Peña Rueba - Los terceros también existen (5b, 350 m, derrigorrez 5a) - LUZATUA!

Bideen zerrendarako lotura

Inguruko biderik errazena. Oro har, kalitate oneko harkaitza da, nahiko trinkoa eta garbitua (jende asko pasatu dela ikusten da). Luze berrietan harkaitza oso trinkoa eta kalitate onekoa da. Jende ugari ibiltzen den bidea.
60 metroko sokekin eta material nahikoarekin, L3 izan ezik (hainbeste aseguruekin asko marruskatuko luke), luzeak binaka lotu daitezke (L1-L2, L4-L5, L6-L7, L8-L9, L10-L11 eta L12-L13).
"Moto" lagunari eskainitako bidea.

Iristeko: Murillo de Gallegora igotzen den errepidetik sartu eta pixka bat aurrerago, ezkerretara dagoen lehen bihurgunean, eskuinetara aurkituko dugun auzo-errepidea hartu. Asfaltoa amaitzen denean, gure eskuinean pista bat ateratzen da. Pistan gora egin, bigarren putzuko aparkalekuraino. Hortik aurrera, debekatuta dago autoz igotzea. (ikus eskema)

Hurbiltzeko: Aparkalekutik pistatik tarte labur batean gora egin, bide-zidor nabarmen baten hasiera markatzen duen zutoin adierazle bat aurkitu arte (8 minutu aparkalekutik). Bideari jarraitu eta 30 minutu barru errekasto bat zeharkatuko dugu. Pixka bat aurrerago, gezi batek nondik igo behar dugun adierazten du. Horman errotulatuta "III E" aurkituko dugu. Aldapa labur batek (soka finko batekin) bidearen oinarrian uzten gaitu. Aparkalekutik, oso lasai ibilita, 35 minutu inguru izan daitezke.


L1 (30 m, 10 aseguru, 4a): Plaka etzana, pixka bat ezkerrerako joerarekin.
L2 (25 m, 6 aseguru, 4b): L1ren berdina, baina pare bat erresalterekin. Lehenengo horma-hobitik pasatzen da. Bigarrenean bilera dago.
L3 (30 m, 15 aseguru, 5b): Bidearen luzera bertikal bakarra. Paraboltekin eta arroka-zubiekin oso aseguratuta dagoen luzea. Lehen sei aseguruak oso gertu daude. Luzeraren pasagune gogorrak A0n egiteko aukera dago.
L4 (25 m, 4 aseguru, II): Bilera eroso batera iristeko trantsizio-luzea.
L5 (25 m, 4 aseguru, 4a): Pasagune txiki bat bileratik irtetean. Gero asko etzaten da eta zailtasuna asko jaisten da.
L6 (25 m, 6 aseguru, 3b): Plaka etzana.

L7 (30 m, 7 aseguru, 4a): Plaka etzana pasagune txiki batekin bilerara iritsi aurretik.
L8 (30 m, 7 aseguru, 3c): Harri trinkoko plaka etzana.
L9 (25 m, 5 aseguru, 3b): Harmailak. Harri solte pixka bat.

Oinez lepora jaitsi.

L10 (25 m, 6 m aseguru, 4a): Harri trinkoko plaka etzana.
L11 (35 m, 3 aseguru, 3b): Harri trinkoko plaka etzana lehen herenean. Gero zuhaitz handira oinez hurbildu. Bere ezkerrean bilgunea aurkituko dugu.
L12 (25 m, 8 aseguru, 4a): Helduleku onak dituen harkaitz trinko batetik, sabai baten azpitik eskuinerantz doan zeharkaldi batek plaka etzan batean uzten gaitu. Plaka horren erdian erresalte bertikal txiki bat dago, baina aseguruak gertu daude. Gero, plaka etzan batek R-ra eramango gaitu.
L13 (20 m, 4 aseguru, 3b): Harri trinkoko plaka oso etzana.

Jaitsiera: R13tik ferratatik oinez. Beste aukera bat lepotik eskuinera jaistea da, kate eta soka finkoez hornitutako kanal batetik. Ferrata erdian utziko gaitu.

Materiala: 15 zinta + bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak ez dira behar.
Arroka: Konglomeratu nahiko trinkoa.
Orientazioa: Hegoa
Iraupena: 4h.
Nork irekia eta hornitua: Julio Benedé eta Luis Royo, 2005
Luzapena: Julio Benedé eta Isabel Armendariz, 2025

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Aniés - Mèche coicièe! (95 m, 6a, derrigorrez 5b/A0)

Bideen zerrendarako lotura

Bide laburra inguru eder batean. Sabelak eta tarte ia horizontalak tartekatzen dituen bidea da. Zailtasunean ez da bide oso jarraia. Bigarren luzea jarraituena eta politena. Sabelek bularrerainoko altuera dute eta denek dute pasagune fin bat (normalean, oinak asko igo behar dira eta eskuetarako gauza gutxi dago). Hala ere, A0 moduan egin daitezke. Ongi hornitua eta, oro har, harkaitza ona da, baina oraindik jende gutxi igaro dela ikusten da. Bilerak leku erosoetan.
Ez da espreski egitera joateko bide bat, baina inguruan egonez gero, aukera ona izan daiteke txoko polit eta bakarti bat ezagutzeko. Denbora izanez gero, aurreko haitzaren oinarrian dagoen San Kristobal baseliza bisitatzea gomendatzen dugu (10 minutuko jaitsiera da).
Bidearen izena arrokan barauts bat trabatu zitzaielako da. Barautsa lehenengo paraboltaren alboan dago.

Iristeko: Anies herrira hurbildu. Herria zeharkatu eta herriko irteeran pista bitan banatzen da. Eskuineko adarra hartu eta 4,5 km-tan jarraitu ermitara jaisteko bidea adierazten duen zutoina aurkitu arte.
Pista egoera onean dago ibilgailu arruntentzat. Herritik 1,5 km-ra bidegurutze bat aurkituko dugu, gora egiten duen bihurgune batean. Eskuinetik jarraitu. Herritik 1,8 km-ra iturri bat dago (80 m inguru jaitsi behar da bidezidor harriztatu batetik). 3,2 km-ra, ur-putzu baten albotik igarotzen da.

Hurbiltzeko: Ermitara jaisten den bidetik jaitsi. Lepo moduko batera jaisten da. Ezkerreko haitzera igo, baina ez igo gailurreraino. Metro batzuk lehenago, gainaldea eskuinetik inguratu behar da (ikus irudia), R3a aurkitu arte. Hortik rapelatu behar da. Kontuz! Bilera horren aurretik beste bat dago, baina beste lerro batekoa da. Autotik 8-10 minutu inguru dira.

R3ak ez du eraztunik. Gureak utzi behar dira eta bidea amaitzerakoan berreskuratu.

Jaitsiera: 60 m-ko bi sokekin tirada batean R1era jaitsi ginen (50 m inguruko rapela). Beste rapel labur batek R0an uzten zaitu. Soka laburragoekin lehenengo tirada bitan bana daiteke.

 

L1 (20 m, 2 aseguru, 4c). Bileratik ezkerrera jo. Parabolt batek babestutako erresalte bat. Asegurua dagoen lekutik igota, fina da pasaguena. Ezkerretara 2 m inguru desbideratu, sabeltxoa gainditzeko. Ondoren, erresalte labur bat, aseguruaren ezkerretara, metro batera, igota hobeto gainditzen dena. R nahikoa eskuinean (2 parabolt sokaz lotuta eta mailon bat).
L2 (25 m, 5 aseguru, 6a edo 5b/A0). Oinak asko igotzea behartzen duen sabela. Eskuentzat gauza gutxi dagoenez oinekin altxa behar da. A0 modura egin daiteke. Berehala antzeko beste sabel bat. Gero, nahiko etzanda dagoen plaka batek harri zati handiagoak dituen horma bertikal batean uzten gaitu. Tarte horretan bi pasabide fin daude. Bat, eskuinetara geratzen den erlaitz batera igotzeko (orekazko pasagunea), eta bestea, oina asko igo behar dena.
L3 (49 m, 3 aseguru, 5c edo 4b). Bileratik eskuinetik irtetea. Ondoren plataforma zabal batetik ezkerrerantz egin behar da (ibiltzen). Euria egin ondoren bustita egon daitekeen txorrotada bat gurutzatzen da. Parabolt batez hornitutako erresalte batek azken sabelaren oinarrian uzten gaitu. Sabela igotzea ez da derrigorrezkoa, eskuinetik inguratuz saihestu baitaiteke (oinez). Sabelak pasagune txiki bat du. Belauna harri handi batean jarrita (badakit ez dela oso dotorea) errazago egiten da.

Materiala: 6 zinta + bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak ez dira beharrezkoak (horiek jartzeko ere ez dago gauza handirik).

Arroka: Konglomeratua.
Orientazioa: Hego-mendebaldea.
Iraupena: 1 h (rapelak kontuan hartu gabe)
Nork irekia/ekipatua: Fabien Naegelen eta J.P. Rio, abendua 2019.

Cambiar idioma (Castellano)

 

 

 

 

Jarraitu

Vadiello - Suerte negra (5b, 100 m, derrigorrez 5b)

Bideen zerrendarako lotura

Vadiellora itzultzen gara. Oraingoan “Suerte negra” bidea egitera. Vadiello estiloko bidea da. Plaka trinkoen gaineko itsasgarritasunezko eskalada nagusitzen da, eskuentzat “txitxiriotxoak” izanik orokorrean. Aurkituko ditugun sabelak albo batetik saihesten dira. Ondo babestua dago, azken luzeko tarte bat izan ezik. Tarte horretan urrutiratze handia dago aseguruen artean. Aseguru baten falta sumatu genuen. Gainerakoa ondo, distantziarekin, baina ondo. Hori bai, txapa artean eskalatu behar da, oinetaz fidatuz; izan ere, eskuetarako, han-hemenka bloke handi batzuk izan arren, txitxirioak baino ez daude.

Aseguruak hainbeste mimetizatzen dira arrokarekin, lehen luzean denbora gehiago eman genuela paraboltak aurkitzen eskalatzen baino. Ez genuen bidea ezagutzen eta erreferentziak (93ko gida zaharrak) ondo markatzen zuen bidea, baina ez zegoen txapak ikusteko modurik. Begiratu arren, ez genuen ezer ikusten. Azkenean, nola ez dakigula, hirugarren txapa ikusi eta gora bota genuen. Bosgarrena aurkitzeko ere kostatu zitzaigun (eta hori bere lekua agerikoa zela). Bilerak leku erosoetan daude.

Toki ederra eta lasaia (hori bai, ferrata egiten jende gehiegi aurkitzen ez baduzue). Komeni da zinta luzeak eramatea, lehenengo luzerako batez ere; izan ere, Z handia egiten duenez, marruskadura handia dago.

 

Vadiellok eskalada murrizten duten eremuak ditu. Kontsultatu esteka honetan.

 

Iristeko: Vadiellora hurbildu eta kotxea Palomo kanaleko aparkalekuan utzi.

Hurbiltzeko: Ezkerretara ateratzen den bidezidorrari jarraitu errekari eta hormen oinarriari jarraituz. 4-5 minututan ferrataren hasieran egongo gara (bidea hasten den tokian).

 

L0 (45 m, 7-9 seg., 4b). Ferratarekin bat datorren zatitxo bertikala hasieran. Gero asko etzaten da. Ferrata erabiliz igo daiteke edo eskalatuz. Hobe bigarren aukera (bizitza-lerroaren segurtasun-puntuetan txapatuz). Ferrata sakanean sartzen denean bilgunea parabolt batean egiten da. Oinarrian dagoen ipuruarekin edo ferrataren bizi-lerroko kimikari batekin indartu daiteke.

L1 (25 m, 5 seg., 4c). Plakatxoa. Lehenengo sabela eskuinetik saihesten da. Gero itzuli eta plaka bertikal labur bat igo behar da. Plaka bertikalak dituen zulo bereizgarri batzuengatik jakingo dugu nondik barrena doan bidea. Bigarren sabela ere eskuinetik saihesten da. 3 parabolt (2 uztaiekin) dituen bilgunea, erlaitz zabal eta eroso batean.

L2 (30 m, 7 seg., 5b). Oinekin fidatzeko pausagune txikia, lehen asegurua txapatu arte. Urrunketa bigarren eta hirugarren aseguruen artean. Aseguru baten falta sentitu genuen. Tartea ez da zaila, baina eskalatu egin behar da. Zati bertikala eskuinetik gainditzen da. Paraboltetik irteteko itsasgarritasunezko zatitxo bat, luzeko pasagune finenarekin. Sabel txiki batek  itsasgarritasunezko plaka etzan batean eta ondoren azken sabelean uzten gaitu. Hau, beste guztiak bezala, eskuinetik saihesten da. Azken metroak plaka etzan batetatik.

Jaitsiera: Bidetik rapelatuz. 60 m-ko 2 sokekin ferrataraino jaitsi ginen tirada batean. Gero bizitza-lerroaren laguntzarekin ferratatik jaitsi.

Materiala: 8-9 zinta + bilgunerako materiala. Fisureroak eta friendsak soberan daude, gehien bat jartzeko aukera gutxi daudelako.

Arroka: Txitxirioz osatutako konglomeratua, Vadielloko ohiko arroka.

Orientazioa: Hegoa.

Iraupena: 1h 15min

Nork irekia: T. Palacín  eta J. Oliván, 1985.

 

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Riglos - Anorexia (5c, 150 m, derrigorrez 5b)

Bideen zerrendarako lotura

Aldaketak

Denbora zen ez nuela bidea egin eta joan garen azken aldi honetan aldaketak egon direla ohartu gara. Lehen eta bigarren luzeetan aseguru gehiago jarri dituzte. Orain, lehen luzean, lehen sabela hobeto babestuta dago. Lehen asegurua metro eta erdi inguru ezkerrera geratzen zen eta orain ongi dago. Gainera, irteera babesteko beste aseguru bat gehitu dute. Bigarren luzean ere aseguru gehiago jarri dituzte. Luze ederra izaten jarraitzen du. Carla bidearen azken luzetik irten ginenez ezin dut ziurtatu aldaketak egin direnik ala ez azken luzean.

 

Rigloseko eskalada mota eta arrokarekin lehen kontaktua izateko aukera polita Mallo Coloradora hurbiltzea eta bertako bideren bat egitea izaten da. Anorexia oso ongi ekipatutako bidea da. Dituen zailtasun aipagarriak bi zailtasun puntual dira, biak lehenengo luzean. Bigarren luzea, zoragarria. Zailtasunean iraunkorra, baina esku eta oinentzako euste-leku piloekin eta itsasgarritasun handiko harkaitzarekin.

Bidea identifikatzeko lehenengo luzearen erdi aldera dagoen harri handi berezi bat aurkitu behar da. Harri horren eskuinean, metro eta erdi eskasera, beste harri marroi txikiago bat dago. Bidea bi harri horien erditik doa. Anorexia bidearen txapak metal kolorezkoak dira. Ez nahastu metro batzuk eskuinera dagoen txapa beltzeko lerroarekin.

 

Iristeko: Riglos herrira hurbildu eta bertan egin duten aparkalekuan kotxea utzi. Ezin da herrira sartu (3 euro egun guztirako; 2025ko apirila)

 

Hurbiltzeko: Herrira igo eta bertan aurkituko dugun GR marka zuri-gorriak jarraitu behar dira. Hormaren parean gaudenean, bidea utzi eta gora egiten duen bidezidor zabal eta garbi batetik igotzen hasi behar da. Hormatik gertu gaudenean, bidea utzi eta beste bide estuago batetik hormaren oinarrira hurbildu behar da.

 

L1 (40 m, 13 aseguru 5c). Lehenengo sabaira (4. asegurura) iritsi arte, plaka. Duen pitzadura baten laguntzaz pasagunea gainditu. Sabaiak eta hormatxoak gaindituz gora egin. Zailtasuna jaitsi egiten da sabai okertu batera iritsi arte. Bertan blokeozko pasagune bat dago, baina bi aseguru gertu dituenez ongi babestuta dago. Euste-leku on batean blokeatu, oinak igo eta txapatu. Ondoren eskuinetik jarraitzea errazago da. Bilgunea erlaitz handi batean kokatuta dago (eraztun horiko bi parabolt).

L2 (45 m, 10 aseguru 5a). Behetik ikusita plakak ez dirudi hain bertikala denik, baina benetan horrela da. Luze zoragarria. Zailtasun iraunkorra, baina eskuentzat eta oinentzat euste-leku piloarekin. Arroka itsasgarritasun ezin hobekoa da. Plaka gainditu ondoren ezproitxo baten eskuinetik, trepada txiki batekin, bilgunera hurbiltzea geratzen da soilik. Erraza, baina dagoen aseguru bakarra urruti dago.

L3 (30 m, 2 aseguru 3b). Bilgunetik zuzen irten eta harmaila batzuetatik igo. Ondoren asko etzaten da eta bilguneraino ia oinez igotzen da. Bost metro eskasean hiru bilgune daude. Bi 20 mm metrikakoak izan daitezkeen parabolt bakar batez osatuta daude eta eskuinean dagoena metal kolorezko bi paraboltez. Gure bilgunea hirutatik ezker ezkerrean dagoena da.

L4 (35 m, 4 aseguru 5b).  Bilgunetik irten eta apur bat ezkerrera joz igotzen hasi. Pasagune finen bat duen 15-20 metro inguruko horma bertikal bat gainditu behar da. Ondoren plaka asko etzaten da. Bilgunea R3 modukoa da, eraztun horia duen parabolt handi bat da.

 

Jaitsiera: Oinez gailurrera igo. Bertan zinta eta kableak dituen ipuru handi bat aurkituko dugu. Bertatik 35-40 metro inguruko rapel bat egin behar da. Ondoren bidezidor batetik jaisten da bidearen hasieraraino. Ipuruan ohikoa izaten da jaisteko errenkadak sortzea. Jende ugari eskalatzen dabilenean pazientzia apur bat izan beharko dugu.

Ez badugu inor aurkitzen, 20-25 minututan bidearen oinean gauzak jasotzen egon gaitezke.

 

Materiala: 9 zinta + bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak ez dira beharrezkoak.

Arroka: Kareharria (Konglomeratua).

Orientazioa: Hegoa. Eguzkia goiz goizetik.

Iraupena: 1h45min.

Nork irekia: Javier Oliván, 1993.

 

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Biaizpe - Aixita (130 m, 5c, derrigorrez 5c)

Bideen zerrendarako lotura

Aixitako bide erregina. Arroka ezin hobea eta, bailara aldera, merezi duten ikuspegiak. Bidea arrokak aukera eskaintzen duen lekuetan auto-aseguruak jartzeko diseinatuta dago. L2ko plaka bertikala gogortxoa da, baina guretzat giltzarria den luzea L4 da. Lehenengo zatia bi paraboltek babesten dute, baina gainerako 2/3etan ez dugu aseguru finkorik aurkituko. Oinekin fin ibiltzeko luzea da eta zailtasun maila ondo menperatuta joan behar da lasai eskalatzeko eta autobabesak dauden pitzadura gutxi horietan jartzeko.

Bilguneak leku erosoetan daude. Bidea rapelatu ahal izateko ekipatuta dago. Bilgune guztietatik arazorik gabe jaitsi ahal izango gara 60 m-ko 2 sokekin. Inguruko beste bideren bat egin nahi izanez gero, rapel batean jaitsi daiteke Aixita eta Haitz Handiaren arteko lepora.

Goitik, gaztelutik, irteteko asmoa badugu, R5etik gailurrera 60 metro inguruko gandorrari jarraitu behar zaio. II-III mailako trepada bat da.

Krokisen batean L1 eta L2 lotzen dituzte. Ez dugu aholkatzen. Horrek L2ko pasagune finak soken pisu guztiarekin ematea behartzen zaitu. Gainera, R1etik, komunikazioa erosoagoa eta arinagoa da sokakidearekin.

Bide guztiz gomendagarria.

Iristeko eta hurbiltzeko: Ikusi hurrengo sarrera.

L1 (25 m, 1 aseguru, 4b). Plakatxoa hasierako hormatxo laburrera iritsi arte. Luzeraren pasagune gogorra hemen dago. Hormatxoa gaindituta, harkaitz trinkoko plaka etzan batek jarraitzen da. Arroka-zubiren bat eta friends-en bat jartzeko aukera. Bilgunea zuhaitz handia baino 2 m gorago dago.

L2 (30 m, 5 aseguru, 5c). Plaka zimurtsu batek harri trinkoko plaka etzan batean uzten gaitu, eta plaka horrek zati bertikalean. Plaka bertikal fina, oinak ondo jartzeko modukoa. Urrutiratzea 3. eta 4. aseguruen artean, baina horien artean pitzadura nabarmen bat dago, eta horrek aukera ematen du autobabes bat jartzeko. 4. segurua txapatu ondoren, azken zatia zertxobait errazago egiten da parabolten eskuinetik igota. Zuzen, baliteke 5c baino pixka bat gogorragoa irtetea.

L3 (20 m, 2 aseguru, 5a). 15 bat metroko zeharkaldia eskuinerantz, sabai handi batzuen azpitik. Rtik irten eta tontor txiki batera igo. Metro pare bat jaitsi eta oinetarako duen erlaitz moduko batetik arroka trinkoko plaka horizontalean zeharkatu. Amaieran, horma txiki bat, goian parabolt batekin babestua. Paraboltera igotzea erraz babesten da arrakala horizontal batean friends bat kokatuz. Luze erraza. Zailtasun bakarra bilerara igotzea da.

L4 (25 m, 2 aseguru, 5b). Bileratik horizontalean 3 m eskuinetara irten. Arroka trinkoko plaka bertikal labur bati ekin behar zaio. Plaka ur tanta handiz osatuta dago. Eskuetarako gauza gutxi. Oinez fidatzeko tartea da. Tarte horretan, luzera horretan dauden bi parabolt bakarrak aurkituko ditugu. Bigarren parabolt horretatik bilerara arte (18 m inguru) ez dago aseguru finkorik. Arroka trinkoko plaka bat da, apur bat etzana, eta bizpahiru pitzadura ditu friendsak jartzeko. Goian, irteeran, hobe da pixka bat eskuinetik egitea, zuhaitza dagoen tokitik, sabai handiaren azpitik. Plakak eskuetarako erlaitz zeihar ezin hobea du. Zuzen, pasagune fina ateratzen da (gainera, zaila babesten)

L5 (30 m, 4 aseguru, 5b). Luzeraren zailtasuna gutxitzen doa igo ahala. Lehenengo metroak 4-5 metroko horma bertikal batetik egiten dira. Helduleku onak ditu. Pasagune gogorrena bileratik irtetea da. Bi ipuru daude eskuinean. Bigarrenean, lehen asegurua dago (zinta bat). Lehen ipuruaren laguntzaz, ondo egiten da. Laguntza hori alde batera utzita, pixka bat gogorragoa irteten da. Plaka bertikal batetik jarraitzen du, helduleku asko dituena, sekulako sustraiak (atentzioa deitzekoak) dituen ezpel handi bateraino. Luzearen bigarren zatia arroka nobleko plaka luze bat da, inoiz bukatzea nahi ez duzun horietakoa helduleku, pitzadura eta erlaitz ugariekin. Amaitzeko, bilerara igotzeko irtengune polit bat dago. Hobe ezkerretik egitea.

 

Gailurreraino jarraituz gero (horixe egin genuen guk), II-III-ko 60 bat metro dira, “ensanble” modura egin daitezkeenak.

 

Jaitsiera: Gazteluaren hondarretatik abiatzen den bidezidorrari jarraitu. 10-15 minututan bidegurutzea dagoen mendi-lepora iritsiko gara. Ezkerreko bidea hartuta, autora iritsiko gara. Guztira, lasai-lasai jaitsita, 25 minutu inguru izan daitezke autora iristeko.

Materiala: 8 zinta + bilgunerako materiala. Friends- eta pitzadura-joko bat. Zinta batzuk ere ondo etor daitezke.

Arroka mota: Kareharria.

Orientazioa: Hego-ekialdea. Udan bero handia.

Iraupena: 2 ordu

Nork irekia/ekipatua: Joseba Arlegi, 2013ko ekaina.

 

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Biaizpe - Arteen artean (90 m, 5b, derrigorrez 5a)

Bideen zerrendarako lotura

Bide polit eta laburra, igo ahala hobetzen doana. Pena da hain laburra izatea. Jarraitzeko gogoz geratzen zara.

Bidea rapelatu ahal izateko ekipatuta dago. Inguruko beste bideren bat egin nahi badugu, aukerarik onena R3tik R1era jaistea da, eta hortik lurrera. Beste aukera bat goian amaitu eta Aixitako gazteluaren aztarnak bisitatzea da. Horrek esan nahi du bi luze gehiago egin behar direla, bakoitza 40 metro ingurukoa, zati lurkarak eta trepada txikiekin igotzen diren plakatxoak tartekatuz. Bakoitzak aukera dezala.

L1aren zailtasuna azken metroetan kontzentratzen da. L2 zailtasunean nahiko mantendua da, eta L3ren zailtasun aipagarria horma bertikal motz bat gainditzea da.

 

Iristeko eta hurbiltzeko: Ikus hurrengo sarrera.

 

L1 (30 m, 3 seg., 4c). Plaka etzana, harri trinkoz osatua, sabaitxoaren ertzera iritsi arte. Sabaia bere eskuineko izkinatik edo ezpela inguratu eta metro pare bat goragotik egin daiteke. Ezker aldeko joera duen pitzadura batetik jarraitzen du. Azkenik, itsasgarritasun plaka etzan bat, non oinekin eskalatzen den (gauza gutxi eskuetarako, baina erlaitz txiki-txikiak eta uhinak oinetarako). Zati hau parabolt batekin babestuta dago eta zertxobait eskuinera geratzen den pitzadura batean zerbait jartzeko aukera dago (guk totem gorri bat jarri genuen). Parabolt batez eta harrizko zubi batez osatuta dago bilera.

L2 (35 m, 4 seg., 5a). Plaka bertikala arrakala batekin. Lehen parabolta nahiko goian dago, baina badago aukera pare bat friends jartzeko bertara iritsi aurretik. Gero plaka batzuk, batzuk beste batzuk baino bertikalagoak.

L3 (25 m, 3 seg., 5b). Harmailak, horma bertikalaren oinarrian jarri arte. Eskuineko aldean dauden euste leku inklinatu batzuk hartu behar dira, oinak igo eta parabot gainean dagoen euste leku on bat hartu (zulo batean ezkutatuta). Euste leku horri helduta, horma ondo gainditzen da. Horma gaindituta, ezkerretara 2 metro mugitu eta azken plaka etzan bati ekin behar zaio.

 

Gailurrerantz jarraituz gero (horixe egin genuen guk), 40 metro inguruko bi luze egin behar dira. Diagonalean igotzen da ezkerrerantz. Zati lurkarak eta trepada txikiak tartekatzen dira. Egokien datorkigun zuhaitzean egiten dira bilerak.

 

Jaitsiera: Gaztelutik abiatzen den bidezidorrari jarraitu. 15 minututan mendi-lepora, bidegurutzera, iritsiko gara. Ezkerreko bidea hartuta, autora iritsiko gara. Guztira, lasai-lasai ibilita, 25 bat minutu izan daitezke autora iristeko.

 

 

Materiala: 8 zinta + bilgunerako materiala. Friends eta fisurero joko bana. Zinta batzuk ere ondo etor daitezke.

Arroka: Kareharria.

Orientazioa: Hego-ekialdea. Udan bero handia.

Iraupena: 2 h.

Nork irekia/ekipatua: Joseba Arlegi.

 

Cambiar idioma (Castellano)

 

Jarraitu

Aixita

Bideen zerrendarako lotura

Aixitara hurbiltzeko bi aukera daude.

Lehenengoa, Interneten dauden erreferentzia gehienetan agertzen dena, autoa Biaizpeko Haitz handiaren oinarrian uztea da. Horretarako, Donostiatik etorrita, A-15 errepideko 113. irteera hartu behar da (Irurtzungo irteera) eta berehala eskuinetara doan pista hartu. Pista horri jarraituta, 300-400 m ingurura, zabalgune batera iritsiko gara. Bertan autoa utz daiteke. Pistan aurrera jarraitu beste 400 metro ibaia zeharkatzeko zubi bat aurkitu arte. Ibaia zeharkatu bezain laster, SL-NA 131 bidezidorra ezkerrerantz hartu. Poste elektriko baten albotik igaroko gara eta 50 m inguru aurrerago gorantz doan bidexka bat aurkituko dugu (mugarria eta SL marka). Malda gogor batek, aurrera bi pauso eta atzera bat ematen dituzun horietako batek, hormen oinarrian utziko gaitu. 200 m-ko desnibela da eta 400 metro eskasetan igotzen dira. Beraz, igoera gogor baterako prestatu, dagokion izerdiarekin.

Haitz handiaren oinarrian kotxea utzita jaitsiera, polita bada ere, luzeagoa da. 2,5 km inguru dira autoraino, ordu erdi luze inguru.

Nik ez dut gustuko aukera hori, asko izerditzen delako eta itzulera luzeagoa delako. Nahiago dut jarraian deskribatuko dudan bigarren aukera.

Irurtzundik, errepidez, Etxeberri herrira hurbildu behar da. Herria gurutzatu (4 etxe dira) eta herri amaieran kalea bitan banatzen da. Eskuineko bidea hartu eta hilerriraino igo. Zementuzko pista zabal batetik egiten den 200 metroko igoera gogorra da. Hilerriaren parean zabalgune bat dago, 2 edo 3 autorentzako tokiarekin.

Hilerritik GR-20aren arrastoak dituen bidexka jaiotzen da. Horri jarraitu behar zaio. Bidezidor zabal eta nabarmenetik igoz mendi-lepo zabal batera iritsiko gara. GR-tik gora igotzen jarraitu Aixitako gazteluaren zutoin adierazlea aurkitu arte. Zutoin adierazlea dagoen tokian, metalezko txabola bat dago ezkerrean, eta metalezko aldamioak dituen ehiza-postu bat. Honaino iristeko 15 minutu inguru beharko ditugu autotik. Desnibela 50 m ingurukoa da, eta distantzia 600 m ingurukoa izan daiteke.

Zutoin adierazlean, eskuinetara (gaztelurantz) egin. Metalezko ehizako laugarren postua baino 10 metro lehenago (zutoin adierazlean dagoena lehenengo postua bezala hartuta), eskuinetara dagoen bidexka hartu (mugarria). Basotik pixka bat jaitsi (mugarriak) eta ezpel artean doan bidezidor batetik jaitsi. Aurrerago hartxingadi batzuk zeharkatuko ditugu. Tarte horrek guztiak beheranzko joera nabarmena du. Bidezidorrak biratu eta gora egiten duenean, 20 bat metroko igoera egiterakoan, "Aixitako teilak" eta "Ahuntzen bidea" bideen ageriko plakak ikusiko ditugu ezkerretara. Metro batzuk aurrerago, "Aixita" bidearen hasiera markatzen duen trikuharria dirudien harri bloke handi bat aurkituko dugu.

Autotik bideen oinera 30 minutu izan daitezke, baina kontuan izan behar da igotzen den desnibela minimoa dela eta bidearen erdia jaitsieran egiten dela.

Bigarren aukera hartuta, itzulera ere oso azkarra da. Aixitako gaztelutik kotxeraino 25 minutu inguru behar dira (lasai-lasai joanda).

 

Oharra: lekua ezagututa, igoera 5 minututan laburtu ahal izango dugu, mendi-lepo zabalean belardien alboan dagoen txabolaren atzetik ateratzen den lasterbide batetik igota (ikus mapa). Eremua oraindik ondo ezagutzen ez bada, egokiena GR20ari jarraitzea da. Argiagoa da eta ez du galerarik. Joaten garen lehen aldian esploratzen ibiltzeak ez du pena merezi ez baita hainbeste denbora irabazten.  

Egun batzuetan euria egin badu, bide hau lokaztuta egoten da. Bide arrunta aldiz ez.

 

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Arbara Ekialdea (Ziordia) - Rösti (180 m, 5a, derrigorrez 5a)

Bideen zerrendarako lotura

Antxon Gorrotxategiren beste bide bat. Inguru honetako motatako bidea, arroka oneko zati politekin. Egia da luze batzuk landarez jantziagoak daudela, baina, oro har, bidea arroka garbitik doa. Pena da oinez igo behar den tartea, baina hori da dagoena. Arbara ekialdeak daukana da.

Bigarren luzea oso polita da. Zailtasunean mantendua eta pausogune politekin. Hirugarren luzearen hasierako diedro-babaresa ere oso polita. Oinetarako euskarriak ditu eta lehen begiratuan dirudiena baino errazagoa egiten da. Azken luzea ere polita da, arroka pitzatu samarra du eta gehiago pentsarazten dizun pasagune bat du.

Sarrera itzalpean dago eta euria egin ondoren hezea egon daiteke. Heldulekuak ditu eta aseguru flotatzaileren bat jar daiteke, baina parabolt baten falta sumatu genuen zuhaitzera igotzeko (zinta baterako aproposa den adar handi batekin). Jatorrizko krokisean jartzen duena baino zertxobait gogorragoa iruditu zitzaigun. Tarte hori kenduta, bidearen gainerakoa ondo hornituta dago (parabolt-ekin, harkaitzezko zubiekin eta iltzeren batekin), baina ondo dator urrutiraketa batzuk babesteko friends/fisurero sorta bat. Denborarekin, ziurrenik, harrizko zubietakoren bat berritu beharko da.

Bilerak leku erosoetan. Guztietan (R4ra arte), bi paraboltetako batek uztai du, eta, beraz, posible da bidetik jaistea estualdi bat izanez gero, material askorik utzi gabe.

 

Iristeko: Ziordiako harrobira hurbildu eta autoa sarreran utzi (ikusi hurrengo sarrera).

 

Hurbiltzeko: Harrobia inguratzen duen bidezidorra hartu eta pistatik igotzen hasi. Lehenengo biran, pista utzi eta ezkerretara doan bidezidorra hartu. Ziordiako ezproiaren azpitik igaro, eta pixka bat aurrerago, arantzak dituen alanbredun hesi batekin topo egingo dugu. Hesia zeharkatzeko pasagune bat dago eta ez dago beraz arazorik. Lehen hartxingadi batera iritsiko gara. Bere eskuinean plaka handi bat ikusten da. Aurrera jarraitu behar da (puntu gorriak). Bidea bitan banatzen da (puntu gorriekin gorantz eta beherantz). Ezkerreko adarrari jarraitu (beherantz) behar zaio. Zuhaitzen artean sartu eta metro batzuk jaitsiko gara. Baso barrutik, sabai handiak dituen horma baten azpitik igarotzen da bidexka. Adi egon. Horma horren hasieran, diedro bat dago, eta hor hasten da bidea (ikus mapa). Bidearen izena plakatxo batean jarrita dago.

Pasatzen bagara (guri gertatu zitzaigun bezala), bigarren harrtxingadi handi eta nabarmena dagoen soilgune batera irtengo gara. Atzera egin behar dugu. 50 metro ingurura dago bidearen hasiera.

Kotxetik 20-25 minutu inguru behar dira.

 

L1 (40 m, 2 seg., 5a). Hasieran helduleku onak dituen diedroa, baina harria nahiko hezea da eta ez du konfiantza handirik ematen. Ez dago asegururik, Zuhaitz bat dago lurretik 6-7 m ingurura adar on batekin non zinta bat jar daitekeen. Diedrotik irtetean, lehen hormatxo bat eta, jarraian, belar-zati bat. Helduleku asko dituen bigarren horma batek zati lurkara batean uzten gaitu, eta honek bileran.

L2 (30 m, 10 seg., 5a). Zailtasunean mantendua den luzea. Helduleku ugariko harkaitza. Zenbait pasagune nahiko atletikoak dira.

Bileraren ezkerretara dagoen lurreko kanaletik irten. Helduleku onak dituen horma laburra, baina atletikoa. Metro batzuk egin ondoren, diedro lauso bat gainditu behar da, eta luzera amaitzeko, plaka bertikal bati ekin behar zaio. Heldulekuak ditu, baina pixka bat pentsarazten dizun zatia da.

L3 (30 m, 4 seg., 5a). Diedro-babaresa bertikala hasieran, helduleku onekin eta oinetarako euskarri onekin (eskuinaldean). Luzeraren gainerakoa goranzko joera duen eta bi erresalte dituen plataforma zeihar bat da, bakoitza aseguru batekin babestua.

L4 (30 m, 4 seg., 4c). Eskuinerantz doan kanal moduko bat hasieran. Gero, plakatxo bertikal bat, eskuinerantz, zeharbidean, pasagune arraro bat duena (estutzekoa). Pasabidea gainditu ondoren, luzerak helduleku onak dituen, baina pasagune txikiren bat duen plaka bertikal batetik jarraitzen du. Azken metroak plaka eta harmailetatik egiten dira.

 

20 bat minutuz oinez igo, agerikoa ikusten dugun tokitik, bidearen azken luzea aurkitu arte. Begetazioak hartutako zatia da, baina ondo igotzen da.

Azken luzea plataforma moduko batean hasten da. Soka zati bat ikusiko dugu arroka-zubi batean (bilgunea hor egin daiteke edo gorputzetik aseguratu). Guk egin genuen luzera baino beste irteera-aldaera gogorragoa dago (5c ateratzen da). Hemen deskribatuko dugun luzetik 10 metro ezkerretara hasten da, enborrean puntu gorri bat margotuta duen lizar gazte baten alboan.

 

L5 (50 m, 4 seg., 4c). Luzea zailtasunean mantendua eta lehen paraboltean  pasagune fin batekin (ondo babestuta).

Luzea pitzatutako arroka duen kanal moduko batetik hasten da. Harri pitzatuaren kanalaren irteeran dagoen plakatxoa gainditzeko pasagune fin bat dago. Harkaitza osatzen duen ageriko bularrari eskuinetik eraso. Arroka trinkoa aurkituko dugu, pitzadura handiekin, eta erraz jar daitezke bertan autobabesak. Bularra gaindituta, ezproira itzultzen da. Azken metroetan kanal-diedro bat dago, arroka pitzatua duena eta helduleku asko dituena. Gailurrera ateratzen garenean, bilgunea 4-5 metro ezkerretara aurkituko dugu.

 

Jaitsiera: Jarraitu pintura-puntu gorriei. Hasieran (lehen 50 metroetan) gailurreko gandorrari jarraitu behar zaio, baina gero hegoaldeko isurialdera pasa behar da (gutxi gorabehera "Mugalari" bidea amaitzen den lekuan). "Mugalari" bidearen azken luzearen ezkerretik jaitsita, bere oinarrira iritsiko gara. Hortik puntu gorriak (eta mugarriren bat) jarraitu besterik ez dugu egin behar. Destrepe erraz txikiren batekin, mendi-lepo zabal batera iritsiko gara, gutxi gorabehera "Mugalari" bidearen erdian dagoena. Mendi-lepoan eskalada bidetik bereizten da jaitsiera, eta bihurguneak eginez jaisten da, hartxingadiak zeharkatuz, hormaren oinarriraino. Bigarren zati hori oinez jaisten da, destreperik gabe. Guztira, 40 minutu inguru beharko ditugu hormaren oinarriraino jaisteko. Beste 20 minutu beharko ditugu autora iristeko. Guztira, jaitsiera osoa 60-70 minutukoa izan daiteke.

 

Materiala: 10-12 zinta + bilgunerako materiala. Friends eta fisurero sorta bat. Zinta batzuk eramatea ere ondo dator.

Arroka: Kareharria.

Orientazioa: Hegoaldea.

Iraupena: 1h 30min

Nork irekia/ekipatua: Antxon Gorrotxategi, 2022ko urria eta azaroan.

 

Cambiar idioma(Castellano)

 

Jarraitu