Atxarteko
klasikoen artean klasikoena. Duela hilabete batzuk, Galdakaon, lagun arteko bazkari
batean, lagun batekin (Javi B.) Atxarteko gure gazte urteetako eskaladak
gogoratzen aritu ginen. Atsekabe horrek jota, bide mitiko hori berriro egitea
bururatu zitzaidan. Gogoan nuena bezala jarraitzen du (edo gogorragoa, je, je).
Ekainaren hasieran egin genuen, egun polit batean. Lehenengo bi luzeak
"Maria" bideari dagozkio, eta gainerako biak "Chimenea
eguzkiaurrre" bidari. Dirudienez, harrobiak egindako txikizioaren
aurretik, "Chimenea eguzkiaurre" bidea ezkerrerago hasten zen eta
goitik irteten zen. Harrobiak bidearen behealdea txikitu zuen.
Bidea ondo hornituta dago, baina aseguruen artean eskalatu behar da. Puntu
kritikoak hauek dira: L2ko beheranzko zeharkaldi laburra (bigarrenarentzat
lehenengoarentzat baino delikatuagoa) eta azken luzearen zeharkaldia eta
tximinia. Zeharkaldia ez da zaila, helduleku onak ditu, baina oso airekoa da
eta zertxobait espuestoa da. Beste parabolt baten falta sumatu genuen.
Tximiniak leunduta jarraitzen du, baina ondo babestua dago eta A0 modura egin daiteke
(zertxobait luzatuz).
Hirugarren luzea erreferentzia gehienetan agertzen dena baino gogorragoa
iruditu zitzaigun. Egia da lehenengo hiru laurdenak 4b/4c ingurukoak izan
daitezkeela, baina azken plaka bertikala pixka bat gogorragoa iruditu
zitzaigun.
Lehen bi bilerak kimikoekin hornituta daude (kimiko handiak; uztairik gabe rapelatu
daiteke) eta hurrengoak, bi paraboltez. Lehenengoa izan ezik, gainerakoak leku
erosoetan kokatuta daude.
Bidearen lehen zatian, gurearekin gurutzatzen diren hainbat lerro daude. Ez
nekien zer bide ziren, eta ondo informatu arte ez nuen krokisa argitaratu nahi.
Informazioa Pyrenaica aldizkaritik jaso dut (202. zk., 2001ekoa; 290. eta 291.
orrialdeak). Bide nahasketa nahiko korapilotsua da. Okerrik egin ez izatea
espero dut. Gurutzatuko ditugun bideen maila Pyrenaica aldizkaritik hartu ditut.
Kontuan izan duela 25 urteko graduak direla eta orduan gogorragoak zirela.
Altuera sentsazio ikaragarria. Harrobiarekin lehen luzean luze askoko bide batean
zaudela iruditzen zaizu. Sentipen horregatik soilik merezi du bidea egitea.
Iristeko: Ikusi hurrengo sarrera.
Hurbiltzeko: Pista asfaltatutik harrobiraino igo. Gero bidezidor argi
batetik igo. Bide nagusiak bihurgune bat egiten duen tokian, utzi eta eskuineko
bidezidorrari jarraitu. Argi ikusten dugunean, hormarantz hurbildu (lainoarekin
ez da hain agerikoa hurbiltze hori noiz egiten hasi). Destrepe erraza, baina
delikatua, plataforma handiaren gainean dagoen erlaitzera jaisteko. Gero, plaka
batetik, zeharkaldi bat egin behar da bidearen hasierara iristeko. Urrutitik,
lehen begiratuan, zeharkaldiak delikatua dirudi, baina bertan egonik erraza da.
Erlaitz eta helduleku onak ditu, eta ondo pasatzen da.
L1 (30 m, 8 aseg., 5a). Plaka bertikalak, helduleku handiekin eta
oinetarako leku onekin. Batzuetan, oinak asko igo behar dira (oin-esku
mugimendua), baina eskuetarako helduleku onak daudenez, ondo egiten dira.
Seigarren paraboltetik ez jarraitu zuzen (ur tantez osatutako sabelak). Hori
"Soez" bideari dagokio. Ezkerrera jo, helduleku asko dituen plaka
batetik, arroka-zubi bateraino (nahiko ezkerrean). Zuzen ere igo daiteke tarte
hori, baina aseguruen artean nahiko urrutiratzea dagoenez, zerbait jarri
beharko litzateke (arrokak friendsak jartzeko aukera ematen du). Bilera
deseroso samarra.
L2 (30 m, 6 aseg., 5c). Itsasgarritasunezko plaka, diagonalean ezkerrerantz
igotzen dena, lehen paraboltera iritsi arte. Parabolt gainetik aseguru lerro
bat ikusten da, baina gogorra dela nabari da. “Super ratón” bidearena da. Parabolta
txapatu ondoren, pixka bat jaitsi (1-1,5 m) eta ezkerrera, oinetarako erlaitz
bat aurkitzeko. Horri esker, helduleku gehien dituen plakari eraso diezaiokegu.
Jaitsiera hori egiteko pasagune fina. Bigarrenarentzat lehenengoarentzat baino
delikatuagoa. Plakatik diedro lauso bateraino igo. Hori gaindituta, saihestu
azken plaka ("Filibustera" bidekoa) eskuinetik. Plakatxo hori 6a da.
L3 (35 m, 6 aseg., 5a). Plakatxoa hasieran, plataforma belartsura
igotzeko. Zeharkaldia ezkerrerantz plataforma belartsuaren gainetik. Plaka
pitzatu batek zuhaitz batera garamatza. Atzetik pasatu eta plaka bertikal bati
eraso, estutzeko pasagune txiki batekin.
L4 (35 m, 13 aseg., 6a). Zeharkaldi horizontala. Ez da lehen begiratuan
ematen duen bezain zaila. Heldulekuak ditu, oin eta eskuetarako badago, baina
uste dut pixka bat esposatua dela (gehien bat bigarrenenarentzat). Beste
parabolt baten falta sumatu genuen. Gero tximiniari erasotu behar zaio. Oinarrian
dagoen iltze zahar batek mokotxo batera igotzea ziurtatzen du (psikologikoki
bada ere). Hortik lehenengo parabolta ondo txapatzen da (gero iltzeko espresa
kentzea komeni da). Gero plaka leundu bat. Lehen bi paraboltak gertu daude,
baina gainerakoetan distantzia pixka bat dago, eta graduan ez bagabiltza, pixka
bat luzatu beharko da txapatu ahal izateko. Plakaren zailtasuna pixka bat
jaisten da amaierarantz. Tximiniaren seigarren aseguruan bi lerro ikusiko
ditugu. Eskuinetik jarraitu, ezproitik. Eskuetarako helduleku onekin eta
ezproian dauden oinetarako plataforma onekin, geratzen den tartea ondo igotzen
da, arazorik gabe.
Bigarren aukera da azken bileraren gainetik 6 bat metro zuzen igotzea eta ezkerrera igarotzea ezkerreko lepokora (zeharkaldi horizontal bat eginez, harkaitzezko zubi batek babestuta). Zeharkaldia babesteko zerbait jarri behar da (4a). Helduleku onak dituen harkaitza. Behin lepoan ezin da bigarrena aseguratu. Bilgune bat muntatu edo gorputzetik aseguratu behar zaio.
Materiala: 13 zinta + bilgunerako materiala. Friends sorta bat (aukerakoa) L1erako, zuzen tiratzen badugu, eta L3rako.
Arroka: Kareharria.
Orientazioa: Ekialdea
Iraupena: 2 h 45 min
Nork irekia:
Maria: J.M. Regil eta M. Martinez, 1961.
Chimenea Eguzkiaurre: A. Landa, P. Udaondo, A. Fernandez eta F. De la Iglesia, 1955.
Cambiar idioma (Castellano)
0 comentarios:
Publicar un comentario