Paret de la Formigueraren mendebaldeak
bide luze nahiko motzak arroka oso onean eskalatzeko aukera ematen du.
Normalean eskalada plaka etzanetatik izaten da. Lehenengo luzeetan plaka
gehienak nahiko etzanak izaten dira, baina hortik aurrera bertikalagoak bihurtzen
dira. Azken luzeetako batzuetan amaierako zatiak kanpo aldera ere bota
dezakete.
Hurbiltzeko:
Kotxea P1 aparkalekuan utzi eta bertatik irteten den bidezidorra hartu.
"Ferrata" adierazten duen
bigarren kartelean errekatxoa gurutzatu eta bidezidor nabari bati jarraituz
trenbideraino igo (10 min). Trenbidea zeharkatu eta, igoera motz baten ondoren,
beste 5 minututan bideen oinetan gara.
Normal (4b, 100 m , derrigorrez 4b)
Biderik errazena eta aseguruak
urrunenak dituen bidea. Inguru honetako eskaladarekin eta arrokarekin lehen
kontaktua izateko bide aproposa izan daiteke.
L1 (50 m , 4 aseguru, 3c). Itsasgarritasun handiko
arroka duen plaka etzana. Lehenengo eta bigarren aseguruen arten distantzia
handia dago, baina bien artean arroka-zubi ezin hobeago bat aurkitzen da.
Nahita jarrita dagoela ematen du. Laugarren asegurutik bilguneraino ere
distantzia handia, baina plaka asko etzaten da eta, gainera, autobabesteko
aukerak daude arroka-zubi batzuetan. Lehenengo bilgunea (2 parabolt) lurrean
aurkitzen da eta deserosoa da. Hobeagoa da 5 metro gorago igo eta
eraztunak dituen bi paraboltez osatutako bilgunea erabiltze.
L2 (25 m , 3 aseguru, 4b). Horizontalean ezkerraldera
3-4 metro
egin eta bi ipuruen artean lehenengo asegurua ikusiko dugu. Ondoren bideak
ezkerretik eskuin aldera egiten du. Plaka bertikalagoa euste-leku onekin.
Arroka itsasgarria.
L3 (25 m , 5 aseguru, 4b). Eskuin aldera irten eta
kanal ireki modukoa den horretan sartu. Luzea honek aurrekoaren arroka eta
zailtasun antzekoak ditu.
Jaitsiera:
60 metroko 2 sokekin bi rapelekin lurrean gara.Bat R1eraino eta hortik
lurreraino beste batean.
Materiala: 6 zinta + bilgunerako materiala.
Friendsak eta fisureroak ez dira behar.
Arroka: Kareharria (tillita).
Orientazioa: Hegoa.
Iraupena: 1h.
Lehen
igoera: S. Lafarga eta J.M. Rossell, urria
1970.
La
vía dels Jesusos edo Savina wall (5b, 80 m , derrigorrez 5a)
Goiko partean aurreko bidea baino
gogorragoa. Lehenengo luzea oso etzana. Oso arroka ona eta oso ongi ekipatua.
Jarraitzeko gogoarekin geratzen zara.
L1 (30 m , 5 aseguru, 3c). Inongo zailtasunik gabeko
plaka etzana. Bilgunea eraztunik gabeko 3 paraboltez osatua.
L2 (25 m , 6 aseguru, 5a). Are eta bertikalagoa
ipintzen den eta euste-lekuak dituen plaka. Oso ongi ekipatua. Azken aseguruak
nahiko hurbil. Bilgunea eraztunik gabeko 3 paraboltez osatua.
L3 (25 m , 6 aseguru, 5b). Are eta bertikalagoa bihurtzen
den plaka. Ipurua pasa ondoren hormatxo bertikal bat pasagunetxo gogor batekin,
baina euste-leku onak ditu.
Jaitsiera:
R1 eta R2 bilguneak eraztunik gabe aurkitu genituenez "Normal"
bidetik jaitsi ginen.
Materiala: 6 zinta + bilgunerako materiala. Friendsak
eta fisureroak ez dira behar.
Arroka: Kareharria (tillita).
Orientazioa: Hegoa.
Iraupena: 45 min.
Lehen igoera: Jesus Lores eta Jesús
Martinez (Martinetti), 1976.
Berrekipamendua: CES-eko (Centre
Excursionista de la Segarra) kideek berrekipatua.
0 comentarios:
Publicar un comentario