Gustatu zaidan eta ezagutzen ez nuen lekua.
Ikusten da jende gutxi dabilela horma hauetan, arroka zerbait
"birjina" ikusten delako (jende gutxi ibiltzen da).
N-230 errepidetik ikusten den horma da. Hormak bitxikeri bat du. Bere erditik harkaitzean urratutako zintzilikatutako bide baten bitan zatitzen du (argazkian geziek adierazten dute nondik doan bidea).
 |
| Geziek bidea nondik doan adierazten dute. |
Arroka berezi samarra da. Tonalitate iluneko
arroka da, ia ibilbide osoan hareharrizko trinkotasuna ematen dioten mikrogranuluz
osatua. Atal batzuetan (plaka etzanagoetan) arroka trinkoagoa da eta kareharri
metamorfizatu baten antza handiagoa du. IGME-ko Pirinioetako mapa geologikoaren
arabera, harri detritiko-karbonatatua da.
Bere orientazioagatik eta arrokaren kolore
ilunagatik aproposa izan daiteke udaberriko eta udazkeneko egun freskoetarako.
Udan bero handia egingo du (egun oso lainotsua ez bada behintzat).
Eskalada plaka etzanetan zehar egiten da.
Ekipamendua egokia da, baina urrutiratzeekin. Aseguruen artean eskalatzen jakin
behar da. Luzera bakoitzean 2 edo 3 parabolt gehiagorekin, gauza asko aldatuko
litzateke eta atseginago bihurtuko litzateke eskalada, baina hori da dagoena. Luze
guztietan lehenengo seguruak urrun geratzen dira.
Hurbilketa polita eta bitxia.
Horman bide gehiago daude. Guztira 8 daude. Luichy-ren "Roca caliente en los Pirineos: Escales, Isabena,..." liburuan agertzen dira aipatuak.
Oharra: Bideak beste luze bat
du zintzilikatutako bidearen azpitik. Begiratu bat eman genion eta begetazioak
nahiko hartua zeukanez, ez egitea erabaki genuen.
Iristeko: Aneto herrira hurbildu
eta herriko erdigunean dagoen aparkalekuan aparkatu (ikusi mapa). Herrira
lehenengo sarreratik sartu.
Hurbiltzeko: Herri sarreran dagoen
zubia igaro bezain laster ezkerrera jaisten den kalea hartu behar da. 3-4 eskaloi
dituen jaitsiera batera iritsiko gara (marka berde argia eta berde iluna). Hori
hartu. Metro batzuk aurrerago aska moduko bat aurkituko dugu. Bere ezkerrean
jaiotzen den bidezidor nabariari jarraitu. Metro batzuk aurrerago jaitsiera
labur bat dago (10-15 m), eta horrek zutabe adierazle batera garamatza. Eskuinera
hartu eta bidezidor nabarmenari jarraitu. Bidexka hodi baten gainetik doala nabari
daiteke. Amaieran, isuri aldaketa gertu dagoela nabari dugunean, adi egon behar
dugu, eta horma txiki batean (metro erdikoa) hodia utzi eta eskuinera igo behar
da, hasieran gutxi zehaztutako bidezidor batetik. Isurialdearen aldaketara
iritsiko gara, eta hortik hormak ikusten dira. Jarraitu bideari (oraingoan
beherantz) hodiarekin berriro elkartu arte. Zentral hidroelektrikoaren
instalazioetara iritsiko gara.
Atea giltzarrapoz itxita dago, eta pasatzea
debekatuta dagoela adierazten duen seinalea du. Gu ordezko pasabide baten bila
ibili ginen, baina erosoena eta eraginkorrena hesiko atea gainetik pasatzea da.
Giltzarrapoa ireki eta itxi ahal izateko, zulo bat dauka alanbrezko sarean.
Oina hor sartuta, egia esan, oso erraz zeharkatzen da atea. Beste aldean, beste
ate hesitu bat dago, hau ere giltzarrapoarekin, aurrekoa baino errazago
gainditzen dena. Bidezidorrari jarraitzea besterik ez zaigu falta bidearen
hasiera aurkitu arte.
Zintzilikatutako bidea hemen hasten da.
Bizitza-kable bat etea alanbrezko baranda bat, baina ez dira beharrezkoak bidea
zabala delako. Airetikoa den 5 bat metroko tarte labur bat pasa (arreta pixka
bat jarri behar da eta agian hor bai erabil daiteke bizitza-kable) eta zulo-tunel-zulo
baten albotik igaro ondoren bidezidorrak eskuinera biraketa txiki bat egiten
du. 80 bat metro aurrerago, bidea hasten da. Herritik guztira 25-30 minutu
inguru beharko ditugu.
L1 (45 m,
6 aseg., 4c).
Lehen asegurua 8 bat metrora. Eskerrak bide erdian totem bat (horia) jar
daitekeen pitzadura horizontal bat dagoela. Lehen paraboltaren parean, sabelalde
bat dago. Eskuinetik hobeto gainditzen da. Gero plaka bat, ondo seguratua, eta,
ondoren, plaka etzan bat ezpel bateraino. Ezpelaren gainean bigarren sabelalde
bat dago. Bere ezkerretik inguratuz gainditzen da. Ezpelean zintaren bat jar
daiteke, baina justu gainean, alboko pitzadura batean totem urdin bat sartzen
da. Bigarren sabelaldea gainditu ondoren diagonalean eskuinerantz igo behar da
(arrakala totem more batentzat) eta gero zuzen bilera aurkitu arte.
L2 (40 m,
6 aseg., 5a).
Plaka sabaitxo bateraino. Bloke handi batean pitzadura bat dago totem urdin bat
jartzeko. Sabiak oin eta eskuetarako heldulekuak ditu, eta dirudiena baino
errazago gainditzen da. Gora igo, eta harri trinkoz egindako plaka etzan handi
bat ikusiko dugu. Plaka horren oinarrian hartu behar ez diren lauza batzuk
daude. Eskuarekin ukitzerakoan hutsak daudela nabari da. Azkenik tarte bertikal
batek bileran uzten gaitu.
L3 (30 m,
3 aseg., 5b).
Plaka bat erlaitz moduko bateraino. Ondoren plaka bertikala, ezpel baten
laguntzaz gainditzen dena (zintaren bat jar daiteke ere bertan). Tarte hori
gaindituta, plaka bertikal labur bati eraso behar zaio, eskuetarako helduleku
gutxirekin (pasabide fina, baina A0n egin daitekeena). Zuhaixka bat bere ezkerretik
inguratu eta eraso azken plaka bati, oso etzana eta arroka trinkoz osatua, bilgunera
iristeko.
Jaitsiera: Bidetik rapelatuz (bilguneak
bi paraboltez hornituak, uztai eta mailoiarekin). 60 m-ko 2 sokarekin R3tik
R1era jaitsi ginen, baina soka, luzapenarekin, oso oso justu iritsi zen (metro
erdi eskas sobratuko zen). Kontuan izan hori. Hortik, beste rapel batekin,
lurrera.
Materiala: 6-10 zinta +
bileretarako materiala. Friends sorta bat eta zinta batzuk zuhaixkentzat.
Arroka: Kareharri
metamorfizatua (detrito-karbonata).
Orientazioa: Hego-ekialdea.
Iraupena: 1h 30 min
Nork
irekia eta ekipatua:
César Suela eta Luis Alfonso, 1996.
0 comentarios:
Publicar un comentario