Bidea Pic de San Cugat-eko hegoaldeko aurpegi
nagusian dago kokatua. Arroka, ia Sopeira osoan bezala, oso ona eta urratzailea
da, eta itsasgarritasun ona du.
Bideak iltzeak, spitak, harrizko zubiak eta
paraboltak ditu hasierako luzeetan. Gero, ia dena paraboltez hornituta dago.
Harrizko zubi batzuetan soka egoera txarrean dago. Gure zinta bat jartzea edo
aldatzea komeni da. Bidearen gakoa diren zatiak lehen luzeko azken zatiko plaka
bertikala eta L4ko luzearen azken herena (zuhaitzatxoaren ondorengo zatia).
Gainerakoa gozatzeko.
Bidearen hasieran pintura zuriarekin bidearen
izena margotuta dago (lauso dago). Bere inizialak ere margotuta daude (M.E.).
R5era arte rapelagarria izan daitekeen bidea.
Bilera guztiak (R1, R2, R3, R4 eta R5) sokaz lotutako bi parabolt gehi mailoi
edo uztai bat erabiliz (hala ere, uste dut R4ri mailoia falta zitzaiola) eginik
daude. Gero hobe goitik irtetea.
Jaitsiera luzea da eta beti adi egotea eskatzen
duena. Oso arriskutsua izan gabe, malda handia du, eta eroriko bat larria izan
daiteke. Gainera, adi joan behar da mugarriak aurkitzeko eta nondik jaisten den
aztertzeko. Lasaitu bat hartzen da hormaren oinarriko lepora iristean. Soka
finkoz hornitutako zati bertikal bat dago (nahiko egoera onean 2024/06/23an),
eta gero beste zati bat "Vía ferrata" modukoa, altzairuzko kable
batez hornituta, nahiz eta zati batzuetan kablea eduki beharrean soka finkoa
izan. Zenbait puntutan, kablearen egoera, txarra izan gabe, ez da oso ona
(pixka bat harilkatua dago). Guztira, autoa iristeko 1 h inguru behar da. Bidea
egin genuen egunean bero egiten zuen eta ur gutxi genuen. Horrek jaitsiera
nekagarriago bihurtu zuen. Jaitsiera ezagututa, zerbait erlaxatuago egin
daitekeela imajinatzen dut, baina ez da tentsiorik gabeko jaitsiera. Escales
presako eskaileren jaitsiera gogorarazi zidan. Ez da zaila, baina adi-adi egon
behar duzu, eta hainbeste denbora denez, nekatu egiten da.
Lautadarantz bista politak.
Iristeko: Sopeira herrira
hurbildu eta hortik hormetara. Onena zubia zeharkatu aurretik eskuinetara
dagoen pista batetik sartzea da. Autoa pistaren ertzean utzi ahal izango dugu
(hainbat lekutan), harrizko zubitik gertu.
Hurbiltzeko: Noguera-Ribagorzana ibaia
harrizko zubitik zeharkatu. Egurrezko barandak dituen eskaileratik igo. Gero,
tarte labur lau bat, eta, ondoren, eskailerak jaisteko tarte bat. Jaitsiera
horren oinean, bertan, bidexka bat irteten da ezkerretara (honaino 4-5 minutu
inguru).
Bidezidorra igotzen hasten da eta haitz txiki
bat inguratzen du (zati horizontala, marka gorriak). Uhar lehor batean sartu
eta igotzen hasten da. Igoera gogorra.
Igo uharretik (mugarriak), aurrez aurre plaka
leun bat aurkitu arte. Hortik ezkerrera igo, eta agerikoa ikusten den lekutik.
Lepo moduko batera iritsiko gara (20 min). Ezkerretara, diagonalean, erresalte
batzuk gurutzatu plaka zurixka batera iritsi arte. Hor hasten da bidea.
Autotik 25-30 minutu inguru izan daitezke.
L1 (25 m,
7 aseg., 5b).
Arte txiki batez lagunduta, plakan sartu eta ezkerrerantz goranzko zeharkaldi
bat egin. Bigarren seguruak (arroka-zubi batek) zinta egoera txarrean dauka,
eta zaila da gure den zerbait jartzea.
Aseguru horren aurretik, zertxobait goian, totem more bat ondo sartzen den
pitzadura bat dago. Interesgarria da hor gure aseguru hori jartzea. Zeharkaldia
gaindituta, plaka etzan batetik jarraitzen da arrakala handi batera iritsi
arte. Hortik bilguneraino plaka bertikal bat da, luzeari gradua ematen dion
pasagune finen bat duelarik.
L2 (30 m,
4 aseg., 4a).
Harmailak hasieran. Gero, helduleku ugari dituzten bi plaka, plataforma batez bereizita.
Luze polita eta gozatzekoa.
L3 (20 m,
7 aseg., 5a).
Kanal-arrakala etzana. Gero plaka bertikal bat, helduleku onekin eta aseguruak
gertu dituena. Plaka gaindituta, mugitu (oinez) 8-10 m horizontalean,
eskuinerantz, Ra aurkitzeko. Interesgarria izan daiteke totem bat jartzea (guk
berde bat jarri genuen), bigarrenaren progresioa babesteko.
L4 (35 m,
11 aseg., 6a).
Gakoa den luzea. Plaka bat kanal baten ezkerretik plaka leun handira iritsi
arte. Zuhaixka baino lehenagoko plaka leuna ongi egiten uzten da. Zuhaixkaren
ondorengo tartea finagoa da, eta presa txikietatik tira behar da. Pasagune
gogorra bederatzigarren eta hamargarren aseguruen artean. Gainerakoak ere,
bilera arte, fin-finak dira, baina aurrekoa baino zertxobait errazagoak. Bilera
deserosoa.
L5 (20 m,
6 aseg., 4c).
Plaka ezproitxoari jarraituz. Gero kanalean sartu. Azkenik, plaka bat, oin eta
eskuetarako helduleku onekin, bilerara iritsi ahala etzan egiten dena. Polita.
L6 (30 m,
8 aseg., 5a).
Plaka bat eta, ondoren, sabai bat, eta, ondoren, heldulekuak dituen plaka.
Ezkerrera jo eta azken plaka etzanari ekin bilgunera iristeko.
L7 (50 m,
2 aseg., 3c).
Plaka oso etzana, lau hanketan igotzen dena. Hildako pinu/zuhaitz bat igaro
ondoren, eskuinerantz jo, gure eskuinean geratzen den ezproi bertikal
nabarmenerantz. Bere oinarrian bilgunea aurkituko dugu. Luzean dauden ezpel baten
batean zintaren bat jartzeko aukera dago.
Jaitsiera: Bidezidor estu bat
jarraitu horizontalean, jaitsiera eta igoera txikiekin, kanal zabal eta
nabarmen batera iritsi arte. Tarte horizontal horretan, bidexka nahiko agerikoa
da, eta zatitxoren bat izan ezik, ez du arreta berezirik eskatzen.
Kanal zabaletik jaitsi (mugarriak). Jaitsiera
horretan arreta jarri behar da. Soka finko batzuen laguntzaz jaisten den zati bertikal
batera iristen da (sokak nahiko egoera onean). Oinez jaisten jarraitu
(mugarriak) kablea aurkitu arte. Tarte hori hasierako kanal-zabaleraren
antzekoa da. Kabletik jaitsi diagonalean ezkerrerantz.
Kablea amaitzean, egokiena ikusten dugun
tokitik jarraitu, ageriko lepo batera iritsi arte. Hortik, oinez jaisten da
kotxeraino. Guztira, 1 h inguru jaitsiera da.
Materiala: 12 zinta + bilgunerako
materiala. Friends joko bat eta zinta batzuk zuhaixketan jartzeko eta arroka-zubi
batzuetan sokak ordezteko.
Arroka: Kareharri marroia,
oso urratzailea eta itsasgarria.
Orientazioa: Hegoaldea.
Iraupena: 3 ordu
Nork
irekia:
Toni González eta Francesc Canyameres, 2016.
0 comentarios:
Publicar un comentario