Ogoño - Gaviotas (6a, 130 m, derrigorrez 5c)

Eskalada bertikala eta oso mantendua. Giroa eta paisaia, ikusgarriak. “Gaviotas” hormako bide eskuragarriena eta beraz, errepikatuena da. Bidea ongi babestua dago, baina aseguruen artean aireak korritzen du. Horrez gain, urrutiratzeren bat edo beste aurkituko dugu. Beraz, eskaladaz gozatzeko garrantzitsua da derrigorrezko maila ongi menperatua eramatea. Bilguneak kimikoekin antolatuta daude.

Ogoño

OHARRA: Uztailak 16tik martxoak 31 bitartean eskala daiteke soilik. Apirilak 1etik uztailak 15era DEBEKATUTA DAGO ESKALATZEA (hegaztien habiengatik).

Iristeko: Ibarrangelura hurbildu behar gara. Herriaren sarreran egonik kotxea uzten den aparkalekura iristeko bi aukera ditugu (ikus krokisa).

Lehenengo aukera Elantxobe aldera egitea da eta Ibarrangeluko gainera iristerakoan, Elantxobera jaisten hasi baino justu lehenago, ezkerrean aurkituko dugun asfaltatutako pista hartzea da. Pista horrek 1,2 km  ondoren aparkalekura eramaten gaitu. Pista zati batzuetan estua da. Beste kotxe batekin gurutzatzen bagara maniobratzen ibili beharko dugu.

Bigarren aukera Laga hondartza aldera egitea da eta 1,8 km ondoren, justu araztegia ikusi ondoren, eskuinera egin eta araztegi aldera sartzea da. Araztegiaren sarrerako hesira iristerakoan, ezkerrean, zementuzko pista zabal bat jaiotzen dela ikusiko dugu. Hori hartu eta bertatik igoz 700 m-tan aparkalekuan gara. Igoera gogorra. Beste kotxeren batekin gurutzatzen bagara ez dago arazorik pista nahiko zabala delako.

OHARRA:  Aparkaleku alboan iturria eta mahaiak dituen zonalde bat daude.

Ogoñoko sarbideen mapa.

 

Hurbiltzeko: Aparkalekutik bi aukera ditugu (ikus krokisa):

Lehenengoa kanposanturen albotik doan hormigoizko pistatik igotzea da (hesia). Igoera gogorra 10 minutuko tartean. Gero hartxintxarrezko pista batetik jarraitzen du. Hasieran horizontalki, gero emeki behera eginez. Pista jarraitu eskuinetik datorren beste pista batekin topo egin arte (bigarren aukera da). Zertxobait aurrerago, panel baten alboan, hormara eramango gaituen bidezidorra aurkituko dugu. Metro batzuk aurrerago (50 m ingurura) postea duen bidegurutzea. Ezkerrera egin. Bidezidor zabal batetik emeki igo jaitsiera leun batera iritsi arte. Jaitsiera zati horren amaieran bideak berriro gora egiten du. Bideak lurrean harkaitzak erakusten dituen zatia da. Igoera hasi eta 50 m ingurura, gure ezkerrean, destrepetara eramango gaituen bidezidor lauso bat aurkituko dugu. Kotxetik 25 min inguru beharko ditugu horra iristeko.

Bigarren aukera hormigoizko pistaren eskuinean geratzen den asfaltatutako pista hartzea da. Pista bere amaieraraino jarraitu. Panel batekin topo egitean belarrezko pistatik jarraitu (ezkerrera, gora). Bigarren aukera honetan igoera pixkanakakoa da eta beraz, eramangarriagoa da.

Bi aukerek antzeko luzera dute (900 m inguru) eta bien iraupena ere antzekoa da.

 

Jaitsiera

Destrepeak hasi baino lehen plataforma handi bat dago. Leku ona arnesa jartzeko. Lehen erresaltea (3-4 m inguru ditu) ongi jaisten da. Erlaitz bat dauka erdian eta euste leku onak ditu (ez dago deskuelgerik beraz, destrepatu behar da, bai ala bai).

Bigarrena (6-8 m ingurukoa) bertikalagoa da eta amaieran makurdura txiki bat du. Soka finkoekin ekipatuta dago eta beraien laguntzarekin jaitsi daiteke, baina rapel labur bat egitea aproposagoa dela uste dut. Seguruagoa da eta ez da askoz gehiago tardatzen.

Jaitsi ondoren bidezidorra jarraitzea soilik geratzen zaigu. Oinez (destrepe txikiren batekin) egiten den jaitsierak hormaren erdian dagoen bira horizontal handian uzten gaitu. Bira jarraitu eta zatitxo airetiko bat (5 m ingurukoa) zeharkatu ondoren bidearen hasierara iritsiko gara.

Destrepetatik 25 min inguru beharko ditugu bidearen hasierara iristeko. Aparkalekutik guztira 50-55 min inguru.

L1 (30m, 6 aseguru, 5b).  Bertikala. Lehen metroetan arroka zertxobait leundua. Eskuinean geratzen den pitzaduraren laguntzarekin igotzen dira lehen metro horiek. Ez hain bertikala den plaka batera irteten da. Plaka hori nahiko zimurtsua da eta euste lekuak ditu. Azken zatian, pitzaduran txertatuta dauden bloke handi batzuk. Euste leku onak dituen eskalada atletikoa. Bigarren eta hirugarren aseguruen artean urrutiratzea. Bilgunea plataforma eroso eta handi batean.

L2 (30 m, 7 aseguru, 6a). Hiru metro inguruko horma makurtu labur bat gaindituz, babaresa baten laguntzarekin igotzen den plaka inklinatu baten hasieran ipiniko gara. Babaresak kanpora botatzen du. Oinak ongi jarri behar dira eta besoetatik indartsu ibili behar da. Hirugarren asegurutik aurrera zailtasuna zertxobait leuntzen da oinentzat erlaitz “salbatzaile” bi daudelako. Horiek arnas pixka bat hartzea ahalbidetzen dute. Plaka amaitzean erresalte txiki eta erraz batek azken diedroaren azpian uzten gaitu. Diedro bertikal luzea. Azken asegurutik bilgunera urrutiratzea dago, baina friends bat ipintzeko aukera dago. Bilgunea zuhaitz handian.

L3 (25 m, 1 aseguru, II).  Hasieran dagoen plaka oso etzanak oinez igotzen den korridore zabal batean uzten gaitu (kasuren batean eskuak jarri beharko ditugu erresalteren bat edo beste gainditzeko). Bilgunea zuhaitzean edo sustrai batean egin daiteke (bakoitzaren gustura).

L4 (20 m, 6 aseguru, 5c).  Sarrera bertikala. Diedroa eta eskuentzako euste lekuren baten laguntzarekin igotzen da. Ondoren plaka luze zimurtsua. Teknikoa eta bertikala. Azken metroak zertxobait errazagoak. Bilgunea azken asegurutik 5 metro gora eta ezkerrera dago, plataforma handi eta eroso batean.

L5 (25 m, 6 aseguru, 5b).  Horma goitik behera zeharkatzen duen pitzadura handiaren azpian jartzeko behe aldera egiten den 5 metro inguruko zeharkaldia egin behar da hasieran. Zeharkaldia ematen duena baino errazagoa da, baina zertxobait delikatua da. Luzea diedro lauso bat definitzen duen pitzadura luze batek mozten duen plaka luze bat da. Zatirik zailena erdi aldera aurkituko dugu. Azken metroetan zailtasuna gutxitzen doa. Bilgunea lurrean.

 

Jaitsiera: GR markak (gorriak eta zuriak) aurkitu arte amildegiaren ertzetik 5 min inguru igo. Markak adierazten duten bidezidorra jarraitu eta beste 5-8 minututan Ogoñoko begiratokian egongo gara. Hortik etortzeko erabili dugun bidea jarraitzea soilik geratzen zaigu kotxera itzultzeko. Aparkalekura iristeko 30 min inguru beharko ditugu.

 

 

Materiala: 7-10 zinta + bilgunerako materiala. Urrutiratzeren bat babesteko aukeran ongi etor daiteke friends joko bat.

Arroka: Kareharria. Zertxobait leundua zatiren batean (hasieran gehien bat).

Orientazioa: Mendebaldea. Eguerdi arte itzala.

Iraupena: 2h15min.

Nork irekia: Kike de Pablos eta Agustín Castells, 1977.

 

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Balneario de Panticosa eta inguruak

 Sendero Limiteko kideek azken urte hauetan eginiko lanaren ondorioz Panticosako Bainuetxea eta bere inguruak udaran eskalatzeko leku aproposak bihurtu dira. Beste lekuetan beroagatik ezin denean eskalatu, hemen egun osoan eskalatzen uzten duen Pirinioetako freskotasuna aurkituko dugu. Goizez, zein arratsaldez eskala daiteke. Horri arrokaren kalitatea, bideen zailtasuna (batzuk oso eskuragarriak) eta luxuzko ekipamendua gehitzen badizkiogu ez da harritzeko egunetik egunera jende gehiago hurbiltzea leku honetara eskalatzea.

Zonalde honetako bide gehienen kokapena erakusten duen mapa eskuragarri uzten dizuet. Ideia bat izateko ere, hurbilketa eta itzuli batzuen denborak ere gehitu ditut. Aipatu behar dut denbora horiek gutxi gorabeherakoak direla “modu lasaian” eginikoak baitira.

Aholku bat. Llanos de Bozuelo-ra edo Pared de la Cascada-ra hurbiltzeko nik nahiago izaten dut GR-11 erabili beharrean “los Machos” bidea erabiltzea.  GRa oso masifikatua egoten da udaran (mendizaleekin eta mendizaleak ez direnekin)  eta igoera lasai bat nahi baldin baduzu hori da aukera. GRtik baino 5 min gehiago behar izaten dira, baina tira, lasaitasunak ongi merezi duen denbora izaten da. Gainera igoera pixkanakakoagoa da eta erritmoa hartuz, beste bidea baino erosoago da (niretzat behintzat).

Informazio erabilgarria duen beste post bat: viajandoenfinde.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Balneario de Panticosa - El libro de la selva (5a, 115 m, derrigorrez 4c)

Sedero Limiteko lagunen beste gozokia. Bere albokoa den “Baloo” bidea baino homogeneoago eta zuzenagoa. Inguru honetan dauden beste bi bideak gutxiagotu gabe, zonaldeko biderik politena dela uste dut. Gehiago egiteko gogoarekin geratzen zara. Arroka oso ona eta, Sendero Limiteko estiloa jarraituz, oso ongi ekipatutakoa. Ez da apururik pasatzen. L2 eta L3, zoragarriak.

Krokis originalean L3 luzeari 5b maila ematen diote egileek eta agian horregatik mailan justu dabilen norbait desanimatu egin da. Guri askoz errazagoa iruditu zitzaigun. Eman diogun maila 5a-koa da, baina lasai-lasai izan daiteke 4c. Luze oso polita da (politena). Oinez fidatu behar den itsasgarritasunezko plaka etzan bat da, baina beti dago euste leku txikiren bat oinak igotzen laguntzen dutenak. Gainera beti posizio eroso batetik txapatzen da eta pasaguneak soka gainetik dagoela egiten dira. Laburra egiten da.

R2 eta R4 bilguneak eraztunekin hornituta daude, apuru batean (ekaitza, … etab) bidea rapelatu ahal izateko. Bidearen izena parabolt batean jarritako zinta batean aurkituko dugu bidearen hasieran.

Iristeko eta hurbiltzeko:  Hurrengo sarreran dagoen informazioa irakurri.

L1 (25m, 6 aseguru, 4a). Ezker aldera igotzen den plaka zimurtsua hasieran. Bloke batzuk gainditu ondoren bilgunera iristen da (plakan, sabaitxoaren azpian dago).

L2 (30 m, 11 aseguru, 5a). Bilgunetik irteteko euste leku onak dituen sabaitxoa. Ondoren plakatik igo behar da diedro etzanera iritsi arte. Lehenengo metroetan plakak euste leku onak ditu. Zatirik finena diedroan sartzea da. Diedroa etzana igotzean euste leku onak dituzten bloke batzuk bilgunera eramaten gaituzte.

L3 (20 m, 7 aseguru, 5a).  Itsasgarritasunezko plaka etzana. Oso ongi babestua.

L4 (25 m, 8 aseguru, 4c).  Bilgunetik eskuinera irten. Plaka zimurtsu batek itsasgarritasunezko plakatxo biribildu batera eramaten gaitu. Hori gainditzean pitzadura bertikal motz bat igotzea soilik geratzen da bilgunera iristeko. Pitzadurak lur apur bat dauka, baino ongi babestua dago.

L5 (15 m, 5 aseguru, 5a).  Zati lurkara motz bat hasieran. Ondoren  itsasgarritasunezko plakatxo bat eta azkenik euste leku onak dituen horma bertikal laburra. Horman, horizontalean jarrita (nahita jarrita balego bezala), pinu txiki baino trinko bat aurkituko dugu. Oso ongi dator tarte hori gainditzeko. Azken bilgunea pinu handian.

L4 eta L5 luzeak elkartzeko aukera dago.

Jaitsiera: Oinez, zonalde honetako jaitsiera-bidea jarraituz. Mugarriak jarraituz 10 minututan “Llanos de Bozuelo”-ko soroan gara.

Materiala: 11 zinta (14 azken bi luzeak elkartzen badira) + bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak soberan, ez dira beharrezkoak.

Arroka: Granitoa. Zintzoa eta itsasgarritasun handikoa.

Orientazioa: Hego ekialdea.

Iraupena: 1h30min.

Nork ekipatua: Lucas Morales, Luis Royo eta Julio Benedé,  2018.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Aiztondo - Ainhoa (5c, 120 m, derrigorrez 5b)

Aurrez Aiztondon deskribatu diren bideen antzekoa. Bidea arroka trinkoz osatutako plaka etzanetatik zehar doa. Begetaziorik gabeko kalitatezko arroka.

Bidea oso ongi ekipatua dago. Orain dela gutxi berrekipatu dute (Nafarroako Mendi Federazioko hornikuntza batzordeko kidea den Joseba Arlegik). Lehen azken metroak “Clasica sur” bidearekin partekatzen zituen. Orain bere irteera propioa du, sabai handiaren ezker aldetik.

Urte osoan eskala daiteke. Jaitsiera bidetik rapelatuz edo oinez egiten da. Bilgune guztiak eraztunekin rapelatzeko prestatuta daude.

Uharteko bideen krokis berria Mendi eta Eskalada kirolen Nafarroako Federazioko helbide honetan aurki daiteke:

http://www.nafarmendi.org/contenido/aiztondo-uharte-arakil

Iristeko: Irurtzun edo Altsasutik Uharte Arakil herrira hurbildu A-15 autobidea erabiliz. Herria zeharkatu eta Irañetako norabidea hartu (NA-2410). Errekaren ondoan dagoen aisia-leku bat igaro ondoren ezkerrera doan pista bat hartu. Pista honek Uharte Arakil udalak eskalatzaileentzat eginiko parkingera eramango gaitu berehala (poste batekin adierazita dago).

Hurbiltzeko: Pareta dagoen aldera abiatu. Berehala bidezidor bat aurkituko dugu. Jarraitu eta 10 minututan bidearen oinean gara.

L1 (30 m, 8 aseguru, 4a): Irrintzi bidearekin batera partekatzen den luzea. Arroka trinkoz osatutako plaka etzana. Erraza, bilgunera iritsi baino metro batzuk lehenago dauden pasagunetxo batzuk izan ezik.

L2 (30 m, 8 aseguru, 4c): Ezkerrera  irten euste-leku ugari dituen harmail erraz batzuetatik. Hirugarren aseguruan ezkerrera jo (zuzen igota Irrintzi bidetik jarraituko genuke) eta ondoren igotzen jarraitu, zertxobait ezkerrera joz, euste leku onak dituen eta apur bat bertikalagoa den zonalde batetik.

L3 (30 m, 10 aseguru, 5b): Bigarren asegurura iritsi arte euste leku oneko tartetxoa. Gero euste leku onak dituen plaka bertikala. Euste leku horietako batzuk harrapatzeko apur bat luzatu behar da baten batean. Ondoren gure ezkerrean dagoen arte handira jotzen du bideak. Pitzadura-kanal etzan batetik gora emeki eginez, zeharkaldi baten bidez, artera iritsiko gara. Bilgunera iristeko azken zatia euste leku onak dituen plaka bertikala da.

L4 (30 m, 11 aseguru, 5c):  Arroka trinkoz osatutako plaka bertikala bilgunetik irten eta berehala. Bertan dago, bigarren eta hirugarren aseguruen artean (azken hau zerbait ezkutatuta), bidearen pasagunetxo teknikoena. Euste leku ona urruti geratzen da. Ez bazara altua estutu egin beharko duzu. Hori gainditu eta apur bat gorago (5 eta 6. aseguruen artean), beste pasagunetxo tekniko bat aurkituko dugu, baina hau aurrekoa baino apur bat errazagoa. Sabai handiaren ezker aldera iritsi arte, bideak euste leku pilo bat dituen zati erraz batetik jarraitzen du. Zerbait estutu behar da, baina 2 paraboltez ongi babestua dago. Bilgunea erlaitz handi eta eroso batean egiten da. “Clasica sur” bidearekin partekatzen da.

L4bis (8 m, 0 aseguru, 3b): Pitzadura-diedro bat gainditu behar da azken bilgunera iristeko. Bilgunea lurrean dago eta 2 paraboltez osatuta dago. Azken metro hauek errazak dira, baina arrokarekin arreta izan behar da.

Jaitsiera: Bidetik rapelatzen edo, erosoagoa eta azkarragoa, oinez. Metro batzuk igo eta eskuinera pasatu (mugarria). Oinez zabalgune bat zeharkatu eta gandor txiki batera igo (mugarriak). Gandorretik egokien ikusten dugun lekutik, destrepatuz (zati delikatua), Iñaki Goñi bidearen azken bilgune ingurura jaitsi. Hortik aurrera oinez jaisten da (mugarriak jarraitu).

Bidetik rapelatzen. 70 metroko soka bakarrarekin eskalatzen badugu, lau rapel beharko ditugu. 60 metroko bi sokekin bi saioetan jaisten da. Lehenengo R4tik R2ra eta bigarrena R2tik lurrera.

Materiala: 11 zinta + bilgunetarako materiala. Friend eta fisureroak soberan daude.

Arroka: Kareharria

Orientazioa: Hegoa

Iraupena: 1h45.

Ekipamendua: FNDME-ko Ekipamenduen Batzordeak ekipatua. 

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Balneario de Panticosa - 3ª vía del Nano (6a, 100 m, derrigorrez 5c/A0) y Escalera de color (5c, 110 m, derrigorrez 5b)

Udazkenarekin ongi amaitzeko eta negua gorria iritsi baino lehen, eremu eder honetara itzultzen gara Sendero Limiteko kideek ekipatutako azken bide batzuk egiteko asmoz. Egun eguzkitsua suertatu zaigu eta Bainuetxe aldera dauden bistak, zuhaitzen hostoen kolore hori-gorriekin, benetan zoragarriak. Horrelako une txiki hauek egiten dute bizitza atsegina.

Hemen agertzen diren bi bideetan, bideen oinarrian, parabolt bat aurkituko dugu zinta laranja eta bidearen izenarekin.

Iristeko: Panticosako Bainuetxera hurbildu eta Casa de Piedra aterpearen aurrean dagoen aparkalekuan kotxea utzi.

Hurbiltzeko: Casa de Piedra aterpearen atzetik eski pistak inguratu eta 2 min-ko hurbilketa “nekagarri” batek bidearen oinean utziko gaitu.

3ª vía del Nano (6a, 100 m, derrigorrez 5c/A0)

Sendero Limiteko kideen beste bide bat. Beti bezala ongi ekipatutakoa eta kalitate oneko arroka.  Luzeek zailtasunak bertan mugatzen diren zati bertikal motzak dituzte. Beste guztia nahiko etzana eta gozatzekoa.

Egileek markatzen dutena baino gogorragoa iruditu zitzaigun hirugarren luzea. Ongi estutu behar den tarte bat dauka. Bilguneak erosoak dira eta erlaitz handietan daude.

Bidea goian dauden beste hiru bideetako batekin (“Escalera de color”, “Espolón del Rebollón” edo “Boletus”) konbina daiteke.

L1 (30 m,  8 aseguru, 5c). Horma bertikal bat hasieran. Hormaren goiko zatian kanpora botatzen apur bat. Zati hau arroka hotza eta hezearekin aurkitu genuen. Lehorra dagoenean hobeto irteten dela uste dugu. Ondoren plaka etzanak. Seigarren aseguruaren parean itsasgarritasunezko pasagunetxo bat dago, baina txapa goian geratzen da eta segurtasunez egiten da.

L2 (25 m, 7 aseguru, 5b).  Horma bertikal motz bat hasieran. Ondoren aldapa etzanak. Azken zatian, eskuin aldera, erlaitz batetik, kanal beltz baten oinarrian jarri arte zeharkaldia egin behar da.

L3 (25 m, 9 aseguru, 6a edo 5c/A0).  Euste-leku onak dituen plaka bertikala hasieran, baina ondoren orduan eta txikiagoan egiten joaten dira. Zati gogorra 4 eta 6 aseguruen artean, eskuentzat gauza gutxirekin eta kanpora botatzen duelarik. Seigarren aseguruak sokatxo bat jarrita dauka eta pasagunea A0 modura egiteko primeran dator. Seigarren asegurutik eskuin aldera irten. Bilgunera iristen garen heinean plaka etzaten doa.

L4 (20 m, 3 aseguru, 3c). Harmaila etzanak. Azken zatian gutxi zehaztutako ezproi batetik igo behar da. Azken bilgunea pinu handian egiten da.

Jaitsiera: Oinez. Goiko bideren bat egiteko asmorik ez badugu, ezker aldera eta  behera egiten duen bidezidorra hartu beharko dugu aparkalekura jaisteko. Guztira 10 min inguru beharko ditugu.

Materiala: 9 zinta + bilgunerako material. Fisuak eta friendsak ez dira beharrezkoak.

Arroka: Granitoa

Orientazioa: Hego mendebaldea.

Iraupena: 1h30min.

Nork ekipatua: Lucus Morale, Julio Benedé y Luis Royo,  2019.

Escalera de color (5c, 110 m, derrigorrez 5b)

Bide polita. Ustekabe atsegina eraman genuen. Egileen krokisean eskaloi (plataforma) handi batzuk agertzen dira eta pentsatzen genuen eskala ez zela oso jarraitua izango. Oker ginen. Bidea nahiko jarraitua da eta bide polit eta gozagarri bat eskalatu duzunaren sentsazioarekin geratzen zara. Luze politenak L2, L3 eta L4. Niretzat politena L2a. Bide guztiz gomendagarria.

Beheko edozein bideren amaieratik hurbilketak 8-10 min suposatuko digu. Mugarriak jarraitu behar dira. Igoeraren bide erdian gezien bidez adierazitako bidegurutzea aurkituko dugu. Ezkerretik “Escalera de Color” bidera hurbiltzen da; eskuinetik “Espolón del Rebollón” eta “Boletus” bideetara.

L1 (25 m,  4 aseguru, 4c). Euste-lekuak dituen plaka bertikala. Azken aldera etzan egiten da. Zuhaixkak zertxobait ezkutatzen duen deskuelgea dago (katez elkartutako 2 parabolt eta jaisteko mosketoia bat).

L2 (30 m, 9 aseguru, 5b).  Plaka fin luze bat non oinak ongi kokatu behar diren. Pasaguneen zailtasuna 5a mailaren inguruak ibiliko da, baina plaka luzea delako eta zailtasun maila mantendua delako 5b mailako luzea irteten da. Ongi babestutako luze oso polita.

L3 (35 m, 12 aseguru, 5c). Euste-lekuak dituen plaka hasieran. Ondoren euste-lekuak dituen zeharkaldi horizontal bat eskuin aldera, baina zertxobait kanpo aldera botatzen duenez garrantzitsua da oinak ongi jartzea. Tarte bertikal batetik jarraitzen du, baina eskuentzat postontzi moduko eta oinentzat erretilu moduko euste-leku oso onekin. Bikoteen arteko komunikazio arazoak ematen dira (bailarako uharrek sortzen duten zaratagatik). Azken 6-7 metroak oso oso etzanak (asegururik gabe).

L4 (20 m, 4 aseguru, 5b). Euste-lekuak dituen plaka bertikala, baina zertxobait kanpora botatzen du. Ezkerretik eskuinera igotzen da. Azken 5-7 metroak oso oso etzanak (asegururik gabe).

Jaitsiera: Oinez. Mugarriak eskuin aldera jarraitu. Casa de Piedra aterpetik Bachimaña aterpera doan GR11 bidean utziko gaituzte. Aparkalekura iritsteko 30 min inguru beharko ditugu.

Materiala: 12 zinta + bilgunerako material. Fisuak eta friendsak ez dira beharrezkoak.

Arroka: Granitoa

Orientazioa: Hego mendebaldea.

Iraupena: 1h45min.

Nork ekipatua:  Luis Royo, Carlos Budría eta Julio Benedé, 2017.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Peña Escuach - Merche (6a, 180 m, derrigorrez 5b/A0)

Aspaldi egin nuela bide hau eta oroitzapen onarekin geratu nintzen. Beti izan dut errepikatzeko gogoa. Oroitzapenak benetan errealitatearekin bat egiten du. Bide oso polita da luze (trantsiziokoak kentzen baditugu) oso luze eta politekin.

Goiko luzeetan inkrustazio oso bitxiez beteta eta beti euste-lekuak (nahiz eta txikiak izan) eskaintzen dituen arroka aurkituko dugu.

Ekipamendua egokia da. Bilguneak (azkena izan ezik) erosoak dira eta erlaitz handietan egiten dira. Gehienak 2 eraztunez osatuta daude eta beraz, lehenengo luzeetan bidetik jaisteko aukera dago (gero hobe goitik irtetea).

Iristeko: Panticosa herrira hurbildu. Herrira iritsi baino lehen dagoen errotonda pasa, zertxobait aurrerago herriko sarrera gainditu eta 50 m aurrerago gure ezkerrean pista bat jaiotzen dela ikusiko dugu. Hoditeri handira iritsi arte pista hori jarraitu (kotxeentzat egoera onean).

Hurbiltzeko:  Hoditeriaren alboan dauden errailetatik igo. Igotzen hasi eta 5 min ingurura mugarri bat aurkituko dugu. Mugarriak hoditeria behetik noiz pasa behar den adierazten du. Beste aldera pasa eta bertan jaiotzen den bidezidorra  jarraitu. Hasi eta 2 min ingurura arreta jarri behar da. Bideak aurrera egiten duela ematen du, baina ezkerrera jo behar da (mugarria). Erresalte txiki bat gainditzeko balio duen soka finko zahar batera iritsiko gara. Goian, ezker aldera, erlaitz zabal batetik zeharkaldi horizontal bat egin behar da. Zeharkaldia altzairuzko kable batekin babestuta dago. Kablea amaitzen denean 5 m igotzen jarraitu eta gure eskuinean, beste 5-8 metrotara, laranja kolorezkoa den plakatxo batea, R0 bilgunea aurkituko dugu (1 parabolta). Guztira kotxea utzi dugun tokitik 10 min inguru beharko ditugu.

L1 (35 m, 9 aseguru, 6a edo 5b/A0). Harmaila lurkarak hasieran. Ondoren pitzadura bat duen plaka euste-leku onekin. Eskuinera pasa eta erlaitz batetik sabel azpira hurbildu. Zati honetan dago bidearen pasagune zailena. Zertxobait luzatuta A0 modura egin daiteke. Pasagunea hobeto egiten da eskuinean dagoen ezpel aldera hurbiltzen bagara. Ondoren plaka luze bat oso polita. Lehenengo bilgunea erlaitz handi batean.

L1bis (20 m, 0 aseguru, II). Ezpelen artean igotzen den malda etzana, zertxobait lurkara. Ez da beharrezkoa, baina erraza izango litzateke tartea babestea ezpel horietako batzuetan zinta batzuk jarriz. L1 eta L1bis luzeak elkartzeko aukera dago (guk egin genuen), baina soka-kideen arteko komunikazioa oso zaila bihurtzen da (ia ez zara entzuten).

L2 (45 m, 6 aseguru, 4c).  Zimurdura oso bitxiak dituen plaka. Igotzen den heinean plaka etzaten joaten da. Hirugarren eta laugarren aseguruen artean urrutiratze bat dago, baina zati horren azken zatian plaka etzaten hasten da. Luze honen azken zati plaka oso etzan batetik doa. Bilgunea gure eskuinean dago, erresalte  txiki bat gainditu ondoren, sabai nabari baten azpian.

L2bis (15 m, 0 aseguru, II).  Oinez eskuinera 10 m inguru egin. Trepatu behar den plakatxo etzan baten azpian jarriko gara. Bilgunea bloke handi baten gainean dago, sabai nabari baten ezkerrean dagoen terraza handi batean.

L3 (50 m, 10 aseguru, 5a).  Euste-leku oneko plaka handi batek diedro-tximinia (2 m-koa) batean uzten gaitu. Bertan dago luzeko pasagune zaila. Pasagunea ongi babestua dago (parabolt 1 goitik). Gorputza diedro-tximinian ongi ahokatuta pasagunea nahiko ongi gainditzen da. Ondoren harmaila batzuetatik azken plakaren azpian jarriko gara. Azken plaka hori oso polita.

L4 (10 m, 1 aseguru, 5a). Harmaila batzuk euste-leku txikiak dituen plaka bertikal labur baten (4-5 m-koa) aurrean uzten gaitu. Bilgune zertxobait deserosoa (belaunen mailan geratzen delako).

Jaitsiera: Oinez egiten da, baina jaitsieraren zati handi bat bidezidorretik kanpo egiten da.

Eskuin aldera 50 m inguru egin, ezpel artean dagoen bidezidor baten hasiera adierazten duen mugarria aurkitu arte. Ezpelen artean bidezidor estu batetik igo. Soro batera irtengo gara. Bertatik gailurrera igo (ezkerretik). Gailurra eskuinetik inguratu eta ezproiaren ertzetik jaisten hasi (begetazio gutxien dagoen tokitik). Gure ezkerrean harlauza pilo bat ikusten ditugunean, hortik jaitsi soroan, behean, ikusten den bidezidorra aldera. Azken metroak (20 m inguru) sastraka artean egiten dira eta zerbait urratzailea da. Bidezidorrera iristerakoan hoditeri handira iritsi arte jarraitu eta errailetatik jaitsi. Guztira 30 min inguru behar dira kotxera itzultzeko.

Materiala: 10 zinta + bilgunerako materiala. Fisuak eta friendsak ez dira behar, baina  ongi etor daiteke baten bat L1 luzerako. Ipintzeko aukera gutxi L2 luzean eta L3 eta L4ean ez dira behar.

Arroka: Kareharria zimurduraz betea.

Orientazioa: Hegoa. Eguzkiak ematen dio egun osoan.

Iraupena: 2h.

Nork ekipatua: Salvador López eta Julio Armesto,  2005.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Balneario de Panticosa - Baloo (5b, 110 m, derrigorrez 4c)

“Sendero Límite” taldeko kideen azken bideetariko bat dugu hau. Hain ezaguna eta errepikatua den “Arista Mowgli” bidearen ezkerrean kokatzen da Bozuelo izenarekin ezagutzen den lautadan. Bidearen zailtasun maila neurrikoa da eta oso ongi ekipatua dago. Bideak lau luze ditu eta horietatik politenak lehenengoa eta hirugarrena dira.

Bilguneak erosoak. Lehenengo hirurak bi parabolt eta bi eraztunez hornituak daude eta beraz, bidea uzteko aukera ematen dute. Azken bilgunetik onena oinez jaistea da.

Bidearen izena bidearen oinarrian dagoen parabolt batean dagoen zinta batean aurkituko dugu.

Iristeko: Panticosako bainuetxera hurbildu eta Casa de Piedra aterpearen aurrean dagoen aparkalekuan kotxea utzi.

Hurbiltzeko: Aterpearen atzean jaiotzen den eta Bachimañako aterpera eramaten duen bidea hartu (GR11). Ordu laurden bat igaro ondoren Caldares errekaren sakaneko ur-jauzietako baten aurretik igaroko gara. Beste igoera tarte batek Bozuelo lautadan uzten gaitu. Gure ezkerrean bidea hasten den ezproia berehala identifikatuko dugu. Bidezidor baten arrastoak jarraituz oinarrira hurbildu. Igoeraren azken zatia harri pusketen artean egiten da. Kotxetik guztira 40-45 min (lasai-lasai ibilita).

L1 (30 m, 10 aseguru, 5b). Zertxobait etzana den ezproia. Arroka trinkoa da eta erdi aldera pitzadura bat agertzen du. Aipatzeko zailtasun bakarra (luzeari maila ematen diona), zortzigarren eta bederatzigarren aseguruen artean dagoen pasagune fina da.

L2 (20 m, 6 aseguru, 4c).  Zeharkaldi horizontal lurkara batek kanal-diedro motz baten oinarrian uzten gaitu. Kanal-diedroa zertxobait lurkara da eta zertxobait estutu behar den zatitxo bat dauka.

L3 (25 m, 10 aseguru, 5a).  Arroka trinkoz osatutako plaka bertikala. Plakaren irteerak zonalde oso polit bat dauka, erretilu formako zimurdura bitxi batzuekin. Benetan euste-leku horiek gozamena dira. Pinu handitik aurrera luzeak eskuin aldera egiten du. Bilgunea plataforma belartsu handi batean dago.

L4 (35 m, 8 aseguru, 4c).  Lehenengo zatia biribildutako ofitaz osatuta dago. Arrokaren ahuleziak aurkitu behar dira zig-zag eginez. Luzearen erdi aldera tarteko bilgune bat dago, baina ez dago eskura eta hobe da igotzen jarraitzea. Luzearen bigarren zatian (granitokoa) kanal-diedro etzan bat eta plaka etzan motz bat aurkituko ditugu. Plaka ezkerretik eskuinera igotzen da eta azken aseguruan, goian dagoen zonalde etzanera irteteko, pasagunetxo bat dauka. Azken 7 metroak asegururik gabe, baina oso etzana da (ia oinez igotzen da). Bilgunea zuzen igota dagoen pinu batean egiten da. Bilgunea mailon batekin lotuta dauden zinta batzuez osatuta dago.

Jaitsiera: ·Arista Mowgli” bideko jaitsieratik bistako den bidezidor batetik (mugarriak jarraitu) oinez jaisten da. Bozuelo lautadara jaisteko 10 min inguru behar dira.

Materiala: 10 zintak + bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak ez dira beharrezkak.

Arroka:  Granitoa eta ofita.

Orientazioa: Hego-ekialdea.

Iraupena: 1h30min.

Nork ekipatua: Enrique Recio, Manuel Morales, Julio Benedé  eta Luis Royo,  2017.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Balneario de Panticosa - Boletus (6a, 100 m, derrigorrez 5a/Ae)

Bidea hain ezaguna den “Rebellón” bidearen eskuinean kokatzen da. Bidea egitea soilik igo daiteke edo “Neno” bidea egin ondoren egin daiteke.

Bidea zailtasun gutxikoa da eta oso ongi ekipatuta dago. Zailtasun aipagarri bakarra lehenengo luzean dagoen horma bertikala da. Artifizial modura egiteko prestatuta dago (gainera, bigarren aseguruak zinta bat du eta bertatik tiratzeko aukera dago). Bidearen beste guztia gozatzekoa da. Luzeak igo ahala zailtasuna gutxitzen doa. Arroka, inguru honetan beti gertatzen den bezala, kalitate oso onekoa da. Bitxikeri bezala jakin zati batzuetan granitoa aurkituko dugula eta beste batzuetan kolore marroi argia duen intrusio magmatiko bat (basaltoa?).

Bigarren luzea orratz baten gailurrean amaitzen da. Atzean geratzen den lepora jaistea (4 m inguru) ez da zaila, baina bigarrenaren jaitsiera babesteko komeni da zerbait jartzea.

Bilguneak erosoak. Bidearen izena zinta batean idatzia eta bidearen hasieran dagoen pinu txiki batean zintzilikatua dago.

Iristeko: Panticosako Bainuetxera hurbildu eta Casa de Piedra aterpearen aurrean dagoen aparkalekuan kotxea utzi.

Hurbiltzeko: Aterpearen atzean jaiotzen den GR bidezidorra hartu eta La Reina behatokiraino igo (10 min). Metro batzuk aurrerago (50 m ingurura) bidegurutze batekin topo egingo dugu (poste adierazlea). Ezkerrera hartu, beste 30 m inguru igo eta horma handi nabari batekin egingo dugu topo. Bidezidorretik irtenda, bide garbirik gabe, hormaren oinarria jarraitu (horma horretan parabolt lerro bat aurkituko dugu) bidearen oinarria aurkitu arte (beste 10 min; aparkalekutik 20 min inguru behar dira).

L1 (35 m, 12 seg., 6a edo 5a/Ae). Horma bertikal baten oinarrira iristeko arroka trinkoz osatutako plaka hasieran. Horman estutu egin behar edo bestela artifizialean egin. Ondoren plaka etzaten doa. Bilgunea plataforma belartsu handi batean.

L2 (30 m, 9 seg., 4c). Zikin-arrasto beltzak dituen harmaila etzan batzuk hasieran. Ondoren granitozko plaka bat. Bosgarren aseguruaren parean itsasgarritasunezko pasagunetxo bat. Plaka etzan batetik igotzen jarraitzen da eskuinetik ezkerrera eginez. Azken metroak orratzaren eskuineko ertzetik egiten dira (ezproitxoa).

L3 (35 m, 8 seg., 4a).  Orratzaren gailurretik atzeko lepora 3-4 m jaitsi. Erraza da, baina zintaren bat jarri behar da dauden bi pinuetako batean bigarrenaren jaitsiera babesteko. Ondoren helduleku oneko zimurrez beteriko granitozko plaka bat. Plaka gainditu ondoren, zati erraz batzuk bilguneraino (ezproitxo bat eta plakatxoren bat). Bilgunea altzairuzko kable lodi bat duen pinu handi batean.

Jaitsiera: Nabaria den bidezidor batetik (mugarriak jarraituz) 10 minututan Bachimañako aterpera igotzen den GR bidezidorrean egongo gara. Beste 15 minututan aparkalekuan egongo gara.

Materiala: 12 zinta + bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak ez dira beharrezkoak.

Granito: Granitoa eta ¿basaltoa?

Orientazioa: Hego-ekialdea.

Iraupena: 1h15min.

Nork ekipatua: Luis Royo, Ainhoa Estrada eta Julio Benedé, uztaila 2017.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu