Balneario de Panticosa - 3ª vía del Nano (6a, 100 m, derrigorrez 5c/A0) y Escalera de color (5c, 110 m, derrigorrez 5b)

Udazkenarekin ongi amaitzeko eta negua gorria iritsi baino lehen, eremu eder honetara itzultzen gara Sendero Limiteko kideek ekipatutako azken bide batzuk egiteko asmoz. Egun eguzkitsua suertatu zaigu eta Bainuetxe aldera dauden bistak, zuhaitzen hostoen kolore hori-gorriekin, benetan zoragarriak. Horrelako une txiki hauek egiten dute bizitza atsegina.

Hemen agertzen diren bi bideetan, bideen oinarrian, parabolt bat aurkituko dugu zinta laranja eta bidearen izenarekin.

Iristeko: Panticosako Bainuetxera hurbildu eta Casa de Piedra aterpearen aurrean dagoen aparkalekuan kotxea utzi.

Hurbiltzeko: Casa de Piedra aterpearen atzetik eski pistak inguratu eta 2 min-ko hurbilketa “nekagarri” batek bidearen oinean utziko gaitu.

3ª vía del Nano (6a, 100 m, derrigorrez 5c/A0)

Sendero Limiteko kideen beste bide bat. Beti bezala ongi ekipatutakoa eta kalitate oneko arroka.  Luzeek zailtasunak bertan mugatzen diren zati bertikal motzak dituzte. Beste guztia nahiko etzana eta gozatzekoa.

Egileek markatzen dutena baino gogorragoa iruditu zitzaigun hirugarren luzea. Ongi estutu behar den tarte bat dauka. Bilguneak erosoak dira eta erlaitz handietan daude.

Bidea goian dauden beste hiru bideetako batekin (“Escalera de color”, “Espolón del Rebollón” edo “Boletus”) konbina daiteke.

L1 (30 m,  8 aseguru, 5c). Horma bertikal bat hasieran. Hormaren goiko zatian kanpora botatzen apur bat. Zati hau arroka hotza eta hezearekin aurkitu genuen. Lehorra dagoenean hobeto irteten dela uste dugu. Ondoren plaka etzanak. Seigarren aseguruaren parean itsasgarritasunezko pasagunetxo bat dago, baina txapa goian geratzen da eta segurtasunez egiten da.

L2 (25 m, 7 aseguru, 5b).  Horma bertikal motz bat hasieran. Ondoren aldapa etzanak. Azken zatian, eskuin aldera, erlaitz batetik, kanal beltz baten oinarrian jarri arte zeharkaldia egin behar da.

L3 (25 m, 9 aseguru, 6a edo 5c/A0).  Euste-leku onak dituen plaka bertikala hasieran, baina ondoren orduan eta txikiagoan egiten joaten dira. Zati gogorra 4 eta 6 aseguruen artean, eskuentzat gauza gutxirekin eta kanpora botatzen duelarik. Seigarren aseguruak sokatxo bat jarrita dauka eta pasagunea A0 modura egiteko primeran dator. Seigarren asegurutik eskuin aldera irten. Bilgunera iristen garen heinean plaka etzaten doa.

L4 (20 m, 3 aseguru, 3c). Harmaila etzanak. Azken zatian gutxi zehaztutako ezproi batetik igo behar da. Azken bilgunea pinu handian egiten da.

Jaitsiera: Oinez. Goiko bideren bat egiteko asmorik ez badugu, ezker aldera eta  behera egiten duen bidezidorra hartu beharko dugu aparkalekura jaisteko. Guztira 10 min inguru beharko ditugu.

Materiala: 9 zinta + bilgunerako material. Fisuak eta friendsak ez dira beharrezkoak.

Arroka: Granitoa

Orientazioa: Hego mendebaldea.

Iraupena: 1h30min.

Nork ekipatua: Lucus Morale, Julio Benedé y Luis Royo,  2019.

Escalera de color (5c, 110 m, derrigorrez 5b)

Bide polita. Ustekabe atsegina eraman genuen. Egileen krokisean eskaloi (plataforma) handi batzuk agertzen dira eta pentsatzen genuen eskala ez zela oso jarraitua izango. Oker ginen. Bidea nahiko jarraitua da eta bide polit eta gozagarri bat eskalatu duzunaren sentsazioarekin geratzen zara. Luze politenak L2, L3 eta L4. Niretzat politena L2a. Bide guztiz gomendagarria.

Beheko edozein bideren amaieratik hurbilketak 8-10 min suposatuko digu. Mugarriak jarraitu behar dira. Igoeraren bide erdian gezien bidez adierazitako bidegurutzea aurkituko dugu. Ezkerretik “Escalera de Color” bidera hurbiltzen da; eskuinetik “Espolón del Rebollón” eta “Boletus” bideetara.

L1 (25 m,  4 aseguru, 4c). Euste-lekuak dituen plaka bertikala. Azken aldera etzan egiten da. Zuhaixkak zertxobait ezkutatzen duen deskuelgea dago (katez elkartutako 2 parabolt eta jaisteko mosketoia bat).

L2 (30 m, 9 aseguru, 5b).  Plaka fin luze bat non oinak ongi kokatu behar diren. Pasaguneen zailtasuna 5a mailaren inguruak ibiliko da, baina plaka luzea delako eta zailtasun maila mantendua delako 5b mailako luzea irteten da. Ongi babestutako luze oso polita.

L3 (35 m, 12 aseguru, 5c). Euste-lekuak dituen plaka hasieran. Ondoren euste-lekuak dituen zeharkaldi horizontal bat eskuin aldera, baina zertxobait kanpo aldera botatzen duenez garrantzitsua da oinak ongi jartzea. Tarte bertikal batetik jarraitzen du, baina eskuentzat postontzi moduko eta oinentzat erretilu moduko euste-leku oso onekin. Bikoteen arteko komunikazio arazoak ematen dira (bailarako uharrek sortzen duten zaratagatik). Azken 6-7 metroak oso oso etzanak (asegururik gabe).

L4 (20 m, 4 aseguru, 5b). Euste-lekuak dituen plaka bertikala, baina zertxobait kanpora botatzen du. Ezkerretik eskuinera igotzen da. Azken 5-7 metroak oso oso etzanak (asegururik gabe).

Jaitsiera: Oinez. Mugarriak eskuin aldera jarraitu. Casa de Piedra aterpetik Bachimaña aterpera doan GR11 bidean utziko gaituzte. Aparkalekura iritsteko 30 min inguru beharko ditugu.

Materiala: 12 zinta + bilgunerako material. Fisuak eta friendsak ez dira beharrezkoak.

Arroka: Granitoa

Orientazioa: Hego mendebaldea.

Iraupena: 1h45min.

Nork ekipatua:  Luis Royo, Carlos Budría eta Julio Benedé, 2017.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Peña Escuach - Merche (6a, 180 m, derrigorrez 5b/A0)

Aspaldi egin nuela bide hau eta oroitzapen onarekin geratu nintzen. Beti izan dut errepikatzeko gogoa. Oroitzapenak benetan errealitatearekin bat egiten du. Bide oso polita da luze (trantsiziokoak kentzen baditugu) oso luze eta politekin.

Goiko luzeetan inkrustazio oso bitxiez beteta eta beti euste-lekuak (nahiz eta txikiak izan) eskaintzen dituen arroka aurkituko dugu.

Ekipamendua egokia da. Bilguneak (azkena izan ezik) erosoak dira eta erlaitz handietan egiten dira. Gehienak 2 eraztunez osatuta daude eta beraz, lehenengo luzeetan bidetik jaisteko aukera dago (gero hobe goitik irtetea).

Iristeko: Panticosa herrira hurbildu. Herrira iritsi baino lehen dagoen errotonda pasa, zertxobait aurrerago herriko sarrera gainditu eta 50 m aurrerago gure ezkerrean pista bat jaiotzen dela ikusiko dugu. Hoditeri handira iritsi arte pista hori jarraitu (kotxeentzat egoera onean).

Hurbiltzeko:  Hoditeriaren alboan dauden errailetatik igo. Igotzen hasi eta 5 min ingurura mugarri bat aurkituko dugu. Mugarriak hoditeria behetik noiz pasa behar den adierazten du. Beste aldera pasa eta bertan jaiotzen den bidezidorra  jarraitu. Hasi eta 2 min ingurura arreta jarri behar da. Bideak aurrera egiten duela ematen du, baina ezkerrera jo behar da (mugarria). Erresalte txiki bat gainditzeko balio duen soka finko zahar batera iritsiko gara. Goian, ezker aldera, erlaitz zabal batetik zeharkaldi horizontal bat egin behar da. Zeharkaldia altzairuzko kable batekin babestuta dago. Kablea amaitzen denean 5 m igotzen jarraitu eta gure eskuinean, beste 5-8 metrotara, laranja kolorezkoa den plakatxo batea, R0 bilgunea aurkituko dugu (1 parabolta). Guztira kotxea utzi dugun tokitik 10 min inguru beharko ditugu.

L1 (35 m, 9 aseguru, 6a edo 5b/A0). Harmaila lurkarak hasieran. Ondoren pitzadura bat duen plaka euste-leku onekin. Eskuinera pasa eta erlaitz batetik sabel azpira hurbildu. Zati honetan dago bidearen pasagune zailena. Zertxobait luzatuta A0 modura egin daiteke. Pasagunea hobeto egiten da eskuinean dagoen ezpel aldera hurbiltzen bagara. Ondoren plaka luze bat oso polita. Lehenengo bilgunea erlaitz handi batean.

L1bis (20 m, 0 aseguru, II). Ezpelen artean igotzen den malda etzana, zertxobait lurkara. Ez da beharrezkoa, baina erraza izango litzateke tartea babestea ezpel horietako batzuetan zinta batzuk jarriz. L1 eta L1bis luzeak elkartzeko aukera dago (guk egin genuen), baina soka-kideen arteko komunikazioa oso zaila bihurtzen da (ia ez zara entzuten).

L2 (45 m, 6 aseguru, 4c).  Zimurdura oso bitxiak dituen plaka. Igotzen den heinean plaka etzaten joaten da. Hirugarren eta laugarren aseguruen artean urrutiratze bat dago, baina zati horren azken zatian plaka etzaten hasten da. Luze honen azken zati plaka oso etzan batetik doa. Bilgunea gure eskuinean dago, erresalte  txiki bat gainditu ondoren, sabai nabari baten azpian.

L2bis (15 m, 0 aseguru, II).  Oinez eskuinera 10 m inguru egin. Trepatu behar den plakatxo etzan baten azpian jarriko gara. Bilgunea bloke handi baten gainean dago, sabai nabari baten ezkerrean dagoen terraza handi batean.

L3 (50 m, 10 aseguru, 5a).  Euste-leku oneko plaka handi batek diedro-tximinia (2 m-koa) batean uzten gaitu. Bertan dago luzeko pasagune zaila. Pasagunea ongi babestua dago (parabolt 1 goitik). Gorputza diedro-tximinian ongi ahokatuta pasagunea nahiko ongi gainditzen da. Ondoren harmaila batzuetatik azken plakaren azpian jarriko gara. Azken plaka hori oso polita.

L4 (10 m, 1 aseguru, 5a). Harmaila batzuk euste-leku txikiak dituen plaka bertikal labur baten (4-5 m-koa) aurrean uzten gaitu. Bilgune zertxobait deserosoa (belaunen mailan geratzen delako).

Jaitsiera: Oinez egiten da, baina jaitsieraren zati handi bat bidezidorretik kanpo egiten da.

Eskuin aldera 50 m inguru egin, ezpel artean dagoen bidezidor baten hasiera adierazten duen mugarria aurkitu arte. Ezpelen artean bidezidor estu batetik igo. Soro batera irtengo gara. Bertatik gailurrera igo (ezkerretik). Gailurra eskuinetik inguratu eta ezproiaren ertzetik jaisten hasi (begetazio gutxien dagoen tokitik). Gure ezkerrean harlauza pilo bat ikusten ditugunean, hortik jaitsi soroan, behean, ikusten den bidezidorra aldera. Azken metroak (20 m inguru) sastraka artean egiten dira eta zerbait urratzailea da. Bidezidorrera iristerakoan hoditeri handira iritsi arte jarraitu eta errailetatik jaitsi. Guztira 30 min inguru behar dira kotxera itzultzeko.

Materiala: 10 zinta + bilgunerako materiala. Fisuak eta friendsak ez dira behar, baina  ongi etor daiteke baten bat L1 luzerako. Ipintzeko aukera gutxi L2 luzean eta L3 eta L4ean ez dira behar.

Arroka: Kareharria zimurduraz betea.

Orientazioa: Hegoa. Eguzkiak ematen dio egun osoan.

Iraupena: 2h.

Nork ekipatua: Salvador López eta Julio Armesto,  2005.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Balneario de Panticosa - Baloo (5b, 110 m, derrigorrez 4c)

“Sendero Límite” taldeko kideen azken bideetariko bat dugu hau. Hain ezaguna eta errepikatua den “Arista Mowgli” bidearen ezkerrean kokatzen da Bozuelo izenarekin ezagutzen den lautadan. Bidearen zailtasun maila neurrikoa da eta oso ongi ekipatua dago. Bideak lau luze ditu eta horietatik politenak lehenengoa eta hirugarrena dira.

Bilguneak erosoak. Lehenengo hirurak bi parabolt eta bi eraztunez hornituak daude eta beraz, bidea uzteko aukera ematen dute. Azken bilgunetik onena oinez jaistea da.

Bidearen izena bidearen oinarrian dagoen parabolt batean dagoen zinta batean aurkituko dugu.

Iristeko: Panticosako bainuetxera hurbildu eta Casa de Piedra aterpearen aurrean dagoen aparkalekuan kotxea utzi.

Hurbiltzeko: Aterpearen atzean jaiotzen den eta Bachimañako aterpera eramaten duen bidea hartu (GR11). Ordu laurden bat igaro ondoren Caldares errekaren sakaneko ur-jauzietako baten aurretik igaroko gara. Beste igoera tarte batek Bozuelo lautadan uzten gaitu. Gure ezkerrean bidea hasten den ezproia berehala identifikatuko dugu. Bidezidor baten arrastoak jarraituz oinarrira hurbildu. Igoeraren azken zatia harri pusketen artean egiten da. Kotxetik guztira 40-45 min (lasai-lasai ibilita).

L1 (30 m, 10 aseguru, 5b). Zertxobait etzana den ezproia. Arroka trinkoa da eta erdi aldera pitzadura bat agertzen du. Aipatzeko zailtasun bakarra (luzeari maila ematen diona), zortzigarren eta bederatzigarren aseguruen artean dagoen pasagune fina da.

L2 (20 m, 6 aseguru, 4c).  Zeharkaldi horizontal lurkara batek kanal-diedro motz baten oinarrian uzten gaitu. Kanal-diedroa zertxobait lurkara da eta zertxobait estutu behar den zatitxo bat dauka.

L3 (25 m, 10 aseguru, 5a).  Arroka trinkoz osatutako plaka bertikala. Plakaren irteerak zonalde oso polit bat dauka, erretilu formako zimurdura bitxi batzuekin. Benetan euste-leku horiek gozamena dira. Pinu handitik aurrera luzeak eskuin aldera egiten du. Bilgunea plataforma belartsu handi batean dago.

L4 (35 m, 8 aseguru, 4c).  Lehenengo zatia biribildutako ofitaz osatuta dago. Arrokaren ahuleziak aurkitu behar dira zig-zag eginez. Luzearen erdi aldera tarteko bilgune bat dago, baina ez dago eskura eta hobe da igotzen jarraitzea. Luzearen bigarren zatian (granitokoa) kanal-diedro etzan bat eta plaka etzan motz bat aurkituko ditugu. Plaka ezkerretik eskuinera igotzen da eta azken aseguruan, goian dagoen zonalde etzanera irteteko, pasagunetxo bat dauka. Azken 7 metroak asegururik gabe, baina oso etzana da (ia oinez igotzen da). Bilgunea zuzen igota dagoen pinu batean egiten da. Bilgunea mailon batekin lotuta dauden zinta batzuez osatuta dago.

Jaitsiera: ·Arista Mowgli” bideko jaitsieratik bistako den bidezidor batetik (mugarriak jarraitu) oinez jaisten da. Bozuelo lautadara jaisteko 10 min inguru behar dira.

Materiala: 10 zintak + bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak ez dira beharrezkak.

Arroka:  Granitoa eta ofita.

Orientazioa: Hego-ekialdea.

Iraupena: 1h30min.

Nork ekipatua: Enrique Recio, Manuel Morales, Julio Benedé  eta Luis Royo,  2017.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Balneario de Panticosa - Boletus (6a, 100 m, derrigorrez 5a/Ae)

Bidea hain ezaguna den “Rebellón” bidearen eskuinean kokatzen da. Bidea egitea soilik igo daiteke edo “Neno” bidea egin ondoren egin daiteke.

Bidea zailtasun gutxikoa da eta oso ongi ekipatuta dago. Zailtasun aipagarri bakarra lehenengo luzean dagoen horma bertikala da. Artifizial modura egiteko prestatuta dago (gainera, bigarren aseguruak zinta bat du eta bertatik tiratzeko aukera dago). Bidearen beste guztia gozatzekoa da. Luzeak igo ahala zailtasuna gutxitzen doa. Arroka, inguru honetan beti gertatzen den bezala, kalitate oso onekoa da. Bitxikeri bezala jakin zati batzuetan granitoa aurkituko dugula eta beste batzuetan kolore marroi argia duen intrusio magmatiko bat (basaltoa?).

Bigarren luzea orratz baten gailurrean amaitzen da. Atzean geratzen den lepora jaistea (4 m inguru) ez da zaila, baina bigarrenaren jaitsiera babesteko komeni da zerbait jartzea.

Bilguneak erosoak. Bidearen izena zinta batean idatzia eta bidearen hasieran dagoen pinu txiki batean zintzilikatua dago.

Iristeko: Panticosako Bainuetxera hurbildu eta Casa de Piedra aterpearen aurrean dagoen aparkalekuan kotxea utzi.

Hurbiltzeko: Aterpearen atzean jaiotzen den GR bidezidorra hartu eta La Reina behatokiraino igo (10 min). Metro batzuk aurrerago (50 m ingurura) bidegurutze batekin topo egingo dugu (poste adierazlea). Ezkerrera hartu, beste 30 m inguru igo eta horma handi nabari batekin egingo dugu topo. Bidezidorretik irtenda, bide garbirik gabe, hormaren oinarria jarraitu (horma horretan parabolt lerro bat aurkituko dugu) bidearen oinarria aurkitu arte (beste 10 min; aparkalekutik 20 min inguru behar dira).

L1 (35 m, 12 seg., 6a edo 5a/Ae). Horma bertikal baten oinarrira iristeko arroka trinkoz osatutako plaka hasieran. Horman estutu egin behar edo bestela artifizialean egin. Ondoren plaka etzaten doa. Bilgunea plataforma belartsu handi batean.

L2 (30 m, 9 seg., 4c). Zikin-arrasto beltzak dituen harmaila etzan batzuk hasieran. Ondoren granitozko plaka bat. Bosgarren aseguruaren parean itsasgarritasunezko pasagunetxo bat. Plaka etzan batetik igotzen jarraitzen da eskuinetik ezkerrera eginez. Azken metroak orratzaren eskuineko ertzetik egiten dira (ezproitxoa).

L3 (35 m, 8 seg., 4a).  Orratzaren gailurretik atzeko lepora 3-4 m jaitsi. Erraza da, baina zintaren bat jarri behar da dauden bi pinuetako batean bigarrenaren jaitsiera babesteko. Ondoren helduleku oneko zimurrez beteriko granitozko plaka bat. Plaka gainditu ondoren, zati erraz batzuk bilguneraino (ezproitxo bat eta plakatxoren bat). Bilgunea altzairuzko kable lodi bat duen pinu handi batean.

Jaitsiera: Nabaria den bidezidor batetik (mugarriak jarraituz) 10 minututan Bachimañako aterpera igotzen den GR bidezidorrean egongo gara. Beste 15 minututan aparkalekuan egongo gara.

Materiala: 12 zinta + bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak ez dira beharrezkoak.

Granito: Granitoa eta ¿basaltoa?

Orientazioa: Hego-ekialdea.

Iraupena: 1h15min.

Nork ekipatua: Luis Royo, Ainhoa Estrada eta Julio Benedé, uztaila 2017.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Balneario de Panticosa - Vía del Molondro (5a, 220 m, derrigorrez 4b)

Sendero Límiteko lagun nekaezinen beste bide bat. Azken urte hauetan eskaladako bide onak gustatzen zaizkigunentzat erreferentzia bihurtu dira. Eskertzekoa da hartzen duten lana.

Azken bide hau GOXOKI bat da (letra larriz). Hurbilketa labur bat (15 min), zailtasuna atsegina, luxuzko ekipazioa (aseguru guztiak behar diren tokian jarrita daude; ekipazioa eskalada eskola batekoa dela esan genezake) eta aparteko kalitate duen arroka ditu.

Noizbehinka zati bertikal motz batzuk izan arren, eskalada gehiena plaka etzanetatik egiten da. Beheko luzeak zertxobait trantsiziozkoak dira, baina laugarren luzetik aurrera gauza asko hobetzen da eta luzeak oso politak dira.Pena bat da hain azkar amaitzea. Luzeak elkartzeko aukera dago. Guk L3-L4, L7-L8 eta L9-L10 luzeak elkartu genituen, baina bete aukera batzuk egon daitezke.

Asko errepikatuko den bidea izango dela uste dugu. Eskalatu ez duen jendea eramateko, bide luzeetan eskalatzen hasteko edo ikastaroak emateko bide aproposa. Ez dago altuera sentsazioa eta Bainuetxe aldera eta Garmo Negro aldera da dauden bistak zoragarriak dira.

Iristeko: Panticosako Bainuetxera hurbildu eta Casa de Piedra aterpearen aurrean dagoen aparkalekuan kotxea utzi.

Hurbiltzeko: Aterpe atzean jaiotzen den GR bidezidorra hartu eta La Reina behatokira igo (10 min). Metro batzuk aurrerago (50 m ingurura) bidegurutze batekin egingo dugu topo (zutoin bat dago).  Eskuinera hartu, errekara hurbildu eta zubia gurutzatu. Zubia gurutzatu eta berehala ezkerrera egin eta 10-15 metrora aurkituko dugu bidearen hasiera (2 pinuen alboan).

L1 (30 m, 7 aseguru, 5a). Helduleku onak dituen sabaitxoa hasieran. Zertxobait ezkerretik ekinez hobe gainditzen da. Ondoren heldulekuak dituen horma bertikal batek plaka oso etzan batean uzten gaitu. Plaka goroldio beltzez zertxobait hartuta dago, baina ez du eragozten. Bilgunea harriaren irtengune batean.

Luze hau hurrengo luzearekin elkartzeko aukera dago, baina horrela eginez bikotearen arteko komunikazioa ezinezkoa da (ez zara entzuten errekak egiten duen soinuarengatik). Hobe bilgunea hemen egitea.

L2 (35 m, 5 aseguru, II).  Belarrak eta goroldioak (ez dute eragozten) zertxobait hartutako plaka oso etzana. Plakan eskuin aldera igo behar da eta hain etzana da ia oinez igotzen dela.

L3 (20 m, 3 aseguru, 4b).  Bi paraboltekin oso ongi ekipatuta eta itsasgarritasunezko pasagunetxo bat duen plaka labur bat. Beste guztia trepada bat.

L4 (25 m, 3 aseguru, 3a).  Plakatxo labur batek helduleku  ugari dituen horma bertikal labur baten aurrean uzten gaitu. Guztiz horizontala den plataforma harritsu batera irteten da.

L5 (30 m, 7 aseguru, 5a).  Itsasgarritasunezko plaka bertikala hasieran helduleku onekin. Gero plaka etzaten joaten da.

L6 (20 m, 4 aseguru, 4c).  Hasieran zimurrez josita dagoen granitozko horma bertikal motz bat. Ondoren plaka etzaten doa.

L7 (20 m, 5 aseguru, 5a).  Bilgunetik irteteko sabaitxo bat. Bertan dago luzeko pasagunea. Ondoren plaka gozagarri bat.

L8 (20 m, 6 aseguru, 4c). Zati bertikal motz bat “s” forma duen pitzadura zabal batekin. Oso ongi babestua. Aipamen originalean egileek 5b zailtasun maila ematen diote, baina guretzat askoz errazagoa iruditu zitzaigun. L7 eta L8 luzeak elkartu genituen eta pasagunetxo zailena L7ko hasieran dagoen sabaitxoa iruditu zitzaigun.

L9 (20 m, 2 aseguru, II).  Ia oinez igotzen den plaka oso etzana. Pinu batzuk dituen plataforma belartsu zabal batera irteten da. Horietako batean bilgunea egiteko aukera dago (pinu batek Sendero Limite izena idatzita daukan zinta gorri bat dauka) edo zertxobait atzerago, hurrengo harrizko plakaren oinarrian (parabolt 1).

L10 (20 m, 2 aseguru, II).  Arre kolorea duen intrusio magmatiko batez osatutako eskailera batzuk hasieran. Ondoren pinuak  dituen plataforma belartsu zabal batean uzten gaituen plaka oso etzana. Bilgunea pinu horietako batean. Azken bi luze hauek hobe da elkartzea, ez du pena merezi bakoitza bere aldetik egitea.

Jaitsiera: Oso etzana den plaka batetik metro batzuk oinez  metro batzuk igo eta mugarri batzuk ikusiko ditugu (bai eskuinean, bai ezkerrean). Eskuin aldera jaitsi eta minutu pare batean bidezidor argi eta zabal bat ikusiko dugu (“camino Machos”). Bide hori jarraitu eta 20 minututan zubian izango gara. Beste 10 minutu beharko ditugu aparkalekura iristeko.

Materiala: 7-11 zinta (luzeak elkartzen badira edo ez) + bilgunerako materiala. Friendsak eta fiseroak ez dira beharrezkoak.

Arroka: Granitoa

Orientazioa: Hego-mendebaldea.

Iraupena: 2h15min.

Nork ekipatua: Carlos Budría, Jesús Escartín, Luis Royo eta Julio Benedé, iraila 2018.

Cambiar idioma(Castellano)

Jarraitu

Vall de Freser - Flyng circus (5b, 105 m, derrigorrez 5a)

Zonalde honetara egin dugun lehen bisitaldian ustekabe polita izan dugu. Lekua oso lasaia da, mendiko giro eder batekin. Eskalada oso trinkoa den gneis arrokan burutzen da eta lehenengo bilgunetik aurrera eskuentzat buzoi moduko helduleku pilo bat erakusten ditu (esku batetik zintzilikatzean zu eta kamio bat eusteko gai izango diren helduleku horietakoak dira; izugarrizko konfiantza ematen dutenak). Oinentzat ere beti daude erlaitz txikiak. L1ean liken beltz apur bat aurkituko dugu, baina ez du eragozten. Bideak gainera bigarren luzeko zati batzuetan kuartzitako inkrustazio oso politak agertzen ditu. Hori bai, luzeak nahiko luzeak dira. 60 metroko soka batekin ongi egiten da, baina lasaiago ibiltzeko hobe 70 metroko soka bat erabiltzea. Aipamen batzuetan bigarren luzeari 5 c zailtasuna ematen diote, baina guri askoz errazagoa iruditu zitzaigun. Nahiz eta bertikala izan hainbeste helduleku daude ez dela estutasunik pasatzen. Guk 5b zailtasuna eman diogu, baina agian zertxobait errazagoa izan daiteke.

Mugarria bidearen oinarrian (oso nabaria den plakatxo leun baten alboan). Gure eskuinean diedro lauso bat dago (zertxobait belarrez hartuta) eta zertxobait eskuinago parabolt berriz ekipatutako lerro bat. Gure bidea 8 mm-ko parabolt eta txapa txikiz ekipatuta dago. Lehenengo txapa justu lehenengo sabaiaren gainean ipinita dago. Bideko txapak arrokarekin asko mimetizatzen dira eta batzuetan zaila da hurrengo ikusten.

Hain eskalada polita izanik horma honetako bideei  buruz Interneten dagoen informazio urriak harritu gaitu. Agian duen hurbilketa luzeagatik izan daiteke, baina guri pena merezi duela iruditu zaigu. Itzuliko garelakoan nago. Bide batzuk geratzen dira eta oraingoa bezain politak badira seguru nago asko gozatuko dugula.

Iristeko: Camprodón herritik Vallter aldera igo. Errepidearen amaierara iritsi baino zerbait lehenago, d’Ulldeter aterpera igotzeko bidearen hasieran dagoen aparkalekuan kotxea utzi.

Hurbiltzeko: Bide nabari batetik aterpera igo eta ondoren Marrana lepora (kotxetik 1 h inguru). Coma de Vaca aterpe aldera jaitsi (hasieran hego-mendebaldera eta ondoren, bailaran, hego aldera). Beste ordu inguru beharko dugu bidearen oinarrira iristeko (kotxetik 2 h inguru).

L1 (55 m, 10 aseguru, 5b). Helduleku oneko sabaitxoa hasieran eta ondoren dena plaka trinkoak. Zati batzuetan liken beltz apur bat geratzen da, baina ez du eragozten. Luzea ezkerretik datorren beste luze batekin gurutzatzen da (txapa berri bat duen long life batekin aurkituko garelako ohartuko gara). Bilgunea plataforma belartsu zabal batean dago. Bilgunea (bitxia) txapa luze batean torlojututa dauden 8 mm-ko 2 paraboltez eta eraztun batez osatua dago.

L2 (60 m, 11 aseguru, 5b).  Lehenengo paraboltak txapa berria du, beste guztiak ez. Helduleku onak dituen harmailak hasieran. Sabai laranja baino metro batzuk lehenago  luzea bertikala jartzen da eta horrela jarraitzen du sabaia pasa eta hainbat metro pasa arte. Hala ere, zati horretan bai eskuentzat, bai oinentzat heldulekuak oso ugariak dira eta ez da estutasunik pasatzen. Sabaia oso ongi gainditzen da bere ezkerretik. Bederatzigarren asegurutik aurrera zailtasuna gutxitu egiten da eta helduleku ugariak dituzten harmailetatik igotzen da. Bilgunea plataforma belartsu zabal batean dago. Bilgunea txapa luze batean torlojututa dauden 8 mm-ko 2 paraboltez eta eraztun handi batez osatua dago.

L3 (50 m, 6 aseguru, 4b). Gutxi definituta dagoen ezproi etzan bati jarraitu helduleku pilo bat dituen harmailetatik igoz (erraza). Zailtasuna hurrengo asegurua aurkitzean datza. Bosgarren paraboltaren inguruan zertxobait gehiago pentsatzea behartzen duen pasagunetxo bat dago. Aurreko eta ondorengo guztia erraza eta gozatzekoa. Bilgunea gailurrera iritsi baino zertxobait lehenago, soka batekin elkartutako bi espit handiekin osatua.

Jaitsiera: Aipamen batzuetan bidea rapelatuz jaisten dela aipatzen dute, baina ez du pena merezi. Oinez egiten den jaitsiera azkarrago eta modu seguruago batean egiten da. Horretarako belarrezko gandorrari  jarraitu eta eskuinean geratzen den belarrezko lepora hurbildu. Bertatik nabariena ikusten dugun tokitik jaitsi (bidezidor baten arrastoak hainbat zatitan). Jaitsiera horren hasieran ur garbia eta freskoa duen iturri bat dago.

Bidearen oinarrira iristeko 15 min inguru beharko ditugu.

Materiala: 11 zinta + bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak ez dira beharrezkoak.

Arroka: Gneis trinkoa. R1etik aurrera helduleku pilo batekin.

Orientazioa: Hego-mendebaldea. Goizez itzala. Eguerditik aurrera eguzkia (udaran).

Iraupena: 1h45min.

Nork ekipatua: Roger Olmos, Miguel Gonzalez eta Gustavo Mañez, 2005eko udara.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Larreñigiko haitzak (Egino) - Basotxo (5c, 250 m, derrigorrez 5b)

Antxon Gorrotxategiren eta bere lagunen azken bide semiekipatua. Bidearen izena L1eko amaieran dagoen basotxotik dator. Zati hori garbitzea eta bidea irekitzea asko kostatu zaie. Basotxo ere Iturrimurri ezproia baino zertxobait urrutirago dagoen kobazulo motz eta polit baten izena da (Imanol Errazkin eta Sabino Orbegozok eginiko “Zulotoa” liburuan agertzen da).

Bidea “Egino modukoa” da, basotxo pare batekin eta harriarekin arreta izan behar den hainbat zatirekin. Bidearen beste arroka guztia gozatzekoa da. Bidea paraboltekin eta arroka-zubiekin ekipatuta dago, baina hainbat lekutan autobabestu beharra dago. L2, L5 eta L4 luzeak izan dira guretzat, eta orden horretan, luze politenak. L2ko bigarren zatian “Berto pitzadura” aurkituko dugu. Helduleku onak ditu lehen zatian, baina amaieran pasagune fin pare bat ditu. L4ko bigarren zatia “Udaberri” bidearekin komuna da eta nahi bada bi zatitan bana daiteke “Udaberri” bideko R4 bilgunea aurkituko dugu eta. L5eko luzeak helduleku oneko pitzadura bertikal luze bat du, baina autobabestu beharrekoa da.

Iristeko eta hurbiltzeko: Ikus hurrengo sarrera.

L1 (45 m, 6 aseguru, 4a). Arroka hautsia eta ahula duen luzea. Plakatxoa hasiera eta ondoren (zertxobait eskuin aldera eginez) harkaitzarekin arreta izan behar den eta autobabestu behar den zati luzea.Ondoren zati bertikal motz bat (arrokarekin arreta izaten jarraitu behar da), baina bigarren paraboltatik aurrera gauza asko hobetzen da. Antxonek dion bezala zatia garbitzen eta hobetzen lan handia hartu dute, baina ezin izan dute parabolt gehiago jarri arrokak ez baitzuen uzten. Hala ere, zati horretan friends edo fisureroren bat jarri daiteke. Antxonen aipamenean luze honi 3c zailtasuna ematen dio, baina guri zailagoa iruditu zaigu (agian psikologikoa izan daiteke).

L2 (40 m, 14 aseguru, 5c). Arroka oneko luze bertikala. Zailtasuna mantendua du, baina “Berto pitzaduren” irteerak estutu beharreko pare bat pasagune fin ditu. Lehenengo asegurua ipintzeko ezkerrean dagoen kalanaz lagundu gaitezke. Bigarren asegurua jarri ondoren hobe da eskuinera pasatzea.

L3 (45 m, 9 aseguru, 4c). Ezkerrera egiten den zeharkaldi horizontal motz batek plakatxo baten oinarrian jartzen gaitu. Plakaren gainean terrazatxo lurkara bat eta ondoren hasieran ur-tantak dituen plaka. Plaka horren amaieran luzeari zailtasuna ematen dion zatitxo bat dago. Geratzen den zatiak helduleku pilo bat ditu.

L4 (45 m, 12 aseguru, 5a).  Plakako pasagunetxo bat hasieran 2 paraboltez ongi babestua. Ondoren ezkerrera pasa (pasagunetxoa) eta harmailetatik igo Udaberri bideko R4 bilgunea aurkitu arte. Luzea zatitu daiteke edo eskalatzen jarraitu. Azken plaka geratzen da, azken zatian pasagune finen batekin (sabai nabariaren azpian).

Hurrengo luzearen oinarrira igotzeko, oinez igotzen den 50-60 metroko zatia (bidearen izena plakatxo batean jarrita dago).

L5 (45 m, 9 aseguru, 5b). Plaka etzana hasieran. Ondoren eta lehenengo paraboltera iristeko itsasgarritasunezko plaka etzana. Ez da zaila, baina oinetan fidatzea beharrezkoa da. Jarraian erdian pitzadura bat duen eta autobabesen bat jarri behar den plaka bertikala. Irteeran ur-tantez osatutako plaka batek sabai baten azpian uzten gaitu. Eskuinetik ekiten badiogu hasieran ematen duena baino errazagoa da helduleku onak dituelako. Sabaia gainditzean plaka bat gainditu behar da bilgunera iristeko (oso ezkerrean geratzen da).

L6 (35 m, 4 aseguru, 4b). Lehenengo parabolta zertxobait altua duen plaka hasieran. Ondoren plaka labur batzuen segida. Aseguru finkoen artean (zertxobait urruti daude) autobabesak ipintzeko aukera dago. Bilgunea aurkitzeko erreferentzia bezala “Y” forma duen zuhaitz hil bat hartu behar da.

Jaitsiera: Azken bilgunetik, bide egokienetik, goraino igo (mugarri batzuk badira). Goian ezkerraldera jo eta Azor-eko bide arruntetik oinez jaitsi.Lurra bustiarekin kontuz ibiltzeko jaitsiera da. Kotxeraino guztira 50-60 min inguru.

Jaitsieraren krokisa hemen uzten dizuet.

Materiala: 14 zinta + bilgunerako materiala. Friends eta fisurero joko bana eta zinta batzuk.

Arroka: Kareharria

Orientazioa:Hegoa

Iraupena: 3h.

Nork ekipatua: Antxon Gorrotxategi eta laguntzaileak: Javier Barbarin “Olaf”, Gerardo Bilbao, Susana Agirre “Susi”, Belen Eguskiza eta Iñaki Gorrotxategi “Joe Marmota”, 2018.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Serra de Queralt - Queraltina (6a, 90 m, derrigorrez 5c)

Semiekipatuta dagoen bide polita. Zerbait ipini daitekeen tokietan ekipatu gabe utzi da. Beraz, hainbat zatitan autobabesa derrigorrezkoa da. Arroka ona da (garbiketan lan handia egin da) eta garbitutako tokietan harkaitzak itsasgarritasun izugarria azaltzen du. Bilguneak katez elkartutako bi paraboltez eta eraztun batez osatuta daude. Horrek bidea rapelatzeko aukera ematen du.

Lehenengo luzea bertikala eta zailtasunean mantendua da. Azken zatian 6a zailtasuna duen zati bat du (zertxobait luzatuta A0 moduan egin daiteke). Geratzen diren luzeak, nahiz eta autobabesteko zatiak izan, ez direnez hain bertikalak, gehiago gozatzen da. L3ko azken plaka zoragarria (“garbantzu” moduko inkrustazio batzuekin).  Guztiz gomendagarria den bidea da.

Toki lasaia eta Berga aldera dauden bistak ikaragarriak. Inguruan dauden kirol-bideekin osatu daiteke eguna.

Iristeko eta hurbiltzeko: Ikus hurrengo sarrera (Serra deQueralt).

Santutegiko aparkalekutik Cova de la Troballaren ezkerrera geratzen den Garrota behatokira igo (aparkalekutik 10 min). Behatokitik aurrera jarraitu eta 2 min ingurura bidea dagoen zonaldearen aurrean egongo gara (Ratolí del bosc, Apodemos sylvaticus, kartela baino justu lehenago). Queraltina bidearen ezkerrera eta eskuinera beste kirol-bide batzuk daude. Bidearen oinarrian gorriz margotutako “Q” letrak bidearen hasiera adierazten digu.

L1 (35 m, 9 aseguru, 6a edo 5c/A0). Bi zati nahiko mantenduak dituen (hasieran eta erdi aldera) luze bertikala. Eskalada mota guztiekin aurkituko gara (plakak, pitzadurak eta sabaiak). Aseguruen arteko urrutiratzeak autobabestea behartzen dute. Zertxobait luzatuta 6a zailtasunezko zatia A0 modura egin daiteke.

L2 (25 m, 5 aseguru, 4c). Eskuinera, oinez, 5 m inguru egin. Plakatxo bati ekin eta ondoren gilbortxo bati (bere eskuinetik ongi gainditzen da; ongi babestua). Zati hori gainditu ondoren erdian pitzadura handi bat duen plaka handi bat aurkituko dugu. Pitzadurak autobabesteko aukera desberdinak ematen ditu. Helduleku onak dituen plaka bilgunera irteteko.

Aipamen batzuetan luze honi 5b zailtasuna ematen diote, baina guri ez zitzaigun hain zaila iruditu.

L3 (20-25 m, 6 aseguru, 5c). Eskuineko plakara irten eta bertatik igo itsasgarritasun izugarria duen laranja koloreko harkaitzera igo. Zati labur bat igaro ondoren azken plakaren oinarrian egongo gara. Bertara sartzeko sabaitxo bat gainditu behar da (hobe ezkerretik), baina helduleku onak agertzen ditu. Plakak “garbantzu” moduko inkrustazio bitxiak ditu. Bertan itsasgarritasun oneko hainbat pasagune fin aurkituko ditugu.

L4 (10 m, 1 aseguru, II). Oinez jaisteko asmoa badugu soilik. R3ko irteera parabolt batekin babestuta dago.

Jaitsiera: Bidetik rapelatuz edo oinez.

Oinez jaisteko, gailurrera igo eta mugarriei eta harkaitzean margotutako “Q” letra gorriei jarraituz jaisten hasi. Hasieran gandorraren ezkerretik eta gero eskuinetik. Nahiko airetikoa eta zerbait arriskutsua izan daitekeen zati labur batera iritsiko gara. Zati honetan arreta izan behar da. “X” marka batera iristerakoan eskuinera biratu. Azken metroak gandorraren eskuin aldetik egiten dira. Garrota behatokitik datorren bide zabalera jaisteko 15 min inguru beharko ditugu. Beste 15 minututan aparkalekuan gara.

Materiala: 12 zinta + bilgunerako materiala. Friends eta fisurero joko bat. Zinta batzuk arroka-zubientzat.

Arroka: Kareharria.

Orientazioa: Hegoa.

Iraupena: 1h 30min.

Nork ekipatua: Jordi Farrás eta Ángel Companyó, apirila 2017.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu