Tobazo - Valle de Canfranc (6a, 450 m, derrigorrez 5b/A0)

Luis Royo eta Julio Benedé-ren beste bitxi eder bat. Bide luzea, baina nahiko erraza eta horma erraldoitik zehar ageriko bidea bilatzen doana. Arroka, orokorrean, oso ona. Oso, oso ongi ekipatuta dago. Jende ugarik errepikatuko duelakoan nago. Klasiko handi bat bihurtzeko aukera handiak ditu. Luis eta Julio irekitzen eta ekipatzen ari diren bideengatik zoriondu behar dira. Zorionak, horrela gogoz eskalatzen da.

Alpino motako bidea dela esan daiteke. Luzeen zailtasuna ez da oso jarraia eta, gehienetan, zailtasunak nahiko puntualak dira. Lurrez eta belarrez hartutako tarte batzuk ere baditu. Leku horietan aseguruak urrutiratu egiten dituzte, baina arrokez osatutako tarteetan aseguruak oso eskura daude, ia “eskola” baten moduan.

Bideak hiru zati bereizgarri ditu. Lehenengo 7 luzeak (seigarrena kenduta) plaka etzanetatik doaz eta pasaguneak itsasgarritasunezkoak dira. Bigarren zatia, hurrengo 3 luzez osatua dagoena, zailtasunean nahiko pareko diren luzeak ditu eta era askotako eskalada aurkituko dugu bertan: plakak, diedroak, babaresak. Azken tartean (azken 4 luzeak) era askotako eskaladak jarraitzen du, baina arrokak bere kalitatea apur bat galtzen du (ona izaten jarraitzen du, baina  ez da aurreko luzeena bezain ona).

Bide osoko luze-giltza seigarrena da. Plaka bertikal leun bat da pasagune luzeekin. Niretzat 6a zailtasuna du (agian altuago den beste norbaitentzat ez). Luzea ongi babestua dago eta zailtasuna ez da derrigorrezkoa.

Bilgune guztiak toki erosoetan daude eta bi parabolez osatuak daude: bata txaparekin eta bestea (gehienetan) kate baten eraztunarekin. Luzeetan parabolt gehienak 10 mm-koak dira, baina, noizbehinka, 8 mm-koak ere aurkituko ditugu.

Eguzkiak goiz goizetik ematen dio bideari. Egun berorik ez aukeratu (guk egin genuen moduan) edo bestela bero asko pasako duzue. Ur nahiko eramatea ez ahaztu.

Gailurrean edelweiss loreak aurkituko dituzue. Gogoan izan babestuak daudela eta ezin direla jaso.

Iristeko: Canfrac herriko tren geltokira hurbildu eta errepidetik Candanchu aldera igotzen jarraitu. Eskuinera egiten duen bihurgune zabal batean Rioseta-ko eraikin militarra dago. Kotxea uzteko aparkaleku txiki bat dago (4-5 inguru sar daitezke) bihurgunearen erdi aldera, bere eskuinean.

Hurbiltzeko: Errepidea gurutzatu eta eraikin militarra inguratzen duen bidezidorra hartu. Bide hori Tucablanca-ra igotzen da. Bidezidorrak, bi pinudien artean, linea elektriko bati jarraituz, gora egiten du. Zortzi zenbakiarekin margotuta dagoen argindar- zutoineraino igo behar gara. Bertan gaudela, hurrengo zutoin aldera bidezidorretik beste 50 m inguru igo ondoren, zirkulu urdin handi bat duen makila aurkituko dugu. Bidea utzi eta hartxingadi aldera igotzeko unea da (eskuin aldera). Bertara iristerakoan, bidearen hasiera adierazten, bi banderatxo berde aurkituko ditugu. Horma handiaren oinarritik doan bidezidorrari jarraitu (mugarriak), bidearen izena duen parabolta aurkitu arte (R0 bilgunea da). Kotxetik, guztira, 40-45 min.

L1 (35 m, 6 aseguru, 3c). Gradak. Ondoren apur bat belartsua den eta ia oinez igotzen den tarte oso etzana. Krokisean agertzen diren arroka-zubiak agian soberan daude, beti alboan parabolteren bat aurkituko dugu eta.

L2 (35 m, 5 aseguru, 4c). Itsasgarritasunezko pasaguneak dituen plaka etzana hasieran. Ondoren eskaloi txiki bat. Bilgunera iristeko azken metroak tarte belartsu batetik dira.

L3 (25 m, 6 aseguru, 4c). Organo hodiak dituen itsasgarritasunezko plaka. Plakatik irteteko pasagunetxo fin bat.

L4 (30 m, 8 aseguru, 4c). Dena plaka. Plakaren azken zatia, organo hodiz osatua.

L5 (25 m, 9 aseguru, 5a). Organo hodiak dituen plakatxoa hasieran. Ondoren pasagunetxo finen bat duen zeharkalditxo labur bat, ezkerretik eskuinera, plaka leun batetik zehar. Azken zatian plaka oso leuna da, baina oso etzana dago.

L6 (35 m, 10 aseguru, 6a). Bideko giltza. Plaka bertikal leuna, pasagune luzeekin. Horma gainditu ondoren, paretak bertikaltasuna galtzen du, baina pasagune finaren bat izaten jarraitzen du.

L7 (40 m, 6 aseguru, 4c).  Oinentzat eta eskuentzat euste-leku txikiak dituen plakatxoa hasieran. Ondoren, bilgunera iritsi arte, grada batzuk. Bilgunea bi arroka-zubietan egiten da.

L7bis (40 m). Oinez eskuin aldera igo, sabai erraldoiaren eskuineko ertzaren bila, bilgunea aurkitu arte (parabolt 1). Behetik beste eskalatzaileak baditugu, kontuz ibili sokarekin. Belazean dauden harri solteak sokarekin behera botatzeko aukera egon daiteke.

L8 (30 m, 9 aseguru, 5b). Euste-leku oneko diedro eder bat hasieran. Ondoren, bilgunera iritsi arte, grada batzuk.

L9 (30 m, 7 aseguru, 5c edo 4c/A0). Euste-leku onak dituen zati bertikala hasieran, “el espejo” goitizeneko plakaren azpian jarri arte. Pasagune fin bakar bat duen plaka leuna da. Gertu dauden bi aseguru daude. Zertxobait luzatuz bigarren asegurutik soka pasa daiteke eta ondoren, soka goitik dugula, pasagunea saiatu. A0 modura ere egin daiteke. Ondoren ezker aldera igotzen diren grada batzuk.

L10 (25 m, 8 aseguru, 5b). Babaresa polit bat hasieran. Ondoren erdi-sabai baten azpitik doan pitzadura oker bat. Pitzaduran sartzeko joera badago, kanpo aldera botatzen zaitu. Trikimailua oinak kanpora atera eta plakan ipintzea da (itsasgarritasun handiko harkaitza).

L11 (25 m, 0 aseguru, II). Sabai handi baten azpian dagoen erlaitz handi batetik 25 metroko zeharkaldia. Hasieran ez du inongo zailtasunik (ia makurtu gabe oinez egiten da), baina amaiera aldera sabaiak altuera galtzen du eta makurtzen hasi behar da. Lehen zegoen harri handi desegonkorra  orain ematen du ez dagoela. (Campo Base aldizkariko 135 zkian, 2015eko irailekoan, Adriano Martín Cófreces-ek dio 2014ko urrian bota zutela).  Azken zati honetan bi parabolt daude. Kontuz! Makurtuta joanez zailak dira ikusten.

Azken metro hauetan, sabaiaren gainean ere, zinta jartzea onartzen duen ipurutxo txiki bat dago. 

L12 (30 m, 7 aseguru, 4c). Plaka bat hasieran. Sabai batzuen azpian aukerako bilgunea aurkituko dugu. Luzeak sabaia bere eskuinetik inguratzen du (plakatxoa). Bilgunea sabai handiaren oinarrian. Eskuinean ikusten den zelaitik (Faja Bonita) ihes egiteko aukera omen dago.

L13 (30 m, 10 aseguru, 5a). Bilgunetik ezkerrera irten eta plakaren oinarrira iritsi arte belazetik igo. Plaka eskuinetik ezker aldera igotzen da zeharkaldi bat eginez. Ondoren begetazioz apur bat  jantzitako diedroa. Berau gainditzerakoan bilgunea metro batzuk eskuinera dago, erlaitz batean.

L14 (15 m, 2 aseguru, 5a). Apur bat desplomatzen duen horma, baina euste-leku handi eta onekin. Horma gainditzerakoan malda belartsu bat ikusiko dugu gure ezker aldean. Maldarantz egin eta grada belartsuetatik 5-10 metro igo bilgunea aurkitu arte (gure eskuinean geratzen da, ertzaren erpinean). Azken bilgune honetatik ezkerreko belazeetatik ihes egiteko aukera dagoela ematen du, baina hobe da gailurrean amaitu.

L15 (35 m, 3 aseguru, 3a). Belazez inguratuta dagoen ertza espoloi zabal batean. Bukaera aldera dagoen hormatxo bat kenduta, ia oinez igotzen da. Bilgunea gailurra baino 5 metro lehenago dagoen bloke handi baten eskuin aldean dago.

Jaitsiera: Gailurretik ezker aldera begiratzen badugu eski estazioko Tucablanca-ko txabolak ikusten dira. Txabola horietara so eginez arroka gorriko harri-jauzi bat ikusiko dugu eta bere atzean berde kolore biziko zelai bat. Belaze horretan zig-zag egiten duen bidezidor baten arrastoak nabari dira. Bidezidor hori hartu eta bertatik jaitsi behar da. Bidezidorra apur bat utzita dago, baina galerarik gabe Rioseta-tik Tucablanca-ra doan bide nagusian uzten gaitu. Bide nagusiari jarraituz kotxera jaistea besterik ez da falta. Guztira 1h inguru.

Materiala: 10 zinta + bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak soberan.

Arroka: Kareharria.

Orientazioa: Hegoa.

Iraupena: 5h.

Nork ekipatua: Luis Royo eta Julio Benedé, 2013.

Cambiar idioma (Castellano)