2023/03/24
2023/02/02
Morata negurako ezin hobea da. Eguzki
pixka bat badago eta haizerik ez badu jotzen manga motxean eskala daiteke ere.
Plaka handiaren ezker aldean ireki eta ekipatu dituzten bide berriak
gozagarriak dira. Maila gozagarria, kotxetik 2 minutura eta amaitzerakoan taberna
hor bertan, garadardotxo bat hartzeko. Gainera bide desberdinak konbinatuz
“luzeak egiten” egon garen sentsazioarekin amai genezake. Nor eskaini dezake
gehiago?
Bideak erraz aurkitu eta identifikatzen
dira bere oinarrietan bidearen izena agertzen duen plakatxo batzuk ipinita
daudelako. Plakatxo horietan “Furtiva” eta “Proscrita” bideari Vº mailako zailtasuna ematen
diote eta “Purriano” bideari 6a, baina, zalantzarik gabe, zailtasun maila
zertxobait errazagoa da. Bilgune guztiak bi parabolt eta bi eraztunez osatuta
daude bidea rapelatu ahal izateko. Behean jendea badago adi harriak ez
botatzearekin.
“Equipo Vodka” taldeko kideen (Jesus
Yarza, Javier Vera eta lagunak) beste lan polit bat.
Iristeko
eta hurbiltzeko: Ikus hurrengo sarrera.
Furtiva (4c, 50 m, derrigorrez 4c)
L1
(25 m, 8 aseguru, 4b). Zailtasun aipagarririk ez duen arroka oneko
plaka.
L2
(25 m, 8 aseguru, 4c). Aurrekoa baino zertxobait bertikalagoa.
Zertxobait gehiago pentsaraziko digun pasagunetxoa hirugarren aseguruaren
inguruan.
Proscrita
(4c, 55 m, derrigorrez 4c)
L1
(25 m, 9 aseguru, 4b). Euste leku onak dituen plaka bertikala.
Zertxobait gehiago pentsaraziko digun pasagunetxoa zortzigarren aseguruaren
inguruan.
L2 (30 m, 7 aseguru, 4c). Plakatxo batekin hasten da. Ondoren harmaila batzuetatik plaka-erresalte batera iristen da. Harmaila batzuk azken horma bertikalari ekin baino lehen. Horma honek euste leku onak aurkezten ditu.
Purriano
(5c, 80 m, derrigorrez 5b)
L1
(30 m, 10 aseguru, 5b). Hasieran oinetan fidatu behar den
pasagunetxoren bat duen plaka. Ondoren hankak irekita ongi igotzen den
pitzadura diedroa. Euste leku oneko sabaitxoa eta azkenik, plaka batek
bilgunean uzten gaituzte.
L2 (20 m, 5 aseguru, 4b). Plaka etzana. Garbiketa lan handia egin da, baina oraindik zertxobait zikina dago. Jendea pasa ahala hobetuko da. Bilgunea iritsi baino lehen erresalte motz bat dago.
L3 (30 m, 13 aseguru, 5c). Lehenengo asegurua “Relájate y disfruta (6a)” bidearekin komuna da. Euste leku ugari eta arroka-zubi handiak dituen horma bertikal batekin hasten da. Irteera bertikala eta atletikoa. Hormaren irteeran estutu beharreko zati labur bat dago (3 parabolt gertu; A0 modura egiteko aukera dago). Ondoren zailtasun maila jaitsi egiten da eta oinetan fidatu beharreko pasagunetxo finen bat duen plaka luze batetik igotzen da. Azken erresalte eta plakatxo batek bilgunean uzten gaituzte.
Jaitsiera: Bideetatik
rapelatuz. Behean jendea eskalatzen badago, arretaz ibili harriak ez botatzeko.
Materiala: aukeratzen den
bidearen arabera 9 eta 13 zinten artean + bilgunerako materiala. Friendsak eta
fisureroak ez dira beharrezkoak.
Arroka: Kareharria.
Morata kalitateduna.
Orientazioa:
Hego
mendebaldea. Neguan eguerditik aurrera eguzkiak ematen dio bete betean.
Iraupena: Furtivos eta
Proscrita bideetarako 45 min bakoitzarentzat eta 1h15 min Purriano bidearentzat.
Nork
irekia/ekipatua:
Furtiva eta Proscrita Javier Vera eta Jesús Yarza.
Purriano "Equipo Vodka" taldeko Javier Vera, Jesús Yarza eta Carmelo Torrijo.
2023/01/12
Urtea ongi amaitzeko, abenduak 31ean,
bide polita hau egin genuen. Hasieran aire pixka bat zebilen eta hotz apur bat pasa
genuen, baina gero, eguzkiak berotzen hasi zuenean, asko gozatu genuen. Urtea
amaitzeko modu polita.
Bidea oso ongi ekipatua dago eta arroka
oso ona da. Haitz txikiko bide eskuragarriena dela esan genezake. Lehen bi
luzeak hego ekialdeko orientazioa dute eta azken hirurak hego aldekoa eta
beraz, eguzkitsuenak dira.
Lehen luzea (“Olatuak” bidearekin komuna
dena) “pikante” apur bat duen bost mailako luzea iruditu zitzaigun. Agian
hotzak ginelako (gu eta arroka) izan zen, baina bere “gauzatxoa” duten emeki
konkortutako bi erresalte ditu. Bertan eskuentzat gauza gutxi dago eta
itsasgarritasunezko pasagune finak aurkituko ditugu. Gaitz erdi oso ongi
ekipatuta dagoela. Luze horretan eta hurrengoan harkaitza nahita kolpatua
egongo balitz bezalako zatiak ditu. Goitik, noizbehinka, erortzen diren harriek
eginikoak direla uste dut (horretarako dago harriak geratzeko sarea).
Hirugarren luzeak pasagune arraro bat du; behean erlaitz handi bat duen bi
harri handien artean dagoen diedro labur batean dago. Bi harrien oinarrian
zuloa dago eta gauza da oinak ia gerriraino igo behar direla. Arraroa, baina
tranpatxoa egin eta A0 modura egiteko aukera dago. Laugarren luzearen
zailtasuna bere erdiko zati bertikalean kontzentratzen da.
Bidetik edozein momentuan ihes egin
daiteke. Horrek eguraldi ezegonkorrarekin egitea ahalbidetzen du. Lehen bi
luzeetatik arazorik gabe rapelatzen da (arroka trinkoz osatutako plaka erraldoi
bat da; bilguneak bi parabolt eta bi eraztunez osatuak) eta beste luzeetako
oinarrietatik arazorik gabe ihes egin daiteke oinez.
Iristeko:
Irurtzun
herrira hurbildu (herrian sartu) eta Donosti aldera eginez A-15 autobiaren
irteeraren bila joan. Irteera hartu baino zertxobait lehenago, eskuinean,
Lekunberri eta Irurtzun batzen zituen errepide zaharra ikusiko dugu. Errepide hori hartu eta lehen tunela baino
lehen, eskuinean dagoen tokian, aparkatu. Hainbat kotxe sartzeko lekua dago.
Hurbiltzeko: Errepidea
zeharkatu eta tunel sarreraren ezkerrean nabari den bidezidorra hartu. Bidea
luze bat eta biko kirol-bideak dauden “Plataforma” sektorera igotzen da.
Harriak geratzeko sare batera iritsiko gara eta ondoren soka finko batekin
babestuta dagoen trepada eremu batera. Hormaren oinarria jarraitu. Gure
parabolt lerroa azkena da, eskuin-eskuinean dagoena.
L1
(35 m, 13 aseguru, 5b). Plaka-ezproitxo labur batekin hasten da luzea.
Ondoren arroka trinkoz osatutako plaka luze bat. Emeki konkortuta dauden bi
erresalte labur ditu eta bertan eskuentzat gauza gutxi egonik
itsasgarritasunezko pasagune finak aurkituko ditugu. Erresalteen arteko zatiak
nahiko etzanak dira. Pitzadura baten gainean dagoen sabaitxo txiki batekin
amaitzen da luzea, baina kasu honetan euste leku gehiago daude.
L2
(20 m, 5 aseguru, 3c). Arroka trinkoz osatutako eta oinentzat erlaitz
txiki ugari dituen plaka etzana.
L3
(30 m, 11 aseguru, 5c). Hasieran zertxobait kanpora botatzen duen 6-7
metroko horma bertikala. Zuhaitzaren laguntzarekin hobe irteten da. Ondoren
bigarren luzeko modukoa den plaka etzan bat. Diagonalean eskuinera zeharkaldi
gorakor bat eginez igotzen da. Ondoren
bi harri handien artean dagoen diedro labur bati ekin behar zaio. Pasagune
arraroa oinak ia gerriraino igo behar direlako. Ongi txapatua (2 parabolt
gertu) egonik A0 modura egin daiteke. Azken metroak euste leku ugari dituen
horma batez osatuta daude.
Zertxobait jaitsi eta oinez 30 m inguru
ezkerrera eginez hurrengo plakaren oinarrian jarri behar gara (paraboltak
ikusiko ditugu).
L4
(40 m, 13 aseguru, 6a). Hasieran nahiko etzanak diren plakak. Ondoren
erdian pitzadura-erlaitz bat duen horma bertikala. Zati honetan biltzen dira
luze honetako zailtasunak. Zortzigarren aseguruan ezkerrera egin, pitzadura
aldera, eta babaresa polit batetik igoz azken erresaltearen (pitzadura dagoen
horren) oinarrian utziko gaitu. Pitzadura gainditu ondoren zailtasun maila asko
jaisten da eta, emeki ezkerrera eginez, harmaila eta blokeen artean igotzen da
bilgunera iritsi arte.
Zertxobait igo eta ezkerrera 30 m inguru
eginez hurrengo plakaren oinarrian jarri behar gara (paraboltak ikusiko
ditugu).
L4
(25 m,6 aseguru, 5a). Bloke handiak eta euste leku onak dituen plaka
bertikala. Pasagune zailena lehen metroetan aurkitzen da (lehen bi
aseguruetan). Ondoren arrokak euste leku ugari aurkezten ditu eta ongi igotzen
da. Bilgunea justu gailurreko gandorrean, ertz-ertzean, dago.
Jaitsiera: Azken
bilgunetik ezkerrera eginez gangorrari jarraitu. Bost eskas egin ondoren
materiala modu erosoan kendu ahal izango dugun toki batera, belardi txiki
batera, iritsiko gara. Hortik hego aldera egin behar da eta azken luzeko
oinarrira jaitsi oinez (destrepe txikiren bat badago). Azken luzeko oinarrian
aurkituko dugun bideari, altuera galdu gabe, horizontalki jarraitu modu argi
batean behera egiten duen ageriko bidezidor bat aurkitu arte. Bide hori
jarraitu (mugarriak). Basoan sartuko gara eta, bideari jarraituz, bertan marka
zuri eta berdeak jarraitu behar ditugu. Baso barrutik tarte luze bat egin eta
bidea horizontala bihurtu eta herri aldera egiten duela nabaritzean poste
adierazle batekin adierazitako bidegurutze batera iritsiko gara. Bidegurutzean
eskuinera egin behar da eta margo zuri, hori eta berdez adierazitako bidetik
jaitsi behar da. Hiru minutu eskasean pistan egongo gara eta beste minutu bat
pasa baino lehen kotxean. Guztira 25 min inguru beharko ditugu.
Materiala: 13 zinta +
bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak ez dira beharrezkoak.
Arroka: Kareharria.
Orientazioa:
L1 eta L2 hego mendebaldea; beste luze guztiak
hegoa.
Horario: 2h 30 min
2022/12/19
Beraien lehen zatian plaka etzanez eta
azken aldera bertikalagoak diren plakez osatutako bide semiekipatuak. Arrokaren
kalitatea, orokorrean, ona da, baina hainbat tokitan arreta jarri behar da
eusten dugunarekin.
“Txintxako kalea” bidearen hasiera
zuhaitz handi baten itzalean dago. Aurreko egunetan euria egin badu (guri
gertatu zitzaigun bezala) hasierako plakan arroka hezea egon daiteke. Kontuan
izan.
Iristeko eta hurbiltzeko: Ikus hurrengo sarrera.
“Kormoran moñudo” bidearen hasieratik “Txintxako kalea” bidera hurbiltzeko metro batzuk jaitsi behar dira bidezidor horizontal baten arrastoa aurkitu arte. Bideak ezpel eremu labur bat zeharkatzen du. Begetazioa irekitzen denean ezkerrera biratu behar da eta zuzen 10 m inguru igo behar dira bidearen hasiera aurkitzeko. Zuhaitz batean zinta bat dago (hasieran zaila da aurkitzea). Berehala ikusten da L1eko lehena eta bakarra den parabolta.
Kormoran
moñudo (4c, 125 m, derrigorrrez 4c)
L1
(35 m, 2 aseguru, 4a). Erlaitz
batez banandutako bi plakatxok zuhaitz baten alboan (zinta bat jartzeko aukera
ona) dagoen hormatxo batean uzten gaitu. Erlaitz handi batera irteten gara eta
hortik azken plakari ekin behar zaio, hau aurrekoak baino zertxobait
bertikalagoa. Bilgunea bi zuhaitzetan (zinta jarrita ikusiko dugu). Bilgunera
iristeko azken metroak etzanak dira.
L2
(35 m, 2 aseguru, 3c). Erlaitz baten banantzen dituen bi plakatxoek
zuhaitz handi batean uzten gaituzte. Bere atzean diedro bat ikusiko dugu.
Hortik igo behar da (euste lekuren batekin arreta izan behar da). Irtetean
ezker aldera eginez harmaila batzuetatik igo erlaitz handi batera iritsi arte.
Bertan egiten da bilgunea, arroka-zubi sendo batean (alboan duen beste
arroka-zubi batekin sendotu daiteke).
L3
(25 m, 3 aseguru, 4c). Plaka-ezproitxo bat hasieran (parabolta bere
amaieran). Ondoren euste leku onak dituen eta autobabeserako aukera ugariak
eskaintzen dituen plaka bertikala. Plaka bertikalaren erdian arroka-zubi bat
dago (zinta) sabaitxo moduko batean. Sabaitxoa gainditu ondoren luzea eskuinera
egiten den zeharkaldi batean amaitzen da (parabolt batekin babestua). Bilgunea
zertxobait deserosoa parabolt 1 eta arroka-zubi batez osatua.
L4
(30 m, 1 aseguru, 4b). Zuzen igo daiteke zati labur bertikal batetik,
baina bidea eskuinetik doa. Bilgunetik irten eta eskuinera metro batzuk
desplazatu ezproi lauso eta motz batera iristeko. Hortik igo. Erlaitz handi
batera iritsiko gara. Hortik ekiten zaio azken plakari. Pitzadura ugari ditu
eta autobabesa aukera onak eskaintzen ditu. Agerikoena ikusten dugun tokitik
igo. Bilgunea zuhaitz handi batean. Luzea zertxobait luza daiteke eta trepada
labur bat egin ondoen 5 m inguru gorago beste zuhaitz handi batean egin
bilgunea.
Materiala: zintak eta
bilgunerako materiala. Friends eta fisurero joko bana eta arroka-zubientzat
zinta batzuk.
Arroka: Kareharria.
Orientazioa:
Hegoa.
Horario: 1h 30 min
Nork irekia: Mikel Pardo “Txintxa”
eta Christian Pau, otsaila 2022
Txintxako
kalea (5a, 105 m, derrigorrez 4c)
L1
(25 m, 2 aseguru, 4b). Hasieran
5 m inguruko plaka bertikala. Luzeko lehen parabolta eta bakarra zertxobait
altu. Tartean tomen berde bat ongi sartzen den pitzadura bat dago. Erlaitz
batera irtengo gara. Pitzadura txiki batetik igo eta emeki sabelduna den
plakatxo bati ekin. Irteerako euste lekua kamutsak dira eta ez dute konfiantza
handia ematen. Ez badu garbi ikusten, zertxobait eskuinera desplazatuz errazago
da. Beste erlaitz batera iristen da. Berriro, beste plaka leun sabelduna. Bere
goian arroka-zubi bat dago zinta batekin, baina behetik ez da ikusten. Zuzen
igotzearena ez badugu argi ikusten, eskuinean dagoen zuhaitz txiki batek plaka
gainditzen laguntzen du. Harmaila batzuk eta bilgunera iritsiko gara (soka duen
arroka-zubi sendoa).
L2
(40 m, 2 aseguru, 5a). Bilgunetik ikusten da ekipatutako lehen
arroka-zubiaren zinta. Bilgunetik irten eta pitzadura baten laguntzaz plakatxo
bat igo. Zuhaitz txiki batzuk dauden tokira iritsiko gara. Berain atzean dagoen
plakatxora igotzeko pasagunetxo bat dago. Arraildurez beteriko eta erraz
babesten diren plaketatik jarraitzen du luzeak. Ongi igotzen dira. Amaieran
itsasgarritasunezko plaka bat. Bere amaieran parabolt bat jarrita dago. Txapatu
ondoren oinetan fidatuz pasagunea eman behar da (ez badugu argi ikusten, A0
modura egin daiteke). Bilgunea plaka gainditu eta ezker aldean geratzen diren
zuhaitz handietako batean.
L3
(30 m, 3 aseguru, 4c). Pitzadura eta euste leku onak dituen arroka
trinkoz osatutako plaka bertikala. Bideari izena ematen dion plaka da. Arrokak
“hozka” egiten du eta autobabeserako dauden aukerak ugariak direnez oso lasai
igotzen da. Parabolta baino lehen dagoen zuhaitz txikiak pasagunea ematen
laguntzen du (egokia da zinta bat jartzeko ere). Euste lekuz beteriko arrokatik
igotzen jarraitu, baina azken aldera, eskuin aldera desbideratu behar da,
zuhaitz batzuen aldera, bilgunea aurkitzeko.
L4
(10 m, 0 aseguru, II). Hormatik irteteko, trepadatxo bat. L3 luzea
honaino luza genezake, baina horrek sokakideen artean komunikazioa oztopatuko
luke. Hobe da R3a egin eta gero azken metro hauek egitea. Bilgunea zuhaitz
handi batean.
Materiala: zintak eta
bilgunerako materiala. Friends eta fisurero joko bana eta arroka-zubientzat
zinta batzuk.
Arroka: Kareharria.
Orientazioa:
Hegoa.
Horario: 1h 45 min
Nork irekia: Mikel Pardo “Txintxa”,
Christian Pau eta Asier “Txibi”, martxoa 2022
Jaitsiera
(bi bideentzat berdina): Basoan sartu
arte igo. Bidezidorrak ezker aldera egiten du eta, ia horizontalki,
“Elektrolitos” bidearen amaieraraino igotzen da. Hortik bidezidorrak joera
beherakor bat hartzen du eta hormen ertzetik jaisten da. Zertxobait aurrerago
bidezidorra kanal moduko batean sartzen da eta, orain bai, joera beherakor argi
batekin behera egiten du. Ezpelen artean jaitsiera malkartsua ageriko bidezidor
bati jarraituz. Bideak kanalaren azpian uzten gaitu (bideen amaieratik 15 min
inguru behar dira honaino) eta, hortik hurbiltzeko bideari jarraituz, kotxera
itzultzea soilik geratzen da. Guztira, kotxea utzi dugun tokira itzultzeko, 35
min inguru beharko ditugu.
2022/12/18
Ihabar herriaren alboan, Madalen (859 m) eta Urbaran (748 m) gailurren
artean, Mikel Pardo “Txintxak” eta Christian Pau-k (biak mendi-gidak) Asier
“Txintxa” eta Lur Gil-en laguntzarekin altxor txiki handi bat aurkezten digute.
Urbedez hariztiko plakak.
Urrutitik ez du ematen arroka egokia denik eskalatzeko eta bideak
irekitzeko, baina oker gaude. Lerro logikoenak bilatuz Mikel eta Pauk arrokari
zukua atera diote eta zailtasun ezberdineko 8 bide irekitzea lortu dute
(zailtasun maila aldetik gehienak nahiko eskuragarriak).
Bide guztiak semi-ekipatuak daude ireki dituztenean jarraitu duten
filosofia “katxarroekin” ibiltzea eta bakoitzak nahi duen tokian autobabesak
jartzea izan delako. Arrokak aukera ugariak eskaintzen ditu autobabeserako,
baina plaka trinkoetan edota pasagune zailetan beti aurkituko dugu aseguru
finkoren bat segurtasuna hobetzeko asmotan. Bideek saihesbide txikiak egiteko
aukera eskaintzen dituzte zeren egiten dugun arrokaren “irakurketaren” arabera
posible izan daiteke bidea den toki zehatzetik ez igotzea.
Orokorrean arroka kalitatezkoa da, eusten duzunean “hozka” egiten duen
horietakoa. Egia da toki batzuetan arreta jarri behar dela zer gauza eusten
dugun, baina hori da kareharri “birjinak” duena. Jendea pasa ahala hobetzen
joango da.
Goiko luzeetan arrokaren kalitatea hobetu egiten da. Gainera bertikalitatea
zertxobait igo egiten da luze horietan eta, egia esateko, asko gozatzen da.
Jarduerak jarraitzeko gogoarekin geratzen zara.
Egileek beraien blogetan dioten modura “Urbedez
o Ihabar destaca por su caliza entre carrascas y robles. Hay caliza oscura
compacta para trepar en adherencia y caliza clara de peor calidad. A medio
camino entre ambas hay una caliza compacta y de mucha calidad repleta de
buzones, lajas y agujeros, donde autoprotegerse. Y lo dicho ya en varias
ocasiones; si quieres practicar autoprotección en un lugar precioso, entrenar
con zapas o botas de cara a actividades de montaña, o simplemente escalar en
plan love climbing, Ihabar es tu sitio. (sic)”
Eskalatzera joan ginen lehenengo aldian (“Kormoran moñudo” bidea egitera) bidearen
hasiera aurkitzeko nahiko galduak ibili ginen. Mikelen blogeko (Bergidak) eta
Christianen blogeko (Montañas de Camille) argibideak jarraituz tarte handi
batean gora eta behera eta aurrera eta atzera ibili ginen bidea aurkitu arte.
Orain tokia ezagutzen dudala eta bideak non dauden kokatzen dakidala erraza da,
baina lehen aldiz hurbiltzen direnentzat zertxobait nahaste-borrastea izan
daitekeenez, bideak aurkitzea errazago egingo dituen (edo behintzat hori espero
dut) eskema moduko bat prestatu dut.
Onartu beharra daukat oraindik soilik bi bide egin ditudala inguru honetan,
baina seguru nago besteak erortzen joango direla.
“Kormoran moñudo” bidera hurbiltzeko 25 min inguru behar dira (agian
zertxobait gehiago lehen aldian) eta “Txintxako kalera” hurbiltzeko 3 min
gehiago.
Informazio gehiago eta lehen eskukoa gainera hurrengo helbideetan aurki
dezakezue:
Tenéis más información y de primera mano en:
Bergidak. Mikel Pardo “Txintxa”-ren bloga.
Montañas de Camille. Christian Pau-ren bloga.
Xabier Mujkaren blogak ere (“SMITHYRENbloga”)
bide gehienen oso informazio baliagarria
du.
Ihabar herrira hurbildu eta frontoiaren alboan doan kaleari jarraituz
mendizerra aldera doan zementuzko pista hartu. Kanala zeharkatu eta zertxobait
aurrerago Arakil ibaia. Kontuz! Kotxearekin mantso sartu, bestela azpiarekin
jotzen da. Metro batzuk aurrerago lau bidez osatutako bidegurutzea aurkituko
dugu. Zuzen jarraitu eta Urruntzura errekaren gainetik pasatuko gara. Zubi
honetan ere kontuz, azkar sartuta azpiak jotzen dira. Zuzen jarraitu. Pistaren
ezker aldean bi zabalgune daude kotxea aparkatzen ahalbidetzen dutenak. Nekazariak
traktorearekin sorora pasatzeko moduan utzi aparkatuta kotxea.
Jada oinez eskuineko hartxintxarrezko pista hartu. Poste adierazle bat
dagoen bidegurutze batera iritsiko gara. Eskerreko pistari jarraitu eta metro
batzuk aurrerago eskuinera egin eta belarrek hartutako pistari jarraitu. Ataka
bat zeharkatu eta hesituta dagoen soro batera irtengo gara. Lehen metroak bere
ertzetik eginez igo eta gero diagonal bat eginez zeharkatu hesia zeharkatzeko
pasagunea aurkitzeko (goi aldeko eskuin aldean dago; kotxetik 15 min inguru
honaino). Hesia zeharkatu eta bidezidorretik aurrera egin 10-20 metro inguru.
Bidea bitan banatzen da. “Kormoran moñudo” bidea egitera bagoaz edo bere
albokoren bat, eskuineko adarra hartu (ez da ezkerrekoa bezain agerikoa). Zertxobait aurrerago egurrezko txabola baten
albotik igaroko gara. Bidezidorrari jarraitu beste hesi bat aurkitu arte. Ez
gurutzatu eta bere albotik joanez gora egin (ipar aldera). Hesia amaitzen den
tokian ezkerrera biratu eta horizontalki atzera egin (bidezidor arrastoak) eki
aldera eginez. Minutu batera (edo hesitik 50 m ingurura) hildako zuhaitz baten
enborra ikusiko dugu eta bere gainean mugarri bat. Eskuinera biratu eta 5-10
metroko zig-zag labur batzuk eginez igo (lehena ezkerrera, gero eskuinera;
mugarriren bat dago, baina agerikoa da). Zig-zagaren goi aldean eskuin aldera
diagonalean igo (emeki gora eginez) mugarriei jarraituz. Hartxingadi lauso bat
zeharkatu eta 15 m aurrerago, gure aurre-aurrean, “Kormoran moñudo” bidearen
hasiera dago. Mugarri bat dago eta lehen plakan arroka zubi bat zinta batekin.
2022/12/09
Gronsa Sud mendiaren hegoaldeko eskuin
aldean dagoen bidea da. Lehen 3 luzeak plaka etzanetatik doaz, baina aseguruak
urruti ipinita. Hurrengo luzeak politenak dira. L4 luzean, lehen metroak zuzen
igo ondoren, eskuin aldera zeharkaldi gorakor bat egin behar da. Egiten uzten
da, baina bilgunera iritsi baino zertxobait lehenago, horizontalki zeharkatu behar den konkor bat dago. Eskuin
oina asko zabaldu behar da eta konkorrak zertxobait oztopatzen du. Gaitz erdi
A0 modura egin daitekeela. L5 luzea euste leku oneko plaka bertikala da. Arreta
soilik bilgunea dagoen bloke handira igotzeko unean izan behar da. Eskuineko
arroka kalitate onekoa da, baina ezkerrekoa ustelduta dago. Sokako lehenak toki
horretan ukitzea saihestu behar du (eta bigarrenak atzean jendea badago) lagunari harri zaparrada bat botatzeko aukera
baitago. L6 luzean zailtasuna nahiko eskuragarria da bi erlaitz handi banatzen
dituen erresalte txiki batean izan ezik. Hor da estutu beharreko tokia (A0
modura egiteko aukera). Pasagunean ez dago altuera sentsaziorik eta luze
guztian ere ez.
Giro lasaia eta Els Estrets aldera
dauden bistak ikusgarriak. Hurbilketa ere oso polita. Bere orientazioa dela eta
udaberri eta udazken arratsaldetarako eta udarako goizetarako aproposa da.
Iristeko:
Ikus
hurrengo sarrera.
Hurbilketa: Kanaletik igo.
Igoerak ez du zailtasunik bloke handiaren azpian dagoen zatitxo bat izan ezik.
Eskuinean dagoen erlaitz lauso batetik zig-zag eginez eskuak ipini gabe igo
daiteke. Bigarren bloke handitik ezker aldera egin behar da R0 bilgunea
aurkitzeko (“Retorno de la Inquisición” bidearen R2 da).
L1
(55 m, 4 aseguru, 3c). Zatitxoren batean zertxobait bertikalagoa
jartzen den plaka etzan handia. Aseguruak urruti. Ez egin bilgunea laugarren
aseguruan (bi parabolt daude, baina bat oso egoera txarrean dago). Laugarren
asegurua txapatu ondoren, ia zeharkaldi horizontala eginez eskuin aldera igo
eta kanal lauso bat zeharkatu eta berehala, hormaren hutsunetxo batean, bilgunea
aurkituko dugu.
L2
(35 m, 2 aseguru, 3b). Kanal lauso batek sortzen duen zati horizontal
batez banandutako bi plaka etzanak. Tarte horizontalean zintaren bat jartzeko
aukera ematen duten pare bat ipuru daude (baina ez da beharrezkoa).
L3
(35 m, 3 aseguru, 3c). Bloke handi baten azpitik doan plaka etzana.
Azken metroak oso etzanak dira. Bilgunera iristeko azken 8-10 metroak lurkarak.
L4
(35 m, 9 aseguru, 5c). Pasagune finak dituen plaka bertikala.
Kontzentratuta igo behar da. Bigarren asegurua zertxobait altu geratzen da eta
txapatu baino lehen erortzeak lurra jotzea suposatu dezake. Laugarren asegurua
txapatu ondoren 3-4 metro eskuinera egin behar dira eta ondoren zeharkaldi
gorakor bat eginez eskuin aldera igo. Bilgunea baino lehen, 8. eta 9. aseguruen
artean, konkor moduko bat horizontalki zeharkatu behar da. Hankak asko zabaldu
behar dira bertan (A0 modura egiteko aukera).
L5
(25 m, 4 aseguru, 4c). Euste leku onak dituen kanal-plaka bat
hasieran. Ondoren euste leku onak dituen plaka bertikala. Azken parabolta
bilgunera igo baino lehen dagoen sabel moduko batean (bilgunea justu bere
gainean dago). Kontuz ezkerreko arrokan zanpatzea (ustela).
L6
(35 m, 6 aseguru, 6a+ edo 4c/A0). Bilgunetik irteteko diedro bat.
Diedroaren ezkerreko aldeak ez du konfiantza handirik ematen, baina eskuin
aldeko arroka trinkoa eta garbia da. Erlaitz handi batera irteten da eta hortik
hormatxo-sabel moduko bati ekin behar zaio beste erlaitz handi batera igotzeko.
Bertan dago bideko pasagunerik zailena (A0 modura egiteko aukera). Luzea euste
leku ugari eta arroka oso ona duen plaka luze batekin amaitzen da. Bilgunea
erlaitz eroso eta handi batean dago. Bertatik Els Estrets aldera dauden bistak
zoragarriak dira.
L7
(30 m, 2 aseguru, 3c). Itsasgarritasunezko plaka hasieran. Ondoren,
ia oinez, eskuinera igotzen da. Erpin batean dagoen aseguru batek irteera
babesten du eta bilgunea aurkitzeko bidea adierazten digu.
Jaitsiera: Gailur aldera igo. Eskuinean rapela egiteko (20-25
m) soka zati batzuk eta mallona dituen ipuru handi bat dago. Rapelak zuhaitz
handi batzuen azpian uzten gaitu. Hortik, egokiena ikusten dugun tokitik, ezker
aldera jaitsi behar da, ezker aldean nabari den kanal handi aldera. Kanalera
iristeko metro batzuk jaitsi behar dira. Oinez beste aldera pasa eta agerikoena
ikusten dugun tokitik igo behar da (erlaitzak eta kanalak) “Salshishes tibetanes” bidean aipatutako jaitsiera-bidearekin
topo egin arte (ikus argazkia). Bidezidor arrastoak jarraituz mugarri batekin
markatuta dagoen lepora berehala iritsiko gara. Bidetik jaitsi. Els
Estrets-esko bidera jaisteko 40-45 min inguru beharko ditugu.
Materiala: 9 zinta +
bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak ez dira beharrekoak. Ipururen
batentzat zintaren bat ongi etor daiteke.
Arroka: Konglomeratua.
Orientazioa:
Hego
mendebaldea.
Iraupena: 2h 30 min
Behetik eta bakarrik nork irekia: Llorenç Vallés,
12-azaroak-3 eta 13ko abuztuaren 15 egunetan.
2022/11/25
Zailtasun maila mantendua duen bidea
(gehien bat lehen 3 luzeetan). Arroka kalitate onekoa da. Ekipamendua ere
egokia da, baina aseguruen artean aireak korritzen du. Eskalatzen jakin behar
da eta bidea gozatzeko derrigorrezko zailtasun mailan eroso ibili behar da.
Bigarren eta hirugarren luzeak niretzat oso politak.
Bideak zertxobait arriskutsuak izan
daitezkeen 3 zatitxo ditu. Lehena lehen luzean dago. Bigarren asegurua txapatu
ondoren eskuinera eginez igo behar da, justu sabeltxo baten gainean dagoen parabolt
baten bila. Txapen arteko urrutiratzea. Zatia ez da zaila, baina erorketa batek
lurra jotzea suposatuko luke. Arrisku txiki bat duen bigarren zatia (baina aurrekoarena
baino txikiagoa) R2tik irten eta berehala dago. Parabolt batekin babestua
dagoen sabaitxo bat gainditu behar da eta ondoren bilgunetik ikusten ez den
erlaitz handi batera igo. Bertan bi aukera ditugu. Lehena zuzen igotzea da.
Sabaia gainditzeko pasagune fina (hala ere A0 modura egiteko aukera dago).
Bigarren aukera, txapatu ondoren eta sabaiaren
azpian dagoen erlaitz txiki bat aprobetxatuz, metro batzuk ezkerrera
jotzea da eta ongi ikusten dugunean erlaitz handira igotzea da. Bigarren aukera
hau errazagoa da, baina erorketa batek pendulu handi bat egitea suposatuko
luke. Niretzat egokiena lehena zuzen igotzea eta bigarrenak ezker aldera egitea
da (hori da guk egin genuena). Bakoitzak egokiena iruditzen zaion aukera har
dezala. Kontuan ibili behar den azken zatitxoa azken luzean dago. Zertxobait konkortua
den horma labur bat dago. Asegurua nahiko behean ipinita dago eta fin ibili
behar den zatia hormaren irteeran dago. Ez da zaila, baina erorketa batek oinarriko erlaitza
jotzea suposatuko luke. Aukera hori ekiditeko parabolt bat faltan botatzen da irteeran.
Bilguneak erosoak, bi parabolt eta 2
eraztunez eraikiak. Gainera denek (azkenak izan ezik) beste parabolt bat dute
errefortzu modura. Guztia horrek bidetik edozein momentuan erretiratzeko aukera
eskaintzen du. Giro lasaia eta Els Estrets aldera bistak zoragarriak.
Hurbilketa ere oso polita.
Bere orientazioagatik udaberriko edo
udazkeneko goizetarako bide aproposa da edo udarako arratsaldetarako.
Iristeko:
Ikus
hurrengo sarrera.
Hurbiltzeko: Ikus hurrengo sarrera. Hormen aurrean
aurkitzen garenean, errekara jaitsi eta egokia ikusten dugun tokitik gurutzatu.
Bidezidor malkartsu batetik hormaren oinarrira igo.
L1
(35 m, 9 aseguru, 5c). Horma bertikal konkortua hasieran. Ondoren
eskuin aldera igo behar da, sabeltxo baten gainean dagoen parabolt baten bila.
Urrutiratzea aseguruen artean. Ez da zaila, baina hemen erortzeak lurra jotzea
suposatzen du. Ezker aldera igotzen den plaka luze batetik jarraitzen du. Zati
fina (euste leku txikiak oin eta eskuetarako) 5. eta 6. aseguruen artean.
Ondoren arinki konkortua den horma labur bat gainditu behar da. Estutu
beharreko pasagune bat du, baina ongi babestua dago nahiko gertu dauden bi
paraboltekin. Plakatik igo eta ur-arrastoaren ezkerrera pasa bilgunea
aurkitzeko.
L2
(30 m, 6 aseguru, 5b). Horizontalean ezker aldera egin 2 edo 3 metro
eta ondoren dena zuzen plaka bertikal luzetik.
L3
(40 m, 13 aseguru, 5a). Bilgunetik irten eta berehala sabaitxo bat
gainditu behar da. Txapatu eta zuzen igo daiteke goian dagoen erlaitz handira
(ez da bilgunetik ikusten) edo, txapatu ondoren, 2 edo 3 metro ezkerrera
desplazatu sabaitxoaren azpian dagoen erlaitz txiki bat aprobetxatuz eta
errazagoa ikusten dugunean igo. Bakoitzak erabaki dezala nahi duen aukera.
Plataforman gaudenean ezkerrera egin behar da kanal lauso bat agertzen duen
plaka baten oinarrian ipini arte (parabolt 1 lurrean). Plakatik igo. Azken zati
aldera bi horma labur gainditu behar dira. Azken plakara irteten da eta
bertatik igo behar da eskuineko kanalean dagoen ipuru handi batera iritsi arte
(arreta izan behar da harriarekin zati labur batean). Bilgunea aurkitzeko
ezkerrera nahikotxo desplazatu behar da.
L4
(25 m, 2 aseguru, 4c). Plaka etzana (zementatuta dagoen korrugado
batekin babestua) eta ondoren arinki konkortua dagoen horma laburra. Asegurua
nahiko behean dago eta irteeran dago estutu beharreko zatia. Hemen erortzeak
oinarriko erlaitza jotzea suposatuko luke. Faltan botatzen da parabolt bat
irteeran. Ondoren plaka oso etzan batek bilgunean uzten gaitu. Azken metro
hauetan nahiko harri soltea dago. Arreta jarri, gehien bat atzetik jendea
badugu. Bilgunea zementatuta dauden bi korrugadoz eraikia.
Jaitsiera: Mugarriak
jarraitu eta jaitsiera-kanaletik jaitsi (ikus hurrengo sarrera). Ia kanal
guztia oinez jaitsi daiteke. Azken 8 metrotan soka finko bat jarrita dago.
Sokatik destrepatu daiteke edo rapel motz bat egin. Kanalaren oinarrira
iristeko 15 min inguru beharko ditugu. Gero mugarriak jarraitzea soilik
geratzen da. Beste 15 minututan Els Estrets-eko bidean egongo gara. Kotxera
itzultzeko, guztira, 40-45 min beharko ditugu.
Materiala: 13 zinta bilgunerako materiala. Friendsak eta
fisureroak ez dira behar.
Arroka: Kalitate oso
oneko konglomeratua.
Orientazioa
Hego
ekialdea.
Iraupena: 2h 30 min
Nork irekia: J Carreté eta K Carreté.
2022/11/13
Bide
honen erreferentzia 2015etik dut. Urte horretako abenduan egitera joan ginen
(“Jo aqui no hi torno” bidearekin batera) eta sabaia ezin gainditurik geratu
ginen. Geroztik, noizbehinka, bideari arrastoa jarraitu diot eta harritu egin
nau zein gutxi aipatzen den (nik behintzat, egilearen aipamena izan ezik, ez
dut besterik ezagutzen).
Bidea
bere albokoaren antzekoa da eta 3 zati bereizgarritan banatuta dagoela esan
daiteke. Lehena lehen hiru luzeek osatzen dute. Hirurak plaka etzanetatik doaz
eta ez dute inolako zailtasun berezirik. Hori bai, oso ongi ekipatuak daude.
Bigarren
zatia L4 luzeak osatzen du. Bere lehen zatia, plaka laranjaren oinarrira iritsi
arte, ongi igotzen da. Euste lekuren bat edo besterekin arreta izan behar da,
baina ongi ekipatua dago. Plaka laranjan asko estutu behar da. Nire
soka-lagunak bistaz 6b-ko maila du eta ez zuen lortu librean ateratzea. Egia da
jende gutxi pasa dela eta giltzarri diren euste leku ez daudela magnesioarekin
markatuak. Sabaiaren hasieraraino, estutuz, A0 modura igo daiteke nahiko ongi.
Sabaiaren irteeran azken aurreko asegurua gertu, baina aldi berean urruti geratzen
da. Ez duzu A0 modura iristea lortzen.
Estribo bat behar da edo petzeleko evolv adjust eta panic luze bat (nik erabili
nituenak). Aipamen originalean L4 luzeari V/A0 zailtasun maila ematen diote,
baina gure iritziz librean 6b baino gehiago atera daiteke eta maila hori ez
dutenentza, derrigorrez 5c/A1.
Hirugarren
zatia azken bi luzeek osatzen dute. Gozatzeko luzeak dira. Arroka eta euste
leku onak. Hobe horrela zapore onarekin amaitzen baituzu bidea sabaian ongi
izerditu ondoren. “Suspiros almendrados” bidearekin komuna den azken luzearen
azken zatia benetan oso polita. Harria itsatsitako harkoskor txikiz osatuta
dago (txitxirioen modukoak). Oso bitxia da. Gailurrera iristea ere oso ederra
da. Bat batean, gure aurrean, Els Estrets guztia zabaltzen da.
Bilgune
guztiak toki erosotan ipiniak daude eta 2 parabolt eta 2 eraztunez osatuta
daude. Horietako batzuetan hirugarren parabolt bat dago errefortzu modura.
Jaisteko bidetik edo “Jo aqui no hi torno” bidetik rapelatu behar da.
Erraz
identifikatuko dugu bidea R0 bilguneko paraboltaren alboan gezi hori bat
margotuta dagoelako eta lehen txaparen alboan bidearen izena. Hau ere pintura
horiz margotuta. Ezkerreko bideak txapa grisak ditu eta gureak zilar
kolorekoak.
Tokia
zoragarria eta oso lasaia.
OHARRA!
Araututako eskalada. Uztailak 31tik abenduak 15era soilik eskala daiteke. Arau
errespetatu.
Iristeko:
Ikus
hurrengo sarrera (Els Ports).
Hurbiltzeko: Ikus hurrengo
sarrera.
L1 (55 m, 6 aseguru, 3b). Plaka etzana. Bigarren aseguruaren parean zertxobait
tentetzen da, baina oso gutxi.
L2
(25 m, 7 aseguru, 3b). Plaka
etzana.
L3 (30 m, 6 aseguru, 3b). Plaka
etzana. Hobe da L2 eta L3 luzeak elkartzea.
L4 (30 m, 20 aseguru, >6b
edo 5c/A1). Bilgunetik ezker
aldera irten zeharkaldi gorakorra eginez. Diedro handiaren ezkerrean geratzen
den plakatik igo. Diedroa gainditu (A0 modura egiteko aukera dago; aseguruak
gertu) eta goiko plakara igo (eskuinera). Erraza den plaka labur bat igo eta
plaka laranjaren azpian jarriko gara. Sabaiaren hasieraraino igo (A0 modura
egin daiteke). Sabaia gainditu (A1)
L5 (25 m, 7 aseguru, 5b
edo 4c/A0). Bilgunetik irten
eta berehala sabeltxo bat. Bilgunetik lehen asegurua txapa daiteke eta
ezkerrera zertxobait desplazatuz bigarrena. Estutu beharreko pasagunea, baina
ongi egiten da lehen bi aseguruak jarri baldin baditugu. Hala ere, nahi bada,
A0 modura egiteko aukera dago. Kanalaren eskuinera pasatzen da eta euste leku
asko aurkezten dituen arroka trinko batetik igotzen da. Azken 8-10 metroak oso
etzanak dira (harri solteak). R5 bilgunea erlaitz handian dago, gailurreko
hormaren oinarrian.
L6 (25 m, 10 aseguru, 5b). Harri potoloz
osatutako plaka hasieran, zertxobait etzana. Sabeltxo batera iritsiko gara.
Bertan dago luzeko pasagune finena. Ondoren zati erraz batek euste leku onak
agertzen dituen plaka batera eramaten gaitu. Goian eskuinera pasa behar da.
Azken metroak eskuin aldera egiten den zeharkaldi gorakorra da. Zeharkaldian
txitxirioen tamaina duten harkoskorrez osatutako plaka zeharkatzen da. Mikro
euste lekuak eutsiz eskalatu behar da. Zaila baino eskalada teknikoa da, oinak
ongi jarri behar den horietakoa (eta beraietan fidatu, noski).
Jaitsiera: Bidetik edo
bere albokoa den “Jo aqui no hi torno” bidetik rapelatuz.
Materiala: 20 zinta + bilgunerako materiala. Mailaz justu bagabiltza estribo bat
sabaia gainditzeko.
Arroka: Kareharria
(konglomeratua).
Orientazioa:
Hego
ekialdea. Eguzkia goiz goizetik.
Horario: 3h
Nork
irekia eta ekipatua: Marisa Huguet eta Ismael Monsonís
2015.