazten. Hormaren oinarrira iristen ari garenean beste soka finko bat aurkituko dugu. Kotxetik guztira 15 min inguru behar dira bide osoa egiteko (ikus krokisa).

Soka finkoak jaisteko edo, suposatzen dut, lurra bustita dagoen kasuetarako prestatuta daude.

Sendero Límite II (6a, 105 m, derrigorrez 5b/A_0/1)

Albokoa baino bide homogeneoagoa. Sarrerako makurdura azeratzeko Sendero Límite bidekoa baino gogorragoa iruditu zitzaigun.

L1 (25 m, 10 aseguru, 6a edo 5b/A_0/1). Euste-lekuak dituen makurdura, baina ongi igarotzeko besoz indartsu ibili behar dena. Bosgarren asegururaino estutu behar da. Ondoren, plaka erraz batetik igotzen da. R1 bilgunera iritsi baino lehen itsasgarritasunezko pasagunetxo bat dago. Makurdura oinentzat zinta baten laguntzarekin azero modura gaindi daiteke.

L2 (25 m, 10 aseguru, 5c). Zertxobait etzana den plaka hasieran. Luzeko azken zatia bertikalagoa da. Bertikala den zati horren hasieran zimurdura marroiez osatutako tartetxo bat dago (oso polita eskalatzeko).

L3 (30 m, 11 aseguru, 5c). Plaka, plaka eta plaka gehiago. Itsasgarritasunezko pasagunetxo finen pare bat (amaiera aldera).

L4 (25 m, 7 aseguru, 5a). Itsasgarritasunezko pasagunetxoren bat duen plaka hasieran plaka. Ondoren, etzan egiten da eta euste-leku gehiago agertzen ditu.

Sendero Límite I (6a+, 105 m, derrigorrez 5b/A_0/1)

Albokoa baino bide errazagoa. Sarrerako makurdura gogorragoa da, baina motzagoa ere. Hasierako sabaitxoa gainditu ondoren makurdura tartea Sendero Límite II bidekoa baino errazago gainditzen da. Oraindik ez, baina denborarekin arroka-zubietan jarritako sokak higatzen joango dira. Kasu horretarako ordezko zintak aurreikusi.

L1 (25 m, 13 aseguru, 6a+ edo 5b/A_0/1). Oinentzako zinta batekin eta A0 modura gaindi daitekeen sabai motz bat hasieran. Zertxobait igo eta zeharkaldi labur bat egin ezkerrera. Azken metroak euste-lekuak dituen plaka etzan batetik egiten dira.

L2 (25 m, 11 aseguru, 4b). Euste-leku, pitzadura eta arroka-zubi ugari dituen plaka etzana.

L3 (30 m, 11 aseguru, 5c). Plaka, plaka eta plaka gehiago. Zimurdura marroiez osaturako tartea (oso polita) luzearen bigarren laurdenean. Pasagunetxo finagoren bat amaiera aldera, gehien bat harkaitza zertxobait zikina dagoelako.

L4 (25 m, 7 aseguru, 4c). Zimurdurak dituen plaka hasieran, gero etzan egiten da. Azken metroak diedro etzanaren ezker aldean geratzen den plaka etzanetik egiten dira.

Jaitsiera: Bi bideentzat berdina. Sendero Límite II bidetik raperlatzen (60 metroko bi sokekin) edo oinez bidezidorretik (20 min). 50 metroko sokekin ere rapela daiteke, baina soka oso justu iristen da R2 bilgunera (arreta izan).

Materiala: 11-13 zinta + bilgunerako materiala. Friends eta fisureroak ez dira beharrezkoak.

Arroka: Kareharria.

Orientazioa: Hego-ekialdea. Egun osoan eguzkiak ematen dio.

Iraupena: 2h inguru (bakoitza)

Nork ekipatuta: Luis Royo eta Julio Benedé, 2015.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Aiztondo - Clásica sur (5c, 115 m, derrigorrez 5b)

Eguraldi ona bueltatu eta Clásica Sur bidea errepikatzeko aukera izan dugu. Orain dela gutxi, FNDME-ko Berrekipamendu Batzordeko kideengatik, kimikoekin berrekipatua izan da. Arroka beti bezala, trinkoa eta kalitatezkoa. Ekipamendua luxuzkoa.

Iristeko: Irurtzun edo Altsasutik Uharte Arakil herrira hurbildu A-15 autobidea erabiliz. Herria zeharkatu eta Irañetako norabidea hartu (NA-2410). Errekaren ondoan dagoen aisia-leku bat igaro ondoren ezkerrera doan pista bat hartu. Pista honek Uharte Arakil udalak eskalatzaileentzat eginiko parkingera eramango gaitu berehala (poste batekin adierazita dago).

Hurbiltzeko: Pareta dagoen aldera abiatu. Berehala bidezidor bat aurkituko dugu. Jarraitu eta 10 minututan bidearen oinean gara.

Clásica sur (5c, 115 m, 5b derrigorrez)

L1 (30 m, 10 aseguru, 4b): Hasieran plaka zabal eta etzana euste leku honekin. Ondoren beste plaka estuago batek diedrotxo baten oinarrian uzten gaitu. Diedrotxotik igo eta ezkerreko plakara irten. Bilgune erosoa erlaitz handi batean.

L2 (30 m, 10 aseguru, 5a): Kimikoei jarraituz itsasgarritasunezko plaka batetik igotzen da hasieran. Plaka horren amaieran bada pasagunetxo finen bat. Ondoren arrail-kanal ezker aldera. Bilgunea iritsi baino lehen pitzadura batean bihurtzen da. Bilgunera iristeko aseguru batez ongi babestutako pasagune horizontala dago.

L3 (25 m, 9 aseguru, 5a): Lehenengo asegurura igo eta ondoren ezkerrera pasa. Euste leku onak dituen plaka bertikal batetik igo. Lehenengo metro hauetan dago luzearen zailtasuna. Ondoren ezker aldera jotzen duen arrail-kanal moduko batetik igo behar da (zati erraza). Ongi babestutako diedro labur batek bilgunean uzten gaitu (erlaitz on batean).

L4 (30 m, 8 aseguru, 5c): Euste leku onak dituen plaka bertikala hasieran. Ondoren, aseguruak zertxobait urrutirago dituen plaka etzan batetik egin behar da gora. Pitzadura duen bloke batek sabai azpian uzten gaitu. Sabaiko pasagunea motza, baina gogorra da (estutu behar da). Bi aseguruekin ongi babestua dago. Bilgunea erlaitz handi eta eroso batean.

L4bis (6-8 m, 0 aseguru, 3b): Hamar metro inguruko trepada batek 2 paraboltez osatutako bilgunean uzten gaitu. Bilgunea lurrean dago. Zati erraza, baina arroarekin arreta izan behar da. 

Jaitsiera: Bi aukera daude. Lehena, eta erosoena, atzetik oinez jaistea da.  Horretarako metro batzuk igo eta, eskuak erabiltzeko beharra ikusten hasten garenean, eskuinera egin eta eskuineko ertzera hurbildu (amildegi aldera). Oinez modu eroso eta erraz batean zeharka daitekeen zonalde belartsu handi bat aurkituko dugu (mugarri pare bat aurkituko ditugu). Hortik aurrera destrepe erraz txiki batzuk, baina arreta pixka bat behar dutenak, egin behar dira. “Iñaki Goñi” bidearen azken bilgunearen parera iristerakoan destrepeak amaitu egiten dira eta oinez jaisten da (bidezidorraren arrastoak aurkituko ditugu). Hormaren oinarrira itzultzeko 30 min inguru beharko ditugu.

Jaisteko bigarren aukera rapelatuz da. Ez da aholkatzen azpian jendea bada.

Materiala: 10 zinta + bilgunetarako materiala. Friend eta fisureroak soberan daude.

Arroka: Kareharria

Orientazioa: Hegoa

Garaia: Urte osoa.

Iraupena: 1h45min.

Ekipamendua: FNDME-ko Ekipamenduen Batzordeak ekipatua. 

Uharteko bideen krokis berria Mendi eta Eskalada kirolen Nafarroako Federazioko helbide honetan aurki daiteke:    http://www.nafarmendi.org/contenido/aiztondo-uharte-arakil

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Ampriu - Xanadú (5b, 85 m, derrigorrez 4c) eta Grease (5b, 80 m, derrigorrez 5a)

Ampriura bueltatzen gara, oraingo honetan bide luzeetan eskalatzen hasteko 2 bide egiteko. Oso ongi ekipatuak daude eta arroka kalitatezkoa da. Agian, Xanadú bideko azken luzeko azken zatian arreta pixka bat jarri behar da bloke solteren bat aurki dezakegu eta, baina bestela gelditzen den guztia primerakoa.

Bi bidetan zailtasunak puntualak dira eta oso ongi babestuak daude. Inguruko beste bideren batekin konbina daitezke. Edozein arrazoiagatik bide bakarra egiteko aukera badugu, hobe Grease bidea egitea. Guri bietatik gehien gustatu zitzaiguna izan zen (bariatuagoa da eta zailtasunean mantenuagoa).

Bideen hasiera aurkitzeko oinez erlaitz handira igo eta txapa horia duten zazpigarren parabot militar handiraino hurbildu behar da. Horren inguruan daude bi bideen hasiera.

Iristeko eta hurbiltzeko: Ikus hurrengo sarrera (Ampriu).

Xanadú (5b, 85 m, derrigorrez 4c)

L1 (20 m, 5 aseguru, 5b). Itsasgarritasunezko pasagune fin bat (lurretik 1,5 m ingurura) duen plaka leuna hasieran. Ongi babestua dago eta trabatzen bada, arazorik gabe A0 modura egin daiteke. Ondoren euste lekuak dituen plaka. Ez egin bilera ikusten dugun lehen bilgunean (2 parabolt + 2 eraztun). Ezkerrera 3-4 m egin eta egokiagoa den bilgunea aurkituko dugu (eraztunik gabeko 2 parabolt eta beraien artean militarren parabolt hori handi horietako bat).

L2 (25 m, 9 aseguru, 5b). Sabaira iritsi arte harmailak errazak. Euste leku onak dituen sabai laburra gertu dauden 2 paraboltekin ongi babestua. Sabaitik irten eta bilguneraino 5 m erraz, baina asegururik gabe. R2 2 parabolt + 2 eraztun.

L3 (35 m, 8 aseguru, 4b). Bilgunetik irteteko hormatxo bat. Ondoren zati etzan bat eta azkenean plakatxo bat. Bosgarren asegurua txapatzeko kanaltxo belartsu bat zeharkatu behar da eskuinera. Txapatu ondoren berriro zeharkatu behar da.

Iraupena: 1h15min.

1. igoera: Carlos Carracedo eta Luis Alfonso, 2008.

Grease (5b, 80 m, derrigorrez 5a)

L1 (20 m, 4 aseguru, 5a). Euste lekuak dituen plaka. Pasagunetxoa pinua gainditu ondoren. Eraztunak dituen 2 paraboltez osatutako bilgunea ikusiko dugu. Ez egin hor bilera eta beste 5-7 m eskuin aldera egin dagokion bilgunea aurkitzeko (eraztunik gabeko 2 parabolt)

L2 (30 m, 7 aseguru, 5b). Horma bertikalaren azpian jarri arte harmailak. Hormak euste leku txiki, baina onak ditu oina eta eskuentzat (hala ere zertxobait bilatu behar dira batzuk). Oso ongi babestutako zatia. Bilgunea kate batez lotutako 2 parabolt gehi eraztuna.

L3 (35 m, 7 aseguru, 5b). Plakatxoa, pinua zeharkatu eta erlaitz belartsu handira pasa. Hiru metro inguruko horma batek plaka handi batean uzten gaitu. Nahiko etzana hasieran. Azken zatian bertikalagoa jartzen da, baina beti daude euste leku txikiak esku edota oinentzako. Azken 6 metroak asegururik gabe, baina erraza da. R3 R2ren antzekoa. “Felipe, el hermoso” bidearen azken bilgunea, gure eskuinera, 3 m ingurura ikusiko dugu.

Iraupena: 1h10min.

1. igoera: J.M. Arizon eta Luis Alfonso, 2008.

Jaitsiera: Bideetatik rapelatzen (gutxienez 70 metroko soka behar da). Bilguneak rapelatzeko prestatuta daude. 60 metroko 2 sokekin bi R2etatik arazorik gabe lurrera iristen da. ”Felipe, el hermoso” bidetik rapelatzeko aukera era bada (ikus sarrera hau).

Materiala: 9 zinta + bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak soberan daude. Bi bidetan L1 eta L2 luzeak elkartzeko aukera dago. Kasu horretan zinta gehiago eraman beharko lirateke.

Arroka: Gneisa.

Orientazioa: Ipar-ekialdea.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu