Mallos de Agüero - Tierra de naide (5c, 145 m, derrigorrez 5b)

“Tierra de naide” bideak, orokorrean, arroka ona du eta oso ongi ekipatua dago. Luze bakoitiak plaka etzanetatik doaz eta bikoitiak pasagunetxo finen bat duten plaka bertikaletatik.

Bidea aurkitzeko erraza da eta hurbilketa motza du. Mallos de Agüero ezagutzeko modu egokia izan daiteke.

Iristeko: Agüero herrira hurbildu. Herrira iritsi baino lehen eskuinera hartu eta kanposantu aldera igotzen den errepidetxoari jarraitu. Etxea bat eta kanposantua atzean utzi ondoren, goiko aldetik herrira iritsi baino 200 metro lehenago, hegaztiei buruzko poste adierazle batzuk dituen toki batera iritsiko gara. Bertan aparkatu. Hainbat kotxerentzat tokia dago.

Hurbiltzeko: Mallos de Agüerori buelta ematen dion bidezidorra hartu (eskuineko norabidean). Bidea eskalatzeko bidetxo batzuk dituzten bi bloke handien albotik pasa eta erreka lehor batek sortzen duen bailaratxo batean sartzen da. Erreka gurutzatu eta eskuin aldera pasatzen gara. Igotzen jarraitu eta bidea bitan banatzen den toki batera iritsiko gara (lekua erraz identifikatzen da eskuineko bidearen alboan harri-bloke handi bat dagoelako). Toki horretan, gure ezkerrean, jaiotzen den bidezidortxo bat hartu behar da. Bide berri hori uhartxo lehor batean sartzen da. Adi egon behar da, uharraren erdi aldera dagoen mugarri bat aurkitu behar da eta. Mugarria dagoen tokian, berriro ere, ezkerrera jo behar da. Erdi ezkutatuta dagoen bidezidortxoa jarraitu eta berehala gara bidearen oinarrian. Harri-bloke handi baten azpian dagoen aterpe naturalean itzala eta gauzak uzteko tokia aurkituko dugu.

L1 (25 m, 7 aseguru, 4a). Esku eta oinentzako euste-leku ugari dituen plaka etzana.

L2 (30 m, 10 aseguru, 5a). Ipurua ikusten den toki aldera, emeki eskuin aldera igotzen den plaka bertikala. Ipurura iristerakoan norabidea aldatu eta ezkerrera jo behar da bilgunea aurkitzeko. Sabaitxo bat dago luzearen hasieran eta bertan dago luzeko pasagune fina. Arroka-zubi txiki baten laguntzaz baliatuz A0 modura egiteko aukera egon legoke.

L3 (30 m, 8 aseguru, 4a). Zatitxo batzuetan arroka soltea duen plaka etzana.

L4 (30 m, 13 aseguru, 5c). Ongi estutu behar den pasagune fin pare bat dituen plaka bertikala. Bilgunearen gainean, eskuinean, ikusten den kubeta hobe da eskuinetik gainditzen saiatzen bagara. Bost eta seigarren aseguruen artean urrunketa txiki bat. Ondoren gertuago daude aseguruak. Bilgunera iristen ari garela plaka zertxobait etzan egiten da.

L5 (30 m, 6 aseguru, 4a). Eskuin aldera zeharkaldi horizontala egin behar da laugarren asegurura iritsi arte. Ondoren zuzen igo ipuru batean egiten den bilgunea aurkitzeko. Azken zati honetan arrokari arreta apur bat jarri behar zaio, zertxobait hautsita dago eta.

Jaitsiera: Lehen kanaletik jaisten zen, baina orain dela urtebete edo rapel lerro bat instalatu dute. "La vía más fácil de Agüero" bidearen azken bileraren ezkerrean dago. Rapel lerroa erabiltzea azkarragoa eta erosoagoa da (ikus irudia). 

Lehen rapelak 30 m pasatxo ditu. 60 metroko soka batekin oso, baina oso justu ibiliko ginateke. 70 metroko soka batekin inongo arazorik. 60 metroko bi sokekin 2 rapeletan lurrean gara. 

R1 eta R3 bertikalki lerrokatutako bi parabolt kate batez lotura, R2 horizontalki kokatutako bi parabolt bakoitza eraztun batekin. R1etik behera begiratuz harri deigarri bat ikusiko dugu. Rapel lerroa harri horretik 5-7 metro eskuinera doa.  R2 erlaitx handi eta eroso batean dago.

Kontuz harriak botatzearekin behean jendea badago.

Materiala: 13-15 zinta + bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak ez dira beharrezkoak.

Arroka: Kareharria (konglomeratua).

Orientazioa: Eki aldea. Goi-goizetik eguzkia.

Iraupena: 2h.

Nork ekipatua: Luis Royo, Julio Benedé eta Gonzalo Arguedas, ekaina 2010.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Morata de Jalón - Furtiva (4c, 50 m, derrigorrez 4c); Proscrita (4c, 55 m, derrigorrez 4c); Purriano (5c, 80 m, derrigorrez 5b)

Morata negurako ezin hobea da. Eguzki pixka bat badago eta haizerik ez badu jotzen manga motxean eskala daiteke ere. Plaka handiaren ezker aldean ireki eta ekipatu dituzten bide berriak gozagarriak dira. Maila gozagarria, kotxetik 2 minutura eta amaitzerakoan taberna hor bertan, garadardotxo bat hartzeko. Gainera bide desberdinak konbinatuz “luzeak egiten” egon garen sentsazioarekin amai genezake. Nor eskaini dezake gehiago?

Bideak erraz aurkitu eta identifikatzen dira bere oinarrietan bidearen izena agertzen duen plakatxo batzuk ipinita daudelako. Plakatxo horietan “Furtiva” eta “Proscrita” bideari Vº mailako zailtasuna ematen diote eta “Purriano” bideari 6a, baina, zalantzarik gabe, zailtasun maila zertxobait errazagoa da. Bilgune guztiak bi parabolt eta bi eraztunez osatuta daude bidea rapelatu ahal izateko. Behean jendea badago adi harriak ez botatzearekin.

“Equipo Vodka” taldeko kideen (Jesus Yarza, Javier Vera eta lagunak) beste lan polit bat.

 

Iristeko eta hurbiltzeko: Ikus hurrengo sarrera.

Furtiva (4c, 50 m, derrigorrez 4c)

L1 (25 m, 8 aseguru, 4b). Zailtasun aipagarririk ez duen arroka oneko plaka.

L2 (25 m, 8 aseguru, 4c). Aurrekoa baino zertxobait bertikalagoa. Zertxobait gehiago pentsaraziko digun pasagunetxoa hirugarren aseguruaren inguruan.

 

Proscrita (4c, 55 m, derrigorrez 4c)

L1 (25 m, 9 aseguru, 4b). Euste leku onak dituen plaka bertikala. Zertxobait gehiago pentsaraziko digun pasagunetxoa zortzigarren aseguruaren inguruan.

L2 (30 m, 7 aseguru, 4c). Plakatxo batekin hasten da. Ondoren harmaila batzuetatik plaka-erresalte batera iristen da. Harmaila batzuk azken horma bertikalari ekin baino lehen. Horma honek euste leku onak aurkezten ditu.

Purriano (5c, 80 m, derrigorrez 5b)

L1 (30 m, 10 aseguru, 5b). Hasieran oinetan fidatu behar den pasagunetxoren bat duen plaka. Ondoren hankak irekita ongi igotzen den pitzadura diedroa. Euste leku oneko sabaitxoa eta azkenik, plaka batek bilgunean uzten gaituzte.

L2 (20 m, 5 aseguru, 4b). Plaka etzana. Garbiketa lan handia egin da, baina oraindik zertxobait zikina dago. Jendea pasa ahala hobetuko da. Bilgunea iritsi baino lehen erresalte motz bat dago.

L3 (30 m, 13 aseguru, 5c). Lehenengo asegurua “Relájate y disfruta (6a)” bidearekin komuna da. Euste leku ugari eta arroka-zubi handiak dituen horma bertikal batekin hasten da. Irteera bertikala eta atletikoa. Hormaren irteeran estutu beharreko zati labur bat dago (3 parabolt gertu; A0 modura egiteko aukera dago). Ondoren zailtasun maila jaitsi egiten da eta oinetan fidatu beharreko pasagunetxo finen bat duen plaka luze batetik igotzen da. Azken erresalte eta plakatxo batek bilgunean uzten gaituzte.

Jaitsiera: Bideetatik rapelatuz. Behean jendea eskalatzen badago,  arretaz ibili harriak ez botatzeko.

 

Materiala: aukeratzen den bidearen arabera 9 eta 13 zinten artean + bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak ez dira beharrezkoak.

Arroka: Kareharria. Morata kalitateduna.

Orientazioa: Hego mendebaldea. Neguan eguerditik aurrera eguzkiak ematen dio bete betean.

Iraupena: Furtivos eta Proscrita bideetarako 45 min bakoitzarentzat eta 1h15 min Purriano bidearentzat.

Nork irekia/ekipatua: 

Furtiva eta Proscrita Javier Vera eta Jesús Yarza.

Purriano "Equipo Vodka" taldeko Javier Vera, Jesús Yarza eta Carmelo Torrijo.

 

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Biaizpe - Lanbroa (6a, 150 m, derrigorrez 5b/A0)

Urtea ongi amaitzeko, abenduak 31ean, bide polita hau egin genuen. Hasieran aire pixka bat zebilen eta hotz apur bat pasa genuen, baina gero, eguzkiak berotzen hasi zuenean, asko gozatu genuen. Urtea amaitzeko modu polita.

Bidea oso ongi ekipatua dago eta arroka oso ona da. Haitz txikiko bide eskuragarriena dela esan genezake. Lehen bi luzeak hego ekialdeko orientazioa dute eta azken hirurak hego aldekoa eta beraz, eguzkitsuenak dira.

Lehen luzea (“Olatuak” bidearekin komuna dena) “pikante” apur bat duen bost mailako luzea iruditu zitzaigun. Agian hotzak ginelako (gu eta arroka) izan zen, baina bere “gauzatxoa” duten emeki konkortutako bi erresalte ditu. Bertan eskuentzat gauza gutxi dago eta itsasgarritasunezko pasagune finak aurkituko ditugu. Gaitz erdi oso ongi ekipatuta dagoela. Luze horretan eta hurrengoan harkaitza nahita kolpatua egongo balitz bezalako zatiak ditu. Goitik, noizbehinka, erortzen diren harriek eginikoak direla uste dut (horretarako dago harriak geratzeko sarea). Hirugarren luzeak pasagune arraro bat du; behean erlaitz handi bat duen bi harri handien artean dagoen diedro labur batean dago. Bi harrien oinarrian zuloa dago eta gauza da oinak ia gerriraino igo behar direla. Arraroa, baina tranpatxoa egin eta A0 modura egiteko aukera dago. Laugarren luzearen zailtasuna bere erdiko zati bertikalean kontzentratzen da.

Bidetik edozein momentuan ihes egin daiteke. Horrek eguraldi ezegonkorrarekin egitea ahalbidetzen du. Lehen bi luzeetatik arazorik gabe rapelatzen da (arroka trinkoz osatutako plaka erraldoi bat da; bilguneak bi parabolt eta bi eraztunez osatuak) eta beste luzeetako oinarrietatik arazorik gabe ihes egin daiteke oinez.

 

Iristeko: Irurtzun herrira hurbildu (herrian sartu) eta Donosti aldera eginez A-15 autobiaren irteeraren bila joan. Irteera hartu baino zertxobait lehenago, eskuinean, Lekunberri eta Irurtzun batzen zituen errepide zaharra ikusiko dugu.  Errepide hori hartu eta lehen tunela baino lehen, eskuinean dagoen tokian, aparkatu. Hainbat kotxe sartzeko lekua dago.

 

Hurbiltzeko: Errepidea zeharkatu eta tunel sarreraren ezkerrean nabari den bidezidorra hartu. Bidea luze bat eta biko kirol-bideak dauden “Plataforma” sektorera igotzen da. Harriak geratzeko sare batera iritsiko gara eta ondoren soka finko batekin babestuta dagoen trepada eremu batera. Hormaren oinarria jarraitu. Gure parabolt lerroa azkena da, eskuin-eskuinean dagoena.

 

L1 (35 m, 13 aseguru, 5b). Plaka-ezproitxo labur batekin hasten da luzea. Ondoren arroka trinkoz osatutako plaka luze bat. Emeki konkortuta dauden bi erresalte labur ditu eta bertan eskuentzat gauza gutxi egonik itsasgarritasunezko pasagune finak aurkituko ditugu. Erresalteen arteko zatiak nahiko etzanak dira. Pitzadura baten gainean dagoen sabaitxo txiki batekin amaitzen da luzea, baina kasu honetan euste leku gehiago daude.

L2 (20 m, 5 aseguru, 3c). Arroka trinkoz osatutako eta oinentzat erlaitz txiki ugari dituen plaka etzana.

L3 (30 m, 11 aseguru, 5c). Hasieran zertxobait kanpora botatzen duen 6-7 metroko horma bertikala. Zuhaitzaren laguntzarekin hobe irteten da. Ondoren bigarren luzeko modukoa den plaka etzan bat. Diagonalean eskuinera zeharkaldi gorakor bat eginez igotzen da.  Ondoren bi harri handien artean dagoen diedro labur bati ekin behar zaio. Pasagune arraroa oinak ia gerriraino igo behar direlako. Ongi txapatua (2 parabolt gertu) egonik A0 modura egin daiteke. Azken metroak euste leku ugari dituen horma batez osatuta daude.

 

Zertxobait jaitsi eta oinez 30 m inguru ezkerrera eginez hurrengo plakaren oinarrian jarri behar gara (paraboltak ikusiko ditugu).

 

L4 (40 m, 13 aseguru, 6a).  Hasieran nahiko etzanak diren plakak. Ondoren erdian pitzadura-erlaitz bat duen horma bertikala. Zati honetan biltzen dira luze honetako zailtasunak. Zortzigarren aseguruan ezkerrera egin, pitzadura aldera, eta babaresa polit batetik igoz azken erresaltearen (pitzadura dagoen horren) oinarrian utziko gaitu. Pitzadura gainditu ondoren zailtasun maila asko jaisten da eta, emeki ezkerrera eginez, harmaila eta blokeen artean igotzen da bilgunera iritsi arte.

 

Zertxobait igo eta ezkerrera 30 m inguru eginez hurrengo plakaren oinarrian jarri behar gara (paraboltak ikusiko ditugu).

 

L4 (25 m,6 aseguru, 5a). Bloke handiak eta euste leku onak dituen plaka bertikala. Pasagune zailena lehen metroetan aurkitzen da (lehen bi aseguruetan). Ondoren arrokak euste leku ugari aurkezten ditu eta ongi igotzen da. Bilgunea justu gailurreko gandorrean, ertz-ertzean, dago.

 

Jaitsiera: Azken bilgunetik ezkerrera eginez gangorrari jarraitu. Bost eskas egin ondoren materiala modu erosoan kendu ahal izango dugun toki batera, belardi txiki batera, iritsiko gara. Hortik hego aldera egin behar da eta azken luzeko oinarrira jaitsi oinez (destrepe txikiren bat badago). Azken luzeko oinarrian aurkituko dugun bideari, altuera galdu gabe, horizontalki jarraitu modu argi batean behera egiten duen ageriko bidezidor bat aurkitu arte. Bide hori jarraitu (mugarriak). Basoan sartuko gara eta, bideari jarraituz, bertan marka zuri eta berdeak jarraitu behar ditugu. Baso barrutik tarte luze bat egin eta bidea horizontala bihurtu eta herri aldera egiten duela nabaritzean poste adierazle batekin adierazitako bidegurutze batera iritsiko gara. Bidegurutzean eskuinera egin behar da eta margo zuri, hori eta berdez adierazitako bidetik jaitsi behar da. Hiru minutu eskasean pistan egongo gara eta beste minutu bat pasa baino lehen kotxean. Guztira 25 min inguru beharko ditugu.

 

Materiala: 13 zinta + bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak ez dira beharrezkoak.

Arroka: Kareharria.

Orientazioa: L1 eta L2 hego mendebaldea; beste luze guztiak hegoa.

Horario: 2h 30 min

 

Cambiar idioma (Castellano)

 

Jarraitu

Ihabar (Urbedez) - Kormoran moñudo (4c, 125 m, derrigorrrez 4c) eta Txintxako kalea (5a, 105 m, derrigorrez 4c)

Beraien lehen zatian plaka etzanez eta azken aldera bertikalagoak diren plakez osatutako bide semiekipatuak. Arrokaren kalitatea, orokorrean, ona da, baina hainbat tokitan arreta jarri behar da eusten dugunarekin.

“Txintxako kalea” bidearen hasiera zuhaitz handi baten itzalean dago. Aurreko egunetan euria egin badu (guri gertatu zitzaigun bezala) hasierako plakan arroka hezea egon daiteke. Kontuan izan.

 Iristeko eta hurbiltzeko: Ikus hurrengo sarrera. 

“Kormoran moñudo” bidearen hasieratik “Txintxako  kalea” bidera hurbiltzeko metro batzuk jaitsi behar dira bidezidor horizontal baten arrastoa aurkitu arte. Bideak ezpel eremu labur bat zeharkatzen du. Begetazioa irekitzen denean ezkerrera biratu behar da eta zuzen 10 m inguru igo behar dira bidearen  hasiera aurkitzeko. Zuhaitz batean zinta bat dago (hasieran zaila da aurkitzea). Berehala ikusten da L1eko lehena eta bakarra den parabolta.

 

Kormoran moñudo (4c, 125 m, derrigorrrez 4c)

L1 (35 m, 2 aseguru, 4a).  Erlaitz batez banandutako bi plakatxok zuhaitz baten alboan (zinta bat jartzeko aukera ona) dagoen hormatxo batean uzten gaitu. Erlaitz handi batera irteten gara eta hortik azken plakari ekin behar zaio, hau aurrekoak baino zertxobait bertikalagoa. Bilgunea bi zuhaitzetan (zinta jarrita ikusiko dugu). Bilgunera iristeko azken metroak etzanak dira.

L2 (35 m, 2 aseguru, 3c). Erlaitz baten banantzen dituen bi plakatxoek zuhaitz handi batean uzten gaituzte. Bere atzean diedro bat ikusiko dugu. Hortik igo behar da (euste lekuren batekin arreta izan behar da). Irtetean ezker aldera eginez harmaila batzuetatik igo erlaitz handi batera iritsi arte. Bertan egiten da bilgunea, arroka-zubi sendo batean (alboan duen beste arroka-zubi batekin sendotu daiteke).

L3 (25 m, 3 aseguru, 4c). Plaka-ezproitxo bat hasieran (parabolta bere amaieran). Ondoren euste leku onak dituen eta autobabeserako aukera ugariak eskaintzen dituen plaka bertikala. Plaka bertikalaren erdian arroka-zubi bat dago (zinta) sabaitxo moduko batean. Sabaitxoa gainditu ondoren luzea eskuinera egiten den zeharkaldi batean amaitzen da (parabolt batekin babestua). Bilgunea zertxobait deserosoa parabolt 1 eta arroka-zubi batez osatua.

L4 (30 m, 1 aseguru, 4b). Zuzen igo daiteke zati labur bertikal batetik, baina bidea eskuinetik doa. Bilgunetik irten eta eskuinera metro batzuk desplazatu ezproi lauso eta motz batera iristeko. Hortik igo. Erlaitz handi batera iritsiko gara. Hortik ekiten zaio azken plakari. Pitzadura ugari ditu eta autobabesa aukera onak eskaintzen ditu. Agerikoena ikusten dugun tokitik igo. Bilgunea zuhaitz handi batean. Luzea zertxobait luza daiteke eta trepada labur bat egin ondoen 5 m inguru gorago beste zuhaitz handi batean egin bilgunea.

 

Materiala: zintak eta bilgunerako materiala. Friends eta fisurero joko bana eta arroka-zubientzat zinta batzuk.

Arroka: Kareharria.

Orientazioa: Hegoa.

Horario: 1h 30 min

Nork irekia: Mikel Pardo “Txintxa” eta Christian Pau, otsaila 2022

 

 

Txintxako kalea (5a, 105 m, derrigorrez 4c)

L1 (25 m, 2 aseguru, 4b).  Hasieran 5 m inguruko plaka bertikala. Luzeko lehen parabolta eta bakarra zertxobait altu. Tartean tomen berde bat ongi sartzen den pitzadura bat dago. Erlaitz batera irtengo gara. Pitzadura txiki batetik igo eta emeki sabelduna den plakatxo bati ekin. Irteerako euste lekua kamutsak dira eta ez dute konfiantza handia ematen. Ez badu garbi ikusten, zertxobait eskuinera desplazatuz errazago da. Beste erlaitz batera iristen da. Berriro, beste plaka leun sabelduna. Bere goian arroka-zubi bat dago zinta batekin, baina behetik ez da ikusten. Zuzen igotzearena ez badugu argi ikusten, eskuinean dagoen zuhaitz txiki batek plaka gainditzen laguntzen du. Harmaila batzuk eta bilgunera iritsiko gara (soka duen arroka-zubi sendoa).

L2 (40 m, 2 aseguru, 5a). Bilgunetik ikusten da ekipatutako lehen arroka-zubiaren zinta. Bilgunetik irten eta pitzadura baten laguntzaz plakatxo bat igo. Zuhaitz txiki batzuk dauden tokira iritsiko gara. Berain atzean dagoen plakatxora igotzeko pasagunetxo bat dago. Arraildurez beteriko eta erraz babesten diren plaketatik jarraitzen du luzeak. Ongi igotzen dira. Amaieran itsasgarritasunezko plaka bat. Bere amaieran parabolt bat jarrita dago. Txapatu ondoren oinetan fidatuz pasagunea eman behar da (ez badugu argi ikusten, A0 modura egin daiteke). Bilgunea plaka gainditu eta ezker aldean geratzen diren zuhaitz handietako batean.

L3 (30 m, 3 aseguru, 4c). Pitzadura eta euste leku onak dituen arroka trinkoz osatutako plaka bertikala. Bideari izena ematen dion plaka da. Arrokak “hozka” egiten du eta autobabeserako dauden aukerak ugariak direnez oso lasai igotzen da. Parabolta baino lehen dagoen zuhaitz txikiak pasagunea ematen laguntzen du (egokia da zinta bat jartzeko ere). Euste lekuz beteriko arrokatik igotzen jarraitu, baina azken aldera, eskuin aldera desbideratu behar da, zuhaitz batzuen aldera, bilgunea aurkitzeko.

L4 (10 m, 0 aseguru, II). Hormatik irteteko, trepadatxo bat. L3 luzea honaino luza genezake, baina horrek sokakideen artean komunikazioa oztopatuko luke. Hobe da R3a egin eta gero azken metro hauek egitea. Bilgunea zuhaitz handi batean.

 

Materiala: zintak eta bilgunerako materiala. Friends eta fisurero joko bana eta arroka-zubientzat zinta batzuk.

Arroka: Kareharria.

Orientazioa: Hegoa.

Horario: 1h 45 min

Nork irekia: Mikel Pardo “Txintxa”, Christian Pau eta Asier “Txibi”, martxoa 2022

 

Jaitsiera (bi bideentzat berdina):  Basoan sartu arte igo. Bidezidorrak ezker aldera egiten du eta, ia horizontalki, “Elektrolitos” bidearen amaieraraino igotzen da. Hortik bidezidorrak joera beherakor bat hartzen du eta hormen ertzetik jaisten da. Zertxobait aurrerago bidezidorra kanal moduko batean sartzen da eta, orain bai, joera beherakor argi batekin behera egiten du. Ezpelen artean jaitsiera malkartsua ageriko bidezidor bati jarraituz. Bideak kanalaren azpian uzten gaitu (bideen amaieratik 15 min inguru behar dira honaino) eta, hortik hurbiltzeko bideari jarraituz, kotxera itzultzea soilik geratzen da. Guztira, kotxea utzi dugun tokira itzultzeko, 35 min inguru beharko ditugu.

 

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Ihabar - Urbedez

Ihabar herriaren alboan, Madalen (859 m) eta Urbaran (748 m) gailurren artean, Mikel Pardo “Txintxak” eta Christian Pau-k (biak mendi-gidak) Asier “Txintxa” eta Lur Gil-en laguntzarekin altxor txiki handi bat aurkezten digute. Urbedez hariztiko plakak.

Urrutitik ez du ematen arroka egokia denik eskalatzeko eta bideak irekitzeko, baina oker gaude. Lerro logikoenak bilatuz Mikel eta Pauk arrokari zukua atera diote eta zailtasun ezberdineko 8 bide irekitzea lortu dute (zailtasun maila aldetik gehienak nahiko eskuragarriak).

Bide guztiak semi-ekipatuak daude ireki dituztenean jarraitu duten filosofia “katxarroekin” ibiltzea eta bakoitzak nahi duen tokian autobabesak jartzea izan delako. Arrokak aukera ugariak eskaintzen ditu autobabeserako, baina plaka trinkoetan edota pasagune zailetan beti aurkituko dugu aseguru finkoren bat segurtasuna hobetzeko asmotan. Bideek saihesbide txikiak egiteko aukera eskaintzen dituzte zeren egiten dugun arrokaren “irakurketaren” arabera posible izan daiteke bidea den toki zehatzetik ez igotzea.

Orokorrean arroka kalitatezkoa da, eusten duzunean “hozka” egiten duen horietakoa. Egia da toki batzuetan arreta jarri behar dela zer gauza eusten dugun, baina hori da kareharri “birjinak” duena. Jendea pasa ahala hobetzen joango da.

Goiko luzeetan arrokaren kalitatea hobetu egiten da. Gainera bertikalitatea zertxobait igo egiten da luze horietan eta, egia esateko, asko gozatzen da. Jarduerak jarraitzeko gogoarekin geratzen zara.

Egileek beraien blogetan dioten modura  “Urbedez o Ihabar destaca por su caliza entre carrascas y robles. Hay caliza oscura compacta para trepar en adherencia y caliza clara de peor calidad. A medio camino entre ambas hay una caliza compacta y de mucha calidad repleta de buzones, lajas y agujeros, donde autoprotegerse. Y lo dicho ya en varias ocasiones; si quieres practicar autoprotección en un lugar precioso, entrenar con zapas o botas de cara a actividades de montaña, o simplemente escalar en plan love climbing, Ihabar es tu sitio. (sic)”

Eskalatzera joan ginen lehenengo aldian (“Kormoran moñudo” bidea egitera) bidearen hasiera aurkitzeko nahiko galduak ibili ginen. Mikelen blogeko (Bergidak) eta Christianen blogeko (Montañas de Camille) argibideak jarraituz tarte handi batean gora eta behera eta aurrera eta atzera ibili ginen bidea aurkitu arte. Orain tokia ezagutzen dudala eta bideak non dauden kokatzen dakidala erraza da, baina lehen aldiz hurbiltzen direnentzat zertxobait nahaste-borrastea izan daitekeenez, bideak aurkitzea errazago egingo dituen (edo behintzat hori espero dut) eskema moduko bat prestatu dut.

Onartu beharra daukat oraindik soilik bi bide egin ditudala inguru honetan, baina seguru nago besteak erortzen joango direla.

“Kormoran moñudo” bidera hurbiltzeko 25 min inguru behar dira (agian zertxobait gehiago lehen aldian) eta “Txintxako kalera” hurbiltzeko 3 min gehiago.

 

Informazio gehiago eta lehen eskukoa gainera hurrengo helbideetan aurki dezakezue:

Tenéis más información y de primera mano en:

Bergidak. Mikel Pardo “Txintxa”-ren bloga.

Montañas de Camille. Christian Pau-ren bloga.

Xabier Mujkaren blogak ere  (“SMITHYRENbloga”)  bide gehienen oso informazio baliagarria du.

 

Ihabar herrira hurbildu eta frontoiaren alboan doan kaleari jarraituz mendizerra aldera doan zementuzko pista hartu. Kanala zeharkatu eta zertxobait aurrerago Arakil ibaia. Kontuz! Kotxearekin mantso sartu, bestela azpiarekin jotzen da. Metro batzuk aurrerago lau bidez osatutako bidegurutzea aurkituko dugu. Zuzen jarraitu eta Urruntzura errekaren gainetik pasatuko gara. Zubi honetan ere kontuz, azkar sartuta azpiak jotzen dira. Zuzen jarraitu. Pistaren ezker aldean bi zabalgune daude kotxea aparkatzen ahalbidetzen dutenak. Nekazariak traktorearekin sorora pasatzeko moduan utzi aparkatuta kotxea.

Jada oinez eskuineko hartxintxarrezko pista hartu. Poste adierazle bat dagoen bidegurutze batera iritsiko gara. Eskerreko pistari jarraitu eta metro batzuk aurrerago eskuinera egin eta belarrek hartutako pistari jarraitu. Ataka bat zeharkatu eta hesituta dagoen soro batera irtengo gara. Lehen metroak bere ertzetik eginez igo eta gero diagonal bat eginez zeharkatu hesia zeharkatzeko pasagunea aurkitzeko (goi aldeko eskuin aldean dago; kotxetik 15 min inguru honaino). Hesia zeharkatu eta bidezidorretik aurrera egin 10-20 metro inguru. Bidea bitan banatzen da. “Kormoran moñudo” bidea egitera bagoaz edo bere albokoren bat, eskuineko adarra hartu (ez da ezkerrekoa bezain agerikoa).  Zertxobait aurrerago egurrezko txabola baten albotik igaroko gara. Bidezidorrari jarraitu beste hesi bat aurkitu arte. Ez gurutzatu eta bere albotik joanez gora egin (ipar aldera). Hesia amaitzen den tokian ezkerrera biratu eta horizontalki atzera egin (bidezidor arrastoak) eki aldera eginez. Minutu batera (edo hesitik 50 m ingurura) hildako zuhaitz baten enborra ikusiko dugu eta bere gainean mugarri bat. Eskuinera biratu eta 5-10 metroko zig-zag labur batzuk eginez igo (lehena ezkerrera, gero eskuinera; mugarriren bat dago, baina agerikoa da). Zig-zagaren goi aldean eskuin aldera diagonalean igo (emeki gora eginez) mugarriei jarraituz. Hartxingadi lauso bat zeharkatu eta 15 m aurrerago, gure aurre-aurrean, “Kormoran moñudo” bidearen hasiera dago. Mugarri bat dago eta lehen plakan arroka zubi bat zinta batekin.

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Els Ports - Vía Catalana (6a+, 250 m, derrigorrez 5c)

Gronsa Sud mendiaren hegoaldeko eskuin aldean dagoen bidea da. Lehen 3 luzeak plaka etzanetatik doaz, baina aseguruak urruti ipinita. Hurrengo luzeak politenak dira. L4 luzean, lehen metroak zuzen igo ondoren, eskuin aldera zeharkaldi gorakor bat egin behar da. Egiten uzten da, baina bilgunera iritsi baino zertxobait lehenago, horizontalki  zeharkatu behar den konkor bat dago. Eskuin oina asko zabaldu behar da eta konkorrak zertxobait oztopatzen du. Gaitz erdi A0 modura egin daitekeela. L5 luzea euste leku oneko plaka bertikala da. Arreta soilik bilgunea dagoen bloke handira igotzeko unean izan behar da. Eskuineko arroka kalitate onekoa da, baina ezkerrekoa ustelduta dago. Sokako lehenak toki horretan ukitzea saihestu behar du (eta bigarrenak atzean jendea badago)  lagunari harri zaparrada bat botatzeko aukera baitago. L6 luzean zailtasuna nahiko eskuragarria da bi erlaitz handi banatzen dituen erresalte txiki batean izan ezik. Hor da estutu beharreko tokia (A0 modura egiteko aukera). Pasagunean ez dago altuera sentsaziorik eta luze guztian ere ez.

Giro lasaia eta Els Estrets aldera dauden bistak ikusgarriak. Hurbilketa ere oso polita. Bere orientazioa dela eta udaberri eta udazken arratsaldetarako eta udarako goizetarako aproposa da.

 

Iristeko: Ikus hurrengo sarrera.

 

Hurbilketa: Kanaletik igo. Igoerak ez du zailtasunik bloke handiaren azpian dagoen zatitxo bat izan ezik. Eskuinean dagoen erlaitz lauso batetik zig-zag eginez eskuak ipini gabe igo daiteke. Bigarren bloke handitik ezker aldera egin behar da R0 bilgunea aurkitzeko (“Retorno de la Inquisición” bidearen R2 da).

 

L1 (55 m, 4 aseguru, 3c). Zatitxoren batean zertxobait bertikalagoa jartzen den plaka etzan handia. Aseguruak urruti. Ez egin bilgunea laugarren aseguruan (bi parabolt daude, baina bat oso egoera txarrean dago). Laugarren asegurua txapatu ondoren, ia zeharkaldi horizontala eginez eskuin aldera igo eta kanal lauso bat zeharkatu eta berehala, hormaren hutsunetxo batean, bilgunea aurkituko dugu.

L2 (35 m, 2 aseguru, 3b). Kanal lauso batek sortzen duen zati horizontal batez banandutako bi plaka etzanak. Tarte horizontalean zintaren bat jartzeko aukera ematen duten pare bat ipuru daude (baina ez da beharrezkoa).

L3 (35 m, 3 aseguru, 3c). Bloke handi baten azpitik doan plaka etzana. Azken metroak oso etzanak dira. Bilgunera iristeko azken 8-10 metroak lurkarak.

L4 (35 m, 9 aseguru, 5c). Pasagune finak dituen plaka bertikala. Kontzentratuta igo behar da. Bigarren asegurua zertxobait altu geratzen da eta txapatu baino lehen erortzeak lurra jotzea suposatu dezake. Laugarren asegurua txapatu ondoren 3-4 metro eskuinera egin behar dira eta ondoren zeharkaldi gorakor bat eginez eskuin aldera igo. Bilgunea baino lehen, 8. eta 9. aseguruen artean, konkor moduko bat horizontalki zeharkatu behar da. Hankak asko zabaldu behar dira bertan (A0 modura egiteko aukera).

L5 (25 m, 4 aseguru, 4c). Euste leku onak dituen kanal-plaka bat hasieran. Ondoren euste leku onak dituen plaka bertikala. Azken parabolta bilgunera igo baino lehen dagoen sabel moduko batean (bilgunea justu bere gainean dago). Kontuz ezkerreko arrokan zanpatzea (ustela).

L6 (35 m, 6 aseguru, 6a+ edo 4c/A0). Bilgunetik irteteko diedro bat. Diedroaren ezkerreko aldeak ez du konfiantza handirik ematen, baina eskuin aldeko arroka trinkoa eta garbia da. Erlaitz handi batera irteten da eta hortik hormatxo-sabel moduko bati ekin behar zaio beste erlaitz handi batera igotzeko. Bertan dago bideko pasagunerik zailena (A0 modura egiteko aukera). Luzea euste leku ugari eta arroka oso ona duen plaka luze batekin amaitzen da. Bilgunea erlaitz eroso eta handi batean dago. Bertatik Els Estrets aldera dauden bistak zoragarriak dira.

L7 (30 m, 2 aseguru, 3c). Itsasgarritasunezko plaka hasieran. Ondoren, ia oinez, eskuinera igotzen da. Erpin batean dagoen aseguru batek irteera babesten du eta bilgunea aurkitzeko bidea adierazten digu.

 

Jaitsiera:  Gailur aldera igo. Eskuinean rapela egiteko (20-25 m) soka zati batzuk eta mallona dituen ipuru handi bat dago. Rapelak zuhaitz handi batzuen azpian uzten gaitu. Hortik, egokiena ikusten dugun tokitik, ezker aldera jaitsi behar da, ezker aldean nabari den kanal handi aldera. Kanalera iristeko metro batzuk jaitsi behar dira. Oinez beste aldera pasa eta agerikoena ikusten dugun tokitik igo behar da (erlaitzak eta kanalak)  “Salshishes tibetanes” bidean aipatutako jaitsiera-bidearekin topo egin arte (ikus argazkia). Bidezidor arrastoak jarraituz mugarri batekin markatuta dagoen lepora berehala iritsiko gara. Bidetik jaitsi. Els Estrets-esko bidera jaisteko 40-45 min inguru beharko ditugu.

 

Materiala: 9 zinta + bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak ez dira beharrekoak. Ipururen batentzat zintaren bat ongi etor daiteke.

Arroka: Konglomeratua.

Orientazioa: Hego mendebaldea.

Iraupena: 2h 30 min

Behetik eta bakarrik nork irekia: Llorenç Vallés, 12-azaroak-3 eta 13ko abuztuaren 15 egunetan.

 

Cambiar idioma (Castellano)

Jarraitu

Els Ports - Itaca (5c, 130 m, derrigorrez 5c)

Zailtasun maila mantendua duen bidea (gehien bat lehen 3 luzeetan). Arroka kalitate onekoa da. Ekipamendua ere egokia da, baina aseguruen artean aireak korritzen du. Eskalatzen jakin behar da eta bidea gozatzeko derrigorrezko zailtasun mailan eroso ibili behar da. Bigarren eta hirugarren luzeak niretzat oso politak.

Bideak zertxobait arriskutsuak izan daitezkeen 3 zatitxo ditu. Lehena lehen luzean dago. Bigarren asegurua txapatu ondoren eskuinera eginez igo behar da, justu sabeltxo baten gainean dagoen parabolt baten bila. Txapen arteko urrutiratzea. Zatia ez da zaila, baina erorketa batek lurra jotzea suposatuko luke. Arrisku txiki bat duen bigarren zatia (baina aurrekoarena baino txikiagoa) R2tik irten eta berehala dago. Parabolt batekin babestua dagoen sabaitxo bat gainditu behar da eta ondoren bilgunetik ikusten ez den erlaitz handi batera igo. Bertan bi aukera ditugu. Lehena zuzen igotzea da. Sabaia gainditzeko pasagune fina (hala ere A0 modura egiteko aukera dago). Bigarren aukera, txapatu ondoren eta sabaiaren  azpian dagoen erlaitz txiki bat aprobetxatuz, metro batzuk ezkerrera jotzea da eta ongi ikusten dugunean erlaitz handira igotzea da. Bigarren aukera hau errazagoa da, baina erorketa batek pendulu handi bat egitea suposatuko luke. Niretzat egokiena lehena zuzen igotzea eta bigarrenak ezker aldera egitea da (hori da guk egin genuena). Bakoitzak egokiena iruditzen zaion aukera har dezala. Kontuan ibili behar den azken zatitxoa azken luzean dago. Zertxobait konkortua den horma labur bat dago. Asegurua nahiko behean ipinita dago eta fin ibili behar den zatia hormaren irteeran dago. Ez da zaila,  baina erorketa batek oinarriko erlaitza jotzea suposatuko luke. Aukera hori ekiditeko parabolt bat faltan botatzen da irteeran.

Bilguneak erosoak, bi parabolt eta 2 eraztunez eraikiak. Gainera denek (azkenak izan ezik) beste parabolt bat dute errefortzu modura. Guztia horrek bidetik edozein momentuan erretiratzeko aukera eskaintzen du. Giro lasaia eta Els Estrets aldera bistak zoragarriak. Hurbilketa ere oso polita.

Bere orientazioagatik udaberriko edo udazkeneko goizetarako bide aproposa da edo udarako arratsaldetarako.

 

Iristeko: Ikus hurrengo sarrera.

 

Hurbiltzeko:  Ikus hurrengo sarrera. Hormen aurrean aurkitzen garenean, errekara jaitsi eta egokia ikusten dugun tokitik gurutzatu. Bidezidor malkartsu batetik hormaren oinarrira igo.

 

L1 (35 m, 9 aseguru, 5c). Horma bertikal konkortua hasieran. Ondoren eskuin aldera igo behar da, sabeltxo baten gainean dagoen parabolt baten bila. Urrutiratzea aseguruen artean. Ez da zaila, baina hemen erortzeak lurra jotzea suposatzen du. Ezker aldera igotzen den plaka luze batetik jarraitzen du. Zati fina (euste leku txikiak oin eta eskuetarako) 5. eta 6. aseguruen artean. Ondoren arinki konkortua den horma labur bat gainditu behar da. Estutu beharreko pasagune bat du, baina ongi babestua dago nahiko gertu dauden bi paraboltekin. Plakatik igo eta ur-arrastoaren ezkerrera pasa bilgunea aurkitzeko.

L2 (30 m, 6 aseguru, 5b). Horizontalean ezker aldera egin 2 edo 3 metro eta ondoren dena zuzen plaka bertikal luzetik.

L3 (40 m, 13 aseguru, 5a). Bilgunetik irten eta berehala sabaitxo bat gainditu behar da. Txapatu eta zuzen igo daiteke goian dagoen erlaitz handira (ez da bilgunetik ikusten) edo, txapatu ondoren, 2 edo 3 metro ezkerrera desplazatu sabaitxoaren azpian dagoen erlaitz txiki bat aprobetxatuz eta errazagoa ikusten dugunean igo. Bakoitzak erabaki dezala nahi duen aukera. Plataforman gaudenean ezkerrera egin behar da kanal lauso bat agertzen duen plaka baten oinarrian ipini arte (parabolt 1 lurrean). Plakatik igo. Azken zati aldera bi horma labur gainditu behar dira. Azken plakara irteten da eta bertatik igo behar da eskuineko kanalean dagoen ipuru handi batera iritsi arte (arreta izan behar da harriarekin zati labur batean). Bilgunea aurkitzeko ezkerrera nahikotxo desplazatu behar da.

L4 (25 m, 2 aseguru, 4c). Plaka etzana (zementatuta dagoen korrugado batekin babestua) eta ondoren arinki konkortua dagoen horma laburra. Asegurua nahiko behean dago eta irteeran dago estutu beharreko zatia. Hemen erortzeak oinarriko erlaitza jotzea suposatuko luke. Faltan botatzen da parabolt bat irteeran. Ondoren plaka oso etzan batek bilgunean uzten gaitu. Azken metro hauetan nahiko harri soltea dago. Arreta jarri, gehien bat atzetik jendea badugu. Bilgunea zementatuta dauden bi korrugadoz eraikia.

 

Jaitsiera: Mugarriak jarraitu eta jaitsiera-kanaletik jaitsi (ikus hurrengo sarrera). Ia kanal guztia oinez jaitsi daiteke. Azken 8 metrotan soka finko bat jarrita dago. Sokatik destrepatu daiteke edo rapel motz bat egin. Kanalaren oinarrira iristeko 15 min inguru beharko ditugu. Gero mugarriak jarraitzea soilik geratzen da. Beste 15 minututan Els Estrets-eko bidean egongo gara. Kotxera itzultzeko, guztira, 40-45 min beharko ditugu.

 

Materiala: 13 zinta  bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak ez dira behar.

Arroka: Kalitate oso oneko konglomeratua.

Orientazioa Hego ekialdea.

Iraupena: 2h 30 min

Nork irekia: J Carreté eta K Carreté.

 

Cambiar idioma (Castellano)

 

Jarraitu

Els Ports - Directa al almendro (>6b, 200 m, derrigorrez 5c/A1)

Bide honen erreferentzia 2015etik dut. Urte horretako abenduan egitera joan ginen (“Jo aqui no hi torno” bidearekin batera) eta sabaia ezin gainditurik geratu ginen. Geroztik, noizbehinka, bideari arrastoa jarraitu diot eta harritu egin nau zein gutxi aipatzen den (nik behintzat, egilearen aipamena izan ezik, ez dut besterik ezagutzen).

Bidea bere albokoaren antzekoa da eta 3 zati bereizgarritan banatuta dagoela esan daiteke. Lehena lehen hiru luzeek osatzen dute. Hirurak plaka etzanetatik doaz eta ez dute inolako zailtasun berezirik. Hori bai, oso ongi ekipatuak daude.

Bigarren zatia L4 luzeak osatzen du. Bere lehen zatia, plaka laranjaren oinarrira iritsi arte, ongi igotzen da. Euste lekuren bat edo besterekin arreta izan behar da, baina ongi ekipatua dago. Plaka laranjan asko estutu behar da. Nire soka-lagunak bistaz 6b-ko maila du eta ez zuen lortu librean ateratzea. Egia da jende gutxi pasa dela eta giltzarri diren euste leku ez daudela magnesioarekin markatuak. Sabaiaren hasieraraino, estutuz, A0 modura igo daiteke nahiko ongi. Sabaiaren irteeran azken aurreko asegurua gertu, baina aldi berean urruti geratzen da. Ez duzu A0 modura iristea  lortzen. Estribo bat behar da edo petzeleko evolv adjust eta panic luze bat (nik erabili nituenak). Aipamen originalean L4 luzeari V/A0 zailtasun maila ematen diote, baina gure iritziz librean 6b baino gehiago atera daiteke eta maila hori ez dutenentza, derrigorrez 5c/A1.

Hirugarren zatia azken bi luzeek osatzen dute. Gozatzeko luzeak dira. Arroka eta euste leku onak. Hobe horrela zapore onarekin amaitzen baituzu bidea sabaian ongi izerditu ondoren. “Suspiros almendrados” bidearekin komuna den azken luzearen azken zatia benetan oso polita. Harria itsatsitako harkoskor txikiz osatuta dago (txitxirioen modukoak). Oso bitxia da. Gailurrera iristea ere oso ederra da. Bat batean, gure aurrean, Els Estrets guztia zabaltzen da.

Bilgune guztiak toki erosotan ipiniak daude eta 2 parabolt eta 2 eraztunez osatuta daude. Horietako batzuetan hirugarren parabolt bat dago errefortzu modura. Jaisteko bidetik edo “Jo aqui no hi torno” bidetik rapelatu behar da.

Erraz identifikatuko dugu bidea R0 bilguneko paraboltaren alboan gezi hori bat margotuta dagoelako eta lehen txaparen alboan bidearen izena. Hau ere pintura horiz margotuta. Ezkerreko bideak txapa grisak ditu eta gureak zilar kolorekoak.

Tokia zoragarria eta oso lasaia.

 

OHARRA! Araututako eskalada. Uztailak 31tik abenduak 15era soilik eskala daiteke. Arau errespetatu.

 

Iristeko: Ikus hurrengo sarrera (Els Ports).

 

Hurbiltzeko: Ikus hurrengo sarrera.

 

L1 (55 m, 6 aseguru, 3b). Plaka etzana. Bigarren aseguruaren parean zertxobait tentetzen da, baina oso gutxi.

L2 (25 m, 7 aseguru, 3b). Plaka etzana.

L3 (30 m, 6 aseguru, 3b). Plaka etzana. Hobe da L2 eta L3 luzeak elkartzea.

L4 (30 m, 20 aseguru, >6b edo 5c/A1). Bilgunetik ezker aldera irten zeharkaldi gorakorra eginez. Diedro handiaren ezkerrean geratzen den plakatik igo. Diedroa gainditu (A0 modura egiteko aukera dago; aseguruak gertu) eta goiko plakara igo (eskuinera). Erraza den plaka labur bat igo eta plaka laranjaren azpian jarriko gara. Sabaiaren hasieraraino igo (A0 modura egin daiteke). Sabaia gainditu (A1)

L5 (25 m, 7 aseguru, 5b edo 4c/A0). Bilgunetik irten eta berehala sabeltxo bat. Bilgunetik lehen asegurua txapa daiteke eta ezkerrera zertxobait desplazatuz bigarrena. Estutu beharreko pasagunea, baina ongi egiten da lehen bi aseguruak jarri baldin baditugu. Hala ere, nahi bada, A0 modura egiteko aukera dago. Kanalaren eskuinera pasatzen da eta euste leku asko aurkezten dituen arroka trinko batetik igotzen da. Azken 8-10 metroak oso etzanak dira (harri solteak). R5 bilgunea erlaitz handian dago, gailurreko hormaren oinarrian.

 

L6 (25 m, 10 aseguru, 5b).  Harri potoloz osatutako plaka hasieran, zertxobait etzana. Sabeltxo batera iritsiko gara. Bertan dago luzeko pasagune finena. Ondoren zati erraz batek euste leku onak agertzen dituen plaka batera eramaten gaitu. Goian eskuinera pasa behar da. Azken metroak eskuin aldera egiten den zeharkaldi gorakorra da. Zeharkaldian txitxirioen tamaina duten harkoskorrez osatutako plaka zeharkatzen da. Mikro euste lekuak eutsiz eskalatu behar da. Zaila baino eskalada teknikoa da, oinak ongi jarri behar den horietakoa (eta beraietan fidatu, noski).

 

Jaitsiera: Bidetik edo bere albokoa den “Jo aqui no hi torno” bidetik rapelatuz.

 

Materiala: 20 zinta + bilgunerako materiala. Mailaz justu bagabiltza estribo bat sabaia gainditzeko.

Arroka: Kareharria (konglomeratua).

Orientazioa: Hego ekialdea. Eguzkia goiz goizetik.

Horario: 3h

Nork irekia eta ekipatua: Marisa Huguet eta Ismael Monsonís 2015.

 

Cambiar idioma (Castellano)

 

Jarraitu