Bide horiekin Picapiedra sektorearen tetralogia
osatzen da (Pablo Marmol, Pedro Picapiedra, Vilma eta Rocadura). Pedro
Picapiedra, auzoko Vilma eta Rocadura bideen antzekoa da. Bertikalagoa da eta
lehen bi luzeetan zailtasuna mantentzen du. Gero, goiko aldean, etzana den
plaka handi batetik doa.
Pablo Marmolek ofitazko bi horma ditu, behetik
ikusita pixka bat inposatzen dutenak. Bada, guztiz kontrakoa da. Egia da bi
horma bertikal direla, baina helduleku asko eta onak dituzte, eta, gainera, oso
ondo babestuta daude. Lehenengo horma eskuinetik ekiten da (harri bloke handi
batzuetatik). Bigarrenean pixka bat estutu behar da, baina esandakoa, helduleku
onak ditu. Gure ustez, sektoreko biderik errazena da. Euria egin ondoren,
baliteke Pablo Marmolen 2. luzean ura izatea. Guk egin genuenean, batere
trabarik egiten ez zuen ur-hari bat isurtzen zen. Ofita kanala belar askorekin
ikusten da, baina honek ere ez du molestatzen, eskuinetik eskalatzen baita.
Pablo Marmolaren azken luzea eta Pedro Picapiedrarena berdinak dira.
Bideak oso ondo hornituta daude eta granitoa itsasgarritasun
onekoa da. Sektore ona da, eskalada egun polit bat pasatzeko. Ez du oso
hurbilketa luzea, eta dagoen altueragatik, fresko ukitu batekin eskalatzen da
beti, nahiz eta eguzkiak jo.
Iristeko
eta hurbiltzeko:
Ikusi hurrengo sarrera.
Pedro
Picapiedra (130 m, 5c, derrigorrez 5a)
L1 (15 m,
6 aseguru, 5c).
Ofitazko hormatxo amildua. Lurretik altxatzeko bideko pasagune gogorrena hemen dago. Saihets daiteke goian dagoen
terraza belartsura oinez igotzen bagara. Plaka labur batek bileran uzten gaitu.
Luzera hau eta hurrengoa lotzeko aukera dago.
L2 (25 m,
9 aseguru, 5b).
Hiru plakatxo, bi erresaltez bereizita. Irteerako plakan (hirugarrenean) daude
luzeko pasagune finenak.
L3 (30 m,
10 aseguru, 5a).
Plakatxo etzan batek hormaren oinarrian uzten gaitu (luzeko zailtasun
aipagarriena da). Helduleku onak ditu eta ondo egiten da. Goian gaudenean, 1-2
metro mugitu behar da ezkerretara, plakak dituen heldulekuak aurkitzeko.
Heldulekuak dituen itsasgarritasun plakaren zatitxo batek plaka etzan luze
batean uzten gaitu, eta horrek bilerara garamatza.
L4 (30 m,
7 aseguru, 4a).
Itsasgarritsun plaka luze etzana, amaiera aldera erresalte txikitxo bat duena.
Gero beste plaka batek, etzana hori ere, bileran uzten gaitu.
L5 (30 m,
4 aseguru, 3b).
Harmailak. Bilera tontorreko pinuan.
Pablo
Marmol (125 m, 5b, derrigorrez 5a)
L1 (25 m,
7 aseguru, 4b).
Kanal moduko bat duen plaka sarreran. Itsasgarritasun pasagunea
"kanalaren" sarreran, baina eskuinetik saihestu daiteke. Ondoren,
plaken segida bat, terrazatxoren batek bereizita. Bilera ageriko pinuan.
L2 (15 m,
8 aseguru, 5b).
Helduleku handi eta onak dituzten ofitazko bi horma. Lehenengo horma eskuinetik
gainditzen da, bloke mailakatu handi batzuetatik. Bigarren horma aurrez aurre
erasotzen da, baina honek ere helduleku onak ditu. Aseguru nahikorekin L1 eta
L2 luzeak lotzeko aukera. Nolanahi ere, hobe da zatitzea, horrela errazagoa
izango baita bai lehenengoa eta bai bigarrena aseguratzea.
L3 (20 m,
4 aseguru, 4a).
Kanal zabala ofita zain handitik. Garbia da, ez da ia belarrik ukitzen. Gero
plaka etzan labur bat.
L4 (35 m,
7 aseguru, 4b).
Plaka luze etzana. Pasagunea bilgunetik irteteko. Ondoren, plaka luze etzana.
L5 (30 m,
4 aseguru, 3b).
Pedro Picapiedra bidearekin partekatzen den luzea. Harmailak. Bilera tontorreko
pinuan.
Jaitsiera: Ikusi hurrengosarrera.
Materiala: 10 zinta + bilguneako
materiala. Friendsak eta fisureroak ez dira beharrezkoak.
Arroka: Granitoa.
Orientazioa: Mendebaldea.
Iraupena: `bide bakoitzarentzat 1h
15min inguru.
Nork
irekiak/ekipatuak:
Julio Benedé, Carlos Budría, Enrique Recio eta Luis Royo,
2020ko
udaran.
0 comentarios:
Publicar un comentario