Cap d´Aou - % de matière grise (5c, 130 m, derrigorrez 5b)

Cap d´Aou-ko horma nahiko ezezaguna da. Landarediak hartuta dago eta ekipamenduak ekipazio modernoa (paraboltak) eta zaharra (spitak) nahasten ditu. Hala ere arroka kalitate onekoa da eta pitzadura, fisura eta “buzoietan” aberatsa da. Horrek autobabestea nahiko errazten du.

Oso toki baketsua denez lasaitasuna ziurtatuta daukagu. Hurbilketa apur bat astuna da.   

Hartxingadia igotzerakoan, harrietatik igotzen bagara, nahiko igoera neketsua da, hobeto da basotik igotzea.

Iristeko: Lannemezanetik D929 errepideari jarraituz Aure bailara igo Sant-Lary aldera. Sarrancolin herria zeharkatu eta bere irteeran, justu herritik irten baino lehen, eskuinera hartu Route de Soule deritzon asfaltatutako bidea (etxe baten horman karteltxo dago bidea adierazten). Errepidetik, nahiko malda gogorretatik, 2,8 km igo asfaltoa amaitzen den zelaigune batetaraino. Bertan kotxea utzi behar da.

Hurbiltzeko: Hormara eramango gaituen bidea aurkitzeko aukera desberdinak daude (ikus marrazkia).

Lehena eta erosoena zelaigunearen eskuinetik jaiotzen den pista hartzea da. Pista hori 50 metro inguru  jarraitu ondoren, ezkerrean bidezidor bat irteten da. Hasieran pista txiki bat dirudi, baina berehala bidezidor batean bihurtzen da. Bidea hasi eta berehala zuhaitz pare bat erorita daude eta oztopo egiten dute. Lehenengo 100 metroak landarediak hartuta daude, baina lasai, gero bidea garbitu eta oso erosoa da.

Bigarren  aukera ezkerreko pista hartu eta gure eskuinean pista bat aurkitu arte jarraitzea da. Pista honek “Les Chourettes” izeneko borda batera darama. Bordaren atzean bidetxo bat dago eta bide honek aurreko paragrafoan deskribaturiko bidezidorrera eramaten gaitu.

Hirugarren eta azken aukera ezkerreko pista baserri batzuetaraino jarraitzea da. Bertan, igoera motz batean, bidezidor nagusian utziko gaituen bidetxo bat aurkituko dugu.

Edozein aukera hartuta ere, bidezidor nagusian gaudelarik, eta behin baserriak gainditu ditugunean, iturri bat aurkituko dugu bide ertzean (urez hornitzeko aukera ederra). Apur bat aurrerago, gure ezkerrean, borda baten hondakinak ikusiko ditugu. Bideari jarraituz aurrerago, hau ere ezkerrean, egoera hobeago batean dagoen beste borda bat aurkituko dugu. Justu borda horren aurrean harrizko mugarri bat aurkituko dugu. Hormara igotzeko bidea azaltzen du. Hartxindegira iristerakoan bi aukera ditugu. Bata bertatik jarraitzea (oso neketsua) eta bestea ezkerreko basora irtetea da. Bigarren aukera honetan ez dago bidezidorrik, baina basoa garbia da eta modu oso eroso batean igo daiteke.

Hormara  ailegatzerakoan bere erdian kanal nabari bat duen anfiteatro moduko batetara iritsiko gara.

Bidearen hasiera nabaria da. Ezkerreko aldean, plaka akanalatu batean, lehenengo spita ikusten da.

Nahiz eta landaredia ia une oro lagun izan, eskalada eder bati lekua uzten dio. Azken luzeko irteeran dagoen plaka, zoragarria. Zati hori egiteagatik soilik merezi du hona igotzea. Bidea landarez  jantzia egonik altuera edo “patio” sentsazioa ez oso handia. Hori dela eta, agian, bidea hau egokia izan daiteke semiekipatutako bide bat lehen aldiz egiteko.

L1 (35 m, 2 aseguru, 5c): Lehenengo spita lurretik 4 metro ingurura. Akanalatutako plaka bertikala. Pasagune gogorra (5c), baina bere ezkerrean dauden grada batzuetatik igota pasagune hori ekidin daiteke. Plaka gainditu eta gero ezkerrera pasa eta diedrotxo baten ezkerrean dagoen plaka batetatik igo behar da. Ondoren, bilguneraino, euste-leku ugari dituzten plaketatik igo behar da. Lehen luze honek euste-leku eta “buzoi” ugari ditu. Beraz, friend eta fisureroekin edota arroka-zubiren batekin autobabesteko aukerak ugariak dira. Bilgune erosoa katez elkartutako bi spit eta mailoi batez osatua. Rapelatzeko prestatua

L2 (25 m, 2 aseguru, 4b): Bilgunetik ezkerrera dagoen eta belarra duen kanal batetik 10 metro inguru igo (erraza) plaka trinko baten oinarrira iritsi arte. Bertan aseguruak ikusiko ditugu. Plaka trinko motza euste-leku onekin.

L3 (30 m, 4 aseguru, 5c): Bilgunearen gainean ikusten den parabolt lerroa ez jarraitu (6a+ mailako luzea da). Bilgunetik horizontalean ezkerrera 5 metro inguru egin behar dira, harri handi batean gainean  ipini arte. Hemendik zuzen horma bertikal bat igo behar da. Luzeko pasagune gogorra hemen dago. Guk bustia aurkitu genuen aurreko egunetan eginiko euriagatik. Zati hau gainditu ondoren, bideak ezkerrera jotzen du plaka etzan batetik zehar. Azken aseguruan norabidez aldatu eta eskuinera egin behar da, gure eskuinean geratzen den erlaitz batera igotzeko (atzean diedro nabari bat du). Bilgunea kate gabeko 2 spitez osatua dago, baina erraz sendotu daiteke arroka-zubi batekin.

L4 (40 m, 5 aseguru, 4c): Ezkerretik irten, ur-tantez osatutako plaka batetik. Eskuinean, justu bilgunearen gainean, soilik ukitzearekin erori egingo dela dirudien bloke handi bat dago. Kontuz, ez tira bloke horretatik. Luzeak plakatik jarraitzen du diedro batean sartu arte. Bertatik metro batzuk egin eta gero, diedroa utzi eta ezkerrera egin behar da. Azken metroak arrokaren kalitatea ezin hobea den plaka trinko batetik egiten dira. Plaka “buzoi” moduko euste-lekuz beteta dago.

Jaitsiera: Azken bilgunetik, oinez, espoloitik igo atzeko basora jaisteko leku eroso bat aurkitu arte. Basotik eta ondoren, belardi malkartsu batetik, zirkoaren oinarrira jaitsi. Bertan  bi kanal aurkituko ditugu. Eskuinekoa hartu eta zuhaitz batetaraino jaitsi. Jaitsieraren zati hau ez da zaila, baina arreta apur bat jarri behar da. Zuhaitzaren eskuinean, metro batzuetara, erraz iritsi daitekeen erlaitz batean, rapelatzeko lehenengo bilera aurkituko dugu (katez elkartutako 2 spit eta mailoi bat). 30 metroko rapel motz batean (kontuz, metro 1 bakarrik soberan geratzen da) bideko R1-ra iritsiko gara. Rapelak 60 metroko soka batekin egin daitezke, baina lasaiago ibiliko gara 70 metroko batekin.

Materiala: 7 edo 8 zinta + bilgunerako materiala. Ekipamendua osatzeko friend eta fisurero batzuk eta zinta batzuk, gehien bat lehenengo luzea osatzeko.

Arroka: Kalitatezko kareharri trinkoa. Landarez nahiko jantzia, baina eskalatzen uzten duena.

Orientazioa: Hegoa.

Iraupena: 2h30min.

Nork irekia: E. Springinsfeld eta P. Ravier, 1988.

Cambiar idioma (Castellano)