Zapatillako gailurrera (2.252 m) igotzeko
modu polita. Mendi-jarduera oso bat da, hurbilketa tamainako, eskalada luze eta
itzulera on batekin. Eguraldi onarekin eta goiz irtenda, egun polita izango
dugu.
Arroka trinkoko plaka etzanen gainean
doan eskalada da nagusi. Lehen bi luzeetan harkaitzak ez du sentsazio onik
ematen (harrobiko arroka baten antz handia du, eta zenbait lekutan oraindik
apur bat deseginda dago). Gainera, euste lekuak ez daude igoeraren noranzkoan
orientatuta. Jendea pasa ahala hobetuko da. Hortik aurrera, horma asko etzaten
da eta harkaitza trinkoa bihurtzen da.
L2a da luzea gakoa. Lehen esan dudan
bezala, harkaitzak ez du sentsazio onik ematen, eta nahiz eta aseguruak bere
lekuan eta nahiko gertu egon, ez da erlaxatuta igotzen. Luzera hori gaindituta,
eskalada gozagarria egiten da, eta aurkituko dugun arazorik handiena,
batzuetan, hurrengo txapa non dagoen aurkitzea izango da.
L9an bi aukera daude. Lehenengoa (gero
bidearekin jarraituko nahi badugu egokiena) pixka bat igotzea, eta, gero,
plataforma belartsu zabal batetik ezkerrerantz jotzea da. Bigarrena zuzen igo
eta bilera hamar metro gorago egitea da. Aukera hori da onena, edozein
arrazoirengatik (adibidez, eguraldiak okerrera egiteagatik) bidea utzi nahi edo
behar badugu. Hortik, plataforma belartsu batetik eskuinera eginez, ferratako
haitzuloaren irteerara hurbildu eta bizi-kablearekin konekta gaitezke. Hortik ferratatik
jaitsi edo igo gaitezke.
Hormaren erdian dagoen horma bertikal handia
bere lekurik nabarmenenetik erasotzen da. Oraindik zerbait basatia dago (hobera
egingo du jendea pasa ahala), baina ondo babestua dago. Sarrera 3-4 metroko
altuera duen sabel handi bat da, modu artifizialean gainditzen dena (librean ez
dakit zer zailtasun izan dezaken). Lehen asegurua lurretik txapatzen da. Txapan
oinerako zinta bat jarrita eta lagunaren laguntzarekin, erraz iristen da
bigarren asegurua (gertu) txapatzera. Bigarrena txapatu ondoren, oinak erlaitz
on batera igo daitezke, eta hortik eskalatzen has gaitezke. Tarteak presa onak
ditu (baten batekin arreta izan behar da) eta ondo babestua dago. Tarte
bertikala gaindituta, etzana den eremu batera irteten da berriro, eta horrela
jarraitzen du bidearen amaieraraino.
L4 eta L5 eta baita L12 eta L13 elkartu
daitezke eta batera egin. 65 m inguru irteten dira. 70 m-ko soka batekin ez
dago arazorik, eta 60 m-ko bi sokarekin ere ez (gu horrela ginen). Ensanble
modura egin behar den tartea 5 m inguru da. Plakak oso etzanak dira, eta
tarteko aseguruen kopurua kontuan izanik estutasunik gabe ibiltzeko aukera
ematen du. L10 zatitzeko aukera dago ere luzeko tarteko parabolt batean bilgunea
eginez. Aukera horrek ere ez dakar arazorik lehen esandakoagatik. Plakak oso
etzanak dira, eta parabolt batek irristada bati eutsi diezaioke arazorik gabe.
Bilerak leku erosoetan kokatuta daude
eta, oro har, bi paraboltez eraikiak daude. Lehenengo 7 luzeetako bilerek 2
parabolt eta 2 uztai dituzte (L1 izan ezik); beraz, bidea rapelatuz uzteko
aukera dago.
Klasiko handi bat bihurtuko den Sendero
Limiteko kideen beste bide bat.
Iristeko: Candanchuko
eski estaziora hurbildu eta aparkaleku handiaren amaieran aparkatu (etxeetatik
gertu).
Hurbiltzeko: Ferrata bidera
eski-pistetatik hurbildu. Azken hartxingadia eskuinetik edo ezkerretik igo
daiteke. Guk ezkerretik igotzen genuen (kobazuloa dagoen tokitik), baina lasai
asko eskuinetik ere egin daiteke. Igoera penagarria. Autotik ordubete inguru
behar da ferrataren oinarrira hurbiltzeko (plan lasaian).
50-60 m ferratatik igo kable aldaketa
bateraino (zulo txiki batean). Hor hasten da bidea. Lehenengo paraboltak
ikusiko ditugu.
L1 (20 m, 4 aseguru, 4c). Ëskuinerantz igotzen den plaka, ferrataren
bizi-kablea baino metro batzuk goragotik. Arreta izan behar da harkaitzarekin.
Luzeraren amaiera aldera gehiago.
L2 (30 m, 13 aseguru, 5c). Plaka bertikala. Harriak, txarra izan gabe,
sentsazio onik ez du ematen. Eskerrak aseguruak behar duten lekuan daudela. Sabai
txiki batek, pasagune atletikoa baina euste leku onekoa, eskuinerantz igotzen
den beste plaka batean uzten gaitu. Tarte hori gaindituta, zuzen igo kanal
moduko eta plaka batetik. Pixka bat luzatuz, pasagune gogorrenetan A0 modura
egiteko aukera dago.
L3 (35 m, 3 aseguru, 4b). Ezkerrera igotzen den babaresa etzana,
harrizko zubiek babestuta. Lehen parabolta txapatu ondoren, pixka bat eskuinera
jo eta zuzen igo kanal zabal eta lauso baten erditik doan arroka trinkoko plaka
etzan batetik,.
L4 (35 m, 4 aseguru, 4a). Diagonalean eskuin aldera irten, harri
trinkozko plaka etzanetatik, atzealdean, eskuinean, ikusten den diedro etzana
dagoen aldera. Diedroaren bertikalean jarri eta zertxobait eskuinera aurkituko
dugu bilgunea.
L5 (35 m, 4 aseguru,
4a).
Diedrotik igo. Hasieran, babaresa modura; gero, ezkerreko plakatik. Diedroaren
zailtasuna lehen zatian kontzentratzen da.
L6 (35 m, 0 aseguru, II). Harra trinkozko plaka oso etzana. Eskuinerako
joera txikiarekin igotzen da (ia oinez). Bilera lurrean, sabel handiaren
azpian.
L7 (30 m, 10 aseguru, Ae eta 5b). 3-4 metroko altuera duen sabela. Artifizialean
igotzen da lehen seguruan oinarentzako zinta bat jarriz (lurretik txapatzen
da). Bigarren asegurua txapatu ondoren, oinak erlaitz on batera igotzeko aukera
dago eta eskalatzen has daiteke. Diedro bertikala, euste leku onekin, baina
baten batekin arreta izan behar da zaindu. Berriro etzana den gunera irtengo
gara. Gure gainean ikusiko dugun pinu txiki dagoen aldera igo behar da. 10 bat
metro beherago bilgunea dago.
L8 (40 m, 8 aseguru, 3c). Pinu txikiraino harkaitz trinkozko plaka
etzana. Pinutxoaren eskuinaldetik igaro eta erdian urak higatutako kanal txiki
bat duen arroka trinkoko plaka luze etzan bati ekin behar zaio.
L9 (35 m, 2 edo 3 aseguru, 3b edo 4b). Erlaitz arrokatsu batek osatzen
duen diedroaren eskuinaldean dagoen plakatik igo behar da. Lehenengo
paraboltean bi aukera daude. Lehenengo aukera arroka trinkoko plaka batetik
zuzen igotzea (parabolt 1) da. Bigarrena (bidearekin jarraitu nahi badugu,
egokiena) plataforma belartsu batetik ezkerrerantz 15 metro inguru egitea (pinu
nabariaren gainetik) da. Amaieran bilera aurkituko dugu.
L10 (60 m, 5 aseguru, 3a). Harri trinkoko plaka etzana. Hasieran ondo
jarraitzen da paraboltak jarraituz, baina azken biak aurkitzea kosta egiten da.
Egokiena igotzen jarraitzea da. Laugarren segurua eremu belartsu baten ondoren
dago. Zuzen igo, azken asegurua aurkitzeko. 10 metro gorago bilgunea dago.
L11 (55 m, 7 aseguru, 3c). Bileratik erresalte zabal eta handi bat
ikusten da gure aurrean. Luzeak eskuinetik saihesten du.
Plakatxoa hasieran. Gero, erresalte txikitxo batek beste plaka handi eta etzan batean
uzten gaitu, harri trinkoz osatua, eskuinera joerarekin igotzen dena. Eskuineko
izkinatik erresalte handia inguratu. Azken plaka etzan batek bilgunean utziko
gaitu.
L12 (30 m, 5 aseguru, II). Tarte etzana eta harri askeko plataformen
barrena egiten dena ferrataren bizi-kablera iritsi arte. Aseguruak bidea nondik
doan jakiteko jarrita daude.
L13 (35 m, 5 aseguru,
4a).
Amaierarantz pixka bat tentetzen dena plaka.
L14 (20 m, 3 aseguru, 3b). Plakatxo batek presa onak dituen erresalte
txiki batean uzten gaitu. Gandor handira irteten da. Egileek diote gandorrean
seguruenik bilgunea egiteko puntu bat dagoela (parabolt 1), baina guk ez genuen
ikusi eta bilgunea zinta batekin harri bloke batean egin genuen. Hortik gailurrera
oinez gandor zabaletik igotzea besterik ez zaigu geratzen.
Jaitsiera: Ferrataren jaitsieratik jaitsi (bizitza-kablea leporaino). Ondoren, eski-pistetaraino oinez jaitsi eta hortik aparkalekuraino. Guztira, ordubete inguru beharko dugu autora iristeko.
Materiala: 13 zinta + bilgunerako
materiala. Friends-en bat eraman daiteke, baina ez du pena merezi, ez baitira
erabiltzen (guk bat jarri genuen, zerbait jartzeagatik, L6ean, baina ez du
merezi, ia oinez igotzen baita), eta pisua eramatea suposatzen baitu eskalada
osoan.
Arroka: Kareharria.
Orientazioa: Ipar-ekialdea
Iraupena: 4 h 30 min
Nork irekia/ekipatua: Luis Royo eta Julio Benedé, 2015.
0 comentarios:
Publicar un comentario