Azkenean, hirugarrenean, bidea egitea lortu
dugu. Aspalditik nituen bide honetako erreferentziak (1993ko edizioko Vadielloren
liburukoak), eta aspalditik neukan zorroan. Bide honetan itsasgarritasunezko plaken
gaineko eskalada da nagusi, sabeltxo edo konkordura askorekin. Vadielloko
arroka bereizgarriarekin, txitxirio tamainako harritxoez osatutakoa, ez dakizu
hartzen duzun horrek edo oina jartzen duzun horrek eutsiko zaituen edo apurtuko
den eguna izango den. Hori gehi aseguru batzuen artean dagoen urrutiratze
nabarmenek, ia denbora guztian tentsioz eskalatzea eragiten dute. Ez da
eskalada lasaia.
Egitera joan ginen lehen aldian (duela hilabete
batzuk), jaitsi egin ginen. Txitxirio tamainako harritxo horiek ez ziguten
konfiantza handia ematen. Bigarrenean (93ko edizioko erreferentzia zaharrari
jarraituz) gehiegi egin genuen eskuinera eta "Conjura de los necios"
bidean sartu ginen. Hasieran ondo gindoazela uste genuen, baina bigarren
luzearen goialdean ikusi genuen hura ez zela ez bosgarren zailtasunezko bidea.
Hirugarren luzeak baieztatu zigun ez geundela bidean. Azken sabela (6b+)
eskuinetik saihestu eta "Lola" bidearen azken luzetik (6a) irten
ginela uste dut.
Hirugarrenean bai, bidea egin dugu. Gakoa L1ean
dago. Bosgarren paraboltaren ondoren, dena zuzen igo behar da. Egia esan,
gauzak ez du asko animatzen zuzen igotzera, ez baita asegururik ikusten eta
eskalatu egin behar baita. Gainera, goian eta eskuinean ikusten den "Conjura
de los necios" bidearen lehen
bileraren tentazioa dago. Ba ez, dena zuzen igo behar da. Mini-sabeltxo batean
pultsazioak berreskuratzen lagunduko digun parabolta aurkituko dugu.
Beraz, bide serioa dela esan daiteke, aseguruen
artean eskalatu beharrekoa. Behetik irekitako bide klasikoetan, aseguruak jar
zitezkeenean eta eroso samar zeudenean jartzen ziren. Imajinatzen dut berriz
hornitzean filosofia horri eutsi zitzaiola.
Horrez gain, bi pasagunetan adi ibili behar da.
Lehenengoa R1etik irten bezain laster dago. Plakara igotzeko pasagune fin bat
dago, oinez fidatzekoa eta eskuetarako gauza gutxirekin. Eroriz gero, baliteke
bigarren faktoreko erorketa batetik hurbil ibiltzea. Parabolt baten falta
sumatzen da (beste ezer baino gehiago erorketa-faktorea kentzeko). Bigarrena
R2tik irtetean dago. Sabel handi bat da, non ez dagoen ezer (eta ezin da ezer
jarri). Metro batzuk eskuinera egin behar da eremu errazago bat aurkitzeko eta
gainean dagoen plataforma handira igo ahal izateko. Pasagunea fina da eta arriskutsua,
erorikoa oso txarra baitu. Bigarrenarentzat ere arrisku samarra da; izan ere,
lehen asegurua bileraren bertikaletik oso ezkerrera geratzen da, eta erortzeak
pendulu handi bat egitea suposatzen du.
Aseguruak oso ondo mimetizatzen dira harkaitzarekin,
eta adi ez bagaude baten bat pasa dezakegu. Uste dut zeuden guztiak aurkitu
genituela, baina ezin du ehuneko ehun batean ziurtatu.
Vadiellok eskaladarako mugak edota debekuak dituzten
eremuak ditu. Kontsultatu esteka honetan.
Iristeko: Vadiellora hurbildu
eta autoa Canal del Palomoko aparkalekuan utzi.
Hurbiltzeko: Ezkerretik irteten den
bidezidorrari jarraitu errekari eta hormen oinarriari jarraituz. 4-5 minututan burdinbidearen
hasieran egongo gara (bidea hasten den lekuan).
L0 (20 m,
7 seg., 4b).
Zatitxo bertikala, burdinbidearekin bat datorrena. Burdinezko euste lekuak
erabiliz igo daiteke, edo eskalatuz. Hobe bigarren aukera (bizi-kablearen
aseguru-guneetan aseguruak jarriz). Plaka etzan batean, rapelatzeko bilera
batera iristean (2 parabolts + 2 uztai), burdinbidea utzi eta eskuinera sartu, kanalera.
Buril zahar batez egindako bilera. Pixka bat
altu geratzen da bideko lehen paraboltarekin (mailoiduna) sendotu daiteke.
L1 (30 m,
8 seg., 6a edo A0/5b). Pasagune gogorra bileratik irteteko (A0 moduan egiteko
aukera dago). Lehenengo bi paraboltak gertu daude, gainerakoak urruntzen doaz.
Bileratik irtetean, gorantz eta eskuinerantz jo behar da, baina, laugarren
aseguruaren ondoren, zuzen igo behar da. Konkordurak dituen zati bertikala.
Bosgarren asegurutik ez da hurrengo asegurua ikusten eta urrutiratzea handia
da. Tarte horretan fin ibili behar da, eta ondo frogatu zein txitxirio hartu.
Tarte bertikala igarota, plaka pixka bat etzan egiten da eta lasaiago iritsiko
gara sabeltxo batera. Bertan, pultsazio normaletara itzuliko gaituen parabolt
bat aurkituko dugu. Azken metroak ondo aseguratutako plaka etzan batetik egiten
dira.
L2 (30 m,
5 seg., 5b).
Pasagune fina bileratik irten eta gainean dagoen plakara igotzeko. Gero,
ezkerrerantz doan plaka bat igo behar da, eta horma-sabel bati ekin behar zaio.
Azken metroak, eskuineranzko joera txiki batekin igotzen den plaza etzan
batetik dira. Bilguneranoiko azken 8 metroak etzanagoak eta helduleku
gehiagorekin, baina asegururik gabe.
L2 (30 m,
3 seg., 5a).
5-6 metro mugitu eskuinera, sabela gainditu dezakegula ikusten dugun leku bat
aurkitu arte. Oinetaz fidatzeko pasagunea da, eta arriskutsua da; izan ere,
eroriko batek kolpe larri bat jasatea eragin dezake. Aseguru baten falta
sumatzen da. Sabelaren gainean dagoen plataforma handira igo ondoren, bileraren
gainean ikusten den lehen zati bertikalera oinez hurbildu. Pasabide finen bat
duen tartea, baina heltzeko gauza gehiago dituena. Plataforma labur batek
bigarren zati bertikalaren oinarrian jartzen gaitu. Lehenengoaren antzekoa da.
Plaka etzan batera irten, eta berehala iritsiko gara bilerara.
Jaitsiera: Bi aukera daude.
Lehena oinez jaistea da. Horretarako, 150-200 m igo behar dira eskuinera eta
gorantz, burdinbidea jaisteko kablea aurkitu arte. 100 metro inguruko aireko
zatia, horizontalean, bizi-kable batez hornitua. Gero, bide nabarmen batetik oinez
jaitsi eta autoa uzten den lekura iristen da. Guztira 20-25 min.
Bigarren aukera rapelatuz jaistea da. Ez da
hainbeste ibili behar, eta antzeko enbora behar da. 60 metroko bi sokekin, 2 rapel
beharko ditugu behera iristeko. Lehenengoa R3tik R1era, eta hortik lurrera.
Materiala: 9 zinta + bileretarako
materiala. Friendsak eta fisureroak soberan daude, ezer jartzeko aukerarik ez
dagoelako.
Arroka: Behealdean, Vadiellon
hain ohikoa den “txitxirioz” osatutako konglomeratua. Harri lodiagoz osatutako
konglomeratua L2 eta L3 luzeetan.
Orientazioa:
Hegoaldea/hego-mendebaldea
Iraupena: 1h 45min
Nork irekia: B. Brun eta J. Oliván,
1984.
0 comentarios:
Publicar un comentario