Bide polita, bizitzan behin egin behar
diren horietakoa. Bigarren eta hirugarren luzeak zoragarriak. Sable txiki
batzuk tartekatuta dituzten plaka bertikalak dira, euste leku ugariak dituen
arroka trinkoarekin. Azken luzea ere oso polita eta zailtasunean mantendua.
Bide osoko arroka kalitate onekoa da eta ekipamendua ere. Bigarren luzeko
zailtasuna lehen 5-8 metrotan biltzen da, ondoren gozamena. Azken luzeari bada
6a zailtasuna ematen diotenak, ez pasagune gogorren bat duelako baizik bere
lehen 2/3 tan zailtasuna beti 5c inguruan dabilelako eta deskantsatzeko aukera
gutxi ematen dituelako.
Ustekabea lehen luzean jaso genuen.
Aipamen gehienetan 4c-ko zailtasuna ematen diote, baina guri askoz gogorragoa
iruditu zitzaigun. Jada sarrera pasagunetxo arraro bat dut. Gero bi hormen
artean igotzen da, lehen metroak eskuineko plakatik eta ondoren ezkerreko
hormarekin lagunduz. Hor tximinia-diedro baten igotzen den bezala igo behar da.
Agian hotzak harrapatu gintuen edo arazo psikologikoa izan zen, baina biori 4c
baino asko gogorragoa iruditu zitzaigun (5a/5b ingurukoa). Gainera, sentsazioa
ere ez da oso lasaigarria. Oinen azpian “aire” ugari geratzen da eta gainera
erorketa batek kaskateko eder bat suposatuko luke. Gaitz erdi ongi ekipatua
dagoela eta plakara irtetean berehala ahazten direla momentu latz horiek. Azken
metroetan guri 5c mailakoa iruditu zitzaigun pasagunetxo bat dago (A0 modura
egin daiteke).
Bilgunean erlaitz handi eta erosoetan
jarrita daude eta batzuk 2 paraboltez osatuta daude eta beste batzuk parabolt
batez sendotutako 2 spitez. Giro lasaia eta Congost aldera eta aurrean dauden
mendi aldera dauden bistak zoragarriak. Hurbilketa ere oso polita.
Bere orientazio dela eta, bidea egokia
da udaberri edo udazkenerako. Udaran ere egin daiteke bero asko ez badu egiten
eta egitekotan hobe goizeko freskotasuna aprobetxatuz egitea.
Aipatu behar da bidea ireki zutenean igoeran
soilik progresiorako 8 aseguru finko erabili zituztela. Izugarria. Gero jende
gehiagok egiteko asmoarekin birrekipatu egin zuten.
Iristeko:
Pobla
de Segur herrira hurbilud eta hortik Sort aldera egin N-260 errepideari
jarraituz. Kotxea 299,4 km-an dagoen aparkalekuan utzi. Ikus eskema.
Hurbiltzeko: Ikusi eskerma.
Sare elektrikoaren bi dorreak dauden
lepora igo (20 min). Moles del Pessóko hormak inguratu (bideak lehenik behera
egiten du, gero laua da). Aterpe modura erabil daitekeen kobazulo txiki baten
albotik (Cova de la Serp) pasatuko gara. Iristen da momentu bat non bideak
norabidez aldatu eta Barranc de Sant Pere aldera egiten duen. Bidetik jarraitu
hormara igotzeko balio duen bidezidorraren hasiera adierazten duen mugarria
aurkitu arte (40 min inguru kotxetik). Ageriko tokietatik igo (bidezidor
arrastoak). Hormaren oinarrira iristeko 10 min inguru beharko ditugu. Beste
aipamen batzuk diote R0 bilgunera igotzeko orratzaren ezkerretik egin behar
dela. Guri bideak eskuin aldean utzi zigunez, eskuinetik igo ginen.
R0 bilgunera igotzeak hormaren
oinarritik trepada lurkara bat egitea suposatzen du. Begetazioa oso gertu
dagoenez adarrekin borrokan ibili beharko dugu eta zati nahiko urratzailea da.
Azken 5 metroak bertikalagoak dira.
R0ra iristeko, guztira, 1h 5 min behar
izan genituen.
Oharra: Hurbilketa
Figuereta-ko atseden-lekutik egin daiteke (iturria). Ez dut uste hortik
hurbilketa beste lekutik baino luzeagoa denik. Hori bai, itzulia luzeagoa da.
L1
(40 m, 12 aseguru, 5c). Pasagune arraroa plakara igotzeko.
Urrutiratzea lehen eta bigarren aseguruen artean. Gero tximinia batean bezala
igotzen da. Azken zatian diedro baten modura ezkerreko hormarekin lagunduta,
baina altuera sentsazio handiarekin. Erortzeak kasketako eder bat suposatuko
luke. Plaka batera irtengo gara. Hori gainditzerakoan erlaitz belarkara batera
iristen da. Ezkerrera egin eta sabeltxo bati ekin (luzeko pasagune gogorrena).
Azken metroak sabeltxo batzuk agertzen dituen plaka erraz batetik egiten dira.
L2
(50 m, 12 aseguru, 5b). Sabeltxoak dituen plaka bertikala. Luzearen
zailtasunak lehen hiru sabeltxoetan biltzen dira (lehen 5-8 metroetan).
Bilgunetik irteteko lehen sabeltxoa gainditu behar da. Ondorengo biak
gogortxoagoak dira. Hobeto igotzen dira, txapatu ondoren, zertxobait ezkerrera
desplazatuz (metro bat edo bi) eta bertikalera berriro itzuliz. Luzeko beste
zati guztian arrokak euste leku pilo eta onak erakusten ditu. Zati guzti
horretan hobe da txapen ezkerretik igotzea. Zati gozagarria (4b/4c inguru
beti). Bederatzigarren aseguruan aurkituko dugun horma-sabela hasieran ematen
duena baino errazagoa da bere eskuinetik egiten bada. Bilgunera iritsi baino
lehen dauden azken metroak emeki ezkerrera eginez igo behar dira.
L3
(40 m, 10 aseguru, 5a). Bilgunearen gainean ikusten den ipuru aldera
igo. Ondoren eskuin aldera egin itsasgarritasunezko plaka batetik eta sabel
biribil batzuk gainditu. Luze honetan ez ditugu aurrekoan aurkitu ditugun euste
leku hain onak aurkituko. Hemen euste lekuak txikiak dira eta handiak direnak
biribilduak dira. Ondoren sabeltxo erraz batzuk eta bere eskuinetik ongi igotzen
den horma labur bat (zortzigarren aseguruaren inguruan). Sabel-sabai bat
bilgunera iritsi baino lehen.
L4
(20 m, 1 aseguru, 3b). Lehen zati erdia oinez igotzen den erlaitz ia
horizontal betetik egiten da. Zuhaitzak (egokiak zintaren bat jartzeko). Guk
zuhaitzen ezkerretik igo ginen (beste aipamen batzuetan eskuinetik jartzen du).
Zati lurkara eta ondoren zertxobait zikina dagoen plaka bat. Faltan bota genuen
parabolt bat (guk behintzat ez genuen aurkitu). Bilgunea baino bi metro
lehenago zinta bat aurkituko dugu ipuru batean jarrita.
L5
(30 m, 11 aseguru, 5c). Lehen 2/3tan 5c zailtasunean oso mantendua den
luzea. Zig-zag txiki bat egin behar da. Lehenik ezker aldera egiten da. Gero
eskuinera pasa behar da eta zertxobait gorago berriro eskuinera. Azken herena
eramangarriagoa da.
Jaitsiera: Mugarriei
jarraitu. Lehenik emeki gora eginez. Gero nahiko laua (igoera eta jaitsiera oso
txiki batzuekin) Paret del Pessó-ko goi partera iritsi arte. Erreferentzia
bezala gure aurrean (Noguera Pallaresa ibaiaren beste aldean) arroila handi bat
ikusiko dugu. Hortik eskuin aldera egin behar da kate, grapa eta soka finkoekin
ekipaturiko jaitsiera aurkitu arte. Jaitsi behar den lehen zatia nahiko
bertikala da. Kateari eutsita jaitsi daiteke, baina hobe 20-25 metroko rapel
motz bat egiten bada (guk hori egin genuen). Kanaletik egiten den jaitsiera
eramangarriagoa da eta kateari eutsita egiten da (toki batzuetan katearen ordez
soka finkoak aurkituko ditugu). Dituen zati bertikalak grapa batzuen
laguntzarekin jaisten dira. Bidearen amaieratik kotxera itzultzeko 1 h inguru
beharko ditugu.
Materiala: 12 zinta +
bilgunerako materiala. Friendsak eta fisureroak ez dira beharrezkoak. Zinta
luze bat L4-rako.
Arroka: Kalitate oso
oneko konglomeratua.
Orientazioa:
Hego
mendebaldea.
Iraupena: 2h 45 min
Nork irekia: Armand Ballart eta Cesar
Perez Hurtado, apirila 1991.
Nork birrekipatua: Cesar Perez
Hurtado eta Oriol Soler
0 comentarios:
Publicar un comentario