Vadiellora itzultzen gara. Oraingoan “Suerte
negra” bidea egitera. Vadiello estiloko bidea da. Plaka trinkoen gaineko itsasgarritasunezko
eskalada nagusitzen da, eskuentzat “txitxiriotxoak” izanik orokorrean.
Aurkituko ditugun sabelak albo batetik saihesten dira. Ondo babestua dago, azken
luzeko tarte bat izan ezik. Tarte horretan urrutiratze handia dago aseguruen
artean. Aseguru baten falta sumatu genuen. Gainerakoa ondo, distantziarekin,
baina ondo. Hori bai, txapa artean eskalatu behar da, oinetaz fidatuz; izan
ere, eskuetarako, han-hemenka bloke handi batzuk izan arren, txitxirioak baino
ez daude.
Aseguruak hainbeste mimetizatzen dira arrokarekin,
lehen luzean denbora gehiago eman genuela paraboltak aurkitzen eskalatzen
baino. Ez genuen bidea ezagutzen eta erreferentziak (93ko gida zaharrak) ondo
markatzen zuen bidea, baina ez zegoen txapak ikusteko modurik. Begiratu arren,
ez genuen ezer ikusten. Azkenean, nola ez dakigula, hirugarren txapa ikusi eta
gora bota genuen. Bosgarrena aurkitzeko ere kostatu zitzaigun (eta hori bere
lekua agerikoa zela). Bilerak leku erosoetan daude.
Toki ederra eta lasaia (hori bai, ferrata
egiten jende gehiegi aurkitzen ez baduzue). Komeni da zinta luzeak eramatea,
lehenengo luzerako batez ere; izan ere, Z handia egiten duenez, marruskadura
handia dago.
Vadiellok eskalada murrizten duten
eremuak ditu. Kontsultatu esteka honetan.
Iristeko: Vadiellora
hurbildu eta kotxea Palomo kanaleko aparkalekuan utzi.
Hurbiltzeko: Ezkerretara
ateratzen den bidezidorrari jarraitu errekari eta hormen oinarriari jarraituz.
4-5 minututan ferrataren hasieran egongo gara (bidea hasten den tokian).
L0 (45 m, 7-9 seg.,
4b).
Ferratarekin bat datorren zatitxo bertikala hasieran. Gero asko etzaten da. Ferrata
erabiliz igo daiteke edo eskalatuz. Hobe bigarren aukera (bizitza-lerroaren
segurtasun-puntuetan txapatuz). Ferrata sakanean sartzen denean bilgunea
parabolt batean egiten da. Oinarrian dagoen ipuruarekin edo ferrataren
bizi-lerroko kimikari batekin indartu daiteke.
L1 (25 m, 5 seg., 4c). Plakatxoa.
Lehenengo sabela eskuinetik saihesten da. Gero itzuli eta plaka bertikal labur
bat igo behar da. Plaka bertikalak dituen zulo bereizgarri batzuengatik jakingo
dugu nondik barrena doan bidea. Bigarren sabela ere eskuinetik saihesten da. 3
parabolt (2 uztaiekin) dituen bilgunea, erlaitz zabal eta eroso batean.
L2 (30 m, 7 seg., 5b). Oinekin
fidatzeko pausagune txikia, lehen asegurua txapatu arte. Urrunketa bigarren eta
hirugarren aseguruen artean. Aseguru baten falta sentitu genuen. Tartea ez da
zaila, baina eskalatu egin behar da. Zati bertikala eskuinetik gainditzen da.
Paraboltetik irteteko itsasgarritasunezko zatitxo bat, luzeko pasagune
finenarekin. Sabel txiki batek itsasgarritasunezko plaka etzan batean eta
ondoren azken sabelean uzten gaitu. Hau, beste guztiak bezala, eskuinetik
saihesten da. Azken metroak plaka etzan batetatik.
Materiala: 8-9 zinta +
bilgunerako materiala. Fisureroak eta friendsak soberan daude, gehien bat
jartzeko aukera gutxi daudelako.
Arroka: Txitxirioz
osatutako konglomeratua, Vadielloko ohiko arroka.
Orientazioa: Hegoa.
Iraupena: 1h 15min
Nork irekia: T. Palacín eta J. Oliván, 1985.