Malanyeu - Les Montserrats (5a, 85 m, derrigorrez 5a) ~ Eskalatzen

Eskaladako bide motza. Lehen luzea oso polita, itsasgarritasun handia duen kalitatezko harriarekin. Pena da L2 eta L3an harriaren kalitatea hainbeste jaistea. Luze horietan arroka lamina modukotan desegiten da eta arreta jartzen igo behar da, baina ongi babestuak daude. L3ko arroka L2koaren antzekoa da, baina luze honetan zati lurkara gehiago daude. Bidea Guillem Arias-en ohiko parabolt horiekin ongi ekipatuta dago eta horregatik ez da estutasunik pasatzen bi luze horietan, baina egia da hor arroka pixka bat hobea balitz bideak asko irabaziko lukeela. Jendea pasa ahala, luze horiek hobetzen joango direla imajinatzen dut. Bilerak 3 paraboltez osatuta daude. Bilera bakoitzaren alboan, rapelean jaisteko instalazioa bat aurkituko dugu (2 parabolt + 2 uztai).

Iristeko: Bergara hurbildu eta C-16 errepideari jarraitu Guardiola de Bergueda-rantz. 14 km-ra Malanyeu-ra igotzen den bidegurutzea aurkituko dugu. Asfaltatutako errepide estutik igo eta bidegurutzetik 2,1 km ingurura dagoen pista hartu (ezkerrean). 300-400 metrora pista bitan banatzen da. Ezkerreko adarra hartu, beherantz. Errepidetik 700 bat metrora, ezkerretara dagoen masia baten ondotik igaroko gara. Toki horretaraino pista ona da, tarteka hormigoizkoa. Masia pasata pista nahiko egoera oneko mendiko pista batean bihurtzen da. Errepidetik 1.200 metrora txabola bat aurkituko dugu (eskuinean) eta 100 metro aurrerago masia bat, hau ere eskuinean. 300 m aurrerago (errepidetik 1.700 m-ra), baso bat zeharkatu ondoren, autoa basoko soilgune batean utzi.

Hurbiltzeko: Egoki ikusten dugun tokitik basoan zeharkatuz igo eta hormetara hurbildu. Hormaren oinarria jarraituz bidearen hasierara hurbildu. Oinarrian R0 modura erabil daitekeen parabolt hori bat aurkituko dugu (kotxea utzi dugun tokitik guztira 15 min inguru). Aipamen originalean ekipatzaileek diote hormetara hurbiltzeko bidezidorra dagoela, baina guk ez genuen aurkitu.

L1 (30 m, 11 aseguru, 5a). Plaka bertikala. Lehen asegurua zertxobait altu. Lehen eta bigarren aseguruen artean urrutiratzea dago (bien artean pitzadura txiki bat dago, bat bakarra, guk eraman ez genuen friend txiki-ertain bat jartzeko egokia izan daitekeena; horrek seguruenik urrutiratzea zertxobait arindu dezake). Hortik aurrera aseguruak gertu daude, arrokaren kalitatea ona da eta gustura eskalatzen da. Zati bertikal bat gainditu ondoren plakatxo batera irteten da. Hori gainditzean guztiz horizontala den zeharkaldia egin behar da eskuin aldera bilgunea aurkitzeko.

L2 (25 m, 9 aseguru, 4b). Plaka hasieran. Nahi baldin bada bigarren eta hirugarren aseguruen artean aurkitzen den zuhaixka batean zinta bat jarri daiteke. Ondoren zeharkaldi guztiz horizontala eskuin aldera. Azken metroak gandortxo baten erpinetik egiten dira. Bilgunera igotzeko tartea lurkara da. Bilgunea eta azken asegurura lotzen dituen soka finko batekin babestuta dago (imajinatzen dut lurra bustia dagoen garaietarako prestatu dutela horrela).

L3 (30 m, 10 aseguru, 4c). Arrokaren kalitatearen aldetik bigarren luzearen antzeko luzea da hau. Desberdintasun nabariena hemengo honek zati lurkara gehiago dituela da. Zailtasun gehiena hasierako zati labur batean biltzen da. Ondoren luze guztia 4b/4c inguruko mailakoa da. Bilgunea eta azken asegurura lotzen dituen soka finko batekin babestuta dago.